donderdag 31 maart 2011

INSTANT PARADIJS, nu voor iedereen betaalbaar!

Verschillende dingen zijn op verschillende momenten in ons leven van verschillend gewicht. Dat is een waarheid als een koe. Neem nou de zo sterk verlangde Persoonlijke Groei. Het is mij nogal onduidelijk wat de hunkeraar naar Persoonlijke Groei daarme bedoelt. Met genoeg voedsel groeit men tot een bepaalde lengte, dat staat vast. Nee, dat is het niet. Men wil innerlijk groeien. Wat vaag, maar ik stel mij dan meteen de Zwelbast van het Bommelverhaal voor. Zo heb ik tenminste houvast in vage tijden.

Door de kritische magier.

Dit groeiproces heeft ook niets met boterhammen te maken, integendeel. Hoe minder er gegeten wordt hoe meer dat schijnt bij te dragen tot tot iets dat bewustwording wordt genoemd. Vaak worden diepe inzichten in mystieke zaken voor wijsheid aangezien, maar bij nadere studie zijn die inzichten op voedselgebrek terug te voeren. Een hongerige dichter was altijd een vette boterham voor de uitgever. Met persoonlijke groei wordt de innerlijke groei bedoeld.

Genoeg om de hete brei gedraaid: innerlijke groei heeft met bewustwording te maken. Daarmee zeg ik niet teveel, eerder te weinig. Die bewustwording zou tot groter geluk en welzijn van de bewustworder voeren, dat is de veronderstelling. En nou zijn we er nog niet want men wil het meteen, nu, direct. Het is wel terecht dat een mens meteen inzicht en wijsheid verlangt. Zo gek veel tijd hebben we nu ook weer niet.

Als je jong bent – en dat ben ik gelukkig niet meer – kan innerlijke groei enorm belangrijk zijn. Onlangs was ik op een voorlichtingsbijeenkomst van een oud, gerespecteerd genootschap van denkers. Instroom van nieuwelingen is ook daar belangrijk, niet om de groei maar om het voortbestaan.

De contributie is niet mis maar dan heb je ook wat om over na te denken. Dat bleek ook spoedig uit de vraag “wat doet dit voor mijn persoonlijke groei?”. Duidelijk, hier was een kosten-baten analyse gemaakt en die viel niet uit in het voordeel van het denkersgenootschap.

Hoge contributie goed en wel, maar dan ook een groeigarantie erbij graag. Die innerlijke groei staat immers gelijk aan het geluksgevoel dat wijsheid en inzicht kan brengen. Die garantie konden de vertegen-
woordigers van het denkersgenootschap niet geven en dat was een wijs standpunt dat blijkt gaf van rijpe innerlijke groei.

Hier zien we het knelpunt: men verwacht dat na betaling van het verlangde bedrag de innerlijke groei direct in het bakje van de automaat valt. Men wil geluk en wel NU en anders wil men de ingeworpen euro terug via de retourknop. We leven in een instantwereld. Waarom dan ook niet het Instant Paradijs? Een mysterieschool die met een agressieve verkooptechniek innerlijke groei belooft – uiteraard na inworp van ongelofelijk veel euromunten – verkoopt een Instant Paradijs.

Als het bakje van de automaat echter leegblijft en ook de ingeworpen munten niet terugkomen, wat dan? Dan doen we alsof we innerlijk zo ongelofelijk veel gegroeid zijn. Tjonge, wat hebben we gewonnen aan wijsheid, kennis, inzicht en wat zijn we gegroeid! Dat moet je wel beweren als je je teleurstelling wilt verbloemen. Sterzoeker is blij nu de helpende hand te kunnen reiken aan teleurgestelde innerlijke groeiers.

In het Anti-teleurstellingsvak van de Sterzoeker Mysteriesupermarkt kan de groeizoeker nu pakjes Instant Paradijs vinden. Alleen even wat verwachtingen toevoegen, goed roeren en genieten maar. De prijs valt mee.

Direct naast de verpakkingen Instant Paradijs staan trouwens ook de zakjes Instant Oplossingen. Altijd handig bij acute vragen als u even geen oplossing bij de hand hebt. Wel water toevoegen, wijn mag ook.

De flessen Innerlijke Groei Stimulator zijn tijdelijk uitverkocht wegens grote vraag. Zie voor andere aanbiedingen de folder van de Sterzoeker Mysteriesupermarkt.

De Kritische Magier

dinsdag 29 maart 2011

Magische 1 April Humor

Het is bijna 1 april. Tijd dus voor wat luchtigheid, grollen en grappen op Sterzoeker.

Sterzoeker schrijft..eh.. jat, zoals het een ware magus betaamt, nogal eens wat rituelen. We zijn net klaar met het ritueel voor Komieken. Elke overeenkomst met bestaande personen is dan opzettelijk/magisch bepaald/samenspel der Goden*
*doorhalen wat niet in uw kraam te pas komt.

Van dit ritueel zullen de deelnemers nooit wat begrijpen, wegens onbegrijpelijkheid. Daarmee volgen we de volgelingen van de oude traditie. De op het ritueel aanvullende toegifte is een oefening voor het opbouwen van de magische persoonlijkheid. Soort van Idols, maar dan magisch. Bol van goedkope moraal, zoals u ziet. Hiermee stopt magister templi de leerlingen vol. Smullen maar. Volgens ons heeft u echter allang een magische persoonlijkheid. U mag het dus ook snel weer vergeten.

O ja, en dan geven we binnenkort nog een Egyptische-wonderwekend weg. Voor de wekend nachtworkshop staat "scrying" reeds op het programma, spannend (spreek dit woord vooral op vlakke, ongeinteresserde toon uit). Anders bezorgt het u slaapgebrek.

Vervolgens hebben wij de eerste officiele paganfeestdag in het leven geroepen: 1 april, Aquanox! Plannen voor de viering worden deze dagen nader uitgewerkt.

Voor de bewuste heks zijn er in de toekomst ook halfvolle maan vieringen en bovendien komt er een kritische rubriek op een bevriende website "De Wiccan Reet, de achterkant van Wicca".

Voor de magiërs in opleiding is Sterzoeker een cursus van 50 lessen gestart, met als thema: "Begin nu u eigen tempel en vergeet ook de goodies niet". Ontwerpt ook u eigen tempellogo. Maar let op dat dit ontwerp niet lijkt een op een traditioneel oud "geel" symbool, eerder gebruikt door een demagoog, om de door hem aangwezen onderdog mee te merken. Vergeet ook niet de stickers en tassen met tempellogo!

Aldus hebben wij ook het plan opgevat om de organisatie Pagan Art op te richten. Dat is de ont-werp-kant van van sterzoeker. U leert hier "zwaardwerpen in de thames, voor de gefrustreerde magiër, die niet in staat werden gesteld tot het oprichten van hun eigen magische-wereldorde". Dat is voor alle creatieve geesten die pagan zijn of zich pagan voelen (maakt ons niet uit waarvoor u op de knieen gaat). Het maakt ook niet uit wat voor kunst u beoefent, sluit u aan! Ook magiërs niet in opleiding zijn welkom.

De grap is dat het helemaal geen grap is. We gaan eens kijken of er een beetje luchtigheid te brengen is in dat zompige land van de pagans en de magiërs. Dit moet nog wel even geheim blijven, maar misschien wil een bevriende website er binnenkort aandacht aan besteden, op de recent gestarte nieuwe blog pagina? Het plan is reeds in uitwerking. Binnenkort volgt hier de link:.......

Zo zijn er meer van dat soort dingen, in lala-land, die waarlijk van belang zijn. Er was ook een hoop leed het afgelopen jaar, waar we het "magische steunfonds" voor opgericht hebben. Deze actie is ontstaan uit een groot pipiverhaal van de magus op het bevriende forum, en dat ging over geld! Waarom lessen soms best duur waren. Jaja, overhead, mevrouw. Nou, u snapt al waar dat op neer kwam.

De Wiccan Reet hebben we om die reden maar uit de boekhandel gehaald, zodat we dit geld konden overhevelen naar de noodlijdende tempel. Of we de val van de tweede tempel hiermee hebben weten te verhinderen valt echter nog te bezien. Wij waren allemaal diep bewogen door zoveel leed en vonden dat we best mochten natrappen. Verder konden onze handen hier helaas niet aan vuilmaken.

Wij hebben wel even onze neus in andermans zaken gestoken en gesnoven en geconstateerd dat de lineage toch wel heel behoorlijk stinkt. Sterzoeker heet volgens de beruchte Magister Templi met lineage voortaan dan ook: Shitzoeker. Het is maar dat u het weet, dat dit uit de mond van de magus persoonlijk komt. Stelt u zich de magus eens voor met een boze blik en een tuitmondje dat zegt: "SHITZOEKER!!!" Als de magus op deze wijze spreekt, dan heeft het beslist magische zeggingskracht en betrekking op een oude mysterieuze traditie. Zijn wij blij dat de "Sterzoeker traditie" daar niks mee te maken heeft. Wij hebben onszelf uitgevonden, toch?

Van de magus die zichzelf niet heeft uitgevonden kwam deze witz;
* Komt een heks het heksencafe binnen gevlogen, lachend en uitgelaten
* Gooit een kwartje in de automatische orakelmachine
* opent het orakel-ei wat er uit komt rollen
* een galmende stem klinkt door de heksenbar:

"Voorwaar, voorwaar, de mensheid; het blijft toch lachen', zeggen de goden.
het zijn net paarden, je brengt ze naar de drinkbak, maar ze verdorsten omdat ze niet in water geloven"

* Vervolgens gaat zij de kikkerspreuk maar weer eens oefenen
* kijkt rond of er nog geschikte kandidaten zijn voor de -1 april kikkerinjebilgrap...he- poel onder het raam.

