Bekende Auteurs over Inwijding

Over inwijding is op Sterzoeker al heel veel geschreven. In dit blogartikel doet Sterzoeker dat eens niet zelf en laten we bekende auteurs aan het woord en we plaatsen citaten en spreuken die betrekking hebben op inwijding.

Bij werkelijke inwijding gaat het er niet om dat geheime kennis wordt overgedragen aan een leerling door een meester of gevorderde. Inwijding is een proces in de leerling zelf, waarbij hij zich bewust wordt van datgene wat voordien onbewust in hem was. Hij wordt zich ervan bewust dat er iets van het ware zelf in hem aanwezig is en dat ook de wereld van de demonen in zijn innerlijk aanwezig is. Deze bewustwording is een innerlijk werk, dat hij zelf moet verrichten. Tot op zekere hoogte kan hij van buitenaf worden ondersteund. Dat is de taak van de mysterieschool waar hij deel van uitmaakt.
Konrad Dietzfelbinger

Wanneer we op het pad eenmaal het punt hebben bereikt waarop de inwijding begint, zullen we ons ter voorbereiding op deze inwijding voor tests zien geplaatst op elk van deze niveaus: lichaam, ziel en geest.
White Eagle

Iedere toets die men op de juiste wijze heeft doorstaan, wordt beloond met groei in intuïtieve
kennis, karaktervastheid of inwijding in een hoger bewustzijn.
Paul Brunton

Er is een weg, steil en doornig, bezet met gevaren van allerlei aard, maar toch een weg, en hij leidt naar het Hart van het Heelal. Ik kan u zeggen hoe gij Hen vinden kunt, die u de geheime doorgang zullen tonen, welke alleen naar binnen leidt en achter de nieuweling voor altijd sluit. er bestaat geen gevaar, dat onversaagde moed niet overwinnen kan. er bestaat geen beproeving, waar vlekkeloze reinheid niet doorheen kan komen. Er is geen moeilijkheid, welke een krachtig denkvermogen niet te boven komen kan. Voor wie overwinnend omhoog gaan is er een beloning boven woorden: het vermogen om de mensheid te zegenen en te redden. Voor hen die te kort schieten, zijn er andere levens waarin het slagen komen kan.
Helena Petrovna Blavatsky

Een inwijding is een uitbreiding van bewustzijn – een middel tot het openstellen van het denkvermogen en het hart voor een erkenning van hetgeen in de werkelijkheid reeds bestaat.
Alice Bailey

Inwijding is het gevolg van het vermogen om begoochelingen en illusies te boven te komen die de waarheid versluieren en het bewustzijn beperken. Inwijding wordt door alle levensvormen, groot en klein, ervaren. In ons zonnestelsel is het inwijdingsproces gebaseerd op een patroon dat zich weerspiegelt in het geheel, door alle onderdelen heen.
Alice Bailey

De grote spirituele leraren zijn ingewijd door God zelf, en zij bewijzen hun inwijding niet door hun beweringen, maar door hun werken.
Hazrat Inayat Khan

Het pad van inwijding is ook een pad van beproevingen: tests van degene die inwijd, beproevingen van God, van het zelf en van de wereld. Het ondergaan van deze beproevingen is een teken van werkelijke vooruitgang in de leerling, terwijl degene die deze beproevingen niet ondergaat zijn tijd verspilt.
Hazrat Inayat Khan

Er zijn drie eisen die met inwijding samenhangen: belofte, trouw en zwijgen. Er zijn momenteel nog vele groeperingen die schermen met het “worden ingewijd”, maar je kunt aan de aanhangers zien dat dit woord loos alarm is, een etiket om mede te pronken. Levende in de Aquarius-era is er aan de vorm van inwijding veel veranderd, maar het is logisch dat de essentie altijd dezelfde blijft. Innerlijke waarden, zoals die van de inwijding, veranderen nooit. Het is onmogelijk dat iemand die is ingewijd bijvoorbeeld doden kan, of vervloeken, of haten.
Henk Leene

Voor een dier is angst een belangrijke gids, want angst beschermt het dier tegen gevaar. Maar de mens moet zich niet langer laten leiden door angst. Daarom is inwijding er altijd op gericht geweest om kandidaten te leren angst te overwinnen. De gruwelijke beproevingen waaraan leerlingen in de oude heiligdommen werden onderworpen hadden geen ander doel dan hen de angst te doen overwinnen die ze hadden geërfd uit het dierenrijk.
Omraam Mikhaël Aïvanhov

