Sterzoeker over Copyrights

Er wordt op het Internet heel wat afgevochten over copyrights. Site A wil niet dat haar artikelen verschijnen op site B en vice versa. Sommige van deze site eigenaren denken dat ze schade lijden door het kopiëren en plakken van artikelen en anderen gaan de moraal en ethiek-ridder uithangen omdat je het niet netjes hebt gevraagd.

Sterzoeker doet hier NIET aan mee. Op Sterzoeker site treft u een groot aantal unieke artikelen, van de hand en van verschillende medewerkers, lezers en schrijvers. Wilt u deze plaatsen op uw eigen site, dan zeggen wij: GRAAG!

Hoe meer mensen de content kunnen lezen des te beter. En wil u ons helemaal blij maken plaats er dan even een bron-linkje bij naar http://sterzoeker.blogspot.com of naar het originele artikel. Wij danken u daarvoor uit de grond van onze Google-rankings

Wij geloven in vrije informatie en daar horen copyrights op artikelen gewoon niet bij. Dankzij de manier waarop zoekservers tegenwoordig werken worden we daar ook alleen maar beter van. Het is dus een win/win situatie voor alle partijen. Daar houden wij van!

Kortom, veel plezier met de Sterzoeker artikelen op uw site.

Wij Wensen U een Magische Nieuwjaar!

Sterzoeker dit jaar al meer dan 100 X,

In het afgelopen jaar heeft Sterzoeker al meer dan 100 nieuwe artikelen gepubliceerd en het jaar is nog niet eens om. Er zullen er dus nog meer artikelen worden gevormd. Langzaam zien we het tellertje, onder aan de pagina, steeds sneller oplopen. Nieuwe lezers weten de weg naar Sterzoeker te vinden. Hoge cijfers verschijnen, op de webteller, wanneer de mensen hun weg vinden naar Sterzoeker.

Sterzoeker is dan ook nog lang niet uitgeschreven en wenst de nieuwe en de trouwe lezer een warm welkom.

Sterzoeker is in het proces van afwerking van nieuw materiaal, wat zal worden gepubliceerd zodra deze klaar is. Ook blijven we het mogelijk maken, voor onze lezers, dat zij stukken ter publicatie aan kunnen bieden, die wij dan online plaatsen.

Sterzoeker zal in de toekomst met een hoop nieuwe onderwerpen komen, maar ook voortgaan op  lopende projecten, die dieper ingaan op de specifieke magische tradities, zoals de Egyptische Magie, Tarot, Sterren, Engelen Magie en Alchemie. Ook komt er een vervolg op de avonturen van "Ang El Ani" en op het verhaal "Oproep aan Anubis", daar was Sterzoeker nog niet klaar mee. Er komt een uitgebreide blog serie, over Egyptische magie, in cursus vorm. Nee, bij Sterzoeker hoeft u hier niets voor te betalen, dit is geheel gratis.

Sommige van deze artikelen zullen een inleidingen vormen, anderen worden meer diepgaand. Sterzoeker is zich nu aan het voorbereiden op alweer een nieuwe blog. Houdt sterzoeker dus in de gaten, er volgen dit jaar nog mooie dingen!

Waar of Niet Waar?

Je kunt ook niet even je hielen lichten of Lalaland staat op z’n kop. Wat nu weer? Er schijnt iemand boos te zijn over een nieuwtje dat op Sterzoeker gepubliceerd is. Haar foto komt daarop voor. Dat kan een bezwaar zijn, inderdaad. Dat had ze dan meteen aan Sterzoeker moeten melden maar dat is echter niet gebeurd en dan kan Sterzoeker verder ook niets doen.

Door: Horas

Klaar? Nee, dan gaat het gekrakeel vervolgens over de vraag wie de Sterzoekers zijn. Nou kenden we die vraag al heel lang en ieder antwoord van Sterzoeker schijnt niet te voldoen. Men meent ineens te weten wie de Sterzoekers zijn, en wilde suggesties veranderen in beschuldigingen.

Beschuldigingen van wat? Dat Sterzoeker misstanden in de spirituele markt aan de kaak stelt? Zo’n verwijt zou ik me nog kunnen voorstellen als de beweringen van Sterzoeker op onwaarheid zouden berusten.

Absurde prijzen voor iets dat als magische training wordt neergezet, is dat niet waar? De Temple of Starlight van Ina Custers- van Bergen bleek ineens een combinatie van religieus genootschap en stichting te zijn. Een constructie die vaak gebruikt wordt om buiten het vangnet van de fiscus te blijven. Over het lesmateriaal van twijfelachtige herkomst waren vragen die nooit door mevrouw Ina Custers zijn beantwoord. Dit alles is maar al te waar.

Was het niet waar dat de PFI iedereen in de waan liet dat men een vereniging was waarvoor men contributie betaalde en een zelfs een lidmaatschapsnummer kreeg? Dat werd door de de PFI tegengesproken. Maar toen Sterzoeker hierover twijfels had bleek de PFI ineens wel een stichting te zijn met een bestuur dat nooit verantwoording hoefde af te leggen over beleid en besteding van de donaties. Het was dus waar.

En was het ook niet waar dat de PFI een dikke vinger in de pap heeft bij de Heksencafe’s? Lees dan nog even verder.

Was het niet waar dat een oude garde de wiccawereld domineert? Voor het antwoord kijken we even wie er nu de vermoorde onschuld uithangt over de blogs van Sterzoeker. Precies, de oude garde. Dezelfde garde die nu weer krampachtig probeert de gelederen te sluiten, het eigen vestje wit wil houden door Sterzoeker te beschuldigen dat wij hun “community” zouden breken. Men zwaait elkaar de lof toe en ineens zijn de PFI en de Temple of Starlight een voorbeeld van betrouwbaarheid en gemeenschapszin. Zo zet de woordvoerder/forumbeheerder van Silver Cirkel het neer.

Waarom ineens zo ijverig als het allemaal niet waar was wat Sterzoeker schreef? Zou dat iets te maken kunnen hebben met het vermoeden dat al heel lang bestond namelijk dat allerlei informatie uit Heksencafe’s richting PFI/Temple of Starlight rolt? Kijk even wie nou wie de hand boven het hoofd wil houden. Juist, de hele wicca dictatuur. O, dat is niet waar? Iedereen kan het lezen op Silver Circle forum.

Wat jammer nou toch dat deze verontwaardigde wicca’s alles wat Sterzoeker ooit over hun praktijken geschreven heeft nu zelf bevestigen. Sterzoeker had zo graag ongelijk willen hebben en zou dat ook meteen bekend hebben gemaakt. Helaas, wat Sterzoeker schrijft is waar.

Dat er tegenwoordig een prachtige wildgroei in wiccapraktijken te zien is, is ook waar. Echte heksenopleidingen voor heel veel geld terwijl er altijd beweerd werd dat wicca’s belangeloos werken. Sterzoeker heeft vaak geschreven dat ieder vrij is om zich bij de neus te laten nemen. Nou, ruim keus dan. Treden de Silver Circletjes daar tegen op? Nee, hoor. Dat ze het niet weten maakt niemand mij wijs, dat die wildgroei een gevolg is van hun eigen starre houding willen ze niet zien. Sterzoeker, dat is de booswicht want die spreekt het uit. Dat is waar.

Was het niet waar dat Sterzoeker hen regelmatig uitnodigde om zelf antwoord te geven op de vele vragen of de twijfels te weerleggen? Een antwoord bleef echter uit maar er was wel veel geschreeuw over het blote feit dat Sterzoeker over misstanden schreef. Het was waar.

Al deze misstanden konden alleen als misstanden aan de kaak worden gesteld omdat de wicca’s zelf zulke hoge idealen in het vaandel voeren. Mooi, en dan nu de praktijk. Daar ziet het er ineens niet meer zo ideaal uit en dat is geen bedenksel van Sterzoeker, echt waar.

Ja, hoe was dat ook alweer met dat perfecte vertrouwen en die perfecte liefde die de wicca’s plechtig beloven? Niks van te merken, anders had die mevrouw niet zo hysterisch gereageerd op de gepubliceerde folder. Ze was toch immers in goed gezelschap, of vergis ik me nou? Stel je voor dat je wiccavrienden denken dat je een Sterzoeker bent, dan lig je uit de community, dat is pas erg, nietwaar?

Inzicht en verstand wonen niet in Lalaland. Onderling wantrouwen en rancune wel. Ik begrijp heel goed de verwoede pogingen om kritiek de nek om te draaien en dat zegt veel over de personen die de boventoon voeren in dat geschreeuw. Mijn advies is om eens flink wat aan zelfonderzoek te doen. Wanneer Silver Circle, PFI en oude garde hun zelfgecreëerde misstanden zouden aanpakken dan hebben de Sterzoekers reden om de champagnefles open te trekken. Echt waar.


Horas

Kritiek en Toekomst

Met bezorgdheid en verbazing heb ik de meest recente discussie gevolgd. De aanleiding was een aankondiging van een cursus Ritueel en Ceremonie.De bezwaren van een van de docenten leg ik even terzijde. Hoe terecht die ook zijn geweest, men kan altijd om correctie vragen bij Sterzoeker. Dat heeft de betreffende docent niet gedaan. Dat verbaasde mij. Had zij dit wel gedaan dan was onenigheid vermeden. Nu ontspon zich een nodeloze discussie over de vraag wie Sterzoeker is, met wilde beschuldigingen naar een docent van de bewuste cursus.

Door: " De Kritische Magier"

Het kwam niet als een verrassing en toch is het steeds nieuw, die kloof tussen denken en doen van mensen die zichzelf neerzetten als een vaste kern van de spirituele wereld van Nederland. Zij lijken de woordvoerders van bepaalde stromingen, maar of ze dat echt zijn? Ik heb mijn twijfels. Eerlijk gezegd hoop ik ook niet dat zij de woordvoerders zijn. Dat zou mijn bezorgdheid nog verder aanwakkeren. Ik zag namelijk een verbeten fanatisme in de reacties en vroeg mij af wie daarmee gediend was.

Dat bracht mij op de volgende vraag: kan iemand uit rancune en frustratie de magische kring binnenstappen met het doel een persoonlijke rekening te vereffenen? Het antwoord is vanzelfsprekend ja. De zuiverheid van motieven wordt immers niet getoetst bij de poort. Werpt men zich op als representant – al of niet openlijk - dan komt een dubbele verantwoordelijkheid naar voren namelijk die voor de persoonlijke gevolgen en de gevolgen voor de stroming die men vertegenwoordigt. Met name het laatste werd in de discussie flink uit het oog verloren. Gevolgen kunnen alleen in de toekomst worden vastgesteld. De toekomst werd dus uit het oog verloren. In de toekomst zal blijken wat persoonlijke rancune en frustratie hebben gedaan met de spirituele kring van hun woordvoerder. Ik voorzie niets goeds.

Het is bepaald geen zinloze bezigheid om de eigen motieven op hun zuiverheid te controleren, het is een daad van verantwoordelijkheid. Het streven naar verbetering is menselijk. Kritische vragen stellen over datgene wat zo vanzelfsprekend lijkt hoort daarbij. Sterker nog, vanzelfsprekendheid is de baarmoeder van de kritiek.
Dat het uien van kritiek veroordeeld wordt acht ik zelf een voorbode van achteruitgang van ontwikkelingen. Men kan hopen dat de woorden een beetje zorgvuldig gekozen worden, maar zelfs als dat niet het geval is en een discussie fel is, is dat nog geen reden om iemand te veroordelen omdat men kritiek heeft.