Zowaar, riep de magus dit met gevoel voor humor.

Toen de magus deze week werd beschuldigt van lange tenen antwoorde zij op het forum:
Dat zij haar laaaaaange teennagels gaat lakken in het zonnetje, en de puntschoenen oppoetsen en de neuspukkel zwartten.

Oh, en de magus moet voor ze de tempel uitgaat niet vergeten de bokkenpruik af te zetten. Te lang vasthouden aan vastgeroeste en al reeds verbruikte tradities kan op den duur immers behoorlijk gaan stinken, zeker als Sterzoeker er dan ook nog eens een plasje over doet. bah...dan gaat het echt stinken, ook na 1 april en dat is beslist geen mop!

woensdag 23 maart 2011

Egel-Booswichten club doet weer van zich horen

Op de webpagina van de Gooi-en Eemlander doet de egel-booswichten club weer eens van zich horen. Sterzoeker heeft eerder al een aantal blogjes aan deze booswichten-club besteed. Nu slaan ze opnieuw toe en wel in het gooi. Zijn de egels op stand gaan wonen en hebben ze daarom hun uiterlijk aangepast? Of hebben we hier te maken met een geheel nieuwe egelsoort? Kunnen we dit voorjaar meer egelberichten verwachten, wellicht ook vanuit andere delen van het land? Mocht u meer weten of weet u met welke egelsoort we hier te maken hebben, wij vernemen het graag. Wij houden u uiteraard ook op de hoogte als er meer nieuws komt vanuit het Egelkamp.

Sterzoeker zelf houdt het er op dat de egels heel handig gebruik hebben weten te maken van Fotoshop of een andere video bewerkings- programma hebben gebruikt. We hebben hier te maken met een zeer geraffineerde egel-bende. We zien in feite een filmpje die geript is. Het originele filmpje, met het konijn, is beeldje voor beeldje uit elkaar gehaald en bewerkt. In feite zien we een doodnormale konijn die een holletje in rent. Over deze beelden is door de egel-booswichten club het lichaam van een egel geplakt. Ook is er een snavel van een eend aan zijn snuit geplakt. Vervolgens is de staart aan het beestje getekend. Dit zijn semi-professionele video- bewerkende egels geweest. Kan niet anders! Die derhalve heel goed hebben geweten waar ze mee bezig waren.

Van onze verslaggever S.S.

Het filmpje met de fluitende egel.

Op de pagina van de Gooi- en Eemlander lezen we het volgende:

Gepubliceerd op 21 maart 11, 15:24 Laatst bijgewerkt op 21 maart 11, 20:20
HILVERSUM - Het lijkt een egelsoort maar met grote opstaande oren en een middellange, beweeglijke staart. Meerdere wandelaars troffen deze ’fluitegel’, zoals het dier voorlopig heet, in de Gooise bossen. Natuurmonumenten staat voor een raadsel.

Het meest kenmerkende aan deze fluitegel, de term die door boswachters in het leven is geroepen, is naast de oren en staart de snavelachtige bek waarmee het dier een duidelijke fluittoon voortbrengt. Dit geluid verschilt met dat van een normale egel.

De natuurvereniging kreeg de afgelopen weken meerdere meldingen binnen van lopers die een egelachtig dier zagen in de regio tussen Naarden en Utrecht. De meeste waarnemingen kwamen uit de omgeving van het Naardermeer en Maartensdijk.

Aansluitend volgde dit weekend beeldmateriaal waarop het dier te zien is. In dit filmpje, gemaakt in het bos tussen Hilversum en Baarn, zijn volgens Natuurmonumenten duidelijk kenmerken te zien die kunnen wijzen op een mogelijk nieuwe diersoort. Het filmpje is nu ook te zien op de website van deze krant.

Naast de reeds binnengekomen meldingen via de website en boswachters, is Natuurmonumenten op dit moment ook een aantal externe websites aan het inventariseren waar waarnemingen van een vergelijkbaar dier op staan.

Natuurmonumenten benadrukt desgevraagd dat het niet gaat om een 1-aprilgrap.

Hier het vervolg over de fluitende egel van de website van de Gooi- en Eemlander:

'Soort mengelmoesje tussen een rat en een konijn’
Gepubliceerd op 23 maart 11, 16:53
HILVERSUM - De mysterieuze ’fluit-egel’, die onlangs in de Gooise bossen is gespot, blijft de gemoederen bezig houden.

Ook op het internet is een levendige discussie over het vreemde dier. Is hij echt? En zo ja, wat voor een beestje is het dan? Of is het een geheel nieuwe diersoort? De berichtgeving van deze krant (met een link naar het Youtube-fimpje) heeft op twitter.com een stroom reacties losgemaakt. Alhoewel Natuurmonumenten dit met klem tegenspreekt denken diverse twitteraars dat het om een (vroege) 1 april-grap gaat. ’Dikke, vette photoshop.’ En: ’Filmpje wel goed gedaan’. Het Hilversumse PvdA-raadslid Femke van Drooge twitter: ’Als het een 1-aprilgrap is, dan is het wel een verdomd goeie!’.

Andere tweets bevatten suggesties over soort en herkomst van het dier. ’Een kruising tussen een egel en een fluitende chihuahua.’ ’Hij heeft iets weg van een Abessijnse egel.’ Er worden ook (koos)namen voor het raadselachtige diertje bedacht. ’Zullen we hem Toots noemen?’ Ook journalisten laten zich niet onbetuigd. ’Is de ’fluitegel’ die in de Gooische bossen zou zijn gezien nou een 1 aprilgrap of niet?’, twittert Arjan Burggraaf van RTV Noord-Holland. ’Even bellen met Natuurmonumenten.’ Zijn collega Peter Maarsen reageert: ’Wil je vragen of ze het eerste exemplaar Flip willen dopen? Ik voel met Flip Fluitegel namelijk een rage à la Knut aankomen.’

Ook Geenstijl meldde dinsdag de vondst van een gek bosbeest. Dat levert ook enkele serieuze reacties van ’reaguurders’ op. ’Het is een Hemiechinus auritus oftwel Langoor egel’, meent de een. ’Een Long Eared hedgehog’, valt een ander bij. ’Opzoeken op YouTube en je hebt ’m. Blijkbaar op straat gezet, deze exoot.’ En derde moet ’gelijk aan de possum denken die je in Australië ziet. Een soort mengelmoesje tussen een rat en een konijn’.

Of is het filmpje tóch nep? ’Dat zie ik dus niet meteen’, luidt een reactie. ’Heb ff paar frames op hoogste resolutie langzaam bekeken, maaruh dat staartje schuift toch echt heel wat blaadjes heen en weer, dat zie je niet eens in hollywood productions.’

Update van 29-03-2011 uit de Gooi en Eembode:
Fluitegel blijkt promotiestunt van Natuurmonumenten. In de Hema worden producten van Natuurmonumenten verkocht, met de fluitegel als logo. De Egelbooswichten-club toont hiermee aan dat ze zelfs instaat zijn om u; de argeloze consument te bespelen!

'S-GRAVELAND - 'Het is geen egel zoals wij hem kennen', zei boswachter Gradus Lemmen vorige week nog over de geruchtmakende 'fluitegel' die zou zijn gespot in de Gooise bossen. Uiteindelijk bleek het diertje een betonnen vouwwerk, gebruikt als promotiestunt voor Natuurmonumenten en Hema.

Webpagina van de de Hema met "fluitegel"

Er liggen sinds deze week allerlei producten in het warenhuis die kinderen weer de natuur in moet trekken. Want dat gebeurt nog steeds te weinig, vindt de natuurorganisatie. 'De kinderen gaan steeds minder vaak naar buiten, terwijl dat wel goed is voor de gezondheid en het maakt ze bovendien actiever', vertelt Annet Les van Natuurmonumenten. 'Er zijn nu kinderen die het eng vinden om de natuur in te gaan, bang zijn om te struikelen.'

Dat Natuurmonumenten de media toch wel een beetje bedonderd heeft door steeds te ontkennen dat de fluitegel een grap betrof, nemen Van Les en Marry Janssen van de Hema voor lief. 'En we hebben altijd gezegd dat niets zeker is. We wilden gewoon op een leuke manier aandacht vragen voor samenwerking. Wel was het verrassend wat de mensen allemaal op internet schreven. Het heeft ons wel verbaasd dat mensen echt denken dat het dier bestaat.'

Sterzoeker wil graag een verzoek doen aan de lezers van de (fysieke) krant "Gooi- en Eemlander", of zij de artikelen, die in deze krant verschijnen mbt de fluitende egel, zouden willen inscannen en naar ons willen mailen, zodat we een afbeelding van het artikel op Sterzoeker kunnen plaatsen.

vrijdag 18 maart 2011

Temple of Starlight versus Mysterie School

Op het Silver Circle-forum is momenteel een intressante topic te lezen "Mysterie-school.nl" geplaatst door Alruin. Alruin dat is George Beentjes. Hierin kondigt hij zijn Mysterie School aan. Jammer genoeg kan dit topic alleen worden gelezen als men lid is van het Sliver Circle forum. (Daarom voeg ik een afbeelding bij). Dat maakt het onderwerp "mysterieschool van Alruin" en de wijze waarop er door moderator Merlin, met de postings van Alruin, wordt omgegaan niet minder interessant. Deze Topic heeft mijn dubbele interesse, omdat hierin een mysterieschool wordt aangekondigd, die nu eens niet van de commercie is en geldgewin niet voorop heeft staan. Daar houden wij van, en omdat genoemde discussie het SC-forum weer eens op zijn smalst laat zien.

