Mfkzt

Goud smelt bij 1063 graden Celsius. Wanneer men goud 15-20 (of iets meer) seconden plotseling verhit met een temperatuur die de zonne-temperatuur van ongeveer 5550 graden Celsius benadert, ziet men ineens een zeer heldere lichtflits. Het goud als metaal is dan verdwenen en er is slechts een hoeveelheid witte poeder chtergebleven, het zogenoemde “monoatomische goud”. Dit monatomisch goud kan ook middels een bepaalde procedure uit specifieke aarde soorten gewonen worden. Men heeft dus geen pure goud nodig om Mfktz te maken. Uit goud is deze stof op relatieve wijze eenvoudig te maken door verhitting.

In oude tempels in Egypte en Sumerië is veel van dit witte-poeder gevonden, dat men mfkzt noemde. Spreek uit als mufkuzt (moefkoest). Het blijkt dat het hierbij gaat om “mono-atomisch wit-goudpoeder”. Men noemt men dit ook Orme of Ormus. Van dit witte-goudpoeder maakte men in Egypte broden in de vorm van een kegel, die men de farao aanbood. De Farao’s aten van dit brood en dronken van het water waarin het spul gemengd was als “brenger van leven”, een soort levens-elixer.

Het witte-goudpoeder werd vervaardigd op een alchemische wijze in tempels door de priesters. De tempels waren min of meer (alchemische)werkplaatsen, waar goed geschoolde vakmensen hun kunsten en vaardigheden vertoonden. Hetwitte poeder mfkzt is een magische stof, afkomstig van puur goud, dat men via elektrisch vuur verandert tot wit poeder, wat tot een brood kon worden verwerkt. Men kon het tevens in water oplossen en drinken.

Door de alchemisten en filosofen wordt het spul ook wel de “steen der wijzen” genoemd. Dit brood mocht alleen door de Hogepriester worden gegeten

Merkwaardig is wel dat we op Egyptische afbeeldingen, niet de bakkers of vrouwen dit brood maakten, maar een kunstenaar en goudsmid. De Egyptenaren noemden het brood ook wel “Opener van de Wegen” (de weg naar de sterren en onsterfelijkheid?), of ook “Houder van het Geheim”.

In Egypte kenden alleen ingewijde metallurgen (priesters) het geheim van de bereiding van dit witte-goud-brood. Via dit brood trachtte men geestelijke verlichting te bekomen, waardoor men boven de menselijke onwetendheid kon uitstijgen. Het werd dus mfkzt of Ormus, ook wel de “steen der wijzen”, of de “alchemische paradijssteen”.

De Anunnaki-goden uit Sumerië produceerden het poedergoud. Uit oude Sumerische teksten blijkt dat de Anunnaki’s als buitenaardsen naar de aarde afdaalden in luchtschepen om er goud te halen. Alalu, één van hun regeerders, had op en in de aarde goud ontdekt. De god Enki haalde zelfs goud uit zeewater te Eridu. Dat leverde niet de gewenste hoeveelheid op, wat men op hun thuisplaneet nodig bleek te hebben. Die planeet heet Nibiru. Ongeveer 600 Anunnaki’s kregen er tegenzin in om zelf in de mijnen af te dalen van Zuid Afrika om er goud te delven.

Hun plan was om primitieve mijnwerkers in te gaan zetten. Daartoe zouden zij mensen naar hun beeld hebben geschapen in hun laboratoria, via genetische manipulatie. Op deze wijze zou de mens zijn geschapen, om als slaaf goud te gaan delven in de mijnen.

De Sumerische goden zouden dus de Adam-mensen gemaakt hebben als slaven om voor hen goud te delven, dat zij nodig hadden om hun leven onsterfelijk te maken. Het goud zou door de Anunnaki’s zijn gebruikt om er wit-goudpoeder van te maken, wat hun levens verlengde en hun verstand verlichtte.

Het mfkzt of wit-goudpoeder stond in Egypte bekend als wit-brood.Farao Thutmosis III heeft in 1450 BC te Karnak de metallurgische orde opgericht van “Meester vaklieden”, bestaande uit 39 leden (3 x 13), die de naam kregen van “Great White Brotherhood”. Deze naam was afgeleid van het witte-goudpoeder. Dat poeder werd in de tempel in de Sinaï bereid op de berg Serabit (Horeb).


Hierover later meer!