Dit geeft precies de kloof aan die ik in de laatste discussie zie. Wie ook maar enigszins de indruk wekt een voorstander van de kritische kijk te zijn die wordt verbaal geëxecuteerd door de tegenstander. Dan begin ik mij af te vragen of deze houding representatief is voor bepaalde spirituele kringen. Ik denk namelijk van wel.

Sterzoeker is niet mals als het om misstanden gaat. Het zijn de misstanden die tot dat moment bedekt hebben kunnen blijven door ieder opgestoken vingertje te amputeren en de vraagsteller de deur te wijzen. De vragen blijven onbeantwoord en dat wakkert de kritiek nog verder aan. Amputatiepogingen krijgen een verbeten karakter maar de vragen stapelen zich alleen verder op, de kritiek wordt feller. Dan komt Sterzoeker en gooit de kwestie open. Vaak gebeurt dat op een moment dat de kritiek al huizenhoog is opgetast. Dat is immers te zien aan de explosie van grimmige reacties van de tegenstanders van de kritische kijk.

We zijn nog niet klaar met de vaststelling dat er veel oud zeer wordt botgevierd in spirituele kringen. De boze wereld lijkt altijd buiten de kring te liggen en Sterzoeker is daar deel van. Wie meditatie als hobby heeft kan hierin aardige focuspunten vinden. Wie een groep of stroming vertegenwoordigt heeft meer om over na te denken. Die moet beseffen dat het hippiecredo “get together, let’s be brothers” geen serieus antwoord was op de verzakelijking die zich toen al aandiende. Men keek de andere kant uit want men wilde het niet zien en het dierbare credo was tien jaar later een lachertje.

De toekomst wordt nu gemaakt. Ieder woord, iedere daad – hoe klein ook - is een bijdrage aan de toekomst. Elk mens koestert idealen. Of het ideaal waar wordt hangt in hoge mate af van factoren die nu genegeerd worden, dingen die niet in het ideaalbeeld passen en zich nu in de vorm van kritiek aandienen. Het belang van kritiek en kritische vragen is onlosmakelijk verbonden met de toekomst.

De Kritische Magier

Spiritueel Ondernemer

Zelden heb ik de geur van zweetsokken zo sterk geroken en de smaak van goedkope wijn zo goed geproefd als in mijn associaties bij de vraag wat een spiritueel ondernemer is. Ik liet mijn fantasie de vrije loop.

Door: Horas

Eerst verkende ik de naaste omgeving. Was het dat morsige vrouwtje van het kaarsen- en wierookwinkeltje? Was het de coach die ik soms aantrof in mijn favoriete cafe waar hij steevast een dronken betoog over groeiprocessen afstak zodra hij mij in het oog kreeg? De freelance prediker die ik wel eens op mijn rondgang door de stad tegenkwam? De dame met het hysterische kapsel die zich wijkbegeleidster noemde?

Eerlijk gezegd kon ik mij helemaal niks voorstellen bij een spiritueel ondernemer. Ik heb al deze mensen gevraagd of zij spiritueel ondernemer waren. De coach dacht dat het om de jeneverstoker ging, het morsige vrouw, de prediker en het hysterische kapsel wisten niet waar ik het over had. Ik was dus niet verder gekomen.

Het probleem leek niet in het woord ondernemer te zitten maar in het spirituele. Daarom ging ik te rade bij een oude vriend, succesvol ondernemer sinds hij zijn onderneming begon op zeer jonge leeftijd. Hij staat aan het hoofd van pakweg 150 werknemers. Hij leidt een mooie onderneming, het ziekteverzuim onder de werknemers is laag, de werktijden variabel, de salarissen zijn boven het gemiddelde, het verloop van de werknemers is dan ook opmerkelijk gering.

Het bedrijf staat in aanzien en heeft nooit milieuschandalen veroorzaakt en nooit problemen met de Belastingdienst, de Arbo, de vakbond of de bank. Creatieve productie heet de branche van deze onderneming. Je zou aan glamour en glitter denken, maar niks is minder waar. Er wordt gewoon zeer hard gewerkt terwijl de werknemers een grote mate van vrijheid hebben.

Ik vroeg mijn vriend of hij een spiritueel ondernemer was. Het kopje koffie in zijn hand stopte halverwege zijn bureau en zijn verbaasde blik. Even dacht ik dat ik ook zijn twijfels te verduren kreeg, maar zijn antwoord was een opluchting. “Natuurlijk” zei hij. “Van mijn accountants komt de inspiratie echt niet, wel van mijn medewerkers. Wat jij bedoelt zijn die mensen die hun eigen naam niet foutloos kunnen schrijven, een zaakje in slap geklets beginnen en zich verbazen omdat ze geen klanten kunnen krijgen. Ik zie elke week minstens tien brieven van zulke lui. Ze noemen zich spiritueel ondernemer om zichzelf houding te geven en hun absurde tarieven goed te praten. Hier, kijk even.”
Hij viste een stapel bonte brochures uit de prullenbak en ik bladerde door het aanbod. Seminars, workshops, trainingen en lezingen over intuitie op het werk, dienend leiderschap, enlightened business, spiritualiteit in organisaties, mediteren op het werk en meer van die vage onderwerpen. De prijzen waren torenhoog.

“Zie je wat ik bedoel? Mijn medewerkers zouden zich wezenloos ergeren als ik zo’n figuur binnen zou brengen. Zo iemand zou ook geen leven hebben, die wordt gegarandeerd in de maling genomen. Wie hier een probleem heeft komt naar mij toe. Ik ben dan benieuwd naar de oplossing die allang ergens op de achtergrond ligt.

Natuurlijk hebben we werkbesprekingen waar iedereen tegenop ziet omdat dat tijd kost die je beter kunt besteden. Ik ben degene die het mogelijk maakt. Ik doe het sloofwerk, de voorbereiding. Ik haat het management. Het creatieve werk doen waar ik goed in ben, dat wil ik, samen met mijn medewerkers. Daarom is iedereen hier zijn eigen manager. Hoe ze het doen kan me niet schelen, ook niet wanneer ze het doen want de werktijden zijn hier bijzonder variabel. Als ze het maar doen, daar gaat het om. En ze doen het dan ook.

Weet je waarom die hele idioterie van het spiritueel ondernemerschap bestaat? Omdat de jongelui op de scholen amper wat leren. Dan komen ze hier als stagiaires en schrikken zich rot want zelfstandig werken kunnen ze niet. Wie zelf initiatief neemt zal het redden, de rest zal blijven hangen in geklets over begeleiding en afwachten. Er zijn genoeg bedrijven die daarom van die coaches inhuren, of inspirators zoals in die soepreclame. Weggegooid geld want het maakt mensen niet zelfstandig, integendeel.

Hoe meer van die zogenaamde spirituele ondernemers je loslaat in je bedrijf, hoe meer mensen denken dat ze niet zonder die lui kunnen. Dat gaat dus nergens naartoe. Je moet zo’n spiritueel ondernemer ook niet vragen naar rendement van hun lezingen en workshops. Dan gaan ze huilen. Wat die lui totaal niet begrijpen is dat je geen spiritualiteit hoeft toe te voegen aan goed werk. Goed werk is de opbrengst van spiritualiteit en niet omgekeerd. Het werk van zo’n spirituele ondernemer levert niks op en is daarom ook niet spiritueel. ”

Ons gesprek was inmiddels acht keer onderbroken door medewerkers die dingen kwamen vragen aan mijn kameraad. De deur van zijn kantoor doet hij nooit dicht, het is vrij in en uit.

Ik had een beeld gekregen van de spirituele ondernemer, een weinig gunstig beeld van een stoorzender, een modderaar in de marge, nutteloos tijdverdrijf in werktijd. Met een goeie directeur die altijd voor overleg bereikbaar is, geen oor heeft voor onzin maar wel datgene ziet wat er niet uitgesproken wordt, daar kom je verder mee. Leven is ruilen, werken is ruilen. Een bedrijf huurt tijd en deskundigheid van zijn medewerkers in en stelt daar een goed salaris tegenover.

Een prettige mate van autonomie voor de medewerkers geeft het gevoel een belangrijk onderdeel van een bedrijf te zijn. Samenwerking is een logische voorwaarde voor productie. Dat is een intelligente benadering van werk, werken en werkomgeving. Waarschijnlijk ligt daar het geheim van het succes van deze onderneming.

Dat men zich uitroept tot spiritueel ondernemer is een noodgreep om aan klanten te komen. Om een fors inkomen te halen uit de bekende gebakken lucht. Een spiritueel ondernemer is en blijft onproductief en maakt zichzelf tot een parasiet van werkgever en werknemer.

Tijd voor een gloednieuw product: de spuitbus tegen de spiritueel ondernemer.

Horas

De Clubgeest

De Kritische Magier lanceerde kort geleden een nieuw begrip: gevoelsarcheologie. De dikke Van Dale vermeldt het woord nog niet en hij heeft het meteen laten registreren zodat een zekere magus, (die altijd graag op andermans bagagedrager meerijdt) er niet mee aan de haal gaat.

Gevoelsarcheologie, dat deed een belletje rinkelen. Menig lezer dook in de peilloze diepte van de emoties om daar een vergeten gevoel op te graven. Sterzoeker ontving dan ook heel wat reacties. Eentje willen wij u niet onthouden. Met toestemming van de auteur nemen wij u mee naar een oerbeleving die met recht de basis van het moderne wiccagevoel mag heten. Wij danken de schrijver omdat hij dit gevoel met u en ons wil delen.

“Toen ik de blog van De Kritische Magier had gelezen dacht ik meteen: de clubgeest! Dat is wat ik en vele anderen zoeken. Daarom gaan we naar die cursussen die eigenlijk niks opleveren. Daarom zijn die new age/wicca groepen zo aantrekkelijk, hangen we een middag de sjamaan uit, spelen we magie of wordt er intuïtief geschilderd.

Het gaat er niet om WAT we doen maar DAT we het doen, groepsgewijs. Nu heet ons clubje een coven of een mysterieschool, vroeger heette dat De Stokroos en de Padvinderij. Daar werd de clubgeest gekweekt, daar liggen de wortels van het wij-gevoel: de soft spot waar louche mysteriescholen zo gretig gebruik van maken. Ik wil het beeld schetsen en het beest eruit laten. /Dan hebben de Sterzoekers misschien een antwoord op de vraag waarom intelligente mensen zich met onintelligente dingen bezig houden.

Elke dinsdagavond om half 7 opende de omgebouwde garage de deuren voor de jeugd. Frisse jongens en meisjes tussen 8 en 12 jaar stroomden toe. Aan de schragentafels zaten wel tien kinderen met verwachtingsvolle gezichtjes. Dit was hun avond, de avond van de Stokroos.

De leidster was een gezette dame van middelbare leeftijd. Meestal was ze in een goeie bui, maar soms had ze een humeur als een beer met eksterogen. Waarschijnlijk was ze in de overgang maar daarvan wisten wij helemaal niks.

De Stokroos had een clublied. Met het zingen van deze hymne werd de avond begonnen. Daarna volgde een verhaaltje uit de bijbel en een christelijk liedje. De Stokroos was op mild-christelijke leest geschoeid en daarom waren deze plichtplegingen inspirerend maar niet indringend.

Er werd geknutseld. De klei kwam op tafel, vilten lapjes ook, gereedschap erbij en het feest begon. De leidster las ondertussen voor uit een spannend boek.

Wij leefden naar de Stokroosavonden toe. Onze knutselwerken boden we thuis trots aan. Ze werden met enthousiasme en dank ontvangen, maar de voorwerpen verdwenen na verloop van tijd toch op raadselachtige wijze. Het maakte ons niet uit zolang we maar op dinsdagavond naar de Stokroos mochten. Dan droegen we onze insignes, de vilten roosjes in de verschillende kleuren (wit voor het eerste jaar, roze voor het tweede, rood voor het derde en geel voor het vierde jaar). Die insignes werden op het bijpassende halsdoek gespeld. Op dat halsdoek zaten gekleurde banden die bij het insigne van dat jaar hoorde. Trots droegen wij deze versierselen op de dinsdagavonden.