Deze Blog is ingezonden door een lezer van Sterzoeker, die graag anoniem wil blijven en dat respecteren we.
Afbeelding topic SC forum. Dubbelklik op de afbeelding om deze in groot formaat te zien

Voordat ik over de mysterieschool van Alruin beginnen, wil ik eerst even aandacht besteden aan botte wijze waarop Merlin met discussies op het SC-Forum omgaat. Alruin opent zijn topic met: "Na 1055 views en een na 5 pagina's gesloten topic lijkt het me wijsheid nogmaals een gelijknamig topic te openen waarin antwoorden gegeven worden op de vragen".

Alruin doet hiermee de zoveelste dappere poging om iets geschreven te krijgen op silver circle-forum en duidt hiermee op het feit dat iedere poging, om een pittige discussie, over het functioneren van de mysteriescholen, die ons land rijk is, meteen weer de kop in worden gedrukt, door Merlin de Moderator van het SC-forum. Ook in deze nieuwe discussie poging wordt er meteen weer eens flink geknipt in wat Alruin ons te vertellen heeft. Ook Daan is hiervan tweemaal het slachtoffer.

Wellicht was het wel iets zinnig, wat Alruin te vertellen had, maar we zullen het niet weten om ik niet 24 uur achter de PC zitten en te laat op het forum aanwezig waren, en er inmiddels al keer of drie in de postings geknipt was, door onze vriend Merlin. Dit "geknip" wordt door velen zeer betreurt.

Door de wijze waarop er door Merlin censuur wordt uitgeoefend is het wel duidelijk dat er hier met een gekleurde bril gekeken wordt en dat Merlin een duidelijke voorkeur heeft over wie zijn zegje wel en niet mag doen. Opvallend hierin is dat hij, waar het kritische vragen of opmerkingen betreft, richting Ina Custers- van Bergen van the Temple of Starlight, Merlin onmiddellijk opstaat als waakhond van het forum en daarop vrijwel direct zijn tanden laat zien en vervolgens de hele discussie lam legt door het topic te censureren, te modereren, te sluiten, naar de hiddensectie te verplaatsen of nog erger helemaal te verwijderen.

Nu is het een feit dat Ina Custers vaak veel kritiek over zich heen krijgt, op het SC-forum, en dat leden haar scherpe vragen stellen. Dit ontstaat echter altijd na aanleiding van Ina Custers haar eigen optreden, op het forum, en mevrouw Ina Custers lijkt ons heel goed en wel instaat om zich zelf daartegen te verweren, waar dit nodig blijkt te zijn, maar blijkbaar heeft Ina Custers Merlin aan de magische halsketting gelegd, om deze taak van haar over te nemen, zodat de onschuld geheel aan haar zijde lijkt te zijn. Slimme tante die Ina Custer!

Zo zijn er in het loop van het jaar dan ook in verschillende topics m.bt. tot Ina Custers van Bergen en de Temple of Starligt, dusdanig door Merlin verknipt dat veel mensen hier de pest aan hebben gekregen, omdat ze zich niet meer kritische durven of kunnen zijn op het Sliver Circle forum. Om de lieve vrede te bewaren, of om niet het risico te lopen gebanished te worden houden veel forumleden hun mond, of stellen de vragen niet meer, die ze beantwoord hadden willen zien, of doen het op een wijze die niet eigenlijk voor ze is.

Helaas besluit Alruin dan ook halverwege het topic om zijn lidmaatschap op Silver Circle Forum te beëindigen. Jammer voor het SC-Forum; weer een goed lid minder, maar zo wil "zij" het blijkbaar. Astarte merkt dan ook terecht op: "Het lijkt wel herfst hier met al die kaalslag. Heel jammer dat de veelzijdigheid van dit forum weer een knauw krijgt". Ina Custers speelt de volkomen domme onschuld door te posten: "Jammer dat je het forum verlaat Alruin, ik vond je bijdragen altijd interessant. Ik vraag me af zou Ina Custers onder die zwarte pruik van der wellicht blond zijn, of speelt ze blond?"

Hier wil ik het in dit stukje verder eigenlijk niet over hebben, want dit is zaak tussen leden van het forum en Merlin. Het gaat hier in mijn schrijven over de topic van Alruin. Alruin heeft een mysterieschool en hij kondigt deze aan op het Sliver Circle Forum en hij schrijft hier over het volgende:

- Bewust hebben we er indertijd voor gekozen om geen gelikte commerciele website met KVK te openen met de intentie een bedrijf op te starten. Wij maakten de keuze te investeren in de aankleding en gedegen activiteiten in plaats van een reclamebureau of professionele programmeur. Dan maar iets eenvoudiger.
-Een mail sturen is genoeg om informatie te verkrijgen, de school is toegankelijk voor iedereen, ook voor wie geen grote beurs heeft.
-Voor wie iets anders zoekt zijn er mysteriescholen genoeg, Osho, De Rozenkruizers. Bij een aantal scholen wordt in veel weinig concrete woorden van alles beloofd en bovenal een volledige toewijding gevraagd. Onze intentie daarentegen is mensen vrij te maken en niet te binden.
-De foto's die op deze site staan zijn onze eigen materialen en niet van internet afgehaald; zoals was gesuggereerd.
-Lineage vermeldingen op sites zoals een modieus verschijnsel lijkt te zijn geworden is mij persoonlijk een doorn in het oog, vandaar dat dit geheel achterwege blijft.
Lineage vermelding komt niet alleen pretentieus over, bovendien gooit men alle inwijdingslijnen te grabbel in de openbaarheid. Is dat nu de bedoeling geweest van de leermeesters? Hopend hiermee de meest prangende vragen beantwoordt te hebben; B*B


Dit is mooi geschreven door Alruin en gelukkig en tot op heden niet verwijder door merlin. Of heeft Merlin niet in de gaten dat de bovenstaande tekst een antithese is van de Temple of Starlight? Sterzoeker geloof me nu maar, de meeste SC-forumleden hebben hier allemaal heel hard om moeten lachen. Dit is wicca-nederland op zijn smalst mensen! Oh, wat mooi, die Wiccaleaks!

Aan bovenstaande ingezonden berichtje wil Sterzoeker graag nog het volgende toevoegen:
Bravo Alruin! Het is je gelukt, hij staat er; je Mysterieschool, en het wordt je van harte door Sterzoeker gegund, dat je een leuke groep mensen mag aantrekken, want zoals je al schreef: Waarom een hoop geld van je cursisten vragen voor fancy locaties? Waarom dure websites? En die KVK is alleen maar een belasting truck, om het geld op slinkse wijze middels het predicaat "kerkgenootschap" naar eigen zak weg te sluizen. Daar houden wij immers niet van.

De linage waar Alruin op duidt is een farce en in feite zijn we allemaal gelinieerd zodra we boek van een oude schrijver ter hand nemen. Over
Charters van magische ordes en hoe het echt zit, wil een school een linage hebben, daar gaan we het nu niet over hebben, daar heeft sterzoeker in het verleden al eens over geschreven.

Met deze Mysterie school van Alruin is de dikdoenerij aan de kant gezet en wordt er eindelijk eens normaal gedaan kwa pretentie. Dus maken we graag gratis reclame voor Alruin:-).
Achterna heeft Sterzoeker hier al weer spijt van gekregen want Alruin, maakt niet waar wat wordt beloofd. Zo wij later hebben vernomen.

Na aanleiding van bepaalde opmerkingen in de reacties op deze blog, met betrekking tot het lesgeld van de Mysterieschool van Alruin, ontving Sterzoeker op 21-03-2011 het onderstaande berichtje van Alruin.

Alruin laat ons het onderstaande weten(waar wij blij van blijven):
"Voor rituele vieringen en gratis gegeven workshops vragen we een kleine bijdrage als tegemoetkoming in materiaalkosten. Dit op basis van redelijkheid en vrijwilligheid, want iedereen, ongeacht budget, moet toegang kunnen krijgen. Wie dat niet kan of wil opbrengen mag gratis deelnemen: dit wordt standaard vermeld voor aanvang."

Onlangs ontvingen wij een e-mail van lezer, dat de belofte van Alruin met betrekking tot de lage lesgelden niet helemaal conform de belofte is. Alruin vraag 150 voor 6 lessen.

donderdag 17 maart 2011

Anubis op Reis

Anubis is de reiziger tussen de werelden en dat doet hij veelvuldig. Overal ter wereld kan je hem zo maar tegenkomen. Hieronder volgen een aantal kiekjes van de vele reizen die Anubis zoal heeft ondernomen.

Hier zien we Anubis in Londen bij de London Bridge.

Anubis in het Luxor hotel in Las Vegas

Anubis komt aan in New York.

Anubis is Ontario, Canada.

Ook Bracht Anubis een bezoek aan Wenen, in gepaste voetbalshirt.

Anubis, nu met shirt uit, als wachter bij de Universal Studios in Hollywood.

Anubis in de sneeuwstorm in downtown St Paul.

Anubis op bezoek in Minnesota.

Ja, dat Gebeurt alleen maar in Dallas: Anubis op het Vliegveld in Dallas.


U denkt nu vast dat Sterzoeker gek geworden is en dat de foto's van "Anubis op reis" niet meer dan mooie Trucage is. Als tegenbewijs, hier boven, een videoregistratie van onze vliegende reporter van de aankomst van Anubis op het vliegveld in Dallas

De reis gaat verder Anubis in Midtown Atlanta.

Anubis in Denver airport

Anubis voor het museum in Indianapolis. Door zijn vele museumbezoekjes mogen we aannemen dat hij een ware kunst liefhebber is.

Al dat rondreizen is vermoeiend, soms wel lekker dat je naar de plek van bestemming wordt gehesen, dat zal Anubis gedacht hebben in state Fair of Texas.

Anubis als VIP op het Mile High Music Festival in Colorado.

Tot Slot zien we Anubis op Wintersport in Canada.

