Jonge Lijgers

Moeder natuur doet soms wonderlijke dingen. Zo werd huize Sterzoeker onlangs verrast met een nest kittens. De oude poeze-muts was op stap gegaan en kwam al doende de kater van haar leven tegen. De ontmoeting resulteerde in een nest beweeglijke jonge zwart-wit grut, wat zes weken later de hele tent afbrak. Inmiddels is het voor de kittens de hoogste tijd om op weg te gaan naar nieuwe baasjes, wat dus ook spoedig gaat gebeuren, maar niet van harte. Van jong leven ga je houden. We zullen echt wel een traantje laten als de kittens hun weg naar de nieuwe baasjes hebben gevonden. Dan wordt het weer stil in huis. De natuur kan ons soms aangenaam verrassen. Zo ook moet de beheerder van een dierentuin in China gedacht hebben.

Klik op onderstaande link, om een filmpje te zien over de pas geboren lijgers in China;
VIDEO: Dog nurses abandoned liger cubs - Environment Sci - Video - 3 News

In een dierentuin in China werden heel recent 4 jonge lijgers geboren. Waarvan er twee te zwak waren en na de geboorte al snel zijn overleden. Moeder lijger weigerde om onbekende redenen haar welpen, maar gelukkig was de redding nabij. Een hond die net twee pups ter wereld had gebracht accepteerde de lijger kinderen, als ware het haar eigen grut. Moeder hond brengt de welpen groot met haar hondenmelk.

Waar gaat dit over zult u denken; "Een lijger, waar gaat dit over. Is dat het beest op die kindertekening?" Nee, lezers lijgers bestaan echt. Het zijn wonder beesten gecreëerd door moeder natuur. Op school heeft u geleerd; Een mannetjesleeuw en een vrouwtjesleeuw krijgen kleine leeuwtjes. En een hengst en een merrie krijgen veulens. Logisch.

Maar soms kruist een exemplaar van de ene diersoort het pad van een andere diersoort en als ze het goed met elkaar kunnen vinden, komen daar dan toch kinderen van. Dat heet daarom een kruising of hybride. Ze moeten wel al een beetje op elkaar lijken. Dus een tijger en een leeuw kunnen een lijger maken en een schaap en een geit schattige scheitjes.

Officieel heet de lijger Panthera leo x tigris. Op die manier worden de bastaardvormen tussen twee soorten genoteerd. Beide ouders zijn van het geslacht Panthera en hun kind wordt hier dus ook ondergebracht.

Leeuw en tijger zijn twee naaste verwanten. Hun genetische kaart verschilt niet zo erg veel. Daarom kunnen ze gekruist worden. Een kruising tussen hond en kat bijvoorbeeld, is om dezelfde reden onmogelijk.

De lijger, die in het Nederlands ook wel met zijn Engelse naam liger of zijn Franse benaming ligre wordt benoemd, is het kind van een mannelijke leeuw en een vrouwelijke tijger.

De omgekeerde kruising, dus van een vrouwelijke leeuw met een mannelijke tijger, wordt een tigon genoemd.

Lijgers hebben het uiterlijk van een leeuw, maar de kenmerkende gestreepte vacht van een tijger, zij het wat diffuser. Ook hebben ze vaak vlekken in de vacht, die zijn geërfd van de leeuw, hoewel die zelf geen zichtbare vlekken heeft. Lijgers kunnen wel twee keer zo groot worden als een gewone leeuw (en zijn daarmee de grootste katachtigen) en houden in tegenstelling tot hun niet gekruiste soortgenoten van zwemmen, net als tijgers.

Een hybride kruising tussen een mannetjestijger en een vrouwtjesleeuw wordt meestal teeuw of tigon (van het Engelse tiger en lion) genoemd. In de vrije natuur worden geen lijgers en teeuwen geboren, omdat tijgers en leeuwen nooit in hetzelfde gebied voorkomen. De dieren zijn tot nu toe dus altijd het product geweest van menselijk ingrijpen. Hoe het komt dat gekruiste dieren zoveel groter dan hun ouders kunnen worden is niet helemaal duidelijk, maar waarschijnlijk heeft het iets te maken met het feit dat hybride dieren een bepaald gen missen dat de groei reguleert.

Voor zover bekend zijn alle mannetjesexemplaren van deze hybride katachtigen onvruchtbaar. De vrouwtjes kunnen wel voor nageslacht zorgen als zij paren met een gewone mannetjesleeuw of -tijger. Doordat er succesvol gekruist is tussen leeuwen, tijgers, lijgers en teeuwen, bestaan er inmiddels ook combinaties als te-teeuwen en li-teeuwen.

De lijger is een reus onder de katachtigen. Bij de normale leeuw geeft de vader een groeistimulerend gen aan het kind mee en de moeder een groeiremmend gen. Door bepaalde factoren in werking te stellen, wordt de werking ven beide in evenwicht gehouden. Aangezien de tijgermoeder dit groeiremmend gen niet doorgeeft, zal de lijger zijn hele leven lang doorgroeien onder invloed van dit groeistimulerend gen. Tegen zijn 20 jaar, wat ongeveer de maximale levensduur is, kan de lijger zeer groot worden. Mannetjes lijgers kunnen lang 4 meter lang - 450 kg zwaar worden. Het wijfje kan 3 meter lang worden en 320 kg zwaar worden. Dit is dus een stuk groter dan de Siberische Tijger, de grootste natuurlijke katachtige.

De verzorgers van de grootste lijger moeten er wel wat voor over hebben: het dier eet gemiddeld 8 kilo rundvlees of kip per dag, maar wil ook nog wel eens een portie van 45 kilo naar binnen werken.

De lijger heeft een aantal kenmerken die noch leeuw noch tijger hebben: Reuzengroei, Geen angst voor water, Zachtaardigheid.

Sterzoeker zou om die laatste reden ook wel graag keer een nestje jonge lijgers in huis willen hebben. Ze zijn wel heel schattig. Om praktische redenen houden we het echter maar bij kittens, waarvan hier boven slechts twee exemplaren uit het nestje afgebeeld.

Voor meer informatie over Lijgers ga naar: http://www.ligerliger.com

Lijger Humor

De Magische Orde en de Dragon Master

Wie toegelaten wordt tot de inner circle van een magische of occulte orde krijgt te maken met een Guardian of Dragon Master. Dit is een symbolische functie binnen een loge, om deze te beschermen tegen een mogelijke astrale aanval van buitenaf. Er wordt bijvoorbeeld een beschermend schild of rode koepel gevisualiseerd, daarmee zou de astrale aanval worden afgeweerd.

De Dragon Master is eveneens een persoonlijke beschermer van de magus, die tijdens een ritueel kwetsbaar is voor dergelijke aanvallen. De rode koepel of het schild wordt dan om de magus gevisualiseerd.