Een per jaar werd er een installatieavond gehouden in een buurthuis-met-podium. Dan werden de nieuwe jaarinsignes uitgereikt en de avond werd extra feestelijk gemaakt door de opvoering van een toneelstukje van het genre klucht. Wij waren de acteurs m/v, de decors waren zelfgebouwd.

Alle ouders waren uitgenodigd. Meestal kwam mijn moeder omdat mijn vader een beter excuus had om niet te gaan. Door een van de vele motgaten in de toneelgordijnen sloegen wij de instroom van het publiek gade, halfdood van de plankenkoorts. Ach, de opvoering van de klucht was altijd een succes. Het publiek in de zaal moedigde elkaar ook aan in het enthousiasme, al hadden die aanmoedigingen soms toch een wat gewelddadig karakter. Ons deerde dat niet en vol enthousiasme zetten wij de klucht op de planken.

De kluchtigheid van ons spel werd versterkt doordat er acteurs struikelden over de kostuums die van de verschillende rommelzolders kwamen, of het decor sukkelde om. Karton is immers geen stabiel materiaal. Soms werden teksten vergeten en de souffleur had net zijn mond vol drop. Het deed allemaal niets af aan het laaiende enthousiasme uit de zaal.

Na afloop ging ieder trots naar huis met een nieuw jaarinsigne, nog druk napratend over het prachtige toneelspel. Nee, geen wilde paarden konden ons van de Stokroos verre houden. De clubgeest was ijzersterk en regeerde ons jonge leven.

Het is daarom dat ik een zwak gehouden voor knutselclubjes zoals wicca, de magische tempel van een opvliegende magus of al spontaan in trance raak bij het zien van een sjamanentrommel.

Altaarkleedjes borduren? Ja, graag! Buideltjes maken voor magische frutsels? Hoera! Een clublied, een eed, een insigne (lamen geheten), een andere kleur koord? Heerlijk! O, als ik toen geweten had welke vreemde vruchten er aan de stam van de Stokroos zouden groeien, dan was ik gillend weggelopen. Al was de Stokroos niet uniek in zijn soort, hier zien we toch de magische basis van het groepsgebeuren: de clubgeest.”

De Magische Kristalkijker

Sterzoeker kijkt graag naar mooie kristallen, daar zijn al een aantal afbeeldingen van op de blog verschenen. Naar kristallen kijken is echter iets geheel anders dan in kristallen kijken. Soms kijken mensen in kristallen om anderen iets te vertellen, iets wijs te maken, of om antwoorden op ernstige levensvragen te geven.

Het kijken in de kristallen bol is een opvallende manier om in het leven (van anderen) te kijken. Het eerste waar je bij het kijken in een kristallen bol aan denkt, zijn de beelden van een zigeunerin in een slecht verlichte tent op de kermis. Zo'n kristallen bol heeft iets magisch en is dus een uitstekende middel om aan te wenden door luitjes die hun bijzondere gave willen tonen.

Dergelijke kristalkijkers kunnen worden onderverdeeld in aantal een vormen. Je hebt serieuze kristalkijkers, die werkelijk wonderbaarlijke zaken in hun bol kunnen aanschouwen. De beelden die kristalkijkers oproepen ontstaan door te focussen op een reflectiepunt en worden in verband gebracht met andere werelden, waar de tijd geen rol speelt. Men accepteert de visioenen als boodschappers van kennis en van de toekomst. Ware kristalkijkers, die zul je echter niet zo snel op de kermis vinden, of in een commerciële cursussetting aantreffen.

Er zijn van die populair magische figuren die momenteel de kristallen bol hebben herontdekt. Ze hebben gemerkt dat de kristallen bol ook heel goed te gebruiken is om de omgeving op te lichten, en om aandacht te krijgen, of om anderen geld uit de zak te kloppen. Daar worden dus gretig consulten in gegeven.

Kristalkijken is ook een leuke variatie, in gebruik, op de tarotlegging, of als je al het andere al een keer op je publiek hebt losgelaten, en alle andere gaven al aan bod geweest zijn. Bij dit soort figuren die alles aanwenden om hun "product" te verkopen, kon het kristal-misbruik gewoon niet lang meer op zich laten wachten, dit is dan ook een pure wanhoopsdaad.

Sterzoeker vraagt zich dan ook oprecht af: Doet ze dan ook haar glazen oog in? ...dan zo'n muntjessjaal om haar hoofd "dat is dan 100 goelden.., euh, oeroos". Afkomst verloochend zich niet, dat zien we ieder keer weer.

Er zijn er ook die serieus geloven, in contact te staan met het hogere, en ze geloven dat ze boodschappen doorgeven vanuit de ongeziene werelden. Dat is nog altijd minder erg dan figuren die doen voorkomen dat ze over de gave van het kristal kijken beschikken.

Sommige kristallezers gebruiken bepaalde reading technieken. Wie deze technieken beheerst, kan zonder voorkennis, over iemand die hij zojuist heeft ontmoet, hele rake opmerkingen maken. Zo raak, dat men aan de lezer helderziendheid toeschrijft.

Een slimme reader, is in staat signalen uit de lichaamstaal van mensen te lezen. Veel keuzes die we maken zijn voorgeprogrammeerd. De kleding die we uitzoeken, onze haardracht, make up, onze stem en ons taalgebruik, de manier waarop we ons bewegen, onze oogopslag – het zijn eigenlijk allemaal zaken waaruit diegene die bij de kristalkijker boodschappen doorgeeft aan de oplettende ontvanger. Zelfs een matig intelligente reader zou tot conclusies kunnen komen, die voor de gemiddelde onbewuste sukkel wonderbaarlijk en verbazingwekkend zijn.

Zo'n glazen bol is natuurlijk een leuke afleiding van de onkundigheid van de reader. Het oog wil immers ook wat, want zonder bol zou de "kijker" evengoed dezelfde boodschappen kunnen doorgeven, dat zelfde geldt b.v. voor het gebruik van; tarotkaarten en een horoscoop. Als iemand echt in staat is tot "zien" dan zijn deze hulpmiddelen immers helemaal niet nodig. Niets spreekt echter meer tot de verbeelding als de kristallen bol. De vorm en schoonheid roepen bij een ieder meteen associaties op van mystiek en helderziendheid en daar doen sommige magiërs het ook voor.

En toch, persoonlijk kijkt Sterzoeker liever in het koffiedik. Zou het koffiedik bij de prijs zijn inbegrepen of moet je dat bij de magische kristalkijker zelf meebrengen? Consult heet dat. Nou is het maar een kleine stap naar de echte kermis en het kan niet lang meer duren. Consultje koffiedik kijken 25 euro.... dat is oprecht misbruik..

Gevoelsarcheologie

New age heeft zijn eigen turbotaal die bol staat van de slogans welke bij nader inzien niets betekenen en ook niets kunnen betekenen. Persoonlijk koester ik een weerzin tegen new age. Dat wereldvrede een mooie gedachte is die ver van de menselijke werkelijkheid staat, moeten we onder ogen zien. De verbroedering der geesten loopt al op de klippen bij de vraag wie de vuilniszakken naar de container draagt. Milieubewustzijn legt het af tegen de behoefte aan comfort. Mildheid en betrokkenheid verongelukken dagelijks ontelbare keren op de snelweg.

Door de Kritische Magier

Eenheid is een illusie, een gedachteconstructie, waarmee goed te leven is als de muren van het persoonlijke getto maar hoog genoeg zijn om de rest van de wereld (zeg 99,9%) buiten te houden. Dat verdeeldheid eveneens een illusie is lijkt een nieuwe gedachte, maar heeft in elk geval het voordeel dat de rest van die onaangename mensheid ook deel is van het eigen wereldje. Iedereen moet zelf kiezen of men exclusief of inclusief wil leven. Wie echter voor een inclusief leven kiest maakt zijn wereld een stuk groter.

In mijn voortdurende verbazing over het menselijke wezen mag ik graag naar beweegredenen graven. Ik ben een gevoelsarcheoloog. Voor verklaringen verwijs ik naar de psychologie die arm is aan verwondering.

Ook het gedrag kent zijn modeseizoenen die ongeveer per generatie wisselen. Een gedragsmode laat zijn sporen na in de vorm van specifieke taal, maar de diepere betekenis die verbonden is aan het gevoel, gaat op den duur verloren. Mag ik u uitnodigen voor een gedachtespel?

De slogan “in het hier en nu leven” hou ik omhoog. Een mooi tekst, zojuist opgegraven uit de diepte van de geest. We nemen de tekst mee naar ons gevoelslaboratorium en proberen het raadsel van de verloren betekenis te achterhalen door vragen te stellen naar de cultuur waaruit deze tekst voortkwam, de basis van het gevoel dus.

Hoe zag de wereld eruit voor het gevoel van de mensen die deze tekst gebruikten? Hadden zij geen verleden zodat zij altijd maar in het hier en nu moesten vertoeven? Leden zij misschien aan collectieve dementie en kozen ze elke dag een nieuwe naam voor zichzelf en alle dingen om hen heen? Misschien leerden deze mensen niets. De problemen van het hier en nu worden immers opgelost met de neerslag van leerprocessen die zich in het verleden voltrokken hebben. In dat geval werden er dus geen problemen opgelost want men leefde altijd in het hier en nu. O, dan konden ze dus ook niet verouderen. Sterker, men kon niet eens geboren worden.

Nemen wij een tweede juist opgegraven tekst uit hetzelfde tijdperk van de new age: “het verleden een plaats geven”. Vreemd, ineens had men dus wel een verleden maar dat slingerde ergens rond, wachtend op het moment dat iemand het een plaats gaf, als een hinderlijk ding dat in de weg lag. Had tijd dan geen betekenis voor de new agers? Ook dit tijdperk werd door de klok geregeerd, zoals elk tijdperk.

Wij graven verder en Marktplaats is een bron van inspiratie want het brengt ons op het spoor van het fenomeen nostalgie. Het aanbod “rommel van weleer” is enorm en vindt gretig aftrek. Is deze nationale stortplaats misschien het verleden dat een plaats moet krijgen? Zijn knoestige oranje asbakken, in het licht van het eeuwige hier-en-nu, ineens wonderschone voorwerpen uit een ongekende wereld?

Onmogelijk. Nostalgie is heimwee naar het verleden. Hoe kan men heimwee hebben naar iets dat men niet kan kennen omdat het altijd hier-en-nu is? Langzaam ontvouwt zich een beeld van de gevoelswereld van de new ager in al zijn primitieve glorie: een geïsoleerde geest, zonder tijdsbesef dus zonder toekomst, dogmatisch en veroordelend want de rest van de wereld werd buitengesloten, vervuld van een onbestemd verlangen dat nooit vervuld kon worden en daarom tastbaar gemaakt werd met behulp van paarse beschuitbussen, op één oog blind en één oor doof, eeuwig opgesloten in zijn statische wereld van het hier-en-nu.

Dit was maar een gedachtespel. Aan de hand van veelgebruikte kreten kom je tot wonderlijke conclusies als je niet meer begrijpt wat ze betekenen.

Magie is voor een gevoelsarcheoloog ook rijk terrein. De ene wiccastroming wil nog authentieker zijn dan de andere, in het hedendaagse sjamanisme is het niet veel anders gesteld. Als we nog dieper graven komen we bij de basis van de rituele magie terecht.

