Over Nick Farrell en de Sterzoeker-Orde

Nick Farrell kent u vast en zeker, van zijn boeken en artikelen. Hij is een beetje een showbink. Lwellynn schrijft over hem dat hij een ceremoniele magier was sinds zijn 17e jaar. Dat lijkt ons dus uitzonderlijk sterk. Op die leeftijd kun je hooguit, in de magie, een beginnertje zijn. Dan is er nog de vraag waar hij op zo'n jonge leeftijd zijn magische kennis heeft opgedaan. De Golden Dawn neemt leden vanaf 18 jaar aan en dat is een nette leeftijd.

De BOTA, waarvan hij zegt daar grootgebracht te zijn, daarover moeten we wellicht een soepeler standpunt innemen. Er bestaat in de wereld immers ook geen zuiver goud, net zo min als de perfecte diamant. Er zijn altijd insluitsels, al zijn ze nog zo microscopisch klein. Dat is een natuurlijk gegeven. Waarom zou het met een mens anders zijn, nietwaar? Maar de man heeft een vlotte pen en wat hij schrijft spreekt een breed publiek aan. Dat kunnen wij echter ook.

Er is echter iets waar wij dan weer niks aan vinden: inwijdingen en graden. De ballen ermee. Daar hebben wij lang geleden mee afgedaan! Farrell doet dat dan wel weer, dat inwijden, en ook nog op basis van het Golden Dawn systeem. Nieuwe zakken in een ouwe broek dus. Weg met wezenloze plechtigheid.

Waarom toch altijd weer die inwijding, die mensen afhankelijk maakt. Als Sterzoeker ooit een orde gaat beginnen, dan gaan we daar iets nieuws mee doen. Het is nu eenmaal zo dat je iemands spirituele ontwikkeling niet meten kunt. Net zo min als dat je de pijn van iemand anders kunt voelen.

Het maakt dus niet uit hoeveel boeken je opgegeten hebt. Wij kennen ook de gespecialiseerde bibliofielen die nog geen kelk van een pentagram kunnen onderscheiden bij wijze van spreken, maar ze weten alles van de klassieke alchemisten.

Het is geheel dan ook geheel in overeenstemming met de Levensboom om de ontginning en de ontwikkeling van het innerlijke landschap daar te laten waar hij hoort: bij ieder persoonlijk, al naar gelang de persoonlijke omstandigheden en levensloop. Er bestaat geen beter of slechter, geen absoluut goed of kwaad, alles is relatief. Die relativiteit is dan weer gekoppeld aan tijd, plaats, cultuur en een miljoen dingen waar we geen directe invloed op hebben. Bescheidenheid past ieder dus, dus is iedereen leerling en magus tegelijkertijd.

Met gepaste trots stelt Sterzoeker dat het democratische magus-schap een succes is. Een orde op democratische leest is nog nooit vertoond. Het is zeker niet verboden ofzo. Volgens het principe dat iedereen op gezette tijden afwisselend leerling en meester is, kan ieder zich dus bekwamen in alle onderdelen van de rituele magie, inclusief dat deel wat, ahum, traditioneel voorbehouden is aan de magus.

Dat is dus gelinkt aan de machtiging die de magus-van-dienst vraagt aan de groepsleden. De machtiging wordt aan het eind van een ritueel weer teruggegeven. Alles op z'n tijd en op z'n plaats. Talenten zijn niet gelijk verdeeld maar kunnen ontwikkeld worden. Dat doe je dus zo. Kijken, leren, doen.

Er is geen betere manier om de geest te trainen en de schoffel in het innerlijke landschap te krijgen, dan door te DOEN. Aldus opgedane kennis kan ook veel makkelijker besproken en overgedragen worden, dus is het in het voordeel van iedereen.

Het prijsbeleid van Farrell is op zich wel heel okee. Dat is een fris uitgangspunt. Hij schrijft dan weer lessen die de Golden Dawn opvattingen volgen, die dit=dat methode maar dat is dan weer ouwe koek, omdat dit nou precies gekoppeld is aan de inwijdingsgraden. Dat doen we binnen de Sterzoeker-orde dus weer niet ;-)