Hoe word je Dragon Master? Ten eerste moet men al ver doorgedrongen zijn in de hiërarchie en lid zijn van de inner circle. Ten tweede moet men bepaalde eigenschappen bezitten die aansluiten bij de functie. De magus zal hiervoor een volgeling aanwijzen die de neiging heeft tot aandachttrekken, het sturen van zijn mede broeders en zusters, of in staat is om goed overzicht te houden.

Deze functie is zeer geschikt voor een persoon, die het in zich heeft om de groep met zijn of haar aanwezigheid te overstemmen. Het is een mooie taak-invulling om een duidelijke aanwezige persoonlijkheid een dankbare "onzichtbare" taak te geven, zodat hij of zij zich rustig houdt en tevens het gevoel heeft toch belangrijk te kunnen zijn binnen de orde. Iemand die een vechtsport (martial arts) beheerst zou hier ook voor in aanmerking kunnen komen.

De meeste Dragon Masters zijn dan ook mannen. Een vrouw kan net zo goed Dragon Master zijn, tenzij men van de Middeleeuwse opvatting uitgaat dat vrouwen psychisch minder evenwichtig zouden zijn. Zoals we weten zijn Middeleeuwse opvattingen soms niet uit te roeien met welk zwaard dan ook. Tot zover de theorie en dan nu de praktijk.

Zou het de glamour van deze speciale functie zijn waardoor Dragon Masters zo vaak uitmunten in verwaandheid en zelfoverschatting? De functie vraagt juist om bescheidenheid want het is een taak die onzichtbaar is voor de buitenwacht en op de achtergrond uitgevoerd dient te worden. Een goede Dragon Master zal de grootste terughoudendheid in acht nemen en zijn/haar aandacht gericht houden op astrale activiteiten in plaats van te koop te lopen met zijn/haar talenten. We schreven het al eerder het is juist een taak die een druktemaker ook in toom kan houden, om dat het hem of haar in stilte belangrijk doet lijken.

Wie een lid is van een magische school en zich lekker profileert met de gave van fijngevoeligheid b.v. met het zien van zaken die een ander niet ziet, of door het kenbaar maken van een hobby op het vlak van de martial arts, die loopt dus in de gaten. Zo iemand solliciteert te openlijk naar de plaats van Dragon Master, puur voor eigen glorie, en hij/zij zit daardoor helemaal op pad van zelfverheerlijking.

Een magus die werkt met positioneringen van personen die gebaseerd zijn op belonen en afstraffen lijkt zwaar te leunen op zo’n figuur. Het zou dan ook verstandiger zijn dat iemand die maar al te graag graag Dragon Master is, of het in elk geval heel erg graag wil worden van uit ego redenen, juist niet deze positie te verlenen. Veel beter zou het zijn om een bescheiden verlegen persoonlijkheid deze functie te laten uitvoeren, zodat deze persoon kan groeien in de groep.

Echter in de praktijk gebeurt het tegenovergestelde en wordt een persoon met een te groot ego als Dragon Master aangewezen. De magus is veel te blij met de waffel die een plek heeft waar het zich rustig kan houden. De magus denkt dat alle partijen daarmee geholpen zijn, maar het is niet wat het lijkt te zijn.

De grote waffel is natuurlijk een zeer groot fan van Magus, en wil graag in het voetspoor volgen door zich binnen de orde belangrijk te maken middels deze positionering. In de innerlijke beleving van de Dragon Master doet zich dan ook precies het tegenovergestelde proces voor als wat de Magus aan de buiten kant hoopte te verkrijgen. De Dragon Master gaat zich steeds belangrijker voelen en zijn ego gaat daar door steeds meer groeien.

De wil-zo-graag -“Dragon Master” zet zichzelf op deze wijze neer als een enge fanaat. dat ziet de magus niet, maar dat zien de leden van de orde maar al te goed aan zijn/haar fanatisme ten aanzien van zijn/haar gelijken.

Zo moet het dus niet. Maar ja in een orde waar posities gebaseerd zijn op machtstructuren en waar men denk het (sterren) licht te hebben gezien, daarvan weten we het wel; niet alles wat je ziet is wat je krijgt.

Als het hier een aflevering van Star trek zou betreffen hadden we kunnen zeggen: Beam me up Scotty, no intelligent life there.

Wie is Sterzoeker, wie zijn dat?

Sterzoeker wie is dat? Dat hebben we mening trouwe lezer, die ons niet bij naam en gezicht kent, de afgelopen jaren horen vragen en dan komen de claims, speculaties en de beschuldigingen op gang. Iedereen wil opeens Sterzoeker zijn. Of men is vandaag de dag, in elkaars ogen de ware Sterzoeker. Echter de echte Sterzoekers, geven per definitie ontkennende antwoorden, op alle rechtstreeks aan hen gesteld vragen, of men Sterzoeker is.

Door Horas

Mensen wijzen elkaar als Sterzoeker aan en roepen: "Sterzoeker dat is iemand van de O.T.O, een zwarte magier, een kwaaie astrologe, een teleurgestelde afgewezen adept van Ina Custers, een Voldemort die ons kapot wil hebben. Kijk, kinders, die Sterzoeker dat is nou een voorbeeld van een qlipoth kracht. Maar laat ik niet merken dat jullie je daarmee bezig houden, want dan ga je er direct uit. Pietje, ga jij maar op Zuid staan want als de zwarte krachten binnenkomen dan is het altijd op Zuid. Jij bent tenminste sterk genoeg om dat tegen te houden, ik ben zoooo kwetsbaar tijdens een ritueel, daarom heb ik ook een magische nooduitgang, maar die is alleen voor mij. Enzovoorts".

Als thuisbasis kent Sterzoeker een Braziliaanse blog/site. Prachtig. Wat ontzettend clever van Sterzoeker nu weer, maar dat ter zijde. Er zit in Brazilie trouwens een zeer actieve lodge van DAN. Daar kun je op haar site weer een en ander over terugvinden. Ja, de magische wereld is echt klein. En de afstanden stellen ook zo helemaal niks voor met een remote viewer in huis van Sterzoeker, nietwaar? Sneller dan het licht ben je aan de andere kant van de wereld en kijkjes elders nemen, daar is deze remoter zeer in bedreven.

Weet u wat het geval is, waarom al die vragen oprijzen over de identiteit van Sterzoeker? Omdat Sterzoeker nog wel eens kritisch schrijft over lala-land.

Waar is dat geschrijf van Sterzoeker allemaal voor nodig en houdt dat nooit op? Dat is de vraag waar men in Lala-land een antwoord op verwacht. Zelf zijn we ook wel eens in de stemming geweest om uit volle overtuiging Ypsus, de Kritische Magier, Horas en vele anderen terug te fluiten voor een lange, zeer lange vakantie in een ver vreemd land. Om nooit meer terug te keren.