Er zijn stromingen die ruimte laten voor een moderne betekenis van oude symbolen en begrippen. Deze stromingen zullen overleven. Maar er zijn ook “scholen” die beweren gebruik te maken van de oorspronkelijke betekenis van symbolen en begrippen. Discussie uitgesloten want het is zoals de magus zegt dat het is. Dit soort “scholen” zit er volkomen naast.

Aan elk symbool wordt een betekenis verbonden, wat weer diep gelinkt is aan een gevoel. Betekenisgeving en gevoel zijn echter tijd- en cultuurgebonden, daarom niet zonder omweg te transplanteren op een andere tijd en cultuur. Wat de oorspronkelijke gevoelsbeleving in de oudheid is geweest, is niet meer te achterhalen, hoogstens bij benadering te beleven, met veel voorbehoud. Dat is de valkuil van hedendaagse magie.

Ik begrijp best dat nostalgie een rol speelt bij de moderne hang naar magie. Wie echter denkt dat daar een schatkamer voor het oprapen ligt vergist zich enorm. Er is niets dan dode letter waaraan geen gevoel-van-toen verbonden kan worden, om de eenvoudige reden dat we nu leven, in een andere tijd met andere gevoelswaarden. Vergelijk alleen eens de rechtsnormen tussen nu en 500 jaar geleden, dan wordt de factor tijd duidelijk.

Nostalgie is een instinker. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die hartstochtelijk naar de pest of andere ongemakken van de vroege middeleeuwen terugverlangde. De hype van de hedendaagse magie in al zijn vormen komt voort uit een misplaatst gevoel voor romantiek, zonder dat men oog heeft voor de hardheid die niet meer hoort bij de tijd van nu. Zou die hardheid wel een plaats hebben dan zou magie van nu een andere vorm hebben. Eentje die niemand wil, netzo min als de pest.

New Age is geen onzin, maar misleiding, net als hedendaagse magie. New age wil zwelgen in het gevoel maar elimineert met het grootste gemak de hardheid die nu eenmaal deel is van ieder mens en in elke tijd een eigen vorm heeft. Moderne magie kan logischerwijs niet anders zijn dan een zwak aftreksel van wat het ooit betekende en dat kan niemand meer weten dus ook niet meer beleven in zijn oorspronkelijke gevoelsvorm. We kunnen er hoogstens naar kijken en ons verbazen want verbazing is het enige gevoel dat we eraan kunnen verbinden.

De Kritische Magier

Wie is Sterzoeker, wie zijn dat?

Sterzoeker wie is dat? Dat hebben we mening trouwe lezer, die ons niet bij naam en gezicht kent, de afgelopen jaren horen vragen en dan komen de claims, speculaties en de beschuldigingen op gang. Iedereen wil opeens Sterzoeker zijn. Of men is vandaag de dag, in elkaars ogen de ware Sterzoeker. Echter de echte Sterzoekers, geven per definitie ontkennende antwoorden, op alle rechtstreeks aan hen gesteld vragen, of men Sterzoeker is.

Door Horas

Mensen wijzen elkaar als Sterzoeker aan en roepen: "Sterzoeker dat is iemand van de O.T.O, een zwarte magier, een kwaaie astrologe, een teleurgestelde afgewezen adept van Ina Custers, een Voldemort die ons kapot wil hebben. Kijk, kinders, die Sterzoeker dat is nou een voorbeeld van een qlipoth kracht. Maar laat ik niet merken dat jullie je daarmee bezig houden, want dan ga je er direct uit. Pietje, ga jij maar op Zuid staan want als de zwarte krachten binnenkomen dan is het altijd op Zuid. Jij bent tenminste sterk genoeg om dat tegen te houden, ik ben zoooo kwetsbaar tijdens een ritueel, daarom heb ik ook een magische nooduitgang, maar die is alleen voor mij. Enzovoorts".

Als thuisbasis kent Sterzoeker een Braziliaanse blog/site. Prachtig. Wat ontzettend clever van Sterzoeker nu weer, maar dat ter zijde. Er zit in Brazilie trouwens een zeer actieve lodge van DAN. Daar kun je op haar site weer een en ander over terugvinden. Ja, de magische wereld is echt klein. En de afstanden stellen ook zo helemaal niks voor met een remote viewer in huis van Sterzoeker, nietwaar? Sneller dan het licht ben je aan de andere kant van de wereld en kijkjes elders nemen, daar is deze remoter zeer in bedreven.

Weet u wat het geval is, waarom al die vragen oprijzen over de identiteit van Sterzoeker? Omdat Sterzoeker nog wel eens kritisch schrijft over lala-land.

Waar is dat geschrijf van Sterzoeker allemaal voor nodig en houdt dat nooit op? Dat is de vraag waar men in Lala-land een antwoord op verwacht. Zelf zijn we ook wel eens in de stemming geweest om uit volle overtuiging Ypsus, de Kritische Magier, Horas en vele anderen terug te fluiten voor een lange, zeer lange vakantie in een ver vreemd land. Om nooit meer terug te keren.

De poppen uit onze poppenkast zijn meestal wel vermakelijk, maar het doet niks om de wereld echt te verander. Ook al denken sommige lala -landers daar anders over, omdat ze bang zijn dat de kritiek van Sterzoeker mensen bewust maakt en potentieel klanten zou weghouden van hun toko, maar in de praktijk komen de meeste mensen bladeren, vinden de teksten op Sterzoeker "wel leuk", en bladeren weer verder. Meer is er niet.

Ondanks de kritiek van Sterzoeker gaat het handjevol oplicht-sterren gewoon, door met mensen werven voor hun activiteiten en ze zullen er geen plak brood minder door op de plank hebben. Wordt men wijzer? Nee. Bijna twee jaar wordt er geschreven over de misstanden en de oplichterij. Houdt het op? Nee. Dat ligt niet aan Sterzoeker, maar aan dat intense verlangen van de zoekende mens om vooral in contact met de goden te staan, omdat het eigen miserabele doorsneeleven maar matig bevalt. Dan schrijven mensen zich in bij een magische school of gaan ze een cursus in wicca doen. In de hoop daar een thuis te vinden. Niet in de gaten hebbende dat ze slecht een product zijn, dat inkomen genereerd, voor deze cursusaanbieders.

Ik heb nog nooit zoveel afwijzing van het menselijke (met alles erop en eraan) gezien als onder Wicca's en moderne magiërs. Fout, ik zag het in mijn studententijd onder de z.g. alternatievelingen. Dezelfde lui die schaamteloos kraakten, jatten uit andermans koelkast/portemonnee, die de grootste bek hadden over de iedereen die niet in hun straatje lulde of als je geen zin had om voor een groot gezelschap te koken omdat je er je werkdag op had zitten (zij werkten niet namelijk).

Gelukkig gaat Sterzoeker, ondanks dat mensen blijven zoals ze zijn, onverstoord door met een kritische kijk en weergave op lala-land. In La-laland kan men Sterzoeker niet goed pruimen omdat:
A. de stijl van schrijven totaal verschilt met andere schrijvers/bloggers (een enkeling daargelaten),
B. heel erg openlijk is over misstanden,
C. dat het een soort heel exclusieve club van mensen lijkt te zijn waar niemand van de bekende forumgarde tussen komt(lekker puh), dit in tegenstelling tot het werkelijke standpunt van Sterzoeker. Iedereen die wat interessants te vertellen heeft, is in werkelijk van harte welkom om dit naar Sterzoeker te mailen en dat zal zonder enige censuur op de Sterzoeker-blogpagina geplaatst worden, ongeacht of de schrijver een voor of tegengestelde mening omtrent het onderwerp heeft.
D. de zweep niet schuwt als het om rottigheid gaat.

Sterzoeker is anders dan dan andere pagina's en fora's, omdat het daar altijd weer om dezelfde namen en dezelfde onderwerpen lijkt te draaien. Al die fora vormen uiteindelijk dezelfde koffiekrans, die het altijd met elkaar eens wordt of men het nu meent of niet. Het gaat ook nergens over want dan moet alles ineens geheim blijven. Privacy vinden ze allemaal heeeel belangrijk, maar ze willen wel graag weten wie de mensen van Sterzoeker zijn, haha.

Privacy vinden wij okee, maar we WILLEN geen namen geven. Expres.Men zwamt maar raak over het eigen wereldje vol trollen en kabouters en voelt zich daar zo heerlijk als heksen onder elkaar. Namen zeggen immers geen donder als je de persoon achter de naam niet kent en Sterzoeker doet niet aan persoonsverheerlijking en beroemd worden willen. Althans de meeste Zoekerschrijvers niet, uitgezonder diegenen dan die ook schrijven voor Sterzoeker en het al zijn.

De ploeg met de messcherpe pen zal ook nog vaak de koppen bij elkaar steken om een Sterzoeker stukje te blijven schrijven. Vanzelfsprekend komt Sterzoeker als heel bijzonder uit de bus. De meer beschouwende blogs over wicca en magie van de Kritische Magier, Virilius, Breitling, Serna en nog wat figuren die ik persoonlijk zo heel erg goed ken, hebben veel reacties uitgelokt vanwege hun scherpe inhoud.

De column-stijl van Kritische magier, Horas en Ypsus laat iets van journalistiek establishment vermoeden. Daar kan Lalaland helemaal niet tegen want die kunnen hun naam amper spellen. Toevallig is een van de Sterzoekerschrijvers ook rubriekenschiijver en die artikelen werden grif geplaatst door de grootste (kwaliteits)kranten van Nederland. O, we hebben wel talent in huis, hoor. Nou nog rijk worden;-). Een andere schrijver heeft een aardige kijk op de sterren. Sterzoeker heeft een dus een brede basis laten we eens een tweetal " Sterzoeker-figuren" uitlichten.

Een schrijver zoals Ypsus is absoluut een magier, ook al heeft hij dan nooit in de magische schoolbanken gezeten (niks verloren, hoor). Hij geeft blijk dat een magiër in staat is om de dingen te zien zoals ze zouden kunnen zijn. Niet voor de show of zoals het op dat moment goed uitkomt, maar in balans en for the benefit van iedereen of in elk geval voor meer mensen dan de eigen persoon of de eigen kring.

Magiërs zijn realistische idealisten, ze laten het beeld van hoe het zou kunnen zijn niet zomaar voorbij dobberen, maar denken en handelen en in zijn geval; schrijven daarnaar. Op deze manier wordt het beeld waargemaakt, stukje bij beetje. Er moet een hoofdfee aan de wieg van Ypsus hebben gestaan. Die moet hem een heel bijzonder talent hebben meegegeven. Zoals hij zijn er echt niet veel.

Ypsus zou een aanwinst zijn in elk ritueel. Een moderne magische school mocht willen dat ze iemand als Ypsus in de groep had, want hij zou een ritueel kunnen "dragen". Dat wil zeggen: aan die fancy teksten een de glans kunnen geven waaraan het nu ontbreekt en het op die manier een werkelijke magische tekst maken. Ze mochten het willen.

Dan wil ik tot slot De Kritische magier er nog even uitlichten. Dit is iemand die wel in de schoolbanken heeft gezeten en het spijt hem verschrikkelijk dat hij niet altijd inhoudelijk kan worden, als het om zijn magische kennis gaat. Dan zou hij meteen herkenbaar zijn vanwege zijn tegendraadse opvattingen die verwerkt werden in redelijk unieke standpunten/zienswijze op oude stuff die elders in zijn publicaties zijn verschenen.

Dit is een man naar mijn hart. Een levendige bijna vijftiger, ondernemer, communicatie deskundige, publicist, een schrijver, met eigen opvattingen en interpretaties, hier hou ik van. Met hem wil ik nog dat boompje opzetten over de Elementalen en hun rol in de rituelen. Welke rituelen dan ook. Ik heb interviews en artikelen van hem gelezen. Ja, dit is 'em.

