Plunderingen in Egypte

In Egypte wordt momenteel fel geprotesteerd tegen het bewind van Hosni Mubarak. Veel Egyptenaren zijn deze president, die al sinds 1981 aan het bewind is, meer dan zat. Ze willen meer democratie en minder corruptie. Bij grootschalige protesten, onder meer in Caïro, zijn al meer dan honderd doden gevallen.


Dr. Zahi Hawass spreekt over de plundering van het Egyptisch museum.

Vandalen plunderden onderwijl het beroemde Egyptisch Museum in Caïro en vernielden daar ondermeer tweeduizenden jaar oude mummies. Plunderaars maakten van de chaos gebruik en hebben afgelopen weekend hun slag geslagen, meldt de egyptoloog Zahi Hawass op zijn website.

Op vrijdag 28 januari 2011, toen de protestmarsen begon in Caïro, werd een avondklok afgegeven, deze begon op vrijdagavond om 18:00, tot zaterdagmorgen 07:00. Helaas, was op die dag het Egyptisch Museum in Caïro, niet goed bewaakt. Zo'n duizend mensen begonnen over de muur te springen, aan de oostkant van het museum, naar de binnenplaats.

Aan de westelijke kant van het museum, is onlangs, een mooi cadeauwinkel, restaurant en een cafetaria voltooid. De plunderaars vielen de cadeauwinkel binnen en stalen alle sieraden en ontsnapten. Ze dachten dat de winkel het museum was. Tien plunderaars vonden een toegang tot museum via de nooduitgang, de trap aan de achterkant van het museum.

Zoals eenieder weet, is het Egyptisch Museum in Cairo 's nachts verlicht en zitten er ramen in het dak. De criminelen braken de glazen dakramen kapot en gebruikten touwen om binnen te komen Er is een afstand van vier meter, van het plafond naar de grond van het museum, die ze moesten overbruggen. De avond waarop de plundering plaatsvond waren er slechts drie toeristenpolitieagenten aanwezig die de hele nacht waren gebleven, omdat ze niet in staat waren geweest om het museum te verlaten voordat de avondklok werd ingevoerd.

Deze officieren, en een aantal jonge Egyptenaren die bij het museum aanwezig waren, hebben geholpen om meer plunderaars te stoppen die van plan waren om het museum binnen te dringen. Om 22:00 op vrijdagavond, kwam het leger in het museum en gaf extra beveiligingsbijstand.

Gelukkig hebben de criminelen, die de sieraden uit de cadeauwinkel gestolen hebben, niet geweten waar de sieraden in het museum zich bevonden. Ze gingen naar de afdeling van de Late Periode, maar toen ze er geen goud vonden, braken ze dertien vitrines open en de oudheden gooiden ze op de vloer. Vervolgens gingen de plunderaars naar de afdeling van Toetanchamon. Ze openden slechts een vitrinekast. De plunderaars vonden een standbeeld van de koning op een panter, braken het stuk en gooiden het op de vloer.

De oudheden in het museum die beschadigd zijn geraakt kunnen gelukkig worden hersteld, en de toeristenpolitieagenten hebben alle plunderaars die inbraken gevangen. Afgelopen zaterdag, heeft het leger het museum opnieuw beveiligd en bewaakt het nu van alle kanten.

Niet alle demonstrerende Egyptenaren waren betrokken bij de plundering van het museum. Een zeer klein aantal mensen probeerde in te breken, te stelen en te roven. De meeste Egyptenaren roepen om vrijheid, en maken absoluut geen deel uit van dit soort criminele plunderacties.

Helaas hebben zich tijdens de demonstraties meer plunderingen voor gedaan. Ten oosten van Qantara in de Sinaï, hebben plunderaars een grote winkel met antiquiteiten uit het Port Said Museum overvallen. Een grote groep plunderaars, gewapend met geweren en een vrachtwagen, drongen de winkel binnen, de dozen in het magazijn werden geopend en ze namen de kostbare voorwerpen mee.

Andere groepen plunderaars hebben geprobeerd om het Koptisch Museum, het Royal Jewellery Museum, het Nationaal Museum van Alexandrië, en het El Manial Museum te plunderen. Gelukkig verhuisden de vooruitziende medewerkers van het Royal Jewellery Museum alle sieraden en objecten naar de kelder, en verzegelden deze voor vertrek. Van veel plaatsen is nog niet bekend hoe de lokale situatie momenteel is.

Op basis van de filmfragmenten van El-Jazeera is te zien dat een beeld van Toetanchamon is vernield.


De afgebroken voeten van een beeld van Toetanchamon.

Het houten model van het leger van Mesehti uit zijn graf te Assioet, 11de dynastie.

Houten modellen uit het Middenrijk zijn kapotgeslagen. Het beroemde model van het leger van Mesehti lijkt gespaard gebleven, alleen de vitrine is kapot geslagen, maar andere modellen liggen gebroken op de vloer.

Een van de soldaten uit het model van Mesehti is van het 4000 jaar oude houten model losgerukt en op de grond gesmeten.

Deze zwaar beschadigde houten boot hoort ook bij de inhoud van het graf van Mesehti.

Deze boot is met een lengte van 1,5 meter het grootste houten model van een boot uit het Middenrijk.

Het Verguld beeld van Toetanchamon staand op een zwarte panter.

De filmbeelden van El-Jazeera Laat zien dat de zwarte panter van het beeld van Toetanchamon gebroken op de vloer ligt van het museum.

De vergulde opengewerkte kartonnage op de mummie van Toeya in de oorspronkelijke staat.

Op de filmbeelden van El-Jazeera is te zien dat deze mummie beschadigt is. deze mummie heeft vorig jaar nog een belangrijke rol gespeeld bij get DNA onderzoek van Toetanchamon. De Kartonnage plaat is met geweld van de mummie afgerukt. Deze kartonnage zat vast gekit met bitumen (hars) en zeer waarschijnlijk heeft de mummie daardoor beschadigingen opgelopen.

Ook één van de gouden waaiers uit het graf van Toetanchamon is beschadigd. Hierboven ziet u de originele foto's gemaakt na de ontdekking van deze waaiers in het graf van Toetanchamon in 1922 in het Dal der Koninginnen.

Een waaier ligt kapot op de grond.

Het verguld beeld van Toetanchamon jagend in een papyrusboot.

De papyrusboot van het beeld van Toetanchamon ligt kapot op de grond.

De Zichtbaarheid van de Magiër,

Tijden veranderen, zo ook de magie. Vroeger gebruikte de magiër zijn magie om zich zelf onzichtbaar te maken ten opzichte van de buitenwereld. Tegenwoordig echter gebruikt de moderne magiër haar magie om zichzelf zo zichtbaar mogelijk te maken. Er wordt geëxposeerd op Youtube, televisie, in tijdschriften, op Twitter, een Weblog, Facebook enz. Dit aller ter eigen eer en glorie. Vroeger was het bedrijven van magie iets wat gedaan werd in het verborgene, binnen de deuren van een magische tempel of een gewijde plek, waar buitenstaanders geweerd werden. Tegenwoordig kent de magiër hierin geen grenzen en is een ieder welkom, zolang er maar betaald wordt. Magie kan zelf een onderdeel zijn van een Discoshow.

De moderne magiër is hier mee verworden tot een mediageile publiekstrekker die het liefst een one-woman show geeft om een zo groot mogelijk publiek aan te trekken. De magiër schuwt zich dan ook niet van moderne technieken om het publiek te bereiken.

Deze maand is daar weer een mooi voorbeeld van te vinden, in de Paravisie van februari 2011. Aan het woord in de Paravisie is Ina Custers van Bergen, de Marijke Helwegen van de magie. Dit artikel is de zoveelste poging van Ina Custers om de aandacht van de media en de lezer naar haar Hermetic Order of the Temple of Starlight (TOS) te trekken. Om het interview in Paravisie te rechtvaardigen heeft Custers elders op het internet, op het forum van Silver Circle geschreven dat ze bewust de publiciteit zoek om vindbaar te zijn tussen de new age- en andere cursussen. Ja, het gaat om de poen.

In de afgelopen jaren is er een onophoudelijke stroom van artikelen in tijdschriften over haar tempel verschenen. Je kan je afvragen waarom dit soort mensen voortdurend in de mediabelangstelling wil staan. Meestal is deze exposure ze te doen uit ijdelheid, om persoonlijke aandacht, geld, macht en aanzien

Ina Custers wordt geïnterviewd door Arne Bijvoets. Over Bijvoets is verdomd weinig te vinden, behalve dat er eerder een aantal andere artikelen onder deze naam in de Paravisie zijn verschenen. Sterzoeker betwijfelt echter of het hier wel echt een interview betreft. Het artikel bevat namelijk te veel stukjes tekst die letterlijk zijn overgenomen uit teksten welke we kunnen lezen op de website site van de Temple of Starlight, waardoor het artikel in de paravisie meer lijkt op een verkapte ingezonden reclame advertentie, van de hand van Ina Custers zelf, dan op een interview van deze journalist zonder Résumé.

Het Custers artikel is weggestopt achterin de Paravisie en is te vinden op pagina 59. Het betreft een 3 pagina's tellende interview met veel tekst. Op de achtergrond van de eerste pagina staat een foto van een gemutste dame die tegen een zonsondergang haar handen omhooghoudt in een opwaartse beweging. De dame lijkt te staan aan de oever van Loch Ness Zo te zien is dit niet mevrouw Custers. Wat deze dame daar op die pagina doet wordt niet duidelijk in het artikel. We nemen aan dat het om beeldvulling gaat. Verderop in het artikel is wel de kleine bekende portretfoto van Custers te vinden, uit de serie die ook achter op haar folders en op haar website te vinden is, gemaakt door Annie Draaier, een ex-lid van de TOS .

Het artikel opent met een stukje geschiedenis. Custers vertelt hoe ze tot magiër is verworden. Dit is een uniek stukje interview, want zij die Custers persoonlijk kennen weten dat ze in de regel nooit iets over zichzelf verteld, laat staan over haar verleden of over haar familie. Degelijke interviews als deze in de Paravisie laat Custers dan ook niet thuis afnemen. Wie Custers in het wild wil tegenkomen kan het beste eens zijn licht opsteken bij de esoterische winkel Mystiek in Rotterdam. Dat is de place to be waar zij regelmatig met mensen afspreekt die haar willen spreken of interview.