De poppen uit onze poppenkast zijn meestal wel vermakelijk, maar het doet niks om de wereld echt te verander. Ook al denken sommige lala -landers daar anders over, omdat ze bang zijn dat de kritiek van Sterzoeker mensen bewust maakt en potentieel klanten zou weghouden van hun toko, maar in de praktijk komen de meeste mensen bladeren, vinden de teksten op Sterzoeker "wel leuk", en bladeren weer verder. Meer is er niet.

Ondanks de kritiek van Sterzoeker gaat het handjevol oplicht-sterren gewoon, door met mensen werven voor hun activiteiten en ze zullen er geen plak brood minder door op de plank hebben. Wordt men wijzer? Nee. Bijna twee jaar wordt er geschreven over de misstanden en de oplichterij. Houdt het op? Nee. Dat ligt niet aan Sterzoeker, maar aan dat intense verlangen van de zoekende mens om vooral in contact met de goden te staan, omdat het eigen miserabele doorsneeleven maar matig bevalt. Dan schrijven mensen zich in bij een magische school of gaan ze een cursus in wicca doen. In de hoop daar een thuis te vinden. Niet in de gaten hebbende dat ze slecht een product zijn, dat inkomen genereerd, voor deze cursusaanbieders.

Ik heb nog nooit zoveel afwijzing van het menselijke (met alles erop en eraan) gezien als onder Wicca's en moderne magiërs. Fout, ik zag het in mijn studententijd onder de z.g. alternatievelingen. Dezelfde lui die schaamteloos kraakten, jatten uit andermans koelkast/portemonnee, die de grootste bek hadden over de iedereen die niet in hun straatje lulde of als je geen zin had om voor een groot gezelschap te koken omdat je er je werkdag op had zitten (zij werkten niet namelijk).

Gelukkig gaat Sterzoeker, ondanks dat mensen blijven zoals ze zijn, onverstoord door met een kritische kijk en weergave op lala-land. In La-laland kan men Sterzoeker niet goed pruimen omdat:
A. de stijl van schrijven totaal verschilt met andere schrijvers/bloggers (een enkeling daargelaten),
B. heel erg openlijk is over misstanden,
C. dat het een soort heel exclusieve club van mensen lijkt te zijn waar niemand van de bekende forumgarde tussen komt(lekker puh), dit in tegenstelling tot het werkelijke standpunt van Sterzoeker. Iedereen die wat interessants te vertellen heeft, is in werkelijk van harte welkom om dit naar Sterzoeker te mailen en dat zal zonder enige censuur op de Sterzoeker-blogpagina geplaatst worden, ongeacht of de schrijver een voor of tegengestelde mening omtrent het onderwerp heeft.
D. de zweep niet schuwt als het om rottigheid gaat.

Sterzoeker is anders dan dan andere pagina's en fora's, omdat het daar altijd weer om dezelfde namen en dezelfde onderwerpen lijkt te draaien. Al die fora vormen uiteindelijk dezelfde koffiekrans, die het altijd met elkaar eens wordt of men het nu meent of niet. Het gaat ook nergens over want dan moet alles ineens geheim blijven. Privacy vinden ze allemaal heeeel belangrijk, maar ze willen wel graag weten wie de mensen van Sterzoeker zijn, haha.

Privacy vinden wij okee, maar we WILLEN geen namen geven. Expres.Men zwamt maar raak over het eigen wereldje vol trollen en kabouters en voelt zich daar zo heerlijk als heksen onder elkaar. Namen zeggen immers geen donder als je de persoon achter de naam niet kent en Sterzoeker doet niet aan persoonsverheerlijking en beroemd worden willen. Althans de meeste Zoekerschrijvers niet, uitgezonder diegenen dan die ook schrijven voor Sterzoeker en het al zijn.

De ploeg met de messcherpe pen zal ook nog vaak de koppen bij elkaar steken om een Sterzoeker stukje te blijven schrijven. Vanzelfsprekend komt Sterzoeker als heel bijzonder uit de bus. De meer beschouwende blogs over wicca en magie van de Kritische Magier, Virilius, Breitling, Serna en nog wat figuren die ik persoonlijk zo heel erg goed ken, hebben veel reacties uitgelokt vanwege hun scherpe inhoud.

De column-stijl van Kritische magier, Horas en Ypsus laat iets van journalistiek establishment vermoeden. Daar kan Lalaland helemaal niet tegen want die kunnen hun naam amper spellen. Toevallig is een van de Sterzoekerschrijvers ook rubriekenschiijver en die artikelen werden grif geplaatst door de grootste (kwaliteits)kranten van Nederland. O, we hebben wel talent in huis, hoor. Nou nog rijk worden;-). Een andere schrijver heeft een aardige kijk op de sterren. Sterzoeker heeft een dus een brede basis laten we eens een tweetal " Sterzoeker-figuren" uitlichten.

Een schrijver zoals Ypsus is absoluut een magier, ook al heeft hij dan nooit in de magische schoolbanken gezeten (niks verloren, hoor). Hij geeft blijk dat een magiër in staat is om de dingen te zien zoals ze zouden kunnen zijn. Niet voor de show of zoals het op dat moment goed uitkomt, maar in balans en for the benefit van iedereen of in elk geval voor meer mensen dan de eigen persoon of de eigen kring.

Magiërs zijn realistische idealisten, ze laten het beeld van hoe het zou kunnen zijn niet zomaar voorbij dobberen, maar denken en handelen en in zijn geval; schrijven daarnaar. Op deze manier wordt het beeld waargemaakt, stukje bij beetje. Er moet een hoofdfee aan de wieg van Ypsus hebben gestaan. Die moet hem een heel bijzonder talent hebben meegegeven. Zoals hij zijn er echt niet veel.

Ypsus zou een aanwinst zijn in elk ritueel. Een moderne magische school mocht willen dat ze iemand als Ypsus in de groep had, want hij zou een ritueel kunnen "dragen". Dat wil zeggen: aan die fancy teksten een de glans kunnen geven waaraan het nu ontbreekt en het op die manier een werkelijke magische tekst maken. Ze mochten het willen.

Dan wil ik tot slot De Kritische magier er nog even uitlichten. Dit is iemand die wel in de schoolbanken heeft gezeten en het spijt hem verschrikkelijk dat hij niet altijd inhoudelijk kan worden, als het om zijn magische kennis gaat. Dan zou hij meteen herkenbaar zijn vanwege zijn tegendraadse opvattingen die verwerkt werden in redelijk unieke standpunten/zienswijze op oude stuff die elders in zijn publicaties zijn verschenen.

Dit is een man naar mijn hart. Een levendige bijna vijftiger, ondernemer, communicatie deskundige, publicist, een schrijver, met eigen opvattingen en interpretaties, hier hou ik van. Met hem wil ik nog dat boompje opzetten over de Elementalen en hun rol in de rituelen. Welke rituelen dan ook. Ik heb interviews en artikelen van hem gelezen. Ja, dit is 'em.