Laat Sterzoeker lekker het veelkoppige monster zijn dat oplichters verslindt en broednesten van intrige uitgraaft. Ja, adders bij een slap koppie thee! Wij varen onze eigen koers.

Horas

INSTANT PARADIJS, nu voor iedereen betaalbaar!

Verschillende dingen zijn op verschillende momenten in ons leven van verschillend gewicht. Dat is een waarheid als een koe. Neem nou de zo sterk verlangde Persoonlijke Groei. Het is mij nogal onduidelijk wat de hunkeraar naar Persoonlijke Groei daarme bedoelt. Met genoeg voedsel groeit men tot een bepaalde lengte, dat staat vast. Nee, dat is het niet. Men wil innerlijk groeien. Wat vaag, maar ik stel mij dan meteen de Zwelbast van het Bommelverhaal voor. Zo heb ik tenminste houvast in vage tijden.

Door de kritische magier.

Dit groeiproces heeft ook niets met boterhammen te maken, integendeel. Hoe minder er gegeten wordt hoe meer dat schijnt bij te dragen tot tot iets dat bewustwording wordt genoemd. Vaak worden diepe inzichten in mystieke zaken voor wijsheid aangezien, maar bij nadere studie zijn die inzichten op voedselgebrek terug te voeren. Een hongerige dichter was altijd een vette boterham voor de uitgever. Met persoonlijke groei wordt de innerlijke groei bedoeld.

Genoeg om de hete brei gedraaid: innerlijke groei heeft met bewustwording te maken. Daarmee zeg ik niet teveel, eerder te weinig. Die bewustwording zou tot groter geluk en welzijn van de bewustworder voeren, dat is de veronderstelling. En nou zijn we er nog niet want men wil het meteen, nu, direct. Het is wel terecht dat een mens meteen inzicht en wijsheid verlangt. Zo gek veel tijd hebben we nu ook weer niet.

Als je jong bent – en dat ben ik gelukkig niet meer – kan innerlijke groei enorm belangrijk zijn. Onlangs was ik op een voorlichtingsbijeenkomst van een oud, gerespecteerd genootschap van denkers. Instroom van nieuwelingen is ook daar belangrijk, niet om de groei maar om het voortbestaan.

De contributie is niet mis maar dan heb je ook wat om over na te denken. Dat bleek ook spoedig uit de vraag “wat doet dit voor mijn persoonlijke groei?”. Duidelijk, hier was een kosten-baten analyse gemaakt en die viel niet uit in het voordeel van het denkersgenootschap.

Hoge contributie goed en wel, maar dan ook een groeigarantie erbij graag. Die innerlijke groei staat immers gelijk aan het geluksgevoel dat wijsheid en inzicht kan brengen. Die garantie konden de vertegen-
woordigers van het denkersgenootschap niet geven en dat was een wijs standpunt dat blijkt gaf van rijpe innerlijke groei.

Hier zien we het knelpunt: men verwacht dat na betaling van het verlangde bedrag de innerlijke groei direct in het bakje van de automaat valt. Men wil geluk en wel NU en anders wil men de ingeworpen euro terug via de retourknop. We leven in een instantwereld. Waarom dan ook niet het Instant Paradijs? Een mysterieschool die met een agressieve verkooptechniek innerlijke groei belooft – uiteraard na inworp van ongelofelijk veel euromunten – verkoopt een Instant Paradijs.

Als het bakje van de automaat echter leegblijft en ook de ingeworpen munten niet terugkomen, wat dan? Dan doen we alsof we innerlijk zo ongelofelijk veel gegroeid zijn. Tjonge, wat hebben we gewonnen aan wijsheid, kennis, inzicht en wat zijn we gegroeid! Dat moet je wel beweren als je je teleurstelling wilt verbloemen. Sterzoeker is blij nu de helpende hand te kunnen reiken aan teleurgestelde innerlijke groeiers.

In het Anti-teleurstellingsvak van de Sterzoeker Mysteriesupermarkt kan de groeizoeker nu pakjes Instant Paradijs vinden. Alleen even wat verwachtingen toevoegen, goed roeren en genieten maar. De prijs valt mee.

Direct naast de verpakkingen Instant Paradijs staan trouwens ook de zakjes Instant Oplossingen. Altijd handig bij acute vragen als u even geen oplossing bij de hand hebt. Wel water toevoegen, wijn mag ook.

De flessen Innerlijke Groei Stimulator zijn tijdelijk uitverkocht wegens grote vraag. Zie voor andere aanbiedingen de folder van de Sterzoeker Mysteriesupermarkt.

De Kritische Magier

Independent Religious Institutions Professional

Op internet komen wij de laatste tijd steeds vaker de term "Independent Religious Institutions Professional" tegen en dat Independent Religious Institutions Professional is een echte doordenkertje. Het is een nieuwe term die een aantal new age bewegers zichzelf hebben toegemeten. Op linkedin kom je deze lui veelvuldig tegen.

Je moet toch wel een behoorlijk gespleten persoonlijkheid hebben wil je jezelf dit predicaat toemeten.
Wat is een Indipendent Religion? Hoe doe je dat? Independent van WAT?
Wat is een Indepentent Institution? Een onafhankelijke looney bin/gevangenis/tehuis voor gevallen jongens en meisjes?
Is nu de institutie onafhankelijk, of is de religie van de institutie onafhankelijk?
Is het een Institutie met een onafhankelijke religie (en daar de professional van)?
Of is het een onafhankelijke institutie - met - de - bijbel (of een ander heilig boek naar keuze)?

Maar misschien moet eerst iemand even uitleggen wat een onafhankelijke religie is. Dat zou absoluut nieuw zijn. Want daar zijn we toch wel heel erg benieuwd naar, waar die religie dan NIET afhankelijk van is. Want een onafhankelijke religie is nog nooit vertoond.

Er zijn vast lezers onder u die godsdienstwetenschappen gestudeerd hebben, Sterzoeker is een amateur, en u lezer bent wellicht een professional.

Nou, is dit een breinbrekertje voor op de late avond of niet?

Gelukkig Nieuwjaar !

Vrijheid

Vrijheid, een complex begrip. Bij Vrijheid hoort Verantwoordelijkheid. “Vrijheid en Verantwoordelijkheid” is dan de titel van het regeerakkoord van de nieuwe Nederlandse regering. We kunnen afvragen om welke vrijheid het gaat, want in feite bestaan er maar twee soorten vrijheid de vrijheid van de ander en de vrijheid van jezelf, al het andere is daarvan afgeleid. Deze twee soorten vrijheid zijn voortdurend met elkaar in conflict. Individueel en collectief.

Vrijheid en Verantwoordelijkheid het één kan niet zonder het ander. Volgens Jean-Paul Sartre heeft iedereen de morele opdracht de vrijheid te bewaren door het kiezen van het eigen leven en daar de verantwoordelijkheid voor te nemen. Want vrijheid is de kern van de mens en tegelijk ook de grootste opdracht die hij te vervullen heeft. Niemand kan enig excuus aanvoeren om zichzelf van die vrijheid te ontlasten.

Niet voor niets merkt Sartre dan ook op dat we tot haar veroordeeld zijn. Deze verantwoordelijkheid is zo zwaar dat mensen daaraan op allerlei manieren trachten te ontsnappen. Een van de manieren om te ontsnappen aan de vrijheid is de verantwoordelijkheid af te schuiven op de omstandigheden, of op een identiteit die we zouden bezitten. “Ik ben nu eenmaal zo-en-zo”,. Ik kan niet anders zijn dan wat ik ben en doen dan wat ik doe”, zeggen we dan.

Wie zulke smoesjes gebruikt is volgens Sartre te kwader trouw. Hij wil niet langer een vrij mens zijn, maar doet alsof hij een ding is, dat geen keuze heeft.
Maar omdat wij - anders dan de dingen – een bewustzijn bezitten kunnen we altijd op onszelf reflecteren. We plaatsen ons als het ware op een afstand van onszelf, en in die afstand huist onze vrijheid. We kunnen “nee” zeggen tegen wat we zijn: niet omdat ik zou kunnen ophouden te zijn wie ik was, maar omdat ik daaraan niet willoos ben overgeleverd. Ik kan van datgene wát ik ben maken wat ik wil: dat is de fundamentele keuze vrijheid die Sartre het “levensproject” noemt.

Aan het maken van keuzes ontkomen we nooit, volgens Sartre. Bij het maken van keuze komt het er vooral op aan of wij de consequenties van onze keuze kunnen aanvaarden. De consequenties kunnen klein zijn. B.v. een kind dat bij het opgroeien zijn vrijheitjes begint op te eisen en daarbij af en toe in conflict komt met zijn ouders. Hij zal dan de consequenties moeten aanvaarden dat pappa en mamma hem niet meer onvoorwaardelijk het lieve kindje vinden.
Of heel groot een verzets- of vrijheidsstrijder die de uiterste consequentie kiest en bereid is zijn leven te offeren voor de vrijheid. Zijn drang naar vrijheid, niet alleen voor zichzelf maar ook voor anderen, blijkt dan zelfs groter dan de drang om te overleven. Vrijheidsdrang wordt dan door te willen en kunnen sterven de ultieme levensopdracht.
Ook wie volgens Sartre te kwader trouw leeft heeft hiervoor gekozen. Hij doet alleen alsof dat geen keuze was, maar een soort noodzakelijkheid. Probleemloos is deze vrijheid niet. Nog afgezien van de vraag of de last die Sartre op ieders schouders legt niet zo zwaar is dat ieder daaraan op den duur moet verzaken of ten onder gaan, krijgt zijn vrijheidsideaal het moeilijk op het moment waarop er een ander mens verschijnt.

Ook die ander heeft immers zijn vrijheid, net als ikzelf. En beide vrijheden kunnen elkaar gevoelig in de weg zitten. Telkens staat de vrijheid van de één of van de ander op het spel. Iedere verhouding is een voortdurende strijd tussen heer en slaaf, aldus Sartre. Hij bracht die gedachte onder woorden met de gevleugelde zin: “De hel, dat zijn de anderen”. Sartre is voortdurend blijven zoeken naar een manier waarop de ander niet per sé de hel hoefde te zijn.

In de oorlog hebben zijn ervaringen in krijgsgevangenschap hem de ogen geopend voor de solidariteit die tussen mensen wel degelijk kan bestaan. Hij heeft daarbij ook zijn toevlucht gezocht in het Marxcisme maar hij is er nooit helemaal in geslaagd die manier te vinden. Zijn werk blijft vooral een indrukwekkend moreel appél, dat korte metten maakt met de al te menselijke neiging de eigen verantwoordelijkheid te ontlopen, en een hartstochtelijk pleidooi vóór het ideaal van de vrije, autonome mens.

Sartre zag de hel in de ander terwijl de Joodse filosoof Emanuel Levinas juist zegt: “Ik ben pas vrij in het gelaat van de ander”. Hij zegt: “Het gelaat toont de menselijke kwetsbaarheid. Die kwetsbaarheid roept op tot mededogen Het gelaat is een onmiddellijk appél, een oproep tot vrijheid. Omdat de andere mens door zijn verschijning als gelaat een engagement betekent.

Levinas vraagt zich af of vrijheid de afwezigheid van dwang is of dat vrijheid de mogelijkheid voor een persoon betekend om het appél gericht aan de persoon te beantwoorden door iets te doen wat niemand anders in zijn plaats kan doen. In wat hij benoemt als de goedheid die voorafgaat aan iedere keuze, en die zijn verantwoordelijkheid is, daarin is hij als de uitverkorene, als de enig onvervangbare, de enige die kan doen wat hij doet t.a.v. de ander.