Zo leert het interview ons verder dat Custers op de Academie voor beeldende kunsten in Tilburg heeft gezeten en dat zij zich bezig heeft gehouden met schilderen, maar dat het haar al snel bleek dat hier maar moeilijk een boterham in te verdienen was. Deze uitspraak van Custers maakt meteen duidelijk met welke werkzaamheden zij wel een dik belegde boterham weet te behalen, daarover gaat immers het artikel: The Hermetic Order of the Temple of Starlight.

Dat er bij TOS aardig wat geld binnenkomt is bekend uit de gegevens, van een ex-lid, die elders op Sterzoeker onderstaande rekensom noteerde. We herhalen de som graag even;

Er van uitgaande dat de TOS 50 leden heeft (in werkelijkheid zijn het er meer), met een cursusgeld van voor 5 lessen, van 365 euro. 50 x 365 = 18.250,00
In een jaar zitten 10 lessen dat is dus 2x dit bedrag: 36.500,00.
daarnaast geef Custers ieder jaar een wekend workshop van: 375,00 eruo.
Stel dat er 15 mensen komen,
dan is 5.625,00 euro aan inkomsten.
Custers doe dit twee keer per jaar dat is dan 11.250.00.
Dan heeft ze een bedrag van: 47.750,00. euro
Om dit bedrag te verdienen met haar magische orde,
behoeft Custers maar drie dagen in de maand plus twee lange weekenden in het jaar te werken, maar we zijn er nog niet met het bedrag van 47.750,00 euro.
Dan is er nog de solo magical training> daar hoeft Custers weinig zelf voor te doen.
Het begeleiden van de correspondentie cursuscursisten laat Custers doen door trouwe leerlingen, die al wat langer in orde rond lopen.
Stel nu er zijn 25 mensen die de correspondentiecursus volgen.
Dat is dan 25 x 425,00 euro per 5 lessen.
Dan zitten we op een bedrag van 10.625,00 euro.
Omdat hiervan ook 10 lessen in een jaar gaan is dit ook x2 dan komen we op 21.250,00 euro.
Tel hier het eerdere bedrag van 47.750,00. bij op,
dan heeft Custers een jaar inkomen van: 69.000.00 euries.
Nu snapt u waarom ze is gestopt met schilderen.
daar moet natuurlijk nog wel de zaal huur van af,
van de gebouwen van de vrijmetselarij.
Sluit meteen mooi aan bij die berucht linage.
De gemiddelde huur is daar 75 euro per dag..
we kunnen dus verder rekenen.
We hebben 3x10 dagen dat is in totaal 30 lesdagen x75,00 euro.
Dat 2.250.00 euro wat ze kwijt is aan onkosten maar als we dit aftrekken van wat er binnenkomt bij de TOS, dan houden we nog altijd 66.750.00 euro over.
Dat is niet mis, maar nog altijd niet genoeg, daarnaast geeft Custers namelijk nog lezingen, ritueel begeleiding, persoonlijke gesprekken van 75 euro per uur, en geeft ze workshops in het buitenland. kort om een inkomen van 80.000,00 wordt makkelijk door Custers behalen en dat doet ze allemaal onder de noemer van "vrijwilliger" binnen haar eigen tempel.. die een stichtingsvorm kent, en die als kerkgenootschap voor de belasting genoteerd staat, niet slecht voor een magister dachten we zo...!

Laten we terugkeren naar het interview in de Paravisie. Custers stelt dat mensen die graag leren bij haar in de Lodges in een groep terecht kunnen, waar ze zielsverwanten kunnen ontmoeten. Daarvan is bekend dat het dan ook alleen bij ontmoeten blijft, want binnen de TOS wordt niet gestimuleerd dat mensen onderling met elkaar communiceren en zeker niet over privé zaken. Buiten de orde mag men van Custers niet met elkaar socialiseren en mag er niet gepraat worden over zaken binnen de orde. Dit is een van de gouden orderegels die leden dienen te ondertekenen bij toetreding van tot TOS.

Custers verteld in het artikel dat zij Europees coördinator is geweest van de Servants of the Licht School of Occult Sciences van Dolores Ashcroft Nowicki. Wat niet door Custers wordt vertelt is dat zij door Ashcroft Nowicki geroyeerd uit de Servants of the Licht. Het huidige les materiaal, waar Custers in het artikel over spreekt, en waar zij lezingen, les, mysteriespelen en rituelen mee verzorgt, zijn allemaal afkomstig van deze Engelse school, van de hand van Ashcroft Nowicki.

Na de ruzie met de Servants of the Licht, is Custers haar eigen school begonnen en in feite heeft de TOS door deze breuk dus helemaal geen aanspraak meer op de linage met de bekende magiërs waarover Custers in dit artikel spreekt. Deze link is immers bij en door Ashcroft Nowicki verbroken. De uitspraak van Ashcroft Nowicki in het artikel stamt dan ook uit de tijd van voor de magische oorlog met Custers. Het opleidingstraject waar in dit artikel over wordt gesproken is dan ook zeer waarschijnlijk kant en klaar door Custers uit het magische kabinet van Ashcroft Nowicki overgenomen.

Custers vertelt dat het goed gaat met haar school en dar er veel belangstelling is vanuit Duitsland, België, en Joegoslavië. Zelf is zij geïnteresseerd in Amerika. Al deze belangstelling toont aan dat de drang van Custers om zichzelf te exposeren en om zichzelf in het middelpunt van de magische belangstelling te plaatsen zeer groot is. Hieruit kan de lezer concluderen dat Custers er op uit is om zoveel veel mogelijk mensen te trekken naar haar school.

Custers doet er alles aan om zoveel mogelijk reclame te maken voor haar tempel. Dit alles in de hoop op nieuwe leden. Kwantiteit lijkt hierdoor verkozen boven kwaliteit. Custers verdeeld haar aandacht over verschillende landen en tracht ook hier zoveel mogelijk lodges op te richten. Al deze lodge's bestierd zij in haar eentje, want uit handen geven doet zij niets.

Ina Custers beweerd dat zij Egyptische magie als specialiteit heeft. Waar deze specialitiet uit bestaat wordt echter niet duidelijk in het artikel. Ook op haar website is over Egyptische magie geen diepgaande kennis te vinden. Haar website lijkt net als het artikel in de Paravisie niet meer dan een grote advertentie te zijn, ten bate van het werven van nieuwe leden. Nieuwe leden aan te trekken daar lijkt alles om te draaien bij de TOS.

Onlangs is Custers een Weblog begonnen met blogjes over magie en aanverwante zaken. Ieder verhaaltje eindigt steevaast met een advertentie of een verwijzing hoe u lid kan worden van de TOS:
"Binnen de Temple Trainingen leer je alle kneepjes van de Hoge Rituele Magie. We nemen telkens verschillende mythologische thema's die in een rituele vorm gegoten zijn. We hebben diverse groepen die Hoge Rituele Magie beoefenen. Je vindt de groepen en de bijeenkomsten op de website bij 'Events'. Wil je een keertje meedoen, dan kun je je hiervoor aanmelden via ons contactformulier en dan nemen wij contact met je op"

Custers haar blogjes zijn dus helemaal niet spontaan geschreven om ons van informatie en kennis te voorzien. Haar Weblog is niet meer dan bijeen geraapte informatie die ook elders op het internet te vinden is. Custers haar Weblog is een bewust opgezet om de argeloze lezer naar de TOS-honingpot te lokken, zodat men verstrikt raakt en het inschrijfformulier voor lidmaatschap van de TOS invult. Ledenwerving daar schijnt alles om te draaien bij Custers.

Het artikel in de Paravisie geeft dan ook geeninhoudelijk informatie over de diepere achtergronden van de werking van de Hogere Magie. Wat in het artikel wordt aangemerkt en wat bekend is van wat door Custers in de praktijk wordt aangeboden is niet meer dan Lagere magie en praktisch gezien kunnen mensen, zoals dit Custers zegt, inderdaad heel goed toepasbaar in het dagelijkse leven.

Zo laat Custers haar leden gedurende een tempeltraining een elementale draak visualiseren, die men bijvoorbeeld een jaar en dag kan inzetten. Dit alles te eigen bate voor van alles en nog wat, b.v. ter bescherming van persoonlijke eigendommen, maar ook kan de draak worden ingezet om mensen af te schrikken en om materie aan te trekken en dat is precies de magie waar het bij Custers om lijkt te draaien.

Custers is behept met de gave van het aantrekken van materie, materie in de vorm van geld, aandacht en roem. Hierbij mogen we niet vergeten dat er heel veel magiërs uit de koers zijn geraakt wegens succes en de mogelijkheid om veel geld te maken. Het is een persoonlijke keuze. Custers heeft haar keuze uit zwakte gemaakt, niet uit kracht want dan had ze een andere koers gevaren. Het is een bekende valkuil waar misschien wel 98% van de mensheid in trapt. Custers is geen uitzondering, maar ze had het wel kunnen zijn.

De TOS had iets moois kunnen zijn als ze haar belofte werkelijk waar zou maken. Veel leden worden dan ook aangetrokken door het boek van Custers, daarin wordt het allemaal heel erg mooi beschreven. Echter in de praktijk van de TOS pakt het heel anders uit en de ervaring leert dat mensen na verloop van tijd teleurgesteld de TOS weer verlaten. De TOS kent dan ook meer ex-leden dan leden en dat zegt voldoende.

Custers beweerd in het artikel dat er heel veel klinkklare onzin over magie op het internet is te vinden. Deze bewering is op zichzelf klinkklare onzin, want er zijn ook heel veel mooie en goeie dingen op het internet te vinden. Als Custers nu zelf eens zou beginnen om de magische kennisbronnen vrij te geven, dan zou het internet wellicht een stuk verrijkt kunnen worden en zou er eindelijk een waardevolle exposure uit de toverdoos van Custers kunnen komen, maar dat zit waarschijnlijk niet in en is het wachten op het eerstvolgende publieke optreden van Custers.

U bent al gewaarschuwd in het artikel; U wordt de komende 15 jaar door haar aan het magische lijntje gehouden. Om in de woordentrant, van de slotalinea, van Bijvoets te spreken: daar is helaas geen toverdrankje tegen opgewassen.

Hier volgt enige toegevoegde informatie over de huidige werkwijze van Ina Custers- van Bergen:
Naast de webpagina Temple of Starlight beschikt Ina Custers-van Bergen sinds 2012-02-21 over meerdere webpagina's. De webpagina's zijn in beheer bij Dima Support. Custers wil middels verschillende webpagina's haar cursussen en haar Temple of Starlihgt aan de man en vrouw brengen.