Heeft u Anubis ook ergens gezien buiten zijn natuurlijke habitat en heeft u dit op de gevoelige plaat vastgelegd? Wij zien uw inzending graag tegemoet.

dinsdag 15 maart 2011

(3) Wicca Documentaire: De Nieuwe Heksen.

Hier volgt het derde blogje over de "De Nieuwe Heksen". van Dirk Dumon en Jan de Zutter. Ook hier gaan we weer nader bekijken wat deel 5 van deze documentaire ons te vertellen wil.

Deel 5

Deel 5 begint met de esbats. Heksen doen dan vooral magische werk in kleine kring. In Ruigoord wil de coven van Hera en Arguicha de dreigende haven uitbreiding met magische werk een halt toe roepen. Ze willen Ruigoord beschermen. Ze hebben een plek in Ruigoord waar ze rituelen kunnen doen in alle vrijheid.

Ze zien dat als een oorlog. De vijand komt steeds dichterbij en zij willen de vijand tegenhouden; tot hier en niet verder. Het tij moet gekeerd worden. Moeder aarde die als vrouw misbruikt geworden is, zoals vrouwen vaak misbruikt worden. Die gevlucht is. Ze is overal verdreven. In ruigoord heeft ze zich kunnen verstoppen. Daar werd met rust gelaten. Arguicha wil daarom dat ze haar met rust laten en om die reden doen ze het beschermingsritueel van moeder aarde voor ruigoord.

Zien we hier de grenzen tussen witte en zwarte magie vervagen en als het eigen belang sterker is? Wordt dan zwarte magie om de vijand te verdrijven niet geschuwd? Zouden Arguicha en Hera zich ook afgevraagd hebben wat de kostprijs is voor het door hun op gevoerde ritueel? Wordt de vijand die ruigoord wil aanvallen ziek gemaakt of worden hun gedachten beinvloed, zodat zij hun plannen zullen staken? Dit worden we niet gewaar uit de documentaire.

Er vliegt een vliegtuig over Ruigoord en we zien Arguicha zwaaiende met zijn toverstaf, met enorme stem verheffing, de wachters van het oosten oproepende. Zou dit de geducht vijand van Ruigoord zij? Godzijdank komt het tuig niet naar beneden. Arguicha roep; "Gij geesten van. kinderen van de raaf en de hazel. Ik roep u op om bij ons ritueel aanwezig te zijn en de cirkel te beschermen". Hera consecreert het water en verdrijft alle onzuiverheden.

Vervolgens legt Arguicha uit wat magie is; magie heeft voor een heel stuk te maken met concentratie van je wil, door te proberen met de kracht van je geest veranderingen teweeg te brengen in de materie. dat vereist een hele sterke concentratie. daarbij kan je hulp gebruiken, van symbolen, van archetypes en van voorwerpen. Je kan bijvoorbeeld kaarsen gebruiken. je kan koorden gebruiken.

We zien een koordmagie-ritueel, waarin en "liefde en Kracht" voor dit land wordt gevraagd. Hera doet een oproep aan de grote moeder. Nee, van zwarte magie is hier gelukkig geen sprake. We zien pure natuurmagie en we kunnen concluderen dat deze greencraft coven van Hera en Arguicha helemaal zo gek nog niet is.

(2) Wicca Documentaire: De Nieuwe Heksen.

Hier volgt het tweede blogje over de "De Nieuwe Heksen". Dit is een documentaire van Dirk Dumon en Jan de Zutter, uitgezonden geweest op de Belgische televisie. Het is al een oudje, maar toch leuk om deze documentaire eens nader te bekijken en te belichten. Het laat ons zien hoe er naar heksen wordt gekeken door programmamakers. Ook laat het zien hoe heksen zichzelf, in de media, naar de buitenwereld toe presenteren. Veel is er op dit gebied niet verandert en daardoor blijkt deze documentaire aardig actueel. Wij wensen u veel lees en kijk plezier

Deel 3 van deze documentaire begint met Amerikaan die verschillende religies heeft bestudeerd en na verloop van jaren kwam hij tot de conclusie dat wicca zinvoller en verrijkender is en minder hypocriet is dan de georganiseerde religies.

Daarna gaan we naar Engeland. De bakermat van de moderne hekserij. Pas vanaf de jaren 50 komen de heksen uit de anonimiteit. Voordien werkten de heksengroepen in het grootste geheim. Nu zijn er honderden heksenringen en occulte boekwinkels zoals de Atlantis- bookshop. Een geliefde spot voor documentaire makers waar het heksen en magie betreft.

De dragongroep wordt onder de aandacht gebracht, deze bestaan uit heksen en druïden. Zij geloven dat ook magie kan bijdragen in de strijd tegen milieuverloedering. We zien een groepje excentriekelingen in een park mysterieuze katachtige sluipbewegingen maken.

Heksen en andere paganisten hebben zich verzameld in de Pagan Federation. Ellen Williams komt aan het woord en vertelt ons dat paganisme als officiële religie aanvaard is. De paganisten ontmoeten elkaar op open debatavonden, zoals in de Talking Stick een pub waar heksen, occultisten, paganisten en astrologen samenkomen. Caroline, een van de bezoekers vertelt dat het voornamelijk een sociaal gebeuren is. Ook hier zien we weer een verzameling excentriekelingen de revue passeren.

Maxine Sanders de vrouw van de inmiddels overleden heksenkoning Alex Sanders, vertelt ons dat toen zij werd ingewijd in de wicca alles heel erg in het geheim gebeurde. Dat moest ook omdat mensen bang waren. Hekserij was iets uit sprookjes. Men wierp stenen naar haar op staart. Zij en Alex waren de eersten die de publiciteit niet schuwden.

Kijkende naar de oude foto's die van Maxine worden getoond, vragen wij ons af wat zij aan haar gezicht heeft laten doen. Enorme lippen heeft ze, in een door botox strak getrokken gelaat. We hebben het al eerder geconstateerd dat de moderne vrouwelijke heks of magiër het niet schuwt om moderne kunstgrepen te hanteren om jong te blijven. Een moderne heks en magiër gaat mee in wat de huidige mode voorschrijft. Botox, extensions en andere hulpmiddelen zijn ook haar niet vreemd. De tijden zijn verandert we zien de heksen protesten houden samen met de groene beweging. We zien een vrouwelijke heks een weinig indrukwekkende "spell" uitspreken tegen Shell. Wat we hier is de veel eer de persoonlijke strijd van het individu met zijn eigen (belevings)wereld, dan dat het iets laat zien van hoe paganisten in het algemeen met milieubewustzijn omgaan.

Daarna komt Hera aan het woord. Zij werd heks genoemd als men boos op haar was en de dochter van de duivel. Toen zag zij een introductie avond over hekserij en ze ging daar naar toe, maar het bevestigde niet de verhalen uit haar kindsheid.

Modene hekserij gaat over godinnenverering. Ze vieren 8 seizoensfeesten. De documentaire neem een kijkje op het litha feest. We zien beelden van een Mysteriespel. De terugkeer van de hulst koning. jammer dat we maar een klein stukje zien. Dit hadden we wel in het geheel willen zien. Hera heeft dit duidelijk in de vingers. Mooi man....!

Tot slot vertelt Hera over de functie van de hogepriester binnen een coven. We gaan verder met deel 4



deel 4 Start in de schoolbanken bij een Antwerpse Coven, waar we een kijkje nemen. Zo te zien zijn dit Arguicha en Hera, die we eerder hebben gezien, maar dat wordt verder niet benoemt. Kandidaten die ingewijd willen worden krijgen gedurende een jaar en een dag les van de hogepriester en priesteres. Ze leren de basis regels van de wicca, de kosmologie, de rol van de godin, de betekenis van rituelen, of het gebruik van de Tarot op de levensboom. Persoonlijk hebben we ons altijd afgevraagd wat hebben runen, kabbala en tarot met wicca te maken? Je zou er maar niet in geïnteresseerd zijn. Wat dan? Kun je dan nog wel heks worden? Begin nu gewoon eens met alle jaarfeesten en met hoe je rituelen schrijft en deze opvoert, zouden wij adviseren, maar ja wie zijn wij in deze?

De hoge priester merkt schertsend op, dat ze een reis gemaakt heeft waarbij men Zot geworden is en dat alle aanwezigen bij hem dat zijn, want anders zaten ze niet bij hem. Tja, wat moeten we daar nu nog aan toevoegen ;-). De Hoge priester vertelt ons verder dat in de wicca de eerste schreven die gezet worden het bewijs zijn van moed, die je hebt om dingen te doen waar misschien de buurvrouw van gaat zeggen dat je gek bent. Hier komt heel even de arrogantie van wij zijn koste wat het koste "anders". Wij houden de buren liever te vriend en daarom zijn we heel gewoon gebleven.

Dan zien we een groep mensen in een kring zitten met het hoofd gebogen in een soort trance, veroorzaakt door het hypnotiserende gezang van deze groep. Ergens in het midden zit een klein meisje. Ouder dan een jaar of vier zal ze niet zijn. Ze heeft een zuigfles en een steen in haar knuistjes. We vragen ons af waarom zij bij dit ritueel aanwezig is? Zulke kleine kinder in hekserij betrekken..mmmm...?? nee dat vinden wij niet zo'n heel goed idee.

De volwassen mensen hebben ook een steen in hun handen. Door de wijze waardoor ze hun hoofd bij de steen houden lijkt of ze hierop de tonen produceren ....Aaaaauhh mmmooeahhhhhAauuuuuu klinkt het. Het mysterie van de stenen wordt even later beantwoord in de documentaire. ze beschouwen de stenen als levende wezens en ze dansen en zingen voor stenen. Die stenen hebben dat graag en vinden dat hartstikke leuk. Aldus de hoge priester. Daarna zien we hoe heksen een heksenstaf maken en hieruit wordt duidelijk dat heksen de moeder aarde danken als ze iets uit de natuur wegnemen. Dit zouden meer mensen moeten doen is onze mening.