Iets doen wat niemand anders in je plaats kan doen, dat is volgens hem de fundamentele vrijheid. Dat is de vrijheid van het goede die hij vindt in het gelaat van de ander. De ander is niet de hel maar het goede. Door op deze manier keuzes te maken zouden we wel eens in navolging van Sartre veroordeeld kunnen zijn tot vrijheid en tot het goede.

De filosoof Ian Buruma de formuleerde vrijheid als volgt; ” Vrijheid is een kwestie van leven en laten leven, compromissen sluiten of marchanderen “. Buruma voelt zich aangetrokken tot wat de Britse liberale denker Isaiah Berlin over vrijheid heeft geschreven. Hij onderscheidt negatieve en positieve vrijheid. Het eerste is de vrijheid om met rust gelaten te worden, het is de tolerantie van leven en laten leven. Het tweede is veel omvattender: vrijheid betekent ook dat mensen de mogelijkheid krijgen om zich te ontplooien, de wereld te verbeteren en idealen te verwezenlijken.

Dat klinkt heel mooi, maar juist hieraan kleeft volgens Berlin het gevaar van zendingsdrang. Wie een duidelijk beeld heeft van wat vrijheid is, maar merkt dat een ander een andere opvatting heeft kan denken: die moet ik toch even helpen. Want hij heeft het niet goed begrepen, en zal zich zo nooit kunnen ontplooien. Ik moet hem voor zijn eigen bestwil op het juiste pad zetten.
Maar hoe ver gaat dat, want ook uit goede principes om mensen te bevrijden en te verlichten kan de grootste dwang voortkomen.

Wie zo overtuigd is van wat vrijheid is dat hij ook anderen wil bevrijden, kan heel goed handelen uit integere motieven. Toch kan het resultaat desastreus zijn als niet langer ruimte wordt gelaten aan andere meningen of overtuigingen. Als dit geloof verhardt tot een dogma, en vrijheid wordt gehanteerd als een vorm van absolutisme, dan zullen we zien dat ook de beste ideeën eindigen in een catastrofe.

“Vrijheid is een kwestie van leven en laten leven, compromissen sluiten of marchanderen “, “We zijn tot vrijheid veroordeeld” , “Ik ben pas vrij in het gelaat van de ander “ en “”De hel, dat zijn de anderen”. Vier uitspraken die, alle vier een grond van waarheid hebben maar ook grote valkuilen in zich bergen.

Als we ons heen kijken dan zie we voortdurend mensen die aan het marchanderen zijn, compromissen sluiten en veroordeeld zijn tot het maken van keuzes. de kunst is om hier in een moot evenwicht te vinden, zodat vrije keuze ook vrij voelen en als vrijheid ervaren worden.

Het Vuur van de Traditie

Vroeger was alles beter. Wanneer iemand dat zei was dat altijd een enorme dooddoener. Want eigenlijk slaat het nergens op. Alsof je terug kunt in de tijd? Iedereen denkt wel eens met weemoed terug: maar was vroeger niet alles beter? Je denkt bijvoorbeeld terug aan de tijd dat je naar de lager school ging. Als we onze oude schoolfoto's bekijken gaat deze tijd weer spreken. Alles ging er gemoedelijk aan toe en als je boek wilde lezen haalde je die van de bibliotheek en van internet had niemand nog gehoord. De zon scheen vaker en je gulden was nog een daalder waard. Deze uitspraak kennen we allemaal nietwaar? Is het niet van je opa of oma dan is het wel door de opa of oma van een ander gezegd.

Oude schoolfoto uit de lade van Sterzoeker

Wat wordt er nu precies bedoeld wanneer ze zeggen dat vroeger alles beter was? Hoe komt het toch dat elke generatie roept dat het vroeger beter was? Was het vroeger ook beter? Nee, natuurlijk niet! Er is nooit wat veranderd! Het enige dat verandert zijn de seizoenen en het aardse decor. Maar de mensen zijn niet veranderd. Mensen zijn nu eenmaal nostalgisch ingesteld en mensen zijn gek op tradities.

We kunnen op verschillende manieren naar vroeger en naar traditie kijken; als een probleem, of het zien als een oplossing of. Aan de ene kant willen mensen graag vast houden aan een het verleden, dus aan traditie, omdat het zo veel beter is dan het heden, maar waar het traditie wordt dit soms gezien als een probleem en wil men het verwerpen in het kader van modernisering of vernieuwing.

Natuurlijk zijn er mensen die zeggen, die oude schoolfoto's daar heb je niets aan. Je kan er hooguit naar kijken, maar het verleden kan je niet laten herleven, dus kan je ze maar beter weggooien. Met betrekking tot tradities zal iemand die geen nostalgische hang naar het verleden heeft heel gemakkelijk zeggen "Ik doorbreek elke Traditie met Mijn Woord in het heilig NU" en meer gericht zijn op vernieuwing en verandering.

In de tijd van de Verlichting wilde ook vernieuwing en verandering. Het liefst liet men iedere vorm van traditie achter zich laten om een radicaal nieuwe toekomst te ontwerpen. De ontgoochelingen door dat experiment meegebracht en de realisering dat een menselijk bestaan niet uit het niets kan opgebouwd worden, leidden tot de hernieuwde aandacht voor traditie(s) of op het terug grijpen op oude tradities. Een levende traditie is waardevol: ze verbindt mensen en is per definitie en is niet statisch, maar verandert met de tijd mee. Traditie is ingebed in het leven van alledag en hoort daarom tot het domein van volkscultuur.

Ook heeft Iedere mens heeft zo zijn gewoonten. Zolang dat een individueel gebruik blijft is het amper een traditie te noemen, maar eerder een eigenaardigheid. Van traditie kun je spreken als het gaat om een gewoonte die mensen er samen op nahouden. Traditie wordt met andere woorden gedragen door een gemeenschap en haar leden geven deze gecultiveerde gewoonte door. Dat hoeft overigens niet eens bewust te gebeuren.

Een traditie is een gewoonte qua visie of manier van doen die vaak al jaren, eeuwen of millennia leeft onder een bepaald volk of een bepaalde bevolkingsgroep. Er zijn vele soorten tradities, zoals:
Doorgeven van bepaald cultureel erfgoed, kennis en praktijk
Feesten voor goden of godinnen, voor doden of levenden
Sporten in een bepaald gebied
Herdenkingen van belangrijke mensen uit de geschiedenis
Het zingen van liederen bij speciale gelegenheden
Het overleveren van de leermeester op de leerling van bepaalde kenmerken in een kunststijl.
Tradities zijn zeer vaak verweven met en eigen aan een bepaalde religie.

Traditie spreekt van eerbied voor het gegevene,
Traditie getuigt van waardebesef voor het geschonkene,
Traditie wil vasthouden wat stroomt,
Traditie wil NU doorleven wat TOEN actueel was.
Traditie is angst voor de onherleidbaarheid,
Traditie is afweer van de eenmaligheid,
Traditie is voorrang voor het historische,
Traditie is huiver voor de verlorenheidbeleving.

Waar we in gedachten moeten houden als we dingen vanuit een traditie doen is dat een traditie niet de as bewaart, maar dat binnen een traditie het vuur wordt doorgegeven. Zodat de traditie, waar uit gewerkt wordt, een levendige traditie is en verandering en groei tot de mogelijkheden van de traditie behoort. Dan zal een traditie mensen aantrekken met frisse en jonge ideeën en zal een traditie niet verstoffen, zoals een oude schoolfoto dat naar jaren van bewaren doet. De traditie wordt dan doorgegeven aan nieuwe vlamdragers, die de fakkel brandende houden.

Aftrap voor de Modernisering van het Vaticaan

Van de week stond er iets in de krant waarvan je haren rechtop gaan staan. Er stond namelijk dat het Vaticaan vindt dat het inwijden van een vrouw als priester even misdadig is dan het seksuele misbruik door priesters in de afgelopen periodes. Laten we eerst dit zeggen dat als er meer vrouwelijke priesters waren geweest, had er waarschijnlijk veel minder seksueel misbreuk door priesters plaats gevonden.

Wat is verder op tegen dat vrouwen volgens het Vaticaan niet als priester ingewijd kunnen worden? Kunnen ze minder goed een mis opdragen of zouden ze emotioneler zijn tijdens stervensbegeleiding van katholieken en wanneer ze het bijbehorende heilige oliesel toedienen? Dat is allemaal nog maar de vraag en zelf als dat tweede waar is, is dat dan erg? waarschijnlijk niet, sterker nog op dat moment staat een vrouw dichter bij de stervende omdat zij beter aanvoelen wat deze op dat moment doormaakt en dat is alleen maar goed.

Wat zou dan wel de reden kunnen zijn? Hiernaar is het slechts gissen omdat het vaticaan ook geen afdoende verklaring voor haar standpunt geeft. Ze zeggen slechts een priester hoort een man te zijn, punt uit!
He..! schrijven we hier zonet "voor haar" standpunt en niet "voor zijn" standpunt. Ja inderdaad het is HAAR standpunt dus vrouwelijk. Wat raar eigenlijk; het Vaticaans is dus vrouwelijk en toch kunnen vrouwen geen priester zijn.

Terug naar het seksueel misbruik in de katholieke kerk. In Nederland is hiervoor een onderzoekscommissie ingesteld, echter wel door de Nederlandse katholieke kerk zelf.
Waarom geen onafhankelijk onderzoekscommissie ingesteld? Zou het zijn omdat de totale omvang toch maar beter geheim kan blijven?

Zou dat misbruik minder van omvang zijn geweest, als het Vaticaan de idiote celibaatplicht aan priesters niet opgelegd had? Waarschijnlijk wel. Priesters zijn hoe dan ook mannen van vlees en bloed met de daarbij behorende seksuele neigingen en lusten. Je leest ook heel vaak dat priesters er wel degelijk, altijd geheim natuurlijk, er een relatie op na houden met een vrouw en ja wie weet soms ook met een man. Is dat nou zo verkeerd? Zeker niet. Sterker noch het zij beter zijn als priesters relaties mochten aangaan, want op die manier staan ze midden in de maatschappij. Een maatschappij die ze dan beter leren kennen en dus ook beter kunnen bedienen. De afschaffing van het celibaat de in komende decennia is echter een ijdele hoop. De rooms-katholieke kerk is uiterst conservatief en staat voor weinig progressie open.

Neem nou de kwestie van pastoor Paul Vlaar uit Obdam, een klein plaatsje in de kop van Noord Holland. Deze pastoor is onlangs op non-actief gesteld omdat hij het gewaagd had de katholieke mis anders uit te voeren als het decreet voorschrijft.
Pastoor Paul had, vanwege de finale van het WK voetballen waarin het team van Nederland zat, een oranje kazuifel aangetrokken en in de kerk een echt doel opgesteld. Alvorens met de eucharistie te beginnen liet hij aftrappen, dus een voetbal richting goal schoppen.
Ook bad hij tijdens de viering om een goede afloop van de WK finale voor Nederland.

Er wordt zo vaak in een kerk voor de goede afloop van wat dan ook gebeden, dus zo abnormaal is dat nou ook weer niet. Bovendien pastoor Paul slaagde er wel in op die manier de kerk vol te krijgen en dat in een tijd waarin het kerkbezoek behoorlijk terug loopt.
Gelukkig staan de parochianen pal achter hun pastoor en overal beginnen er acties om de bisschop er van te overtuigen dat pastoor Paul moet blijven in Obdam.