Laat Sterzoeker lekker het veelkoppige monster zijn dat oplichters verslindt en broednesten van intrige uitgraaft. Ja, adders bij een slap koppie thee! Wij varen onze eigen koers.

Horas

Over Nick Farrell en de Sterzoeker-Orde

Nick Farrell kent u vast en zeker, van zijn boeken en artikelen. Hij is een beetje een showbink. Lwellynn schrijft over hem dat hij een ceremoniele magier was sinds zijn 17e jaar. Dat lijkt ons dus uitzonderlijk sterk. Op die leeftijd kun je hooguit, in de magie, een beginnertje zijn. Dan is er nog de vraag waar hij op zo'n jonge leeftijd zijn magische kennis heeft opgedaan. De Golden Dawn neemt leden vanaf 18 jaar aan en dat is een nette leeftijd.

De BOTA, waarvan hij zegt daar grootgebracht te zijn, daarover moeten we wellicht een soepeler standpunt innemen. Er bestaat in de wereld immers ook geen zuiver goud, net zo min als de perfecte diamant. Er zijn altijd insluitsels, al zijn ze nog zo microscopisch klein. Dat is een natuurlijk gegeven. Waarom zou het met een mens anders zijn, nietwaar? Maar de man heeft een vlotte pen en wat hij schrijft spreekt een breed publiek aan. Dat kunnen wij echter ook.

Er is echter iets waar wij dan weer niks aan vinden: inwijdingen en graden. De ballen ermee. Daar hebben wij lang geleden mee afgedaan! Farrell doet dat dan wel weer, dat inwijden, en ook nog op basis van het Golden Dawn systeem. Nieuwe zakken in een ouwe broek dus. Weg met wezenloze plechtigheid.

Waarom toch altijd weer die inwijding, die mensen afhankelijk maakt. Als Sterzoeker ooit een orde gaat beginnen, dan gaan we daar iets nieuws mee doen. Het is nu eenmaal zo dat je iemands spirituele ontwikkeling niet meten kunt. Net zo min als dat je de pijn van iemand anders kunt voelen.

Het maakt dus niet uit hoeveel boeken je opgegeten hebt. Wij kennen ook de gespecialiseerde bibliofielen die nog geen kelk van een pentagram kunnen onderscheiden bij wijze van spreken, maar ze weten alles van de klassieke alchemisten.

Het is geheel dan ook geheel in overeenstemming met de Levensboom om de ontginning en de ontwikkeling van het innerlijke landschap daar te laten waar hij hoort: bij ieder persoonlijk, al naar gelang de persoonlijke omstandigheden en levensloop. Er bestaat geen beter of slechter, geen absoluut goed of kwaad, alles is relatief. Die relativiteit is dan weer gekoppeld aan tijd, plaats, cultuur en een miljoen dingen waar we geen directe invloed op hebben. Bescheidenheid past ieder dus, dus is iedereen leerling en magus tegelijkertijd.

Met gepaste trots stelt Sterzoeker dat het democratische magus-schap een succes is. Een orde op democratische leest is nog nooit vertoond. Het is zeker niet verboden ofzo. Volgens het principe dat iedereen op gezette tijden afwisselend leerling en meester is, kan ieder zich dus bekwamen in alle onderdelen van de rituele magie, inclusief dat deel wat, ahum, traditioneel voorbehouden is aan de magus.

Dat is dus gelinkt aan de machtiging die de magus-van-dienst vraagt aan de groepsleden. De machtiging wordt aan het eind van een ritueel weer teruggegeven. Alles op z'n tijd en op z'n plaats. Talenten zijn niet gelijk verdeeld maar kunnen ontwikkeld worden. Dat doe je dus zo. Kijken, leren, doen.

Er is geen betere manier om de geest te trainen en de schoffel in het innerlijke landschap te krijgen, dan door te DOEN. Aldus opgedane kennis kan ook veel makkelijker besproken en overgedragen worden, dus is het in het voordeel van iedereen.

Het prijsbeleid van Farrell is op zich wel heel okee. Dat is een fris uitgangspunt. Hij schrijft dan weer lessen die de Golden Dawn opvattingen volgen, die dit=dat methode maar dat is dan weer ouwe koek, omdat dit nou precies gekoppeld is aan de inwijdingsgraden. Dat doen we binnen de Sterzoeker-orde dus weer niet ;-)

Hatsjepsoet terug in Leiden

Het beeld van de Egyptische koningin Hatsjepsoet is weer te zien in het Rijksmuseum van Oudheden. Het levensgrote beeld was sinds september 2005 in de VS, als blikvanger van een reizende tentoonstelling. De afgelopen twee jaar was het te zien in het Metropolitan Museum of Art in New York. Koningin Hatsjepsoet is nu weer in Leiden te bewonderen op de vaste afdeling 'Egyptenaren'.

Dit zeldzame beeld kent een bijzondere geschiedenis. Het stond destijds in Hatsjepsoets dodentempel in Thebe, maar haar stiefzoon en nieuwe farao Thoetmosis III liet al haar beelden kapotslaan. Millennia later waren de afzonderlijke delen van dit beeld verspreid geraakt over de wereld: de romp was in de collectie van het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden, het hoofd en het onderstuk in het Metropolitan Museum of Art in New York.

In 1998 zijn de delen weer samengevoegd, 3500 jaar na hun gewelddadige scheiding. Hierbij werd afgesproken dat het beeld voortaan afwisselend in Leiden en New York te bezichtigen zal zijn.

Samen met Cleopatra en Nefertiti, is Hatsjepsoet een van de bekendste vrouwen uit het oude Egypte. Toen haar echtgenoot Thoetmosis II overleed, werd ze regentes voor de jonge prins Thoetmosis III. Ze bleek een wilskrachtige heerseres te zijn, die bereid was met tradities te breken. Ze liet zich zelfs tot farao uitroepen, en regeerde vervolgens ruim 21 jaar (1479-1458 v.Chr.) over een land dat zelden een vrouw als koningin zou hebben.

De Nijl en de Egyptische Goden

In de mysteries van HWT-HRW (Hathor in het Grieks) belichaamt de oude koe-Godin Mehet-Weret, de oerwateren van Nun. Wiens naam betekent "Grote Zondvloed". Hoewel zij ook als individuele godin geëerd werd, gedurende de lange geschiedenis van Egypte werd met name, in het Nieuwe Rijk, Mehet-Weret vaak gezien als onderdeel van HWT-HRW.
Daarnaast was er Taweret, de nijlpaard-Godin, godin van bescherming en van bevallingen. Ze was ook bekend als "Het Pure Water" en werd vaak gezien als de spirituele bron van de Nijl.

Door het observeren van de cycli in natuur, die het leven beheersten van het Egyptische volk, werd men zich bewust van de goddelijke - Neter - inherent aan de schepping. Mensen zagen, door het levendige landschap, waarin zij leefden, dat ze te maken hadden met energieën, krachten, en wezens, waar deze natuurverschijnselen een uitingsvorm van waren.