Vervolgens komt Mireille de Vos uit Gent aan het bod. We zien haar een ritueel opvoeren voo een huislataar. Haar moeder was een erf-heks, en maakte deel uit van een Franse heksenkring, van 7 oude vrouwen. Ze wordt regelmatig gevraagd om gebroken relaties te lijmen. Ze vertelt dat toen ze twaalf was haar haar grootmoeder merkte, die ook erf heks was, dat Mireille bepaalde gaven had, dat ze dicht bij de natuur betrokken was. Zo ontdekte ze dat ze eigenlijk een heks was. Ze kreeg onderricht en werd ook erf heks.

Het verhaal van de erf-hekserij dat kennen we inmiddels wel en wij geloven allang niet meer in sprookjes en mevrouw de Vos zo te zien ook niet, want behalve het ontdekken van haar gaven heeft ze ontdekt dat het sprookje van de erf-heks geld in het laatje brengt en geeft ze kaart lezing en doet ze toekomstvoorspellingen. Ze runt een esoterische boeken winkel in Gent. Ze legt nog even uit dat door het uitvoeren van kaartleggen, psychometrie, helderziendheid zij ook een dieper contact heeft met de mens.

Ook geeft zij geïnteresseerden de kans om persoonlijk met haar in aanraking te komen, middels open rituelen en kruiden wandelingen. Als u maar betaalt! We krijgen een kijkje bij een van haar kruiden wandeling en bij een ritueel, maar we zijn niet onder de indruk. Als je het geluid wegdrukt zou mevrouw de Vos evengoed een demonstratrice van huishoudelijke gereedschap op huishoudbeurs kunnen zijn. Dit riekt naar commercie. Als we dan toch moeten kiezen; doe ons dan maar Hera. Maar of we ooit voor stenen gaan dansen...nee dat zit er beslist niet in.

Deel drie eindigt met een betoog van Mireille de Vos dat we terug moeten naar de natuur en de documentaire stem laat ons tot slot weten dat de meeste sabbats vuurfeesten zijn en dat vuur een reinigende functie heeft en het schenkt net als de zon vruchtbaarheid. Het is maar dat u het weet en wij zouden zeggen; toch maar oppassen met vuur, voor je het weet zit je op de blaren.

maandag 14 maart 2011

(1) Wicca Documentaire: De Nieuwe Heksen.

Op YouTube vonden wij onlangs een documentaire over Wicca en de uitwassen daarvan. Die willen we u niet onthouden. Wij wensen u veel kijkplezier !

deel 1

De Nieuwe Heksen is een documentaire van Dirk Dumon en Jan de Zutter, uitgezonden geweest op de Belgische televisie. Het is al een oudje, maar toch leuk om deze documentaire eens nader te bekijken en te belichten. Het laat ons zien hoe er naar heksen wordt gekeken door programmamakers. Ook laat het zien hoe heksen zichzelf, in de media, naar de buitenwereld toe presenteren. Veel is er op dit gebied niet verandert en daardoor blijkt deze documentaire aardig actueel.

In deel 1 van de Nieuwe Heksen komen een aantal oude bekenden voorbij en opent direct al met een scene van de de coven van Hera en Arguicha, van Greencraft. ( Nee, dit is niet Sterzoeker's Kritische Magier. Een medearbeidster in de Sterzoeker-kunde wees ons op de mogelijke overeenkomsten ;-))

We zien de coven op een geheime plaats. Het is Hera, die de cirkel opent, en Arguicha, die de wachttoren van het Oosten aanroept, met zijn geweldige stemgeluid. Zo geheim als ze het in de video willen doen voorkomen is de plaats waar de opnames gemaakt zijn helemaal niet. Het betreft hier zeer waarschijnlijk een verlaten klooster in Sluis, die bekend staat om het feit dat wicca groepen hier regelmatig rituelen opvoeren. De gemeente Sluis zit daar behoorlijk mee in de maag.

Arguicha geeft uitleg wat mensen in de wicca aantrekt, dat zijn een aantal elementen: het ecologische, het vrouwelijke en het godinnelijke. Hera geeft uitleg over de functie van de hoge priesters: dat is een opleiding geven, inwijdingen, en het vieren van esbats en sabbats, de 8 jaar feesten. Steun en uitwisselen van informatie staat centraal. Daarna zien we Arguicha met de coven een rondedansje doen. Onderwijl vertelt hij dat wicca een religie is en dat Nederland een onderscheid maakt tussen godsdienst in religie. Bij godsdienst stel je jezelf in dienst van een god, wat vaak betekend dat je als het ware vernedert, over de grond kruipt en opkijkt tegen die god. In een religie is het belangrijke woord religare; de verbinding tot stand brengen met... Arguicha verteld dat zij een verbinding tot stand proberen te brengen met de wereld van de goden. Dit sluit verering niet uit, want zij vereren de godin, maar sfeer waarin dat gebeurd is anders.

De documentaire gaat vanaf dit punt verder met een duik in de geschiedenis en laat ons weten dat moderne hekserij terug gaat op het voorchristelijke in Europa. Het geloof van onze voorouders zou gebaseerd zijn op de vruchtbaarheid van de natuur en ze gebruikten destijds kruiden en spreuken. Hun kunde werd genaamd de wise -craft: de kunst de wijzen.

Vervolgens komt Charon aan het woord. Hij is een heks die alleen werkt, een stadsmens die de oude traditie weer heeft opgenomen, waarin hij het evenwicht hervonden heeft tussen het natuurlijke en bovennatuurlijke. Iets wat hij gemist had toen zijn godsdienst overwegend patriarchaal was. Dan zien we Charon de Godin aanroepen en vertellen over de god en de godin. Charon laat zijn huisaltaar zien, waar hij zijn rituelen uitvoert. Dan laat Charon iets zien waar de kijker die niet op de hoogte is met wicca, of hier de spot mee drijft al op zat te wachten.

Charon gaat Sky-clad (in lucht gekleed) op de buis, omdat zijn rituelen altijd zo worden uitgevoerd. We zien Charon nakende een ronde dansje doen. Wat van ons ook niet had gehoeven. We geloven het zo wel. Wij zien liever een mooi gewaad. Het naakt doen van rituelen is volgens Charon een voorschrift uit de charge; gij zijd vrij en teken dat ge waarlijk vrij pent, zult ge rituelen naakt uitvoeren. Charon heeft hiervoor echter zijn eigen excuus en deze is van meer praktische aard. Hij zit op een kleine ruimte en met vuur en gewaden heb je al snel kleine of grote ongelukken.

Dan gaat de documentaire verder met een groepje sjamanen uit de Ardennen. We zien een groepje moderne geklede mensen onsamenhangend dansbewegingen maken. Een dame wil duidelijk niet in beeld, zij verbergt haar gezicht achter de drum van de trommelaar. Hunebedden, dolmen, megalieten, bronnen, of ouden bomen verbinden deze lieden. Zo te horen verbinden ze zich, middels het produceren van de benodigde decibellen, met de voorchristelijke religies: HEAHOA HEAHOA HEAOHA, gaat het op luide aaneengeschakelde toon.... Je zou ze maar zingende in je achtertuin vinden, nee liever maar niet dus. Wij zijn zeer gesteld op de rust in de natuur. Voor Sjamanen, druïden, is de hele kosmos heilig en ze baseren zich op oude tradities om in contact te komen met het bovennatuurlijke.

De Coven Fik Seymus uit Mol, gebruikt de Keltische en Germaanse mythologie als uitgangspunt voor hun rituelen. We zien een aantal covenleden in een Stenencirkel staan. Fik Seymus trekt met een stok een diepe geul om een stenenkring, waarvan we mogen hopen dat deze kring geen monument in uit de oudheid is, want enige respect voor de archeologie van deze plaats ontbreekt in dit plaatje volledig. Fik Seymus is kruidendeskundige en erf-heks. De kennis erfde hij van zijn grootmoeder. Hij noemt zich een hagadessa: een eigenheimer . Dit is iemand die op een grens leeft, die perfect in wereld kan lopen en aan de andere kant meer met de magische wereld in contact staat.

Hij geeft ook lezingen en legt in documentaire aan kinderen uit wat vliegzalf is. Dit lijkt ons gezien de experimentele neigingen die kinderen nogal eens bezitten geen kost om aan kinderen uit te leggen. Dat zou een echte erf-heks toch moeten beseffen, lijkt ons? Een aantal kinderen zie je dan ook heel verstandig kijken van wat moeten wij nu eigenlijk met de theorie van deze meneer. Van de rest weten we het nog zo niet of zij het verstrekte receptje niet zullen uitproberen. Daarmee eindigt deel 1 van deze documentaire en volgt deel 2:

deel 2

Deel 2 begint met een kleine overlap van deel 1. U kan de teller dus doorschuiven naar 2:30. Daar gaat de documentaire verder met de heskenzalf van Fik Seymus De natuur is zijn inspiratiebron en de eigen geest. Als je met de dingen bezig bent groeien spontaan inzichten en dan kun je belaadde rituelen beter inzicht geven. Het ritueel geeft een duidelijker verbinding met die natuur. Hiervan zijn er die je strikpersoonlijk doet, maar ook de met groep. Aldus Fik Seymus.

We zien de groep weer in de stenenkring en Fik Seymus vertelt dat tussen de graan en hooi oogst, er weinig oogt is en dat men op moment in Europa het spirituele, de ether krachten bij elkaar haalde in de vorm kan een kuidentuil. Deze oude kruidentuil van het vorig jaar wordt verbrand, als de nieuwe kruiden geoogst zijn, als teken van vernieuwing. Daar drinken de heksen samen graag een hieldronk op, op de oogst. Dit maakt deel uit van de cake and wine ceremonie, waarmee de goden bedankt worden voor hun rijke voedselgaven.