We mogen dan van harte hopen dat het lukt, want daarmee geeft de katholieke kerk, dus het Vaticaans aan, toch open te staan voor veranderingen. Elke kleine verandering is het begin van iets groots en wellicht een aanzet tot het mogelijk maken dat vrouwen ingewijd kunnen worden in het priesterambt. Hiermee kan dan ook meteen het celibaat op de schop. De priester kan op deze wijze in een vrouwelijk priester zijn "gelijke" vinden en daarmee zou het seksueelmisbuik binnen de katholieke kerk ook meteen aanzienlijk moeten afnemen.

Priester Paul maakte de eerste aftrap voor de modernisering van de geloofsbeleving en hopelijk zijn er meer priesters die gelijk aan Paul Vlaar een vervolg durven te maken met de modernisering van de katholieke kerk, zodat balletje verder kan rollen...

Sterzoeker de stand van zaken tot nu toe.

Deze sterzoeker-blog-webpagina bestaat nu al een tijdje.
Dit is alweer de 150ste blog en Sterzoeker is nog lang niet uitgeschreven. Iedere keer zijn er weer interessante en bijzonder zaken en mensen om over te schijven en we blijven onderzoeken. Sterzoeker heeft in de loop der tijd helaas wel een klein achterstandje opgelopen, van blogjes waar al veel materiaal voor aanwezig is. Materiaal wat ongeduldig ligt te wachten op verwerking. Er wordt door verschillende mensen dan ook hard gewerkt om informatie bij elkaar te sprokkelen of om dingen aan te leveren welke ook interessant zijn voor onze lezers. Dit is een kostbaar goedje waar sterzoeker heel dankbaar voor is. Het sterzoekerteam zich dan ook helemaal niet druk, om het feit, dat er nog het een en ander verwerkt moet worden tot blog, want wat in het vat zit verzuurd immers niet!

Digitale informatie is snel te plaatsen, maar dient soms nog wel bewerkt te worden. Zo zit er in het digitale mapje;"Nog te doen", dan ook behoorlijk vol en puilt de afdeling, Egypte, bijzondere plaatsen, magie, mysteriespelen, ordes, en engelen al behoorlijk uit. Ingezonden stukken, door onze lezers hebben op dit alles altijd en immer voorrang en worden vrijwel meteen geplaatst.

Het is niet alleen digitaal materiaal wat bij sterzoeker binnenkomt, maar ook materiaal welke voordat het het webje op kan, eerst nog omgezet moet worden naar de digitale eentjes en nulletjes, zodat het ook op het scherm zichtbaar kan worden.

Er ligt bij sterzoeker dus niet alleen materiaal te wachten in digi vorm, maar tevens fysiek materiaal. In de vorm van: boekjes, velletjes, foto’s en handgeschreven kladjes. Hieronder bevinden zich: Mysterie spelen, rituelen, persoonlijke verhalen, bijzondere foto’s, boeken en voorwerpen die gefotografeerd moeten worden.

Onder dit materiaal bevinden zich alleraardigste zaken zoals, boeken en documenten, diploma's van (magische)ordes, uniek foto materiaal, van oude mysterie spelen en rituelen, maar ook van bijzondere plaatsen, zoals bijvoorbeeld oude foto’s van Egypte. Hiervan staan er inmiddels al een aantal van op de blog. De foto’s van het verplaatsen van een obelisk zijn hier een voorbeeld van: http://sterzoeker.blogspot.com/2010/05/het-verplaatsen-van-de-obelisk.html

In de loop der tijd heeft Sterzoeker veel geschreven over magische orders, wat menig discussie en reacties opleverde. De artikelen over Ina Custers- van Bergen en haar Temple of Starlight (TOS) hebben een kettingreactie aan reactie opgeleverd. De reacties kwamen zowel als commentaar, onder de blog, als wel als E-mail binnen. Het is in onze ogen goed als er discussies op gang komen, zodat we allemaal de verschillende ervaringen en meningen van lezers kunnen lezen. Iedere kan dan voor zich zijn conclusie trekken. Op de blog over de Temple of starlight kwamen zo’n 42 reacties binnen: !http://sterzoeker.blogspot.com/2009/09/de-temple-of-starlight.html

Leet u ook eens het artikel over de Charter het keurmerk van een magische orde !: http://sterzoeker.blogspot.com/2010/03/het-charter-van-de-hermetische-orde-van.html De orde van Ina Custers maakt blijkbaar nog al wat los bij de lezers en dat maakt het interessant. Sterzoeker vraagt zich dan ook af hoe komt dat er verder op het internet totaal geen

Tot nu toe hebben we helaas nog niemand aan het woord gehad die ons over zijn of haar positieve ervaringen binnen de Temple of Starlight zelf kan of kon berichten. De meeste reacties betreffende de TOS kwamen dan ook van exleden, die heel soms wel eens wat positiefs hadden ervaren of iets zinnigs hadden geleerd bij de Temple of Starlight, maar inmiddels hadden deze mensen de orde weer verlaten, omdat negatieve ervaringen of confrontaties met Ina Custers de overhand hadden gekregen.

Sterzoeker hoop nog steeds een positieve verhaal over of ervaring met de TOS, te mogen ontvangen, van een actief lid, of ex lid van de TOS, zodat we de Orde van The Temple of Starlight van Ina Custers ook eens van geheel andere kant mogen en kunnen belichten. Natuurlijk mag de magister Templi van de TOS, Ina Custers zelf ook reageren, door persoonlijk haar orde of hetgeen op Sterzoeker, over haar orde is geschreven nader toe te lichten.

Wellicht kan Ina Custers zelf, ons duidelijk maken wat diepere motieven zijn achter de gang van zaken, zoals nu bekend is bij Sterzoker, binnen the Temple of Starlight. Tot nu toe immers blijkt uit de reacties van de lezers, dat geld en macht een hoofdrol te lijken te spelen binnen de gelederen van de TOS. Of hebben deze mensen iets helemaal verkeerd begrepen. Als U het weet mag u het zeggen en Sterzoeker hoort het graag!

Sterzoeker belicht echter graag de zaken van alle kanten. Dus ook van de positive en opbouwende kant. Mocht die er ook zijn. Juist daarom zouden we graag Ina Custers zelf, of een lid de TOS zelf aan het woord laten.

Tot nu toe is en blijft het helaas opvallend stil, uit de hoek van de temple of Starlight zelf. Niemand van de TOS-leden zelf is tot nu toe zo sportief geweest om ons nader bij te lichten, waardoor dit negatief beeld van de Temple of Starlight kan worden weggenomen en daarhalve tot op heden blijft bestaan.

Sterzoeker geeft iedereen de volle ruimte, dus ook als men een uitgebreide blog wil schrijven is dit van harte welkom. Sterzoeker kent daarhalve dan ook verschillende gast schrijver. Enkele voorbeelden van gast-Blogs zijn:

http://sterzoeker.blogspot.com/2010/04/magie-van-de-angst-3.html
http://sterzoeker.blogspot.com/2010/04/de-reizen-van-de-pelgrim.html
http://sterzoeker.blogspot.com/2009/08/illuminatie.html
http://sterzoeker.blogspot.com/2009/12/de-weg-naar-het-meesterschap.html
http://sterzoeker.blogspot.com/2010/03/hier-volgt-binnenkort-een-artikel-van.html

Het jaar 2010 was nog maar net begonnen of sterzoeker had haar eerste echt boze reactie al binnen. We hadden een artikel geschreven over de Noordpoolster en al ras kwam er een reactie van Leo Hunting. Hij liet Sterzoeker weteb dat het bewuste artikel van zijn hand zou zijn en de dreigingen van een zwaard en een advocaat bleef dan ook niet van de lucht.

Omdat Sterzoeker netjes is opgevoed en niemand tegen de haren in wil strijken hebben we dit artikel onder dreiging van Leo Hunting en zijn gevolg verwijder, alhoewel wij nog nooit van Hunting en zijn boek hadden gehoord. Daarop heeft sterzoeker de reacties omtrent de verwijdering van dit artikel in een blog opgenomen, waarop een zeer groot aantal reacties volgden. Ook van een lezer met een niet al te vriendelijke groot zwaard. Door alle hectiek was Sterzoeker vergeten om het oorspronkelijke artikel over de Noordpoolster, welke verwijdert was op verzoek van Hunting, zelf op te slaan. Dit prachtige stuk is mede door toedoen van Hunting’s actie helaas voor eeuwig verloren gegaan. Oordeelt u zelf: http://sterzoeker.blogspot.com/2010/01/de-mysterien-van-de-poolster.html

Nu laat sterzoeker zich natuurlijk nooit uit het veld slaan, niet door nog bergen werk, welke nog verzet moeten en worden en niet door invloeden van buiten af. We hopen dan ook nog vele mooi Blog-artikelen te mogen publiceren.

Mocht u zelf iets hebben of u wilt een reactie geven, dan kan sterzoeker niet genoeg benadrukken dat dit van harte welkom is, of als reactie of als ingezonden E-mail. Ons E–mail adres is:

Spiritueel Bewustzijn is iets anders dan er flink financieel wijzer van worden!

Onderstaande blog is geschreven door Doter Chaos en geeft zijn standpunt weer over hoe sommige mensen omgaan met het sprituele.

Doktertje, hartelijke dank van Sterzoeker voor dit artikel!

Er lopen enorm veel hocus pocus figuren die verklaren paranormaal begaafd te zijn en daarmee de wijsheid in pacht menen te hebben om tegen flinke financiële vergoedingen de medemens uit te buiten door gebakken lucht te verkopen waarmee je met enig inzicht vrijwel meteen kan waarnemen dat het om pure bedriegerij gaat!

De spirituele melkkoe

Als mens kan ik me vreselijk boos maken op al die laaie lichters die zich bezighouden met praktijken van bedrog om er geldelijk flink wijzer van te worden.

Uit ervaring kan ik melden dat mensen er genoeg mensen zijn die oprecht paranormale gaven hebben, echter zullen deze nooit geen cent rekenen omdat er een bijgeloof aan verbonden zit die luid dat als je gaven uitbuit en deze om geldelijk gewin uitbuit dat de gaven door de natuur net zo hard weer zal worden afgenomen!

In de afgelopen jaren heb ik me veel in persoonlijke onderzoeken verdiept naar het wel en wee van de paranormale wereld waar een hoop charlatans rondlopen die als parasieten goed getraind zijn om de goedgelovige onstabiele medemens met een vals vertrouwen het geld uit de zakken te kloppen.

Er zijn heel wat namen te noemen van clubjes en organisaties waar aan de naam al op te merken valt dat het geen zuivere koffie betreft omdat men zogenaamd spiritueel bezig is om kennis voor flinke bedragen te verkopen terwijl spirituele kennis en het bewustzijn voor iedereen toegankelijk zou moeten zijn zonder dat er honderden euro's voor moeten worden neergeteld en je na afloop van cursussen en bijeenkomsten nog geen zak wijzer ben geworden.

Ooit heb ik eens een grondig onderzoek gedaan naar geraffineerde lieden die foto's maken van de menselijke aura waarna een kwartier later een helderziende op de uitslag van de foto wordt losgelaten.

Voor de foto wordt gemaakt gaat men je op een geraffineerde wijze uithoren of je lichamelijke klachten hebt en wat zich heeft afgespeeld in je leven.

Vervolgens na grondige observatie greep ik de kans om eens door een lens monitor te kijken terwijl de aura fotograaf even 2 tellen even niet oplette waardoor hij niet in de gaten had dat ik kon zien dat hij alle gegevens die hij van me had uitgehoord in zijn machine had opgeslagen omdat dit onopvallend werd opgenomen zonder dat er direct een camera te zien was.

Na verdere observatie werd het nog interessanter toen ik later zag hoe men verder te werk ging met de klanten te observeren door dat men onbewuste gezicht uitdrukkingen in de gaten hield om daarmee in te schatten hoe het zat met het reactie vermogen van de goedgelovige klant.