Er is door Custers zeer waarschijnlijk bewust gekozen voor een afwijkende stijl, ten opzichte van de hoofdpagina, van The Temple of Starlight. De strategie achter de totaal verschillende pagina's is dat Custers hier mee verschillende doelgroepen kan bereiken. Ook weet Ina Custers zodoende, de negatieve naam, die The Temple of Starlight inmiddels opgebouwd heeft te omzeilen.

We hebben de volgende webpagina's gevonden:
http://www.vavivre.nl/
http://www.axismundiacademy.nl/
http://www.cerebration.nl/
http://www.spirituelevaardigheden.com/
http://www.senseandstrength.com/

Magie in de Middeleeuwen

In het onderwijssysteem van de middeleeuwen ging men uit van zeven vrije kunsten of artes liberales die geënt waren op het onderwijssysteem uit de klassieke oudheid (Griekenland en Rome). Deze zeven kunsten waren nog eens onderverdeeld in een trivium en een quadrivium. Het trivium behelsde grammatica, retorica en dialectica, wat we kunnen beschouwen as als de vakken om een begenadigde spreker te worden. Het quadrivium omvatte geometrica, musica, arithmetica en astronomica.

Maar deze zeven kunsten waren enkel weggelegd voor de rijken. Daarnaast had men in de middeleeuwen ook nog de zeven artes serviles, ook wel de artes mechanicae genoemd, die bedoeld waren om mensen op te leiden tot handige ambachtslui, boeren en soldaten.

Ook deze kunsten waren, niet toevallig, ingedeeld in zeven categorieën: handenarbeid, krijgskunst, zeevaart samen met aardrijkskunde (navigatie), landbouw en huishoudkunde, dieren en jacht, heelkunde en als laatste sport en spel .

Ook de magie werd ingedeeld in een aantal kunsten, de artes magicae genaamd. Deze kunsten kunnen opgedeeld worden in de artes incertae en de artes prohibitae. In de artes incertae vinden we astrologie en alchemie terug en in de artes prohibitae magie en mantiek (of waarzeggerij). Zoals de namen al doen vermoeden werden de artes incertae of de ‘onzekere’ kunsten met een zekere argwaan bekeken maar oogluikend toegestaan door de machtige kerk en de artes prohibitae of ‘verboden’ kunsten helemaal niet toegestaan.

De artes magicae werden soms ook ingedeeld in zeven kunsten maar dat is altijd zeer kunstmatig en arbitrair en meer omwille van de symmetrie met de artes liberales en serviles. De indeling in zeven zwarte kunsten verschilt ook van auteur tot auteur. Zo onderscheidde bijvoorbeeld Isidorus van Sevilla deze zeven vormen van magie: geomantie, hydromantie, aeromantie, pyromantie, waarzeggen aan de hand van observatie van de vlucht en kreten van vogels (augurie), chiromantie en necromantie.

De middeleeuwse mens had twee manieren tot zijn beschikking om gebruik te maken van magie. De eerste manier bestond erin om de hulp in te roepen van geesten of bovennatuurlijke wezens. Die hulp kon zich op twee manieren manifesteren: ofwel hulp van goede geesten om een lovenswaardig doel te bereiken, ofwel hulp van kwade geesten voor eigen gewin of het benadelen van anderen. Hierbij kunnen ook parallellen worden getrokken tussen magie en religie omdat beide zich richten tot een bovennatuurlijk wezen voor hulp en kracht. Het zal dus niet verwonderlijk zijn dat de middeleeuwse kerk zich verzette tegen dit soort magische praktijken.

De tweede manier om magie te gebruiken was het benutten van krachten en processen in de natuur die de mens (nog) niet kon verklaren. Deze verborgen krachten en processen werden dan door middel van magie gekanaliseerd. Deze vorm van magie stootte ook op verzet van de kerk maar wekte toch minder weerstand op aangezien er niet getwijfeld wordt aan de almacht van God. Deze twee verschillende manieren om met magie om te gaan stellen ons in staat om een onderscheid te maken tussen natuurlijke magie, witte magie en demonische of zwarte magie.

Natuurlijke magie maakte gebruik van de nog niet verklaarde natuurwetten en stemt overeen met de tweede manier hierboven beschreven. Natuurlijke magie werd niet onderscheiden van wetenschap, maar eerder beschouwd als een tak van de wetenschap. Het was de wetenschap die zich met 'occulte deugden'(of verborgen krachten)in de natuur bezighield. Men ging ervan uit dat deze verborgen krachten ook rationeel waren en werkten volgens wetten.

Deze wetten kunnen als volgt geformuleerd worden;
1- de wet van gelijkwaardigheid (similia similibus): de imitatieve magie of analogie-magie besluit uit de uiterlijke gelijkenis van twee dingen tot hun innerlijke overeenkomst, wisselwerking of verbondenheid. Ook het nabootsen van handelingen of het vermelden van gelijkaardige gebeurtenissen leidt tot een diepere relatie (…).

2- de wet van tegenstelling (contraria contrariis curantur): dingen die een uiterlijke tegenstelling vertonen, vullen elkaar aan, complementeren elkaar.

3- de wet van nabijheid of convenientia: uitwendig contact leidt tot een innerlijke band die ook blijft bestaan na het ophouden van de uiterlijke aanraking. Dit heet dan contagieuze magie (…). Nabijheid is geen exterieure of accidentele relatie, maar een aanwijzing van een obscure maar innige verwantschap.

4- deel staat voor geheel (pars pro toto): wie een deel heeft, bezit in feite ook het geheel. Watmen aan een deel van de mens doet, doet men aan de ganse persoon.

In tegenstelling tot de natuurwetten die uitgaan van de causale band, die van oorzaak en gevolg, is de band hier er één van analogie en associatie.

Naast natuurlijke magie had je dus ook nog witte en zwarte magie. Witte magie maakt eigenlijk gewoon gebruik van goede geesten. Deze werden aangeroepen om een nobel doel te helpen verwezenlijken. Deze witte magie werd ook wel ‘théurgie’ genoemd omdat er een goede geest of engel opgeroepen werd en kan gedefinieerd worden als "een (onder)handeling met de engelen of zuivere geesten". Het gaat hier over het aanroepen van engelen en zo betreden we hier het grensgebied tussen magie en religie.

Als laatste had je dan nog de zwarte of demonische magie. Die deed hetzelfde als witte magie maar dan door het aanroepen van kwade geesten of duivels en niet voor een hoger doel maar voor eigen gewin en voordeel. Het spreekt vanzelf dat de kerk dit soort van magie streng veroordeelde. Demonische magie was niet onderscheidbaar van religie, maar eerder een verdraaing van religie. Het was religie die zich afgekeerd van God in de richting van demonen, voor hun hulp in menselijke aangelegenheden.

Deze demonen zijn dan de door het christendom aan de gevallen engelen of duivels gelijkgestelde heidense goden. In de geschriften uit de vroege middeleeuwen was de theorie van de duivelse interventie in de magie veel sterker vertegenwoordigd dan die van de natuurlijke magie waarschijnlijk onder druk van de kerk. Pas na de twaalfde eeuw begon dit te veranderen. Niet toevallig is dit ook de periode waarin de eerste teksten opduiken over chiromantie.

Een laatste onderscheid dat gemaakt moet worden als we spreken over magie is het verschil in magie bedreven door de ‘gewone’ mens en de magie bedreven door de ‘geschoolde’ mens in de middeleeuwen.

Het onderscheid tussen geleerdenmagie en leken- of volksmagie is het gevolg van een langdurig en ingewikkeld proces. De verschriftelijking van de volkstaal in de twaalfde eeuw en de opkomst van de universiteiten hebben een belangrijke rol gespeeld bij de ontwikkeling en verbreiding van magische kennis. Latijn bleef het medium van de geleerden, en kennis van de ars magica – het verrichten van handelingen ingegeven door inzichten in de verborgen krachten van de kosmos (natuurlijke of witte magie) of met behulp van de demonische krachten (demonische of zwarte magie) – kon worden verkregen, via bestudering van de astrologie in het kader van de astronomia, één van de zeven vakken van de artes liberales.

De ontsluiting in de twaalfde eeuw van Griekse en Arabische astrologische geschriften door middel van Latijnse vertalingen heeft de inhoud en de vorm van astrologische kennis ingrijpend veranderd. Kennis van deze nieuwe astrologie vond met name ingang in het geleerdenmilieu van clerici en medici.

Het bereik van de volksmagie daarentegen was niet beperkt tot een specifieke bevolkingsgroep, maar strekte zich uit over alle lagen van de samenleving. Het merendeel van de overgeleverde Middelnederlandse magische teksten behoort tot de volksmagie.

Nu gaan we iets dieper in op het schemergebied tussen magie en religie. De gewone middeleeuwer in de straat had daar geen boodschap aan. Alleen geleerden en professoren probeerden een duidelijke afbakening te vinden voor de toepassingsgebieden van beide termen magie en religie te maken. Maar de gewone man in de middeleeuwen lag daar niet wakker van, voor hem waren magie en religie vaak inwisselbare begrippen en aan de subtiele verschillen tussen beide begrippen had hij voor zijn dagelijks gebruik geen boodschap.

Voor de meerderheid van de middeleeuwse bevolking was het verschil in ieder geval bijzonder vaag en onduidelijk. Toch wil dit niet zeggen dat de middeleeuwse mens het verschil niet kende tussen goed en kwaad. Men wist dat er een verschil was tussen het aanroepen van God of de engelen voor hulp en het aanroepen van de duivel of demonen voor hulp. Maar in hun dagdagelijkse leven speelde dit onderscheid geen rol.

Als de middeleeuwse mens in contact kwam met onnatuurlijke en onverklaarbare fenomenen in het dagelijkse bestaan was het voor hem niet het belangrijkste om zich de vraag te stellen of dit een teken van goede of slechte magie was, maar of het een bedreiging was of niet. Geleerden hielden zich dus wel bezig met die vraag.

Waarschijnlijk moet het verschil tussen religie en magie gezocht worden in de verwachtingen die men heeft van beide. Als men een beroep doet op God, hoopt men erop dat God zo welwillend zal zijn de wens in te willigen. Met andere woorden, men weet niet wat men kan verwachten maar men gelooft en hoopt op een goede uitkomst.Bij magie ligt dit anders. Daar verwacht men niet alleen een resultaat maar eist men ook dat het gebeurt. De verwachtingen zijn veel hoger gespannen en moeten ingelost worden en liefst zo snel mogelijk.