Fik Seymus vertelt dat er in Limburg nog heel in wat kerken de magische kruidentuil wordt aangereikt. We zien beelden van een katholieke priester die bossen met kruidentakken zegent met de wijwaterkwast. Fik Seymus heeft dit niet nodig, omdat zij het geheel naar kosmische zegening zelf doen.

De documentairestem vult aan dat de kerk wel meer uit de oude religie heeft overgenomen en dat op heiligenbronnen kapellen werden gebouwd en dat lokale goden Christelijke heiligen werden. En in haar pogingen om de voorchristelijke religies uit te roeien is de kerk ongemeen wreed te werk gegaan. Van de 15e tot en met de 16e eeuw werden duizenden mannen en vooral vrouwen gefolterd en vermoord. In die tijd kreeg het woord heks een negatieve bijklank.

Vervolgens zien we beelden van de Heksenstoet in Beselare, een vreemd jaarlijks terugkerende lokale volksgebruik, van onze zuiderburen. Hierbij worden de heksenverbrandingen feestelijk herdacht.

Heks Hera, die met Arguicha bij dit feest aanwezig is, geeft hierop terecht commentaar; Heks is een geuzennaam. In solidariteit tegenover vervolgden toen en vandaag plaatst ze zich in een zeer moeilijke positie in de buitenwereld. Omdat ze zich heksen noemen is dit een duidelijke keus. Ze durfden naar voren te komen en ze zijn niet als de meesten kwa geloof en ze respecteren wel de kerk en andere geloven, en ze verwacht ook gerespecteerd te worden, maar dat is nog steeds niet echt het geval. Dus ben je heel kwetsbaar als je jezelf heks noemt, maar het is een duidelijke keus omdat te durfden.

Arguicha merkt op dat hij wel achter het folkloristische aspect staat, maar dat het hetzelfde is alsof je een klein concentratiekampje opricht in de zomer om te herdenken wat er met de Joden is gebeurd in de oorlog. Arguicha vindt dat je hier toch wel voorzichtig mee om moet gaan. Enthousiasme en vreugde bij het verbranden van meestal onschuldige mensen, die eigenlijk met hekserij niets te maken hadden, maar die om allerlei andere redenen vervolgt werden. daar kan wel een reukje aan zitten.

Hera merkt op dat mensen ontwetend zijn over de leed van de slachtoffers, wat heel wreed is. Zij voelt dat en is van overtuigt dat ze dit zelf eerder heeft meegemaakt, vanuit het slachtoffer in een vorig leven en dat doet pijn.

Wij zouden er aan toe willen voegen; Blijf ver weg bij dit vreemde Beselarese volksvermaak en waag je er beslist tussen, ook niet als je wordt gevraagd om deel te zijn van een documentaire.

De documentairestem vertelt ons tot slot dat de laatste Belgische heksenproces plaatshad in Turnhout, in de jaren 50.

donderdag 10 maart 2011

Papyrusvellen Maken

In deze blog wordt stap voor stap, aan de hand van illustraties, uitgelegd hoe papyrusvellen worden gemaakt. In een eerder blog genaamd Papyrus kan u alles lezen over de achtergronden en het gebruik van Papyrus en u kunt hier lezen over de groei en bloei van papyrusplant zelf.

In de oudheid werd de hele plant, vanaf de wortel in de oogsttijd, uit de grond getrokken. Het is onbekend op welk moment van het jaar de oude Egyptenaren papyrus werd geoogst, of dat oudere papyrus, werd verkozen boven jonge papyrus.

Een voor papyrus geschikte papyrusstengel wordt geoogst.

De steel van papyrus is losgemaakt van de basis. De driehoekige vorm van het papyrus riet is duidelijk zichtbaar.

De afgesneden papyrus stengel.

De papyrus stengels worden in gelijke stukken gesneden in de grote van de te maken papyrus.

In oude tijden, zou de harde buitenste laag zijn gebruikt voor andere toepassingen. Strips van deze laag kunnen door elkaar geweven worden voor gebruik van allerlei nuttige voorwerpen, zoals manden of sandalen. Voor het maken van papyrus wordt echter alleen het binnenste zachte gedeelte van het riet gebruikt, om het schrijfmateriaal te maken.

Op de foto ziet u (van links naar rechts) een ongeschilde papyrus stengel, compleet met bloemen, twee geschilde papyrus stengels, en verschillende groenstroken van de papyrus buitenste laag.

Zodra de buitenste laag wordt verwijderd, wordt het binnenste gedeelte van het papyrusriet in reepjes gesneden. Niemand is helemaal zeker welke methode werd gebruikt in de oudheid. In plaats van het snijden van het riet, zoals hierboven weergegeven, wordt door sommige gesuggereerd dat de driehoekige stengel werd geschild in reepjes.

Verscheidene gesneden reepjes van de papyrus stengel. De stroken moeten allemaal rond dezelfde lengte en dikte gesneden worden, met het oog op een consistente vorm voor te maken blad.

De reepjes worden enige dagen in het water geweekt.

Onderdompelen en het weken van van de papyrusstroken in water is belangrijk voor het verzachten van de papyrus en het activeren van de natuurlijke plantsappen, die fungeren als lijm voor het bij elkaar houden van de stripen. In de Egyptische oudheid dacht men dat de mystieke Nijl wateren van essentieel belang waren bij het papyrus-maakproces, echter met elk andere water lukt het ook.

Nadat de stroken een paar dagen in het water geweekt zijn, wordt een houten deegroller gebruikt om het de papyrus vezels plat te persen en het water er uit de persen.

De stroken platgeslagen, geweekt papyrus worden neergelegd in twee lagen die loodrecht op elkaar staan​​. Deze techniek is absoluut van essentieel belang om papyrus te maken, en maakt dat papyrus haar karakteristiek uiterlijk en gevoel geeft.

Hierbij overlapt elke strook papyrusvezel de volgende zo´n 1,5 cm.

Wanneer de stroken allemaal zijn neergelegd, worden deze bedekt met een lap linnen en een lap vilt, en vervolgens tussen twee houten platen in een pers geplaatst, welke stevig aangedraaid wordt. De plaat blijft een paar dagen in de pers tot het geheel droog is.

De plaat blijft een paar dagen in de pers. Tussendoor wordt het vilt dagelijks vervangen voor een droge lap vilt, wat bijdraagt om het droogproces te versnellen. Zodra het papyrusvel droog is, wordt deze verwijderd uit de pers.

Aanvankelijk is het oppervlak van de papyrus nogal ruw. Het kan iets worden gepolijst met een steen, en dan is het papyrusvel klaar om op te schrijven.

De papyrusvel is klaar voor gebruik en de schrijver of kunstenaar kan aan het werk!

zaterdag 5 maart 2011

Independent Religious Institutions Professional

Op internet komen wij de laatste tijd steeds vaker de term "Independent Religious Institutions Professional" tegen en dat Independent Religious Institutions Professional is een echte doordenkertje. Het is een nieuwe term die een aantal new age bewegers zichzelf hebben toegemeten. Op linkedin kom je deze lui veelvuldig tegen.

Je moet toch wel een behoorlijk gespleten persoonlijkheid hebben wil je jezelf dit predicaat toemeten.
Wat is een Indipendent Religion? Hoe doe je dat? Independent van WAT?
Wat is een Indepentent Institution? Een onafhankelijke looney bin/gevangenis/tehuis voor gevallen jongens en meisjes?
Is nu de institutie onafhankelijk, of is de religie van de institutie onafhankelijk?
Is het een Institutie met een onafhankelijke religie (en daar de professional van)?
Of is het een onafhankelijke institutie - met - de - bijbel (of een ander heilig boek naar keuze)?

Maar misschien moet eerst iemand even uitleggen wat een onafhankelijke religie is. Dat zou absoluut nieuw zijn. Want daar zijn we toch wel heel erg benieuwd naar, waar die religie dan NIET afhankelijk van is. Want een onafhankelijke religie is nog nooit vertoond.

Er zijn vast lezers onder u die godsdienstwetenschappen gestudeerd hebben, Sterzoeker is een amateur, en u lezer bent wellicht een professional.

Nou, is dit een breinbrekertje voor op de late avond of niet?

woensdag 2 maart 2011

Aan de Wandel

De gebaande paden slaan we af.
Op de hoek van de straat
is waar we in tweestrijd staan,
dus de richting is daar
om nergens anders heen te gaan.

Sterzoeker is weer aan de natuurwandel
en zal u in komende blogjes veel vertellen
over plant en dierensymbolieken.

Waardoor u reeds kennis heeft kunnen maken met de Bijen, de Lotusbloem, Palmboom, bijzondere dieren, Papyrus, en andere bijzondere planten

Papyrus

Papyrus is een vroege vorm van papier. Het wordt gemaakt van de stengels van de papyrusplant, Cyperus papyrus L. De papyrusplant (mehyt) stond in het oude Egypte symbool voor: vreugde, het was de toverstaf van godinnen, De plant werd met blijdschap en jeugd geassocieerd en voor al het nieuwe leven dat uit het oerwater voortkwam. De voorstelling van een papyrusstengel (waadj) gebruikt om er het begrip groen, fris en bloeien mee uit te drukken. De papyrusplant was een koninklijk gewas, symbool van Beneden- Egypte. De papyrusplant groeide in grote weelde en werd daarmee symbool voor vruchtbaarheid en het leven zelf en is symboolplant van god Hapi en de hemel werd gedragen door zuilen van papyrus.