Een kwartiertje later was het eindelijk zover, ik kreeg met een helderziende te maken die meteen op mijn emoties in ging werken en waar ik lichamelijke klachten had! Voor een beetje slimmerik is het niet zo heel erg moeilijk om mijn lichamelijke klachten zichtbaar te krijgen i.v.m dat ik bescherm materiaal draag i.v.m een noodzakelijke medische reden.

De helderziende had kennelijk al snel in de gaten dat hij me geen knol om mijn pet kon draaien waarna hij met domme grapjes kwam om het ijs te breken en zo mijn aandacht af te leiden.

Echter deed ik in het spelletje mee en deed alsof ik hem serieus geloofde wat hij me aan onzin probeerde aan te praten, echter was de realiteit dat ik de man uit interesse stevig aan het observeren was en daarmee bewust het gevoel opwekte dwars door deze helderziende heen te kijken wat kennelijk nogal ongemakkelijk voelde omdat de man wel instinctief aanvoelde dat hij de plank flink ging misslaan en zodoende geen vat op mijn goedgelovigheid kon krijgen.

Hierna was het snel gedaan met aardig zijn, en heb ik de man gewoon glashelder duidelijk gemaakt dat het een charlatan was die zich onder mom van een helderziende uitgaf dat hij speciale gaven had en daarmee de goedgelovige onstabiele medemens aan het oplichten was.

een foto van de aura maken en een kort gesprek met deze nep helderziende koste me destijds even snel 20 eur0 wat snel verdiend als je zo 20 tot 3o man aan een tafeltje gebakken lucht verkoopt.

Zelf heb ik ook wat gaven, echter kan ik iedereen verzekeren dat spiritueel bewustzijn en paranormale gaven nooit bedoeld zijn om een enorme economische geldstroom te genereren waarmee de goed gelovige instabiele medemens met een flinke kluit het riet in wordt gestuurd.

Hoog tijd dat er maatregelen genomen geworden op wettelijk niveau zodat er paal en perk wordt gesteld aan al die charlatans en hocus pocus figuren die een flinke geld stroom genereren door te claimen dat men paranormaal is begaafd terwijl dit soort oplichters onterecht paranormale claims maken omdat men donders goed weet dat er geen wettelijke toetsen nodig zijn om de claim paranormaal flink uit te kunnen buiten tot op het schandalige aan toe!

Met mijn eigen gave help ik mijn medemens als mijn hart ingeeft dat dit het juiste is om te doen en dat ik me daarmee zeer sterk aan de ongeschreven universele wetten houd om niet zomaar mensen zonder hun uitdrukkelijke toestemming uit te lezen.

In het afgelopen jaar heb ik eerder met iemand te maken gehad die wel degelijk een gave had, echter was die persoon zo onbeschoft om meteen geestelijk een connectie met me te maken zonder dat ik er toestemming voor gaf.

Hier ben ik behoorlijk boos om geworden en heb meteen gewaarschuwd dat deze persoon in kwestie een enorme grove schending had begaan door zomaar geestelijk contact met me te maken en daarmee meteen nog eens als extra waarschuwing heb gereageerd dit niet nog onaangekondigd en zonder toestemming te flikken omdat het dan niet zonder gevolgen zou blijven.

Als ik geestelijk contact met iemand wil maken dan stel ik me eerst keurig netjes voor en vraag uitdrukkelijk om toestemming alvorens dat ik iemand ga uitlezen, plus dat ik er geen cent voor zal rekenen omdat dat ik ook maar met die gave ben geboren en daarom ook niet de behoefte heb om financieel wijzer te worden op het moment dat mijn hart zegt dat het goed is om te helpen omdat het puur liefdes werk is wat vanuit een zuiver geweten en bewustzijn wordt aangestuurd zonder dat ik met de credits en een een geldelijke eer beloond hoef te worden.

Spiritueel bewustzijn en paranormaal begaafd zijn is iets waar de natuur een andere reden voor heeft gegeven dan gebakken lucht te verkopen waarmee een enorme geldstroom op economische basis wordt gegenereerd.

Een groot gedeelte van de massa houd er kennelijk van om zich met allerlei illusies flink in de buidel te laten tasten terwijl overduidelijk is dat er parasieten zijn die zich zelf tot grote schade verrijken met het leed en de onstabiliteit van goed gelovige medemensen die zich zonder al te veel moeite van alles laten wijsmaken.

Dokter Chaos: Spiritueel bewustzijn en Paranormale gaven zijn nooit bedoeld door de natuur om de medemens te besodemieteren en daar een stinkende gebakken licht duur mee te verkopen!

Weet-Niet-Kunde

Is het u ook opgevallen dat er de laatste tijd een hele reeks aan vreemde beroepsbenamingen is ontstaan? Zo kan men het geluk hebben om een veranderkundige te treffen. De term "Veranderkundige" is zeer zeker een binnenkomer op een feestje. U stelt zich voor en het gesprek ontwikkeld zich en de gesprekpartners vragen naar uw beroep. Dan heeft u met veranderkundige altijd de lachers op uw hand.

Veranderkundige doet denken aan het grapje die iedere student in zijn jonge jaren wel eens uitgehaald heeft; het produceren van een visitekaartje met het beroep "Professor in de weetnietkunde" of met "Deskundige" als beroepsopschrift.
Het doet ook denken aan de reeks beroepen die geen zak voorstellen en maatschappelijk niet zo heel erg hoog gewaardeerd worden en om die reden waarschijnlijk een verhullende naam hebben gekregen. Interieurverzorger is hier een mooi voorbeeld van. Een interieurverzorger is een schoonmaker, een poetsvrouw of man. Een heel nuttig beroep, die veel meer waardering zou verdienen.

Net als de term "deskundige" is "veranderkundige" overal op te plakken. Iedereen is wel ergens deskundig in en we kunnen allemaal dingen veranderen. We kennen veel soorten deskundigen. dagelijks zie je er in iedere journaaluitzending wel een aantal voorbijkomen; de Amerika deskundige, de Midden-Oosten deskundige. Daarnaast heb je praatprogramma's waar ook de nodige deskundigen aan het woord komen, naast een deskundige arts komen hier de ervaringsdeskundigen aan bod. Je hoeft dus niet kundig zijn om ergens deskundige in te zijn.

Veranderkundige is net zo iets. Alles is in principe veranderbaar en veranderdeskundigheid is dus overal op toe te passen, ook daar hoef je niet altijd deskundig voor te zijn. Als je kundig bent is dat wel handig, als je iets wilt veranderen.

Je kan je ook afvragen waarom iemand de drang heeft om dingen te veranderen en dus voor een beroep kiest als veranderkundige. Voor de stroomgerichte denker is dit allemaal flauwekul. Alles verandert uiteindelijke namelijk vanzelf en dus hebben we helemaal geen veranderkundige nodig. Verandering is een permanent proces.
Het beeld hier is dat alles (autonoom, als vanzelf) in verandering is. “Panta rhei”: alles stroomt. Dus waarom zouden we ons onderwerpen aan een veranderkundige?

In het dagelijks leven zal u niet zo heel snel een veranderkundige tegen het lijf lopen, maar in het bedrijfsleven kan dat zo maar het geval zijn. Bij veranderkunde kun je van alles bedenken, maar het is minder interessant dan het zich voordoet Veranderkundige is dan ook niet meer dan een mooi veredelde woord voor bedrijfskundige of P&O medewerker. Eerder werd dit ook wel als human resource medewerker benoemd. Ook als zo'n prachtige kretologie, waarvan ook niemand meer de oorsprong kent. Het is hetzelfde geval als met de interieur verzorger oude wijn in nieuwe zakken.

In de beroepsinvulling van de doorsnee veranderkundige kan u dan ook lezen:
"Om een beoogde verandering werkelijk te bereiken, bieden wij veranderkundige begeleiding. Begeleiding kan de vorm aannemen van trainingen en cursussen, maar ook in de vorm van gerichte interventies. Een belangrijk onderdeel bij verandering is aandacht voor gedragscomponenten en voor competenties van de mensen die bij de beoogde verandering betrokken zijn. Wij zijn goed in het begeleiden van combinaties van veranderdoelen, zoals visieontwikkeling en teambuilding, of een combinatie van individuele en teamtransities.

Het resultaat van veranderkundige interventies is in eerste instantie inzicht: mensen beseffen dat ze dingen anders moeten doen of andere dingen moeten gaan doen. Ze zijn bewust onbekwaam. Om mensen vervolgens bewust bekwaam te laten worden, dat wil zeggen om de verandering te borgen in henzelf en de organisatie, vergt meer tijd".

Als we dit lezen komt het er eigenlijk op neer dat de veranderkundige helemaal niets verandert. Hij verander zelf niet. U bent het die verandert, als u met een veranderdeskundige in zee gaat. Eigenlijk doet de veranderkundige dus helemaal niets. U doet het werk en bewerkstelligt de verandering.

Vanuit het Machtgerichtdenken kunnen we veronderstellen dat de veranderkundige veronderstelt dat mensen pas zullen veranderen als er rekening wordt gehouden met hun (eigen) belangen, want waarom zou je veranderen als alles al naar je zin is of als er geen duidelijke voordelen uit voortkomen. De veranderdeskundige zal in zo'n geval je tot bepaalde opvattingen kunt verleiden of dwingen.

Veranderen kan in sommige gevallen dan ook beschouwd worden als machtsspel, gericht op ‘haalbare’ oplossingen. Deze manier past heel sterk in veranderingstrajecten waar mensen complexe doelen nastreven, of waar mensen complexe effecten willen bereiken, of waarbij meerdere personen of partijen zijn betrokken.

Het mooiste is eigenlijk dat als we het bovenstaande in ogenschouw nemen we in het dagelijkse leven eigenlijk helemaal geen veranderkundige nodig hebben, we zijn immers al zelf-kundig en deskundig en we kunnen zelf dingen veranderen door van te voren eens duidelijk te bedenken wat willen veranderen.

Als we de meubels in de woonkamer verplaatsen bedenken we hoe de nieuwe opstelling zou staan en meten we van te voren of de meubelen wel op de nieuw aangewezen plaats passen. Als het uiteindelijke resultaat niet helemaal zo uitpakt als bedacht dan gaan we als veranderkundige gewoon opnieuw met de meubels schuiven, totdat de verandering ons bevalt.

Veranderen wordt beschouwd als een rationeel proces gericht op ‘de beste’ oplossing. De verandering is vaak gericht op materie en vorm maar wat we vooral niet moeten vergeten als we iets willen veranderen is ons gevoel. De verandering moet natuurlijk wel aantrekkelijk zijn anders kan u er beter niet aan beginnen en we weten allemaal dat mensen veranderen, als je ze beloont (door salaris, promotie, bonus, goede beoordeling) of ‘straft’ (door demotie, slechte beoordeling). Veranderen is hier in sterke mate een ruilexercitie. Voor wat, hoort wat.

Van dit soort technieken wordt gebruikt gemaakt door HRM (Human Resources Management)-instrumenten en organisatiekundige elementen teneinde de “zachte” aspecten van een organisatie te veranderen. Zachte aspecten zijn: personeel, managementstijl, talenten, competenties.

In het dagelijks leven hebben we gelukkig weinig met professionele veranderkundigen te maken en kunnen we tevreden zijn met wie zijn en wat we hebben, want waarom zouden we zo nodig moeten veranderen? Laten we gewoon tevreden zijn met wat we hebben en veranderen is een keuze op het moment dat we het zelf willen en er zelf zin hebben. Het gras is immers niet altijd groener aan de overkant.