De houding van de meeste middeleeuwse schrijvers ten opzichte van magie was negatief, vooral omdat in de middeleeuwen, zeker in de vroege middeleeuwen, niet veel mensen geloofden in iets als natuurlijke magie naast demonische magie. Alle magie was per definitie demonisch. Maar de term magie heeft een lange geschiedenis en om te begrijpen wat men in de middeleeuwen onder magie verstond, vergt het enige kennis van die geschiedenis.

In de klassieke oudheid werd het woord ‘magie’ gebruikt voor al de kunsten die de ‘magi’ beoefenden.De ‘magi’ waren de Zoroastische priesters van Perzië en hun kennis en bestaan was doorgedrongen tot bij de Grieken zeker vanaf de vijfde eeuw voor Christus. Wat deze ‘magi’ precies deden daar hadden Grieken en Romeinen slechts een vaag beeld van. Ze beoefenden astrologie, ze beweerden mensen te kunnen genezen met groots opgezette valse ceremoniën en in het algemeen zochten ze naar kennis over het occulte, wat hier staat voor het verborgene en nog geen negatieve connotaties had.

Wat ze ook deden, het werd de’ars magica’ genoemd, de kunst van de ‘magi’. Vanaf het begin had de term dus geen duidelijk omlijnde betekenis en omdat de ‘magi’ vreemdelingen waren met exotische talenten kreeg de term al snel allerlei duistere connotaties. Magie was iets sinister en bedreigend. Toen Grieken en Romeinen de praktijken van de ‘magi’ overnamen, werden zij gevreesd voor hun betrokkenheid bij magie.

Magie werd een term die sloeg op de sinistere en duistere activiteiten van occultisten. Vroegchristelijke schrijvers maakten gebruik van deze negatieve connotaties. Als Griekse en Romeinse heidenen de toekomst konden voorspellen of ziekten genezen, was dat omdat ze hulp kregen van hun goden. Maar de heidense goden zijn geen echte goden, vanuit een christelijk standpunt gezien zijn ze in feite demonen. Dus was hun magie niets anders dan demonische magie.

Volgens vroegchristelijke schrijvers als Augustinus van Hippo waren het demonen, die de magische kunsten hadden uitgevonden en deze kunsten geleerd hadden aan mensen.. Tot in de twaalfde eeuw was het antwoord van een theoloog op de vraag wat magie is, dat het begon met demonen en dat ze er altijd bij betrokken waren.

In de tweede helft van de dertiende eeuw kwam daar verandering in. Dan vindt een belangrijke omslag plaatst in het religieuze en ethische denken. Deze twee waren vroeger nauw met elkaar verbonden maar daar komt nu verandering in: in de zeventiger jaren van de dertiende eeuw. De veroordeling van een aantal ‘filosofische’ in de zeventiger jaren van de dertiende eeuw stellingen aan de Parijse universiteit in 1270en 1277 is niet alleen symptomatisch voor de crisis die zich op dat moment ter plekke voordoet, maar ook typerend voor de richting die het geloofsleven van dan af zal uitgaan. Filosofie en theologie zijn onverzoenbaar gebleken en volgen voortaan elk hun eigen traject. Het geloof distantieert zich van het rationele en gaat de weg op van affectiviteit en mystiek.

Het religieuze en ethische denken verschillen fundamenteel van mening over hoe de weg naar God loopt. De filosofie kiest voor rationaliteit en logisch denken terwijl de religie, in casu de katholieke kerk, het pad van de irrationaliteit en empathie kiest.

Met de verspreiding van de mystiek, begon Europa een interesse te vertonen, die al snel uitgroeide tot een vurige passie voor alle bijgelovige kunsten en occulte wetenschappen: voor geomantie, hydromancy, aeromancy, pyromancy, chiromantie, en necromany, voor alchemie, astrologie en voor voor hekserij.

Doordat de kerk mystiek en affectiviteit verkiest boven rationaliteit gaf ze de artes magicae een prachtige voedingsbodem waardoor ze konden floreren. Deze veranderde houding is het gevolg van twee grote verschuivingen. Ten eerste waren er schrijvers die natuurlijke magie zagen als een alternatief voor demonische magie en ten tweede begonnen ze de term natuurlijke magie ook te gebruiken voor operatieve functies zoals genezen, waardoor de negatieve connotaties, waar de term magie al zolang mee worstelde, weggenomen werden.

William van Auvergne (1180-1249), een invloedrijke theoloog en later bisschop van Parijs, erkende het onderscheid tussen demonische en natuurlijke magie. Maar vele mensen bleven vasthouden aan de gedachte dat alle magie demonisch was. Toch werd doorheen de veertiende en vijftiende eeuw het begrip natuurlijke magie deel van de Europese cultuur.

Het Boze Oog

Wie wel eens in een Arabische land op vakantie is geweest heeft vast en zeker kennis gemaakt met het boze oog. Waar je in, Marokko, Egypte, of Turkije ook komt, je ziet ze overal: blauwglazen kralen in de vorm van een oog. In iedere souvenirwinkel zijn ze te koop, in allerlei maten en verwerkt in allerlei artikelen. Zo’n kraal wordt in het Turks nazar boncuğu genoemd. Men gelooft dat de nazar boncuğu beschermt tegen nazar, het boze oog.

Het woord nazar komt uit het Arabisch en betekent zien of blik. Het woord heeft ook de betekenis van boze blik of het boze oog. Iemand kan uit jaloezie om het geluk, de rijkdom of voorspoed van een ander een boze blik richten, waardoor er onheil komt over de persoon waarop de blik is gericht.

Niet alleen personen kunnen door het boze oog worden getroffen, ook dieren en voorwerpen, met name de voorwerpen die kunnen breken of kapot kunnen gaan, en zelfs woningen. De koe kan ineens geen melk meer geven, de oogst kan mislukken, kinderen worden plotseling doodziek, goede vrienden krijgen ruzie en praten daarna niet meer met elkaar, en dat allemaal door een boze blik.

Bepaalde mensen, dieren of geesten kunnen de kracht bezitten van het boze oog, door slechts te kijken naar andere personen, in het bijzonder kan het boze oog kinderen, vee, planten en zelfs levenloze voorwerpen, schade toe te brengen. De blik heeft meestal specifieke eigenschappen namelijk woedend, jaloers (over het vermoede of daadwerkelijke geluk van een ander), of bewonderend en liefhebbend.

Ook wordt geloofd dat de allereerste blik die iemand op een voorwerp werpt schade kan toebrengen. Als iemand deze blik werpt worden daarbij vaak lovende woorden of bewonderende woorden gezegd. Zelfs het roemen van de schoonheid of gezondheid van een persoon kan schade berokkenen

Het geloof in het boze oog is al heel oud. De oudste teksten over het boze oog staan in spijkerschrift geschreven op kleitabletten. Er zijn Soemerische teksten die dateren uit het 3e millennium v. Chr. en die de basis vormen voor latere Babylonische en Assyrische teksten over magie. In het Brits Museum in Londen bevindt zich een afschrift van een omvangrijk magisch werk van de Chaldeeers, dat ongeveer uit 200 kleitabletten moet hebben bestaan. Het werd in de 7e eeuw voor onze jaartelling op bevel van koning Assurbinal opgesteld en in twee talen geschreven: in het Assyrisch dat in die tijd werd gesproken, en in het Akkadisch, de taal van de oude Chaldeeers. In oude Egyptische inscripties en teksten op papyrus wordt ook gesproken over het boze oog. Bovendien wordt het genoemd in de heilige boeken van Joden, christenen en moslims.

Over het algemeen wordt aangenomen dat het geloof in het boze oog is ontstaan in het oostelijke Middellandse Zeegebied en dat het zich van daaruit heeft verspreid naar de andere landen rond de Middellandse Zee en de gebieden daaromheen. Er wordt ook beweerd dat de oorsprong in Scandinavië ligt. Maar verschillende oude culturen overal ter wereld kennen het geloof, ook culturen die nooit met elkaar in aanraking zijn gekomen en het geloof niet van andere culturen over hebben kunnen nemen. Daarom is het meer aannemelijk dat de oorsprong ervan diep geworteld in de menselijke natuur zelf ligt.

Het geloof in de werking van het boze oog speelt nog steeds een rol bij veel volken in veel landen. Iedere moderne taal heeft er een woord voor. In het Hebreeuws heeft men het over ‘ajin hora’. De Arabieren duiden het boze oog aan met ‘ain’. De Nooren spreken over ‘skjoertunge’, de Denen over‘et ondj oje’ en de Engelsen over‘the evil eye’. Bij de Polen wordt de betovering door een boze blik ‘urak’ genoemd en in Siberië ‘sglasit’. In Italië heet het boze oog ‘mal’ occhio’, in Griekenland ‘kako mati’, in Portugal ‘olho mao’ en in Spanje ‘mal de ojo’. De Fransen noemen de boze blik ‘mauvais oeil, mauvais regard, mauvue’, de Duitsers ‘der bose Blick’ en in het Turks heet het nazar.

Om een boze blik te kunnen werpen moet je in het bezit zijn van het boze oog. Wie heeft het boze oog en hoe kom je eraan? En wat zijn de gevolgen als je door het boze oog wordt getroffen?

Er zijn twee verschillende groepen mensen die de macht hebben met een boze blik schade toe te brengen, namelijk degenen die het bewust doen (zoals tovenaars, heksen, medicijnmannen, sjamanen en zigeuners) en degenen die het onbewust doen.

In principe kan iedereen een boze blik werpen omdat hij ermee is geboren of omdat hij de boze blik op een of andere manier verworven heeft. Zo iemand kan de beste bedoelingen hebben en door een blik toch kwaad aanrichten wanneer hij een persoon aankijkt, terwijl anderen, ondanks hun kwade opzet, onmachtig zijn om met hun blik de minste of geringste schade toe te brengen. Iemand met een boos oog heeft een of ander kenmerk, een lichamelijke afwijking of iets zeldzaams waaraan hij te herkennen is.