Papyrus werd naast Hapi met vele goden geassocieerd. De godinnen Hathor, Bastet en Neith dragen vaak een wAD-scepter in hun handen. De koegodin Hathor draagt, als de godin van de hemel, vaak een papyrusbundel tussen haar koeienhoorns. De papyrusbundel neemt hier de plaats in van de zonneschijf. Isis baart haar zoon in het papyrusrietveld, omdat zij zich moet verbergen voor Seth. Het papyrusrietveld had hierdoor ook symbolische betekenis als de plaats voor geboorte en wedergeboorte.

Op de achterzijde schminkpalet van koning Narmer (ca. 3100 v.Chr.) treffen we een voorstelling aan waarbij de vijand van de koning wordt afgebeeld. Deze deltabewoner wordt voorgesteld als een mensenhoofd Het hoofd lijkt uit een object gegroeid te zijn dit is een landtong waarop de uitwaaierende papyrusbloemen spruiten. De papyrusbloem kunnen tevens verwijzen naar de moerassen van de Nijldelta waar de slag kon plaats gevonden hebben. De papyrusbloem kan ook voor een getal staan, en wijzen op het aantal slachtoffers in deze strijd. Dit alles is tekenend voor het belang van de papyrusplant in de mythologie en in de geschiedenis van Egypte.

Papyrus en werd in de oudheid gebruikt om op te schrijven. De tekst werd bewaaird als boekrol, bekend als een papyrusrol. Het maken van dit paupyrua papier werd uitgevonden door de oude Egyptenaren en deze uitvinding stond aan de wieg van de moderne beschaving. Het gebruik van papyrus begon 5000 jaar geleden in Egypte. Tot op de dag van vandaag worden de duurdere soorten papier (perkament) nog steeds gemaakt van payrus met behulp van de oorspronkelijke technieken. De oudst bekende papyrusrol is gevonden in Sakkara in het graf van Hemaka, een hoge ambtenaar uit de tijd van de 1ste dynastie (ca. 3000 v.Chr.). Deze rol is niet beschreven maar vertoont wel alle kenmerken van het fabricageproces.

Papyrusrollen zijn tijdens opgravingen onder andere gevonden in graftombes, huizen en afvalhopen uit de oudheid, en hebben al veel over de geschiedenis van met name het oude Egypte en omstreken verteld. Met name de vondsten te Oxyrrhynchus vormen een bron van informatie over het dagelijks leven. papyrus was superieur was aan de veel zware en breekbare kleitabletten. Het schrijven met inkt is speciaal voor dit materiaal ontworpen De papyrusplant groeide in de oudheid alom in de Egyptische moerassen.

Voor het maken van schrijfmateriaal werden de ongeveer drie meter hoge stengels losgetrokken van de wortelstok, geschild en in moten gesneden van tenminste 40 cm lengte. Het sponzige merg werd dan in de lengterichting in plakjes gesneden of spiraalsgewijs afgerold tot een velletje. Deze werden geplet en in water geweekt tot ze een halfdoorzichtig voorkomen kregen. Het kleverige plantensap fungeerde als bindmiddel. Een aantal lagen van deze in lange repen gesneden en geweekte papyrusstengels werden als een weefwerk op elkaar gelegd, en terwijl ze nog nat zijn samengedrukt. Twee lagen plakjes of velletjes werden dan op elkaar gelegd, zodanig dat de vezels van de onderlaag haaks op die van de bovenlaag liepen. Door walsen, hameren of persen vormde zich een blad schrijfmateriaal.

Als het blad droog was werd het papyrusoppervlak behandeld met een soort lijm, waardoor de inkt niet ging lopen, en glad gepolijst. Twintig of meer van zulke vellen, aan elkaar geplakt met Arabische gom, vormden een boekrol. Het hele fabricageproces is tegenwoordig op experimentele wijze herontdekt en wordt toegepast om papyri te maken voor de toeristenindustrie.

In een droog klimaat zoals dat van Egypte is papyrus goed te bewaren. In een klimaat met een hogere luchtvochtigheid zal papyrus gaan schimmelen. Daarom zijn de meeste vondsten van papyrus in het woestijnklimaat van het Midden-Oosten gedaan. In het natte Europa is bijna alle papyrus uit vroeger tijden vergaan. Papurus bedekt de vochtigste delen van de Nijldelta en speelt een belangrijke rol in het dagelijkse leven van de Egyptenaren. Men maakte behalve schrijfmateriaal; sandalen, lendendoeken en manden van, eet het zachte deel van de stengel. De wortels doen dienst als brandstof en het merg uit de stengel werd gebruikt om pitten voor fakkels te maken.

Papyrus was ook voor de scheepsvaart van belang, want het werd gebruikt voor het dichtmaken van gaten, voor de productie van zeilen en touwen en voor de bouw van de kleine vlotten waarop men zich in het moeras verplaatste. Maar verwerkt tot een wit, sterk soort papier, schrijfmateriaal voor het hiërogliefen schrift, is papyrus het meest waardevol gebleken, omdat het de mogelijkheid schiep om teksten die kennis en inzicht in de Egyptische beschaving verschaffen door te geven.

Papyrus groeit vooral in de moerassige delen van de Nijldelta. Het vormt heuse papyruswouden met toppen die wel 5 toto 6 meter hoog kunnen worden. In een Egyptische mythe kunnen we dan ook lezen dat Achtervolgd door de woede van Seth, de broer en moordenaar van Osiris, vinden Isis en haar zoon Horus bescherming in het dichte papyruswoud dat de Nijldelta bedekt.

In het oude Egypte werkten de “papyrusplukkers” midden in een woud van weelderig groen, papyrus. Zij trokken van bos naar bos om er een voor een de stengels van de kostbare plant te kappen. Het was zwaar werk, want de rietsnijders konden zich alleen met grote moeite door het moerasgebied verplaatsen; dode zijarmen, modderkuilen en meertjes vormen grote gevaren die kost wat kost vermeden moesten worden, net als ontmoetingen met nijlpaarden, krokodillen, cobra’s en andere gevaarlijke dieren die de rust en de klamme warmte tussen het papyrusriet verkozen.

Aan het eind van de dag liepen de rietsnijders gebukt onder het gewicht van reusachtige schoven over smalle droge paadjes die alleen zij kennen terug naar de ateliers. Pas daarna keerde ieder op zijn vlot van aan elkaar geknoopte papyrusstengels naar huis terug.

Om papyrus tot papier te verwerken vereist kennis en vaardigheid die de Egyptenaren sinds het ontstaan van hun land van generatie op generatie aan elkaar hebben doorgegeven. Al voor de tijd van de dynastieën waren de Egyptenaren in staat uit de vezelachtige kern van de papyrusstengels een wit, soepel maar sterk papier te maken, dat geen inkt opzuigt en de tand des tijds doorstaat.

Omdat de productie erg kostbaar was, werd papyrus maar zeer beperkt gebruikt en alleen voor belangrijke teksten, zoals archiefstukken, boekhoudkundige documenten, godsdienstige, wetenschappelijke en literaire werken. Als in een graf papyrus aangetroffen wordt, duidde dit op een hoge status van de dode

de papyrusstengel wordt in stukken gehakt die even lang zijn als de gewenste hoogte van het papier. Papyrusmakers snijden het merg van de plant in fijne stroken die vervolgens met een hamer platgeslagen worden. De doorzichtige stroken worden in twee lagen kruiselings over elkaar gelegd. Het blad dat zo ontstaat wordt vochtig gehouden en lang beslagen. Als het eenmaal droog is worden de vellen aan elkaar geplakt tot een papyrusrol (medjat), waarvan de langste tot 40 meter lang konden zijn. De banen worden opgerold met de horizontale vezels - de kant die beschreven gaat worden - naar binnen. De bladspiegel van de meeste papyrusrollen zijn 38 in cm hoogte bewijst dat is de maat van een onversneden rol zoals die uit de werkplaats van de papyrusmakers kwam. In het Nieuwe Rijk gebruikten de Egyptenaren voor de meeste literaire of administratieve teksten rollen die in de hoogte waren gehalveerd; voor brieven werd zelfs vaak een 'kwarto'-formaat gekozen.

Hieronder nog even de stappen op een rijtje voor het maken van papyrus;
1. Snijd de stengel van de papyrusplant in verschillende stukken.
2. Snijd van die stukken dunnen repen af
3. Sla die stukken met een hamer plat.
4. Leg dit enige tijd in water te weken.
5. Leg de stroken op elkaar.
6. Maak dat allemaal goed nat.
7. Breng er dwars overheen een tweede laag stroken aan.
8. Pers beide lagen op elkaar.
9. Polijst het papyrus met een steen.

Papyrus had een aantal eigenschappen die het heel aantrekkelijk maakten als schrijfmateriaal. Het was zo sterk als pakpapier, opmerkelijk kreukbestendig en veerkrachtig genoeg om eeuwen lang keer op keer te worden ontrold en weer opgerold. Een verse papyrusrol was helderwit van kleur en vergeelde slechts zeer langzaam; men moet zich niet laten misleiden door het huidige aanzien van papyri, die door een lang verblijf in de grond heel donker kunnen zijn. Papyrus was lichter in gewicht dan enig ander schrijfmateriaal uit de oudheid. Het oppervlak was glad gepolijst en bood geen weerstand aan penseel of pen. Bovendien zoog het de inkt enigszins op, zodat het een grote duurzaamheid van het opschrift garandeerde.

Tenslotte veroorzaakte dit materiaal een soort technologische en culturele revolutie: een volk dat papyrus leerde kennen hoefde niet langer moeizaam letter voor letter in steen, hout of metaal te griften of in klei te drukken, maar kon verder toe met pen en inkt. Het schrijven met inkt leidt tot een veel grotere schrijfsnelheid, tot een grotere productie, en maakt daardoor pas de ingewikkelde administratie mogelijk die de grondslag vormt voor een hoogontwikkelde maatschappij.