De overstroming van de Nijl kwam elk jaar terug, tijdens de heetste, het meest troosteloze seizoen. Het werd gezien als metafoor en als een fysieke vertegenwoordiging van de triomf van het leven over de dood. Deze symboolkracht werd op meerdere vlakken doorgetrokken.

Het onderliggende proces van de transformatie, die zich manifesteerde in natuur, zag men in alle levende wezens. Geboorte, dood, wedergeboorte, en de evolutie van de geest, zijn de resultaten zijn van dit proces. De Oude Egyptenaren herkenden het goddelijke in de hele natuur Men besefte dat de neteru (meervoud van Neter, dat wil zeggen de goden) hun aanwezigheid bekend maken aan wie zich hier bewust van waren.

Als een direct gevolg van de jaarlijkse overstroming kwam nog een ander natuurlijke verschijnsel hoog in aanzien te staan, als functie of kenmerk van de Egyptische godheid. Als gevolg van de overstroming van de Nijl voerde deze elk jaar een grote hoeveel klei, plantenresten en drab mee uit de binnenlanden van Afrika. Deze bleef als een uitrest vruchtbare toplaag, achter op oevers, nadat de nijl weer was teruggetreden binnen haar oevers.

In deze rijke zwarte aarde groeiden de gewassen van het land. Het belang van deze jaarlijkse cyclus, van de komst van vruchtbare aarde en het water, kan niet genoeg benadrukt worden, voor een bevolking dat aan de rand van 's werelds grootste woestijn leefde. Vruchtbare landbouwgrond Vernieuwde zich doordat de Nijl jaar na jaar uit haar oevers tart. Deze bodembedekking was zo belangrijk dat het de inspiratie gaf aan de term die Egyptenaren gebruikt om hun land te beschrijven: KMT, de zwarte grond.

Net als de rivier, werd deze rijke voedingsbodem gezien als een fysieke representatie van leven over de dood, en van orde in de chaos, en de van transformatie van de geest, hetzij op individuele, of een kosmisch niveau. Hier kan het oude concept van de microkosmos en macrokosmos, "zo boven, zo beneden" in actie gezien worden.

De Nijl & Hapi, Levensbronnen van Egypte

Diep in Centraal-Afrika, direct op de evenaar ligt het Victoriameer als een mooi juweel van smaragd, met een oppervlakte van het water, van meer dan 125 mijl breed en 200 mijl lang. Omgeven door de met sneeuw bedekte "Bergen van de Maan". Dit oude meer is maar een van de bronnen van de langste rivier ter wereld: de Nijl. Het is hier dat we moeten beginnen als we de mensheid oudste beschaving, en de religieuze concepten die ontstonden, willen begrijpen.

Elk jaar vult het meer zich, met het smeltwater van de sneeuw, afkomstig van de ijskappen in de bergen. Uiteindelijk voeden deze de Witte Nijl. Zo begint het levengevende water zijn lange reis naar het noorden. Tegelijkertijd, veroorzaken zware zomerregens in Ethiopië overstroming in de Lake Tana, die afwateren in de Blauwe Nijl.Dit water maakt op zijn beurt ook een lange reis naar het noorden waar het samenvloeit in de Witte Nijl in Khartoem, in Soedan. Daar komen de twee machtige waterwegen samen, die de rivier de Nijl vormen.

Moet men zich afvragen of de naam van deze oude stad niet een eerbetoon is aan de Egyptische God Khnum, de ram-hoofdige God (of 'Neter' zoals ze werden genoemd in het Oude Egypte) van het leven. Die de controle had over de jaarlijkse overstroming van de Nijl.

Hoewel dit gebied van Afrika werd niet beschouwd als een deel van het oude Egypte is bekend dat er veel expedities werden uitgevoerd in de verre gebieden van het continent. De mogelijkheid dat de Egyptenaren het punt in de rivier hebben bereikt waar de Blauwe en Witte Nijl samenkomen is dan ook niet onwaarschijnlijk. Van Khartoem stroomt de Nijl noordwaarts naar de Middellandse Zee, 6695 kilometers (4184 mijl) lang. Deze magnifieke rivier werd de levensader die de Egyptische beschaving gevoed heeft.

De Neter die de Nijl vertegenwoordiger is Hapi, een godheid met zowel mannelijke als vrouwelijke kenmerken, daarmee werden de concepten van vruchtbaarheid samengevat als een kracht. Dit omdat ze/hij de "bron van het leven" is voor heel Egypte.Deze god zorgde er volgens de Egyptenaren voor dat de Nijl ieder jaar weer overstroomde en vruchtbaarheid bracht. Hij wordt hiervoor nauw geassocieerd met Noen.

Egypte was voor haar landbouw afhankelijk van de overstromingen van de Nijl en hierdoor was de cultus van Hapy erg populair in de Nijlvallei. Er werden offergaven gegeven om ervoor te zorgen dat het wassen van de Nijl, ook wel de komst van Hapy genoemd, groot was.

Hapy wordt meestal uitgebeeld met hangende borsten en een bolle buik. Dit zijn tekenen van weldoorvoedheid. Hij houdt meestal Nijlvegetatie vast of er hangen planten op zijn hoofd. Deze god werd speciaal met de groote rivier, waarvan het bestaan van Egypte afhing, verbonden en als zoodanig was hij in het Egyptische pantheon een god van groot gewicht. Langzamerhand werd hij met Osiris vereenzelvigd.

De eerste vermelding van deze naam komt voor in den tekst van Unas, waarin de Nijlgod aangespoord wordt, het graan, ten behoeve van den dode vorst, vruchtbaar te maken. In dezelfde teksten wordt over Hapi eveneens als over een vernietigende kracht gesproken. Dit is natuurlijk een symbolische voorstelling voor de overstromingen, welke zo dikwijls door den Nijl veroorzaakt worden.

Als god van den Noordelijken Nijl draagt Hapi een kroon van papyrus en als god van het Zuidelijk deel der rivier, een van lotus-planten. Deze twee vormen van Hapi zijn een gevolg van de aardrijkskundige verdeling van het land in Boven- en Beneden-Egypte en soms worden zij tot één figuur verenigd, wanneer men den god met beide planten in zijn hand ziet.

Op de tronen van sommige Farao's vinden wij dikwijls de lotus en papyrus met het zinnebeeld der vereniging verbonden, om de soevereiniteit van den vorst over beide streken aan te duiden. De positie van Hapi maakte het zeker, dat hij, als godheid, succes zou hebben. Het gehele land richtte zich naar de Nijl, als de bron van alle rijkdom en voedsel, zodat de god, welke deze beschermde, snel in de achting van iedereen rees.