Zoals al eerder gezegd is het geloof in het boze oog heel oud. Toen de mens overging tot een monotheïstisch godsdienst bleef hij dit geloof behouden en kon een nieuwe godsdienst dit geloof niet wegnemen

Het geloof in het boze oog is zo diep, dat geen wetenschap, geen godsdienst, geen wetten in staat zijn geweest dit geloof uit te roeien. Hoewel er in de heilige boeken verwijzingen zijn naar het boze oog, wordt (de werking van) het boze oog afgedaan als volksgeloof of bijgeloof. Echter, de afweermiddelen die worden gebruikt om de vermeende werking van het boze oog tegen te gaan, bevatten vaak religieuze teksten.

Overal ter wereld waar opgravingen zijn gedaan, zijn amuletten en talismannen gevonden die dienden als afweer van onheil. Dit is te verklaren door de moeilijke omstandigheden waarin de mensen vroeger leefden. Er heerste angst voor onbekende gevaren, voor duisternis en voor de nacht. De mens vormde denkbeeldig een hele schare aan onzichtbare, vijandige wezens, demonen, duivels en boosaardige geesten.

Dit is af te leiden uit oude geschriften van Soemeriers in spijkerschrift op kleitabletten en in steen. Zij gebruikten amuletten en bezweringen en toverformules om zich te beschermen en om de invloed van het boze oog teniet te doen. Ze droegen zowel amuletten met als zonder inscripties.

Er zijn drie soorten amuletten ter bescherming tegen de boze blik. Allereerst zijn er amuletten die de boze blik naar zich toe trekken en daardoor afleiden. Deze worden zodanig gedragen dat ze goed te zien zijn, bijvoorbeeld om de nek of op de kleding. Ten tweede de amuletten die onzichtbaar worden gedragen of verstopt onder de kleding. Ten derde de geschreven woorden uit de Bijbel, Koran en andere heilige geschriften of kabbalistische figuren en formules die onheil afweren.

Het geloof in nazar is wijd verbreid en verweven in het dagelijkse leven. Jonge meisjes en jonggehuwde vrouwen dragen oogkraaltjes om de enkels. In de vlechten van de haren van meisjes worden blauwe kralen verwerkt. Blauwogige mensen kunnen het boze oog hebben. Een kraal in deze kleur beschermt tegen de blik van blauwogigen. Om na de geboorte van een kind de moeder te beschermen wordt haar een nazar boncuğu opgespeld en in de wieg van de baby wordt ook een boncuk opgehangen.

Op het platteland in Turkije breien vrouwen vaak nog zelf sokken. Deze sokken hebben verschillende kleuren en verschillende motieven en worden soms voor bepaalde gelegenheden gemaakt. Vrouwen verwerken in hun handwerk ook motieven om het boze oog af te weren. Dergelijke motieven worden ook verwerkt worden in handgemaakte vloerkleden en in borduurwerk.

Een veel voorkomende amulet is de nazar boncuğu, een blauwe oogamulet. De kleur van het oog in de afweeramulet is altijd blauw. Deze kleur zou namelijk een afwerende werking hebben. Door deze oogamulet wordt het boze oog van degene die een jaloerse blik heeft geworpen weerkaatst naar hemzelf.

Hoe dan ook en of je nu wel of niet aan de afwerende werking van de amuletten tegen het boze oog geloof hecht, de blauwe oogkralen en oogamuletten zijn prachtig om te zien en ook heel erg mooi om thuis op te hangen of om te dragen.

Propolis een geweldig goed goedje

Propolis is een lijmachtige substantie, gemaakt door honingbijen uit knoppen, sap van planten en bomen (meestal hars), en andere botanische bronnen. Propolis wordt door bijen gebruikt om ongewenste kieren en openingen in het nest te dichten. De kleur van propolis varieert per bron, maar donkerbruin komt het meest voor. Rond kamertemperatuur is propolis klevering, maar bij koudere temperaturen is het hard en broos. Aan propolis worden verschillende geneeskrachtige eigenschappen toegeschreven.

De mens kent en benut al eeuwen, zelfs millennia, de geneeskracht van honingproducten. De Indiase geneesheren spraken er drieduizend jaar geleden al over. Net als de Mesopotamiërs, enige tijd later. In Egyptische heeft men papyrus teruggevonden waarop over honing en was als geneesmiddelen wordt gesproken. Er staan zelfs details op van bereidingen op basis van honing om oog-, darm- en nieraandoeningen, evenals problemen met de bloedsomloop, te genezen.

Door te observeren hoe de bijen de kadavers van hun roofvijanden, die in de bijenkorf waren gestorven, met de propolis, een hars afkomstig van bomen, insmeerden, begrepen de Egyptenaren dat deze substantie antibacteriële, antivirale en ontstekingsremmende eigenschappen moest hebben. Sindsdien beschouwden ze de propolis als een echt “natuurlijk antibioticum” dat ze regelmatig gebruikten bij de mummificatie van hun doden.

Volgens de Assyrische medische teksten werd de honing in Babylon bij de hoofdwassing en in de oogheelkunde gebruikt. De Griekse filosofen Democritus, Pythagoras en Xenon, die zeer lang leefden, schreven hun vergevorderde leeftijd aan de honing toe en volgens de “vader van de geneeskunde”, Hippocrates, zelf had de honing een groot aantal therapeutische eigenschappen, zowel bij inwendig als uitwendig gebruik.

De gehaltes aan vitaminen, oligo-elementen, minerale zouten,
enzymen, proteïnen, koolhydraten, vetten zijn nauwgezet bepaald, waardoor het mogelijk was om de verschillende therapeutische werkingen van honing te verklaren.
kregen.


pro polis “voor de stad”: dat is de exacte betekenis van dit woord van Griekse oorsprong. Een soort onneembare vestingmuur, dus. We spreken ook wel van het harnas van de korf, een waarlijk natuurlijk antibioticum. Hoe kan het ook anders? Je zou verwachten dat een zodanig kleine ruimte, bevolkt door tienduizenden insecten die er in- en uitvliegen en koortsachtig werken in een omgevingstemperatuur die tussen 35°C en 38°C ligt, waar de luchtvochtigheid 70 % bedraagt en er veel suiker aanwezig is, een ware kweekbodem is.

Toch is het dankzij de propolis een zeer hygiënische omgeving. Deze stof met buitengewone eigenschappen is afkomstig van de dunne harslaag van de knoppen van berken, in onze land verzamelen bijen propolis van elzen, paardenkastanjes, eiken, populieren, wilgen en de schors van sparren, die door de bijen verzameld wordt in de eerste dagen van de lente en de herfst. De samenstelling van propolis verschilt per gebied, seizoen, en bijennest. De meest gangbare kleur is donkerbruin, maar groen, rood, zwart en wit komen ook voor.

Voor het maken van propolis kunnen een groot aantal substanties worden gebruikt, wat bijdraagt aan de variatie. Vaste grondstoffen zijn balsem, pollen, was en etherische olie. In noordelijke gebieden verzamelen bijen vaak de benodigde materialen van coniferen en de populier. In warmere streken worden de materialen vaak verzameld van de Clusia en Dalechampia.

De bijen bijten deze hars in kleine stukjes zodat ze hem, net als de pollen, kunnen meenemen in de mandjes aan hun achterpoten. De bijen vermengen dit vervolgens met speeksel en een variabele hoeveelheid was om een soort kit te maken die gebruikt wordt om de bijenkorf mee te desinfecteren. Deze mengeling van hars en plantaardige balsem (55 %), plantaardige was (30 %), etherische oliën (5 tot 10 %), stuifmeel (5 %) en andere organische en minerale stoffen (5 %), bestaat uit 150 verschillende elementen.

Het is een onuitputtelijke bron van antioxidanten, die in onze streken het sterkst worden vertegenwoordigd door de flavonoïden, en van fenolverbindingen, aromatische verbindingen en een grote hoeveelheid spoorelementen. Maar we kunnen net zo min over “de” propolis praten als over “de” honing of “het” stuifmeel, omdat er meerdere varianten bestaan die allemaal verschillende effecten hebben.

Om de indeling gemakkelijker te maken, gebruikt men gewoonlijk een kleurencode.Ook hier uiteraard de belangrijkste werkingen van elke soort propolis worden bepaald, maar het is wel duidelijk dat de Natuur niet in een strak schema kan worden vastgelegd, en dat de verschillende eigenschappen van propolis door elkaar lopen en dat zij allemaal hun Bijzondere kenmerken hebben.
- rode propolis, met specifiek antivirale eigenschappen,
- groene propolis, met specifiek ontstekingsbestrijdende eigenschappen.
- Bruine propolis, met specifiek antibacteriële eigenschappen,

Van propolis wordt tevens beweerd dat het goed is voor het versterken van het hart en de kans op een cataract kan verminderen. Een stukje propolis in de mond houden zou helpen tegen een zere keel.

Meerdere van deze medische eigenschappen die aan propolis worden toegewezen zijn reeds onderzocht. Onderzoek is echter lastig daar propolis zo sterk verschilt in samenstelling per regio en bijennest, waardoor vergelijkingen lastig zijn.
Afhankelijk van de locatie kan propolis werken als een antibioticum of antimycoticum. Studies hebben tevens aangetoond dat propolis kan helpen bij het bestrijden van brandwonden.

In de tandheelkunde wordt tevens onderzoek gedaan naar de eigenschappen van propolis. Er zijn aanwijzingen dat propolis zou kunnen helpen tegen cariës. Het kan ook worden gebruikt voor de behandeling van aften.

Propolis wordt met name door winkels gespecialiseerd in natuurproducten aangeprezen als natuurlijk medicijn. Beoefenaars van natuurlijke en/of alternatieve geneeswijzen gebruiken vaak propolis voor de behandeling van uiteenlopende kwalen, waaronder ontstekingen, maagzweer, en virale ziektes.

Propolis wordt door sommige instrumentenmakers gebruikt om de zichtbaarheid van de draad in het hout te versterken. Tevens wordt het gebruikt om kauwgum van te maken.

Gentlemen Anubis

Het Huwelijk tussen Zon en Maan

In de vorige twee blogjes ging het op Sterzoeker uitgebreid over moderne ritueelbegeleiders en over wat ritueelbegeleiding wel en niet is. In deze blog wil Sterzoeker u een voorbeeld laten lezen van zo'n moderne ritueel. In dit geval een huwelijksceremonie. Op verzoek van de inzendster zijn de namen van bruid, bruidegom, ceremonie begeleider en enkele andere persoonlijke details in dit ritueel gewijzigd of niet opgenomen.