De oudste beschreven papyri stammen uit de 4de dynastie (ca. 2500 v.Chr.). Het zijn afrekeningen van een landgoed bij Gebelein, geschreven in een al volledig ontwikkelde vorm van het hiëratische schrift. Dat duidt erop dat dit schrift al een hele ontwikkeling achter zich had, en inderdaad tonen zelfs de cursieve hiërogliefen uit de 1ste dynastie hoe vaardig de schrijvers van dat moment al met penseel en inkt omgingen.

De inkt werd vervaardigd van roet en water, met Arabische gom (hars van de Nijlacacia) als bindmiddel. Voor speciale passages, titels en opschriften gebruikten de schrijvers rode inkt, gemaakt van oker. Zulke rode passages worden rubra genoemd (Latijns ruber = rood); ons woord rubriek is ervan afgeleid. De inkt werd verwerkt in de vorm van inktblokjes die met een nat penseeltje werden bevochtigd. Deze penselen maakten de Egyptenaren van de stengels van een biezensoort (Juncus maritimus). Ze waren ongeveer l ,5 mm dik bij een lengte van zo'n twintig centimeter. Een der uiteinden werd schuin bijgesneden en tot een kwastje uitgekauwd.

Inktblokjes en penselen werden bewaard in een speciaal houten schijfpalet. Een afbeelding van palet, penseelkoker en waterpotje vormt ook de hiëroglief voor de woorden 'schrijven' of 'schrijver'. Pas in de Griekse tijd werd de hardere rietpen geïntroduceerd, waardoor de handschriften spichtiger worden (zoals op mummiewindsels en papyrus).

Gaandeweg ontwikkelden de schrijvers allerlei vaste tradities. Door het productieproces heeft een papyrusrol één zijde waar de vezels in de lengte lopen; deze zijde wordt recto genoemd en komt bij het oprollen aan de binnenkunt. De keerzijde (verso) heeft de vezels overdwars en komt aan de buitenkant van de rol. Bij het schrijven van hiëratisch werd tot in het Middenrijk wel in kolommen gewerkt, maar daarna genoten horizontale regels de voorkeur De tekst werd geschreven van rechts naar links, vermoedelijk omdat dit voor een rechtshandige het meest logisch is.

Gestart werd op de recto-zijde omdat de tekst dan bij het oprollen beter beschermd was; bij het schrijven in regels ondervond bovendien de penseel minder weerstand van de vezels, die immers net als de schrijfregels in de lengterichting liggen. Bij lange teksten werd echter vaak voortgegaan op het verso, of dit werd voor een ander document gebruikt (bijvoorbeeld in religieuze en magische teksten). Papyrusrollen werden geleverd in hoogten tussen de 32 cm (in het Middenrijk) en 42 cm (in het Nieuwe Rijk).

Alleen voor de belangrijkste overheidsdocumenten, archiefstukken en religieuze teksten (zoals hymnen en mythologieën)gebruikte de schrijver zo'n integrale rol. Voor literaire teksten en correspondentie sneed hij de rol overlangs in tweeën of zelfs in vieren. Brieven staan vaak op zulke smalle stroken, die bovendien een kwartslag werden gedraaid zodat de vezels haaks op het opschrift staan. Na voltooiing werden ze opgerold, dubbelgevouwen en verzegeld met een touwtje en een klontje klei.

In de loop van het Nieuwe Rijk kwam de Egyptische papyrusexport op gang. Deze was voornamelijk gericht op een nieuwe ster aan het politieke firmament. Op de kust van de Libanon was de macht van de Phoeniciërs in opkomst, een volk dat door zijn handelsactiviteiten sterk onder invloed stond van de Egyptische levenswijze. Zo lezen we in het bekende reisverhaal van de Egyptische priester Wenamon dat deze rond 1070 v.Chr. vijfhonderd papyrusrollen meenam op zijn handelsmissie naar het Phoenicische Byblos. Over het alfabetische schrift van de bewoners van deze kust is hierboven al gesproken.

Gedurende de volgende eeuwen ontwikkelden de Phoeniciërs zich tot de grootste handelsnatie van de Middellandse Zee. Zo werden zij de tussenpersonen bij de verdere verspreiding van papyrus en van het alfabet. De Grieken namen beide culturele verworvenheden onmiddellijk over van hun handelspartners. Zij hadden twee benamingen voor het schrijfmateriaal. Het Griekse woord papyrus is vermoedelijk een verbastering van het Egyptische pa-per-aä, het 'koninklijke materiaal', zo genoemd omdat de papyrusfabricage een koninklijk monopolie was. Daarnaast kenden de Grieken het materiaal ook eenvoudigweg als byblos, omdat de schepen uit de gelijknamige Phoenicische havenstad het aanvoerden. Biblion werd de gewone term voor 'boek', onze woorden Bijbel en bibliotheek zijn ervan afgeleid.

De Romeinse republiek leerde papyrus kennen als een van de exportproducten van de internationale haven Alexandrië. Zelf schreven de Romeinen tot dusver op rollen boombast (liber, dat later 'boek' ging betekenen), lood of doek. Maar drie eeuwen later moest de Romeinse geleerde Plinius de Oude (23-79 na Chr.) erkennen dat 'de beschaafde samenleving met name voor haar administratie fundamenteel afhankelijk is van het gebruik van papyrus'. Dat wordt wel bewezen door een gebeurtenis ten tijde van keizer Tiberius (14-37 na Chr.). Toen er door onduidelijke oorzaken in Rome een papyrustekort ontstond. stelde de keizer onmiddellijk een senaatscommissie in voor het uitvaardigen van rantsoeneringsmaatregelen, omdat het leven anders een chaos zou worden, zoals Plinius dat uitdrukte.

Het Romeinse keizerrijk verspreidde het gebruik van papyrus, en daarmee van het schrijven met pen en inkt, over de hele toenmaals bekende wereld. Wel kwam daarnaast het gebruik van perkament op, speciaal geprepareerde geiten- of schapenhuiden die wat beter dan papyrus bestand zijn tegen vouwen en innaaien in een boekband. Zo was het de opkomst van het gebonden boek (codex) in de 3de en 4de eeuw na Chr. dat na meer dan drieduizend jaar een einde maakte aan de monopoliepositie van het Egyptische papyrus.

De doodslag werd gegeven door de verbreiding van het papier, een Chinese vinding die door tussenkomst van de Arabieren vanaf de 8ste eeuw naar het westen kwam. Rond 1150 schreef Eustathius, aartsbisschop van Thessaloniki: Papyrusfabricage is onlangs een verloren ambacht geworden. Maar ook deze Byzantijnse geleerde schreef zijn woorden met pen en inkt, en het papier waaraan hij zijn gedachten toevertrouwde, is vernoemd naar het Egyptische papyrus. Sommige Egyptische tradities hebben het eeuwige leven!

Papyrus wordt zoals wij schreven gemaakt van de papyrusplant. Papyrus is een statige waterplant, die behoort tot de familie van de zegge. Dat is een grasachtige soort, die zowel bladverliezend als groenblijvende kruidachtige plant, die behoort tot de cypergrassen. De meest opvallende kenmerken van de papyrus is de felgroene kleur, de lange stengels, die tot 40 mm dik kunnen zijn aan de basis en wel tot 5 meter lang kunnen worden. Bovenaan bevinden zich een waaier van groene langwerpige sprieten, als een paraplu. Hieruit vormen zich ook de bloemetjes en later het zaad.

De familienaam Cyperaceae (zegge), waartoe het papyrusriet behoort, bestaat ongeveer uit 5000 soorten wereldwijd. In Zuid-Afrika zijn er al ongeveer 400 soorten. De bekendste soort vindt men in Egypte en Soedan. In zijn natuurlijke omgeving groeit het papyrusriet in grote bossen, in vochtig en moerasachtig gebied en langs rivieren. De bloei van de plant trekt veel zaadetende vogels en op deze manier wordt de plant ook verspreidt. Maar de meeste verspreiding van het zaad wordt door de wind gedaan.

Papyrus was ook het materiaal waarmee in oude Egypte boten werden gemaakt en daar verwijst de profeet Jesaja in de Bijbel naar als hij zegt “Dat gezanten zendt over de zee, en in schepen van biezen op de wateren!” (Jes. 18:2). Met deze schijnbaar broze schepen gingen ze niet alleen naar afgelegen eilanden als Taprobane maar volgens sommigen zoals Thor Heyerdahl zelfs naar de andere kant van de Atlantische oceaan.

Hier nog wat tips voor als je zelf papyrus wilt verbouwen. In de meeste tuincentra's hebben pypyrus planten te koop. De plant kan men het beste telen met een modderige of zanderige ondergrond van minsten een halve meter diep, zodat de stengels niet omvallen, maar de wortels zich stevig verankerd hebben in de grond. Ze hebben de volle zon nodig en dienen beschut te worden tegen al te harde wind, als je ze in de zomer buiten zet. Om optimaal te kunnen uitgroeien tot een grote bos riet.

Vlak voor de winter kan men de oude en droge stengels afsnijden. In de lente zal de plant weer nieuwe scheuten vormen en verder uitgroeien. Omdat er steeds nieuwe stengels komen vanuit de wortels kan men de planten makkelijk bij de wortels scheuren, om zo weer een nieuwe plant te hebben. De plant wordt gemakkelijk geteeld voor middelgrote tot grote waterpartijen, mat name in warmere gebieden en klimaten. Maar ook in Nederland doen de papyrusplanten het goed, al zullen ze strenge winters niet overleven als de wortels niet beschermd worden tegen de vorst.

Als kamerplant is de papyrus ook goed te houden, als men de plant maar nat houdt. Met de juiste verzorging is de papyrus een makkelijke en dankbare groeier en je zal deze plant niet snel verzuipen door over begieting, want het is een echte waterliefhebber.

Vergelijkbare Blogs

Related Posts with Thumbnails