Aldus werd Hapi vereenzelvigd een van de belangrijkste figuren in de oude Egyptische mythologie. Op deze wijze kwam hij op gelijke lijn te staan met de grote, oorspronkelijke goden, die de wereld geschapen hadden en ten slotte beschouwde men hem als de maker en vormer van alles in het heelal. We vinden hem afgebeeld met de attributen van Nun, de oer-watermassa, voorzien en deze omstandigheden maakten hem inderdaad een vader van Ra, die uit dat element te voorschijn gekomen was.

Hapi stond in meer onmiddellijk verband met de Egyptenaren, dan bijna ieder ander god in het pantheon. Zonder de zon zou Egypte in duisternis gehuld zijn, doch zonder de Nijl zou ieder levend wezen op zijn oevers zonder twijfel niet in Egypte hebben kunnen bestaan.

De omstandigheid, dat de bronnen van de Nijl aan de Egyptenaren onbekend waren, droegen er toe bij om een mysterieus waas om de godheid van deze rivier werd geweven. Het volk kon het rijzen en dalen van de rivier niet begrijpen, dit natuurlijk fenomeen werd aan Hapi toegeschreven. Ten tijden de jaarlijkse overstroming van den Nijl werd ter ere van Hapi een groot feest gevierd en beelden van dezen god werd door de steden en dorpen gevoerd.

Hapi werd vooral vereerd in Elephantine in de buurt van de Eerste Cataract. De hierdoor ontstane whirlpools en turbulente wateren gaven voeding aan het idee dat de ware bron van de Nijl lag in ondergrondse grotten, terwijl de mystieke oorsprong werden beschouwd als de oude wateren van de Nun, de kosmische zee waaruit alle bestaan ontsprong. Daarover later meer op Sterzoeker.

Egyptische Mysterie spelen.

De oude Egyptische religie is gebaseerd op de relatie die ontstaat tussen de neteru en de deelnemers aan de religie. Het primaire voertuig waardoor het mogelijk wordt deze relatie te ontwikkelen, is ritueel. We weten dat in het Oude Egypte de priesters een verscheidenheid aan rituelen uitvoerden, die allen bedoeld waren om deze koppeling tussen het goddelijke en de materiële wereld te versterken.

Dit wordt geïllustreerd in de dagelijkse ritueel met haar offers, reiniging van de tempel standbeelden, liederen en aanroepingen. Al deze gebruiken en handelingen creëren een kanaal voor communicatie, tussen zij die de ritus uitvoeren en de andere wereld, voor wie het ritueel wordt uitgevoerd. Daarnaast kende het nog een aantal betekenissen.

Rituelen werden uitgevoerd namens de gemeenschap en helpen om het verband tussen de bevolking en de neteru te versterken. Naarmate de dag vorderde werd er elk uur een begroetingen gebracht, ter ere van de vordering van reis van de zonnegod, door de opeenvolgende stadia van zijn transformatie. Ook diende dit om de gemeenschap tussen de deelnemers en de de neteru te vergroten.

Door ritueel eer-brenging, van de uur-veranderingen van de mythische reis van Ra, erkende de priesterschap niet alleen het bestaan van deze grote spirituele kracht in hun leven, maar werden ze zelf de deelnemers aan deze goddelijke reis.

Zo was ook het met de viering van de feesten die in het oude Egypte werden gevierd gedurende het jaar. Elk festival werd gekoppeld aan een mythische gebeurtenis of spirituele actualiteit. Het is belangrijk om te melden dat we met het woord 'mythische' niet duiden op fantasie. maar op de mythen en legenden van Egypte. Dit zijn symbolische voorstellingen van spirituele waarheden, leringen en voor stellingen van andere werelden. Elk van deze mythen, als ze juist begrepen worden, hebben een directe impact op het leven en de ontwikkeling van de deelnemers aan de Egyptische spirituele discipline.

Voor degenen onder ons, die vandaag de dag actief zijn in dit esoterische systeem, is het duidelijk dat dit in praktijk, dezelfde betekenis en waarde heeft als dat het had voor de Oude Egyptenaren. De rituele naleving van deze oude gebruiken intensiveert de relatie tussen het individu en de neteru. Wat op zijn beurt, een spirituele betrokkenheid bij de mythische gebeurtenis oplevert; de "andere wereld werkelijkheid ". Zelf voor ons vandaag is dit geldend.

In die zin is de ritualist niet langer een gewoon aanbidder ter ere van het evenement, maar wordt hij geplaatst in in de spirituele werkelijkheid en gaat hij deel uitmaken van het proces. Het is om deze reden dat er zo veel te vinden is over de oude religies, waarin sprake is dat men feest vierde doormiddel van festivals, waarbinnen rituele drama centraal stond.

Men zou dit als volgt kunnen verwoorden" In esoterisch werk kunnen symbolische karakters en drama's doelbewust worden geformuleerd om spirituele krachten aan te roepen en te formeren. In rituele magie wordt dit proces uitgevoerd middels een picturale verbeelding, voorgesteld en verlevendigt in een fysieke omgeving - van de tempel of de plaats- waar de handeling plaats heeft. Door rituelen of middels voorstellingsvermogen kon men deze vorm aannemen. Spirituele werkelijkheden worden, aldus fysiek uitgedrukt. Op deze wijze wordt er een verbinding gemaakt tussen geest en materie en omgekeerd tussen materie en geest.

In veel van deze rituelen hadden de deelnemers een vast gesteld rol van specifieke Goden en Godinnen. Dit was niet zomaar een toneelstuk. Voor de Egyptenaren, werden de priesters en priesteressen, die deze posities in de ceremonie bekleden, daadwerkelijk gezien als dat zij werkelijk doordrenkt waren met het bewustzijn, de spirituele essentie, van de Neter in kwestie.

In deze hoedanigheid ze werden beschouwd de macht te hebben om goddelijke gunsten te verlenen. Tijdens deze riten verbond de priester of de priesteres zich, met de de god of Godinnen, door naam die ze hadden aangenomen. Er zijn Egyptische teksten, uit verschillende periodes bekend, waaruit blijkt dat priesteressen Godinnen vertegenwoordigd zoals als Hathor en Meret. Dit werd vaak gedaan "als poging om een mythische drama opnieuw na te spelen door stervelingen".

Van hieruit is het makkelijk te begrijpen, dat een festival waarbij ritueel drama werd uitgevoerd, een zeer effectieve vorm van aanroepen was. Dit was een geëerd methode die vandaag de dag nog steeds in gebruikt is binnen de verscheidenheid van de esoterische en magische ordes.

Miserie spelen vereisen, wil het hoogste effect behaald worden, een groot aantal deelnemers. Toch is het wel degelijk mogelijk, voor de individu, om een dergelijk ritueel uit te voeren, door het aan nemen van verschillende rollen tijdens de ceremonie. De sleutel tot een succesvol invocatie, in een dergelijke ceremonie, is dat de focus op het hoogtepunt van het drama, door de leidende deelnemer, wordt toegespitst op de Neter, waarvan de bedoeling is dat deze gedurende ceremonie wordt aangetrokken of aangenomen.