1. Nadat het wettelijk huwelijk is afgesloten door de ambtenaar van de burgerlijke
stand gaat de ritueelbegeleider naar voren: Inleidend praatje: hierin wordt vertelt dater in deze ceremonie een oude mythe wordt uitgebeeld. Deze mythe is voor deze gelegenheid omgezet naar een ritueel drama; het
het is een gebed in beweging. Hierdoor worden , bruid en bruidegom de
levende verpersoonlijkingvan Het Huwelijk van de Zon en de Maan.
2. De gasten wachten even  totdat de voorbereidingen zijn getroffen
3. inrichten. mandjes met bloemblaadjes en brandende
theelichtjes op de hoeken van de kerkbanken. muziek aan.
5. De muziek van Vangclis (Light and Shadow) wordt op repeat gezet
6. Als de muziek aan gaat, en de gong 3x klinkt. is de kapel klaar. De twee helpers
mogen met de gasten binnenkomen.
7. Helpers zorgen ervoor dat de gasten in tweetallen binnen lopen: één van de helpers staat bij de deur en maakt tweetallen, de ander staat bij de stoelen en zorgt dat de stoelen van voor af aan worden bijgevuld, op zo 'n manier dat er langs het hele middenpad mensen zitten.
8. Vrouwen gaan links zitten. mannen rechts. Op elk van de kerkbanken slaan kleine
mandjes met bloemblaadjes en een brandend theelichtje.
9. Als iedereen zit. slaat één van de helpers, dan komen éérst de ritueelbegeleider, dan bruid en bruidegom met z'n tweeën, en lopen op de maat van de muziek.
10. De ritueelbegeleider besprenkelt de vloer en de gasten met wijwater.
11. Ze lopen naar het altaar en gaan om het altaar staan

Benodigdheden:
1. Zon en Maanspiegel, met standaard op het altaar,
2. altaar tafel met een kaars erop voor de Zon en de Maan,
3. rood-wit lint
4. wierook + brander + kooltje
5. rozenolie
6. een rode ruikende roos (Extase)
7. bloemblaadjes om uit te strooien
8. Muziek Vangelis - Light and Shadow
9. kelk met wijn, karaf
10. één grote hostie + mis-brood op pentagram
11. gong,
12. rozen spray
13. kaarsen voor degenen uit de ongeziene gebieden
14. altaarkleed + altaarlicht
15. brandende theelichtjes in houdertjes + vuur
16. kaarsen voor de niet-aanwezigen
17. ringen (op zwart fluwelen kussentje?)

Processie in van hogepriesteres(cermoniebegeleidr) en bruidspaar, door het middenpad. op de maat muziek naar het altaar.

Hogepriesteres
Zwartpaarse cape en paars gewaad,
gewijd water met rozengeur sprenkelen.

Bruid
Houdt de Maanspiegel vast,

Bruidegom
Houdt de Zonnespiegel vast.

Gaan gedrieën 0m het altaar heen staan.

Hogepriesteres
We zijn hier verzameld bij het altaar van de mysteriën.
Op dit altaar staan twee kaarzen.
Het betreft een gouden en een zilveren kaars en deze stralent uit over het hele altaar.
en creëert zo een licht van de gebeurtenissen
die tot de verbinding tussen deze twee lieve mensen hebben geleid.

De sterrenhemel ....
Oude mythen vertellen ons,
dat de nacht als éérste werd geschapen.
Eerst was het nacht,
en dit is de tijd waar de strijd tegen de Tegenstander moet worden gewonen
De Tegenstrever ..... gevreesd ...
... verschaft door zijn aanwezigheid de Wil om te overwinnen.
De Tegenstrever is zo de oorzaak van een enorme wil tot groeien.
Hierdoor ontstaan de grote krachten der Transformaties.

En dan ontstaat het wonder;
door de wrijving ontstaat het Licht!
De Ogen van de Grote God beginnen te glanzen.
De Ogen ... dat was in de oude dagen de naam van de Zon en van de Maan

Ze komen van ver, deze twee lichten.
Geholpen door de transformerende krachten van Engelen,
ontmoeten de Zon en de Maan elkaar.

Als de Zon en de Maan zich verenigen
krijg je een Zonne-eclips of een Maaneclips.
In het oude Babylon werd dit natuurfenomeen het Heilig Huwelijk genoemd.

Het tijdstip is nu aangebroken waarop de Zon en de Maan verenigd worden.
Ik heb een boodschap ontvangen van de Ouden,
die ons berichten dat de tijd NU aangebroken is.
Ik heet allen die hiervan getuigen zijn, van harte welkom,

Bruidspaar,
ik wil u uitnodigen
om een kaars aan te steken
voor al die dierbaren die hier niet aanwezig kunnen zijn


Bruidspaar
........................ bruidspaar steekt 9 kaarsen aan
Bruidspaar gaat zitten op de stoelen aan weerszijden van het podium

Hogepriesteres; Cape los
Opening van de Kwartieren met het Zegel van de Eerste Handtekening (ook Boven en Beneden).

Neemt de Zonnespiegel en loopt een rondje rondom Bruidegom waardoor hij de
reflectie van de Zon kan opnemen.

Neemt de Maanspiegel en loopt een rondje rondom Bruid waardoor zij de reflectie
van de Maan kan opnemen.

Hogepriesteres houdt Zonnespiegel omhoog
In de eerste dagen van de Aarde rustte de Zon niet gedurende de nacht,
maar scheen voortdurend op de gezichten van de mensen.
Toen keek hij naar de Aarde
en hij zag vele mooie vrouwen met grote kracht en een puur hart,
en hij verlangde ernaar één van hen de zijne te maken.
Hij kwam naar beneden, gezeten in een strijdwagen van vuur,
en allen die hem zagen hielden van hem.

Hij wandelde over de Aarde, en genas de zieken,
hij leerde hen wetten en het schrift.

Maar er was één vrouw
die niet naar hem toe kwam om voor gunsten te vragen,
zij hield zich afzijdig
en wandelde in haar eentje naar de grotten van de zee
waar het schemerig en koel was.

Haar schoonheid was van een zo bijzondere kwaliteit
dat hij de kracht van zijn vuur opzij zette
en met haar langs de zee wandelde.

En zij leerde hem de liederen die de Getijden kalmeren
of ze juist opjagen tot een razende storm.
Ze zong voor hem liederen die de winden naar haar toe riepen,
en die speelden rondom haar als kinderen.
En in dat zachte duister van die grot
sprak de Zon van zijn liefde voor deze vrouw
en vroeg haar de Aarde te verlaten
en zijn huis en Iiefdc te delen in de hemelen.

Maar zij huilde bij het idee de Aarde te verlaten
en alles dat ze kende voor een vreemd land achter te laten.
Zij trok zich terug van zijn stralende schoonheid
en keerde terug naar het fluweelzachte duister dat ze kende en lief had

Toen verklaarde de Zon dat omwille van zijn geliefde
Hij zich gedurende 12 uren van elke dag zou terug trekken,
en dat hij de kracht van zijn vuur zou temperen
in de vroege ochtend en in de avond,
en dat hij alleen op volle kracht zou branden gedurende de middaguren
Maar de mensen waren bang voor het duister
en dachten dat het Licht hen voor altijd verlaten had.

houdt Maanspiegel omhoog
En toen kwam de zachtaardige Maan uit haar Zeegrot,
en met haar Iiefde rees ze omhoog naar de hemelen
en creëerde daar een troon van parelmoer zodat allen haar konden zien
De Zon bescheen haar vanuit de verte,
en baadde haar in een licht
dat zij reflecteerde naar de Aarde,
en de mensen waren blij en tevreden.
Soms zijn de Zon en de Maan samen in de lucht,
en soms verlinkt de Zon onder de zee,
en wacht op zijn geliefde in de diepe zeegrotten van de nacht.

Sinds die tijd vieren we hun voortdurende liefde met een huwelijk op Aarde,
zodat diezelfde vreugde op Aarde beleefd wordt
en de mensen met vreugde vervult.

Een man wordt gekozen als de Zon
en hij daalt af naar de Zeegrot van de Maan, en kiest zijn bruid uit.

Laat de Zon voorwaarts komen;

laat Bruidegom opslaan. bruidegom pal rechts van het altaar

U bent de gekozene.
Maar eerst zal ik u reinigen zodat u een wijze keuze kunt maken. (wierook)
Daal af naar de Zeegrot en kies een bruid, zij zal uw Maan zijn.

Maanspiegel

In lang vergeten dagen toen de Aarde nog jong was,
leefde in het land van de Lange Nacht een prachtige vrouw.
Zij had schitterend haar.
Zij droeg een ketting van gitten om haar hals.
Haar huid was als de binnenkant van een oester.
Haar ogen als grijze regenwolken,
en zij bewandelde de Aarde met schoonheid en grote kracht.
De Zon verlangde naar haar
en hij richtte voor haar een troon op in de nacht,
en hij bescheen haar met zijn licht,
zodat de nachtelijke hemel door haar verlicht werd.

Dochter van de Maan, sta op,
ik zal ook u reinigen, zodat u een verstandige keuze kunt maken.
(wierook)

Laten we kijken naar het Mysterie dat nu plaats vindt.

1. Gaat aan de voorkant slaan. tussen bruid en bruidegom in.
2. maakt sigil van de zon met rozenolie op het voorhoofd van de bruidegom
3. Geeft hem de rode roos.

Haal de gekozen Maan,
en breng haar voorwaarts
zodat we de Zon en de Maan kunnen verenigen.

Bruidegom
geeft bloem aan Bruid. en brengt haar naar hel altaar. naar de HP'ss

Hogepriesteres
Maakt het sigil van de Maan op het voorhoofd van de bruid met rozenolie

De Zon heeft zijn Maanbruid gekozen.
De Maanbruid komt stralend tevoorschijn vanuit de Oerwateren.
De Zon en de Maan vieren samen hun huwelijksfeest.

Kijk hier tegen de achtergrond van het altaar van de Sterren
staan nu de Zon en de Maan in deze gewijde ruimte,
als een Bruidegom met zijn Bruid.
De contouren zijn nu ingevuld door' twee stralende mensen.

Over de paden van lief en leed,
dwars door het brandende bos,
door diepe dalen en over hoge bergen reisden ze,
verbonden door warmte en liefde.
Ze ontdekten elkaar,
ze ontwikkelden elkaar en groeiden samen:
in hun passie voor de kunst, voor de natuur, voor de wetenschap,
in sensitiviteit en spiritualiteit,
in hun vermogen om hun dromen te laten uitkomen,
staan ze nu hier - tezamen
met de wil om het pad van de Feniks verder te lopen in Tweezaamheid
Bruid, zoon van de Zon, geef mij je hand.
Is het je vrije wil om, de Maanbruid te trouwen?

getuigen van bruid en bruidegom brengen de ringen, elk van de getuigen geeft één ring

Bruidegom ................. geeft ring aan de bruid

Hogepriesteres;
bruid,(naam)Dochter van de Maan.
In jouw handen ligt de kracht van de betovering.
Deze gave die gegeven is aan alle vrouwen ligt nu in jouw handen.
Is het je vrije wil om de bruidegom (naam), de Zoon van de Zon te trouwen?

Bruid ................. geeft ring aan de bruidegom

Hogepriesteres;
Twee ringen aan elkaar geschakeld vormen samen het lemniscaat
- het teken van de Goddelijke Eeuwigheid,
twee verbonden ringen vormen samen het Vesca Pisccs
- het Teken van dc Godin.

Het mannelijke wordt gesymboliseerd door een wit lint,
het vrouwelijke wordt gesymboliseerd door een rood lint.
Bij een trouwerij in de oude traditie
worden de bruid en de bruidegom aan elkaar verbonden
door de handen met deze linten aan elkaar te knopen.

Wikkelt de linten om de polsen van bruid en bruidegom
Astrologisch gezien wordt het huwelijk gesloten
op het moment dat deze magische knoop wordt gelegd,
en helpers, kijk op jullie klok, en onthoud dit tijdstip,
want dat moment is NU !!!!!

Hogepriesteres legt de knoop in het lint.

In de oude traditie is de kelk gevuld met wijn: het vrouwelijke
(vult de kelk met miswijn)
en symboliseert het witte misbrood het mannelijke.
(legt misbrood op het pentagram)

Grote hostie -
Breekt het brood, één helft onder de kelk.
de andere helft in tweeën verdelen voor bruid en bruidegom.
consecreren

Bruid en bruidegom
Doop het brood in de wijn en geef het aan elkaar
Dan delen bruid en bruidegom samen brood en wijn uit aan de gasten

Hogepriesteres
Nu is alles compleet. Laten we de Zon en de Maan bedanken.

Zonnespiegel; Vuur en levenskracht van de creatie.
Kijk naar de mensen eu verwarm heu.
Bewaak de vuren in het diepst van dc Aarde en geef ons overvloed.

De Hal der reflecties is geopend
en eenieder zal de puurheid van de Zon aanschouwen.
gaat rond met de Zonnespiegel langs de mannen en laat ze in de spiegel kijken.

Maanspiegel:
Gratie en schoonheid van de creatie.
Kijk naar de mensen en verrijk hun leven.
Bewaak de zeeën van dc Aarde die ons bedreigen,
en verlicht de donkere nacht.

De Hal der Reflecties is geopend
en eenieder zal de schoonheid van de Maan aanschouwen.
gaat rond met de Maanspiegel langs de vrouwen en laat hen erin kijken.

Hogepriesteres
Ik ga nu de ceremonie sluiten,
daarna lopen de bruid en de bruidegom door het middenpad;
geachte aanwezigen, ik wil jullie vragen om de bloemblaadjes nu te nemen
en ze te zegenen met bloemen als ze langs jullie lopen.
Daarna verlaten jullie de zaal in de richting van de feestzaal.

Tot zo ver deze moderne huwelijksceremonie. Sterzoeker is benieuwd wat uw ervaringen zijn met rituelen, wellicht bent u in het bezit van rituelen wilt u deze met ons delen.

RITUEELBEGELEIDING, wat het wel en wat het niet is.

Sinds een aantal jaren kan men zich in Nederland laten opleiden tot ritueelbegeleider. Het woord ritueelbegeleider wekt associaties met de oude rituelen, met priesters, sjamanen, heksen, gewaden, wierook en hypnotiserende zangen. Degenen die van oudsher voorgingen in een ritueel legde de verbinding tussen de feitelijke en de spirituele wereld. Het waren de ingewijden, de officiële bemiddelaars tussen de twee werelden. Ze waren bekleed met gezag en dat was aan de buitenkant te zien aan de symbolen die ze met zich meedroegen. Zij beschikten over kennis van de geest en de geesten. Hun leven stond in dienst van de mensheid met zijn noden en verlangens. Hun bestaan was een vanzelfsprekend deel van het gewone leven want zij waren de verkeersregelaars tussen deze en de volgende wereld. Wat zij deden was geen werk maar een roeping.

Deze blog is geschreven door; De kritische Magier. foto: uitvaart Rav Kaduri Z”L

De grote en kleine religies bieden ook tegenwoordig nog rituelen voor elke gelegenheid. Voor de kerken was het voltrekken van persoonlijke rituelen voor trouwen, uitvaart, doop en huwelijk altijd een behoorlijke bron van inkomsten. De kerken hebben zichzelf echter van de mensen vervreemd door hun ijzeren dogma’s en het onvermogen om hun oude leerstellingen aan te passen aan moderne omstandigheden. De rituelen zijn grotendeels ontdaan van hun intrigerende romantiek en de symbolentaal die alleen met het hart te begrijpen is. In die hoek vinden we geen verkeersregelaars meer die ons helpen met het oversteken naar een nieuwe bestaansvorm. Is daarom het vak van ritueelbegeleider in het leven geroepen?

Nee, beslist niet. Hoewel het Humanistisch verbond al lange tijd voorzag in eenvoudige rituelen, zette een soort instituut dat zich Het Moment noemt een commerciële opleiding tot ritueelbegeleider op. Voor ruim 4000 euro kan men daar 12 lessen krijgen die vrijwel niets met rituelen te maken hebben. Men richt zich vooral op de uitvaartrituelen, de voorbeelden die in de lessen gegeven worden komen van de gevestigde religies en bieden niets nieuws. De 12 lessen bestaan uit de volgende onderdelen: oriëntatie op andermans rituelen, diapresentaties daarvan, hoe kom ik aan klanten, hoe presenteer ik mijzelf (inclusief kledingadviezen!), hoe zet ik mijn bedrijf op, hoe calculeer ik scherp, hoe maak ik een lokkende website, hoe geef ik een interview, persoonlijke presentatie en wat oppervlakkige coachingstechnieken.

Het is een inhoudsloze opleiding. Het Moment heeft op een zeker punt zichzelf als post-HBO opleiding aangeprezen, maar is daarvan teruggefloten. Het is echter wel zo dat alle opleidingen “uit het vrije veld” (dus zonder overheidsgelden) mogen doen wat ze willen, er is geen toezicht op de kwaliteit en geen controle op de lessen en de organisatie. Kassa!

Geen wonder dus dat aspirant-ritueelbegeleiders liever de gratis cursus bij het Humanistisch Verbond volgen om daarna toch een eigen winkeltje als ritueelbegeleider te openen waar voor een dikke 500 tot 750 euro hun hulp ingeroepen kan worden. De eigen ritueelbegeleiders van het Humanistisch Verbond werken gratis. Er is dus groot ongenoegen bij het Humanistisch verbond over deze vorm van gebruik van hun kennis.

In deze vorm van ritueelbegeleiding is geen droog brood te verdienen. Een enkeling die ritueelbegeleiding combineert met een uitvaartdiploma kan nog wel wat succes hebben, de rest heeft het nakijken. Dat komt mede omdat Het Moment het uitvaartpersoneel van grote ondernemers zoals Monuta en Yarden een verkorte training in ritueelbegeleiding geeft. Wie dus denkt een bestaan te halen uit dit vak kan het vergeten, daar zorgt Het Moment zelf wel voor.

Het Moment heeft ook een z.g. beroepsvereniging van ritueelbegeleiders opgericht en heeft daar notabene zelf zitting in. Een onfatsoenlijk stuk belangenverstrengeling. Zo houdt Het Moment leuk de vinger aan de pols, maar wie klachten heeft hoeft niet op een onpartijdig oordeel van deze beroepsvereniging te rekenen. Het is puur buitenkant en grenst nauw aan misleiding. Een beroepsvereniging wekt immers de indruk van betrouwbaarheid. Vergeet het.

In de praktijk komt het er op neer dat nabestaanden zelf het ritueel samenstellen, maar daar dan wel dik voor moeten betalen. De ritueelbegeleider die volgens de opleiding van Het Moment werkt faciliteert hoogstens de uitvoering, maakt misschien wat tekstjes en adviseert bij de styling van een uitvaart. Een toverwoord dat Het Moment altijd heeft gehanteerd is “het persoonlijke symbool”. Dat kan van alles zijn, van een knotje breiwol omdat oma van breien hield, tot het fietswiel omdat wijlen oom Piet een verwoed wielrenner was.

Is dat alles? Ja, inderdaad. Het zelf beschilderen van een kist is een aardige vondst maar is een diep doordenkertje als je dat tot een ritueel wilt rekenen. Zo zijn er meer voorbeelden van handelingen die door nabestaanden gedaan kunnen worden tijdens een uitvaart. Dit zijn echter ceremoniële onderdelen en kunnen nog lang geen ritueel genoemd worden.

Ongeacht de ontkerkelijking hangt ook de moderne mens naar echte rituelen. Het geeft het leven immers een diepere betekenis door het gevoel van verbondenheid met een groter geheel. Op zoek naar dat gevoel van eenheid en universaliteit neemt men echter alles voor zoete koek. Kerkelijke rituelen missen vaak de link met het persoonlijke, exotische rituelen zijn lastig te doorgronden wanneer ze cultuurvreemd zijn, zelfbedachte rituelen missen vaak het universele.

Het broddelwerk dat onder de naam rituele magie schuilgaat is eerder angstaanjagend dan geruststellend. En toch blijft de behoefte aan echte rituelen bestaan. Deze behoefte drijft sommigen in de armen van knoeiers want Het Moment en de Temple of Starlight verdienen nog steeds fors aan de naïviteit, de hang naar glamour en de onwetendheid. De moderne rituelen zijn een hebbeding geworden, snel en makkelijk. Duur wel, maar dan heb je ook niks.