Tijdens een dergelijke ritueel, als men deze alleen uitvoert, moet het individu een punt bereiken waarop hij of zij open is en volledig gericht is op de Neter, welke hij of zij tijdens het ritueel vertegenwoordigt.

De ritualist kan het als nuttig en passend ervaren om hierbij gebruik te maken, gewaden, hoofdtooien, regalia, amuletten en andere voorwerpen, die in verband staan met de Neter. Dit zijn praktische zaken om de het bewustzijn te helpen met het focussen.

Sterzoeker zal in een reeks van nog te verschijnen blogjes verder ingaan op Egyptische mysterie drama's, rituelen en gebruiken, en praktische Egyptische magie.

Lilith en de Zwarte Maan (2)

Sterzoeker heeft in blogjes tot nu toe weinig of niets over Astrologie geschreven, dat is niet zonder reden. Elders wordt daar namelijk aan gewerkt. Waar het Lilith betreft willen we toch graag een uitzondering maken en aandacht besteden aan Lilith, en aan de symboliek van de zwarte maan, bij het duiden van een Horoscoop.

De Zwarte Maan wordt ook wel Lilith genoemd, naar de mythologische figuur uit de Zohar, een kabbalistisch werk uit de 13e eeuw. Lilith was de eerste vrouw van Adam (Gen. 27; "man en vrouw schiep hij hen"). Omdat Adam haar van het begin af aan als zijn mindere beschouwde, besloot Lilith uiteindelijk zo ver mogelijk van hem en de aarde weg te vluchten. Daarom noemt men het punt waarop de maan het verst van de aarde verwijderd is 'Zwarte Maan' of Lilith. De Zwarte Maan is dus geen planeet maar een astronomische punt in de Zon- en Maanbaan, net zoals de Maansknopen, de Drakenkop en Drakenstaart.

Hierbij wordt niet in eerste instantie uitgegaan van ook fysiek aanwezige hemellichamen, maar van lege punten in de ruimte die verbonden zijn met de banen van de Aarde en de Maan t.o.v. de zon. De Zwarte Lichten bestaan uit twee assen, beide gevormd door twee polariteiten. De Zwarte Zon- as bestaat uit de Zwarte Zon en de Diamant. En de Zwarte Maan-as, bestaande uit de Zwarte Maan en Priapus.

De positie van de Zwarte Maan en de Zwarte Zon en de andere punten, hangt samen met de banen van de Maan om de Aarde en van de Aarde om de Zon. Deze punten ontstaan doordat de omloopbanen ellipsvormig zijn en niet cirkelvormig. Hierdoor zijn er 2 brandpunten in plaats van één.

De Zwarte Maan wordt ook wel Lilith genoemd, naar de mythologische figuur uit de Zohar, een kabbalistisch werk uit de 13e eeuw. Aan de vooravond geschreven van de grote heksenjachten met de bijbehorende brandstapels, en geschreven door mannen uit een sterk patriarchale cultuur. Lilith; de grotendeels verdrongen vrouwelijke kant, komt er dan ook niet al te florissant uit naar voren. Zij is de nachtdemon, de grote verleidster, de zuigelingenwurgster, leviathan; de kronkelende slang.

Mannen deden er beter aan niet alléén te slapen. Dan werden ze bezocht door Lilith, met als resultaat erotische dromen, spontane zaadlozing en zelfbevrediging. Ze was de eerste vrouw van Adam (Gen. 27; "man en vrouw schiep hij hen"). Ze weigerde echter Adam's mindere te zijn en wilde niet onderop liggen. Ze riep de verborgen naam van God aan en verdween. Ze trekt zich daarop terug in de woestijn, waar ze aan de lopende band demonen baart.

Ze is in ieder geval erg onafhankelijk (in tegenstelling tot Eva) en weigert om enige concessies te doen aan haar eigenheid. De oudste bekende afbeelding van haar stamt uit Sumerië omstreeks 2000 v.Chr., dus zo oud als de wereld. Voor de rest is er weinig materiaal wat de tand des tijds heeft doorstaan. Lilith mag zich nu in toenemende belangstelling verheugen, ook buiten de astrologie.

Mythologie is een goed hulpmiddel om meer inzicht te krijgen in de kosmische krachten, maar voor de werking in de horoscoop telt vooral de ervaring van de astroloog. Inmiddels is het terrein van de zwarte lichten al aardig in kaart gebracht door verschillende, vooral Nederlandse astrologen.

De Zwarte Maan is de plek waar de Maan het minst Maan is; de antiMaan. Hier wordt alles wat niet puur en origineel is en niet is verbonden is met je eigen uniekheid, geweigerd. Je wilt hier geen enkele concessie doen aan de heersende cultuur, wat de gevolgen hiervan ook mogen zijn. Het gaat hier namelijk om je kernkwaliteit, je meest eigen waarde. Deze is niet van deze wereld, maar is verbonden met je Hoger Zelf.

De Zwarte Maan verbind je met dat wat uitstijgt boven de vierde dimensie. Je zou het vanuit ons perspectief, de tegenruimte kunnen noemen. Deze is voor ons niet op een directe manier waar te nemen. Maar omdat deze eigenlijk niet van deze wereld is, ben je hier juist het meest kwetsbaar.

De stand van de Zwarte Maan laat ook zien wat het donkerste en best verstopte deel van je psyche is en laat zien hoe je reageert als je je in het nauw gedreven voelt en helemaal alleen.

Lilith brengt je in situaties waarin je liever niet wilt zitten en confronteert je met mensen waar je liever niets mee te maken hebt. Onder invloed van de Zwarte Maan kun je je soms ook erg impulsief gedragen en jezelf in de nesten werken.

omdat Lilith zich verstopt (her)kennen wij haar niet. In tegenstelling met de werking van de planeten en de andere astrologische punten in onze geboortehoroscoop ervaren wij dat deel van onszelf waar de Zwarte Maan voor staat dan ook zelden als iets van onszelf. Bepaalde situaties blijven steeds op je pad komen tot je de les die er uit te halen valt ook echt hebt begrepen. De Zwarte Maan is een paradox, zowel een pijnpunt, een blokkade, alsook een kans om te groeien.

De Zwarte Maan is een punt in je horoscoop dat alles vertelt over de eigenschappen die je het liefst wil verbergen voor anderen en jezelf. Maar net die donkere kant is een bijzonder krachtig deel van je persoonlijkheid.

Lilith in de Sohar (1)

Lilith wordt verbonden met verschillende ontstaansmythes uit de Zohar of het Boek der Schittering. Sterzoeker staat even stil bij enkele van die mythes. De Zohar is een joods-kabbalistisch geschrift uit de dertiende eeuw.

Er bestaan verschillende mythes die Lilith en haar ontstaan behandelen. Zo is er één over de klacht van Lilith als maan die haar licht moet verminderen ten dienste van de zon. Een ander gaat dan weer over Lilith die verbonden is met "de schalen van het kwaad", of de duistere vrouwelijke kant van het Zelf die aan mannen en vrouwen 's nachts in hun dromen verschijnt.