En toch is er een uitzondering in dit land. Twee keer had ik het genoegen een even eenvoudig als zeldzaam pakkend uitgeleideritueel mee te mogen maken. Het waren echte rituelen die alle aanwezigen diep lieten focussen op hun eigen binding met een overledene, die deze binding een eeuwigheidswaarde meegaven en op die manier zowel het uitgeleiden doen als het verder leven met het verlies emotioneel acceptabel maakten.

Twee maal betrof het hier een Kabbalistische ritueel in pure vorm. Zelfs degenen die niet vertrouwd waren – en dat waren de meeste aanwezigen – herkenden verschillende elementen van het ritueel. Wonderlijk genoeg was het de eenvoud die het zo makkelijk maakte om het tijdelijke en het eeuwige te verbinden en troost te vinden in het ritueel.

Een grote uitvaartonderneming had het experiment aangedurfd en was verbijsterd over de pracht en de impact van deze rituelen. Geen wonder dat hier vraag naar kwam. De ritueelbegeleiders die deze rituelen samenstellen, regisseren of uitvoeren zijn dan ook bijzondere mensen. Ten eerste zijn er geen extreem hoge kosten aan zo’n ritueel verbonden. Als het mogelijk is worden nabestaanden zelf bij de uitvoering van het ritueel betrokken.

Elk ritueel is een van-hart-tot-hart-ritueel. Zij stellen niet alleen uitgeleiderituelen samen, maar ook herbindingsrituelen, sterkingsrituelen en overgangsrituelen van allerlei soort, maar altijd doen zij dat op verzoek. Ik moet eerlijk bekennen dat ik zelden heb meegemaakt dat de ingewikkelde Kabbalistische symboliek zo goed werd beheerst dat het voor een kind te begrijpen was.

Dit zijn de ware rituelen. Dit zijn ook de ware specialisten want zij leggen geen nadruk op een bepaalde religieuze stroming of onderstroming. Zij pakken de oude symboliek bij de menselijke kern en dan zie je dat die voor iedereen en overal van toepassing is.

Wat zich tegenwoordig ritueelbegeleider noemt is in de meeste gevallen te vergelijken met een uit Amerika overgewaaide wedding planner. Wie dat wil hoeft niet ontevreden te zijn met een leuk stukje oppervlakkige show met wat status. Wie een werkelijk diep ritueel zoekt voor de belangrijkste momenten in een mensenleven slaat dit soort ritueelbegeleiders over. Hoed u voor namaak is een oud advies. De belangrijkste gebeurtenissen van uw leven komen immers niet meer terug.

Ritueelbegeleiding, wat is dat?

Het wiel wordt alle dagen opnieuw uitgevonden en de uitvinders doen hun best om nieuwe namen te geven aan iets dat iedereen al kent. Ritueelbegeleiding is zo’n wiel. Een aantal jaren geleden startte een twijfelachtige onderneming in het oosten des lands een cursus ritueelbegeleiding. Men koos voor uitvaartrituelen. Het kernmateriaal was met jat- en plakwerk in elkaar geflanst, men bracht deze panache als post-HBO opleiding want men wilde zichzelf als instituut in de markt zetten. De prijs van deze opleiding was gelijk raak: 4000 euro voor 12 zaterdagen gezwam in de ruimte. Wat een ritueel was kon echter niet uit de lessen worden vernomen want de lessen gingen over marketing, presentatie (van gebakken lucht), coaching van mogelijke cliënten en adviezen over kleding en make up. Over deze cursusbieders en hun praktijken is nog meer te vertellen, maar nu richten wij ons in deze blog op het ritueelbegeleiden zelf.

Onlangs verscheen in de Volkskrantmagazine van zaterdag(11-12-2010) een interview met mevrouw Berkvens. Zij is dominee en bijzonder hoogleraar Europeese Cultuur aan de Radbout Universiteit in Nijmegen. Mevrouw Berkvens opereert ook als zelfstandig ritueelbegeleider. Zij schreef het boek “Vrije Rituelen”.

Volgens mevrouw Berkvens hebben mensen behoefte behoefte aan rituelen. De vertrouwde leveranciers van rituelen – de kerken - zijn niet meer in trek en daarom componeert zij rituelen.

De voorbeelden van haar rituelen zijn echter geen rituelen maar een pakket symbolische handelingen die afgestemd zijn op een persoonlijke situatie. Deze handelingen zijn absoluut niet van dezelfde orde als een ritueel dat de verbinding legt tussen de spirituele en de stoffelijke wereld. De kerken waren hierin gespecialiseerd. De belangrijkste reden dat deze rituelen niet meer populair zijn is gelegen in het feit dat mensen zichzelf niet erkend voelen in die rituelen. De hogere machten staan centraal, niet de beleving van de nabestaanden, laat staan de overledene zelf.

Er zijn werkelijk nog priesters die het voor elkaar krijgen om niet eens de naam van de overledene te noemen bij het laatste afscheid. En dat terwijl de overleden persoon een trouwe kerkganger m/v was. Zulke dingen zetten veel kwaad bloed bij de nabestaanden, maar daar laat zo’n priester zich niet gelegen liggen. Het is dus ook geen wonder dat er een behoefte ontstond aan een ander soort rituelen. Men wilde zowel zichzelf als de ander kunnen herkennen in een ritueel. Dan moet je niet bij een kerk zijn.

De behoefte aan rituelen is nooit veranderd. Op de keerpunten in een mensenleven is de behoefte aan markering het grootste. Geboorte en overlijden, welkom en afscheid, verbinding en ontbinding van maatschappelijke verbanden, zijn zulke keerpunten. Op zulke momenten wil men zich verbonden voelen met een groter geheel. Dat kan in een ritueel.

Het is daarom dat het maken van het ochtendtoilet, het drinken van een kopje koffie op een vaste tijd, een vast familiebezoek enz. geen rituelen zijn maar gewoonte handelingen die een vast patroon markeren. Een ritueel verbindt de zichtbare en de onzichtbare wereld. Berkvens stelt die handelingen echter gelijk aan rituelen. Een onjuiste benadering die mensen op het verkeerde been zet.

Of de behoefte aan rituelen groter of kleiner is geworden, is van geen belang. De behoefte is er altijd geweest en de kerken hebben lange tijd het monopolie gehad waarmee zij zich een flinke inkomstenbron verschaften. Daaraan is een eind gekomen. In zoverre springt Berkvens in een gat. Zeker lukt het om met Berkvens adviezen meer betekenis te geven aan belangrijke gebeurtenissen, maar ook dan is het woord ritueel niet van toepassing op zulke handelingen. Kortom, Berkvens componeert een ceremonie, geen ritueel. Een ceremonie richt zich op vormgeving, een ritueel op inhoud.

Er zijn veel zelfstandige ritueelbegeleiders. Dat zijn de mensen die de fake opleiding van het instituut in het oosten des lands hebben gevolgd. Zij verdienen geen droog brood. Een enkeling combineert deze cursus met een opleiding uitvaartbegeleiding (een heel serieuze opleiding). Dit zijn uitvaartondernemers die ook het schrijven van toespraken en wat speciale arrangementen met een persoonlijk karakter kunnen verzorgen. Dit kunnen kleine uitvaartondernemers zijn maar sinds een aantal jaren kan men ook bij de grote uitvaartondernemingen terecht voor persoonlijke wensen. Dat komt omdat het troebele instituut ook in company trainingen geeft bij de grote uitvaartondernemingen.

Hadden de zelfstandige ritueelbegeleiders al enorme moeite om een opdracht te krijgen, nu is het bijna onmogelijk omdat de grote jongens zelf in de extra’s kunnen voorzien dankzij dezelfde opleider. Zo wordt dus het gras voor de voeten van een zelfstandige ritueelbegeleider weggemaaid.

Wie een echt ritueel wil die kan het beste een echte ritueelbegeleider zoeken. Daarmee wordt iemand bedoeld die begrijpt dat een ritueel eenvoudig, begrijpelijk, van-hart-tot-hart moet zijn en de invoelbare verbinding tussen deze en de volgende wereld kan leggen. Dit soort ritueelbegeleiders is zeer schaars, maar zo’n ritueel is dan ook onvergetelijk.

Wat kost een ritueelbegeleider? Hangt er vanaf. De ritueelbegeleiders die door het “instituut” zijn afgeleverd vragen het grote geld. Men moet dan al gauw vanaf 500 euro denken. Vaak is het veel meer. Soms vergoedt een verzekering een deel van de persoonlijke wensen. In de meeste gevallen dekt dat de kosten echter niet. En wat krijgt men er voor? Een beetje decorum en een goed gevoel, zo lang het duurt.

De belangrijke momenten in een mensenleven zijn echter meer waard dan versiering, een drijfkaarsje en een bloemetje. Het “instituut” schermt graag met zoiets als het Persoonlijke Symbool. Wat is dat dan? Dat is iets dat bijvoorbeeld een overledene bij leven heeft gekenmerkt. Als opa graag ging vissen dan kan per persoonlijke symbool dus een hengel zijn. In een toespraak kan hierop worden “ingehaakt” en de hengel van opa kan in een bloemstuk worden verwerkt. Mooi, maar oppervlakkig. Oppervlakkigheid is dan ook het kenmerk van het gros van de hedendaagse ritueelbegeleiders.

De ware ritueelbegeleider heeft ten eerste kennis van een scala rituelen. Er kan dan een keuze gemaakt worden uit het meest passende ritueel voor de gelegenheid. Zo’n ritueelbegeleider is een kunstenaar met een groot inlevingsvermogen. Nodeloos vertoon is uit den boze, paganistische rituelen kunnen afschrikken, traditionele rituelen kunnen te onpersoonlijk zijn, modern-magische rituelen zijn veelal onbegrijpelijk. Het is dus zaak om een echt ritueel samen te stellen dat verbindt en sterkt of verzoent. Men moet er kracht uit kunnen putten om de nieuwe levensfase binnen te gaan. Kom daar maar eens om.

Voor zover bekend bij Sterzoeker is er maar een Ritueelbegeleider in Nederland die dit waar maakt. Uitgerekend deze ritueelbegeleider is niet te vinden op het internet en dat is geen toeval. Sterzoeker beschikt echter wel over de nodige informatie over deze ritueelbegeleider en kan het mailcontact leggen.

Ongetwijfeld zijn Berkvens’ ritueelsuggesties goed bedoeld en een uitkomst voor wie het snel en populair wil. Wie diepgang zoekt moet zich hoeden voor namaak. Hoge kosten zijn beslist niet nodig, integriteit en oprechtheid wel.