Nog andere mythes uit de Zohar bestempelen Lilith als vrouw van de duivel of Samaël, de wijngod, of brengen haar in verband met een verhaal rond koning Salomo. Eva wordt volgens de Zohar pas in een later stadium geschapen om Adam te vergezellen.

Met de Sohar in de dacht valt in de bijbel afwezigheid van Lilith meteen op. Maar hoewel Eva volgens het scheppingsverhaal uit de christelijke bijbel de eerste vrouw is en er van Lilith geen sprake is, vinden we toch enkele mogelijke aanknopingspunten. Zo is vooral een passage uit Jesaja interessant. In Jesaja 34, 14 komt namelijk het woord "Lilit", wat "vrouwelijke demon" betekent, letterlijk voor: Woestijndieren en hyena's komen er samen, saters ontmoeten er elkaar. Ook Lilit vindt er rust, zij woont er ongestoord.

Lilith wordt vooral met het negatieve verbonden, want hoofdstuk 34 gaat over de verwoesting van Edom. Een tweede, veel indirectere verwijzing waar Lilith als negatieve kracht verschijnt vinden we in het scheppingsverhaal. Hoewel ze daar niet bij naam genoemd wordt, is het een slang die Eva tot de zonde verleidt. Lilith verschijnt vaak als slang verscheen in de mythologieën.

Ook valt het op dat in Jesaja 34 het woord slang in de onmiddellijke nabijheid van Lilith wordt vernoemd. Want in 15 staat: "De pijlslang maakt daar haar nest, legt haar eieren en broedt ze uit. Zij breken open en de jongen kruipen in de schaduw bijeen". Lilith wordt ook vaak verbonden elementen van schaduw.

Lilith krijgt in de Zohar wel een prominente rol krijgt. Ze treedt op als iemand die niet met zich laat sollen, gelijke rechten eist en niet bang is voor het mannelijke. Bovendien is ze belust op wraak en manifesteert ze zich letterlijk en figuurlijk als een serpent. Lilith wordt vaak als dier afgebeeld en zeker niet alleen als slang.

Wanneer Eva ten tonele verschijnt, neemt zij de tegenpool van Lilith aan. Zij is wel bereid om Adam te dienen en toont zich nederig. Toch is ze niet perfect: Eva laat zich uiteindelijk verleiden door de donkere, wraakzuchtige Lilith en verleidt op haar beurt ook Adam.

Die dualiteit heeft veel te maken met de wil om het goede te benadrukken. Enige vorm van abstractie is zo bijna niet te vermijden. Zo is het zeer verleidelijk om uit het christelijke scheppingsverhaal de tegenstelling man versus vrouw te halen. Ook uit het Zoharverhaal zouden we tegenstellingen kunnen afleiden, bijvoorbeeld die van "de gehoorzame Eva" versus "de opstandige Lilith". Toch is het aangeraden voorzichtig om te springen met zulke dualistische termen.

We kunnen stellen dat Lilith een sterke rol toebedeeld krijgt in de joods kabbalistische traditie. In de Zohar komt zij duidelijk naar voren als trotse, sterke vrouw die opkomt voor haar rechten en zich niet laat doen door het mannelijke.

In de Bijbel is er geen sprake van Lilith, afgezien van één directe en enkele mogelijke verwijzingen. Beide overleveringen samen genomen staat Lilith voor het vrouwelijke, de nacht, het demonische, de opstand, de slang, het koppige, de schaduwzijde, het niet onderdanige en, enigszins metaforisch, de onbewuste kracht die de onderdanige Eva in zich heeft.

Zo verenigt Lilith zowel het ene als het andere in zich en pinnen we haar beter niet vast op één aspect.

Sterzoeker is nog niet klaar met Lilith, er volgt dus nog een blog over Lilith en de Sohar!

Egyptische Scheppingsverhaal

“Nu” was de naam van de donkere, kolkende chaos voordat de geschiedenis van de wereld begon. Op een zeker moment kwam uit deze wateren Atum tevoorschijn. Hij schiep zichzelf en gebruikte daarvoor zijn gedachten en zijn sterke wilskracht. Hij maakte een heuvel omdat er nergens een plek was waar hij kon staan.

Atum was alleen op de wereld. Hij was geen man en geen vrouw en hij had één alziend oog dat door het universum kon dolen. Samen met z’n schaduw maakte hij een zoon en een dochter. Atum spuwde zijn zoon uit. Hij noemde hem Shu en maakte hem god van de lucht. Atum braakte zijn dochter uit. Hij noemde haar Tefnut en maakte haar de godin van de mist en de nattigheid.

Shu en Tefnut kregen de taak om de chaos op te delen in de principes van wet, orde en stabiliteit. De chaos werd opgedeeld in licht en duisternis en deze kregen hun juiste plaats. Deze orde werd Maat genoemd. Hiermee waren de principes van het leven voor altijd vastgelegd. Maat had de vorm van een veer; het was licht en zuiver. Ze maakten Geb, de Aarde en Nut de Hemel. Aanvankelijk waren deze twee verstrengeld in elkaar en vormden ze één lichaam.

Shu, de god van de lucht, duwde Nut omhoog naar de hemel. Daar strekte ze zich uit over Geb, haar partner. Ze verlangden ernaar om samen te zijn, maar in de naam van Maat moesten ze gescheiden blijven om zo hun functie te kunnen vervullen. Nut maakte regen voor Geb en op zijn beurt zorgde Geb ervoor dat er allerlei dingen groeiden op de aarde.

Iedere dag, vlak voor de morgenschemering, baarde Nut de zon. Overdag volgde de zon zijn koers over de aarde en bij zonsondergang stierf hij.

Shu en Tefnut maakten de andere goden. Isis, de koningin van de goden, Hathor, de godin van liefde en schoonheid, Osiris, de god van wijsheid en gerechtigheid, Seth, de god van het kwaad, Thoth, de god van wijsheiden Nephthys, de beschermster van de doden.

De chaos was echter nog steeds niet volkomen opgedeeld volgens de orde van Maat. Op een dag raakten Shu en Tefnut verdwaald in de donkere wateren van Nu. Atum ging wanhopig op zoek naar zijn kinderen. Hij zond zijn alziende oog naar alle uithoeken van de hemel en de aarde om hen te vinden. Na verloop van tijd kwam het oog inderdaad terug met Shu en Tefnut. Toen Atum hen zag, was hij zo verrukt dat hij tranen van vreugde huilde. Toen de tranen de aarde hadden geraakt ontstonden hieruit de eerste mensen.

De mensen bevolkten de aarde. Ze moesten de waarheid en de balans van Maat in acht nemen en ze hadden de plicht om de aarde te verzorgen en de goden te aanbidden. De goden, op hun beurt hielden van hun schepsels en beschermden ze.