Het weten en kunnen dat iemand door inwijding ten deel valt, zou hij zich zonder die inwijding pas in een zeer verre toekomst – na tal van incarnaties – langs een heel andere vorm eigen kunnen maken. Wie nu wordt ingewijd, leert iets kennen dat hij anders pas veel later, onder heel andere omstandigheden zou ervaren.
Rudolf Steiner

Natuurlijk is het zo dat iemand door inwijding buitengewone feiten leert kennen, waar anderen geen weet van hebben. Maar deze kennis is niet het doel, enkel middel tot het doel. Het doel is dat de aspirant-ingewijde zich door zijn kennis van de hogere werelden een groter, waarachtiger zelfvertrouwen, een grotere moed en ook zielengrootheid en volharding eigen maakt dan in de regel in de lagere wereld kunnen worden bereikt.
Rudolf Steiner

De natuurgeboren mens is toegerust met alle noodzakelijke vermogens, en hij wordt nu geplaatst voor de ontwikkelingsgang van zijn hogere Natuur. Alles wat voorheen op dit gebied tot het terrein van inwijding werd gerekend, vormt thans de eerste stappen op het pad van de bovennatuur, die door zelfverwerkelijking moet worden gerealiseerd. Wilt u het woord “inwijding” bewaren, spreek dan van zelf-inwijding.
Jan van Rijckenborgh

De inwijdingsmethode van de nieuwe era heeft betrekking op de persoonlijkheidsverwisseling, het geheim van de evangelische wedergeboorte. Geen persoonlijkheidssplitsing en geen persoonlijkheidscultuur, geen ontduiking of verheffing van iets dat wetmatig ten ondergang is gedoemd, doch persoonlijkheidsverwisseling, namelijk het opbouwen in de kracht van christus en zijn hiërarchie van een geheel nieuwe persoonlijkheid, terwijl de geest nog in de oude optreedt.
Jan van Rijckenborgh

Temple of Starlight van Ina Custers op Nondeju

Omroep Brabant heeft vanaf dinsdag 5 april een start gemaakt met een reeks van 10 TV uitzendingen over religie en spiritualiteit, met de titel "Nondeju!". De presentatrice van het programma is Maud Hawinkels. In aflevering 3 van "Nondeju!" is Maud te gast bij The Hermetic Order of the Temple of Starlight van Ina Custers- van Bergen. In deze blog volgt een verslag van de uitzending over de Temple of Starlight, van dinsdag 19 april.



Het was natuurlijk al te verwachten dat The Temple of Starlight haar opwachting zou maken in een van de uitzendingen van Nodeju, aangezien Ina Custers met een van haar drie Loge's in Eindhoven resideert. Aangezien programmamakers op zoek zijn naar sensatie en Ina Custers graag reclame maakt voor haar orde, om nieuwe leden te werven, hebben de twee partijen elkaar in het concept van Nondeju kunnen vinden.

Wat Sterzoeker opvalt in de opnames van Nondeju, in de TOS-tempel, is dat er geen sfeer heerste. Dat heeft niks te maken met een aanwezige cameraploeg, want de deelnemers zouden evengoed gefocust kunnen zijn, dat zijn ze niet. Dat zie je aan de gezichten en aan de bewegingen. Het zou best kunnen dat dat altijd zo is. Dat kan ook heel anders.

Het oogt als een zielig troepje dat slungelig de rondgang doet. Dat hoort geconcentreerd, rechtop en mooier in z'n geheel te zijn. We zien te veel handen boven het altaar, een te vol beeld. Teveel troep. Een overdreven pentagram met edelsteentjes, een staf die van de new-age winkel Mystiek komt (fabriekswerk, duur en grof), een kelk die je in elke heksenwinkel of fair kunt kopen. Het altaarkleed lag trouwens verkeerd. Teveel aankleding, te weinig focus. Maar dat is ook niks nieuws. We zijn bang dat dit dagelijkse gang van zaken is binnen de TOS. Dat komt ook doordat er te weinig "dragers" meer zijn in Ina Custers haar ploeg. Dat is nou het nadeel van veel verloop en voor het geld gaan. Het gevolg is dat je de mensen niet kunt vasthouden.

Het interview is knullig. Ina Custers weet dat ze niet voor een camera kan werken. Nou, laat dan iemand anders het woord doen en maak jezelf schaars. Dat werkt veel spannender. BajorRon had dit maar al te graag van haar willen overnemen.

De uitzending opent met een vrolijke Maud Hawinkels die aankondigt dat zij onderweg is naar de orde van the Magic Starlight. Een muziekje met de tekst "starlight" zet in. Hawinkels zingt vrolijk mee. Hoe zij aan de Magic Starlight-naam komt is een raadsel, of ze speelt dat ze niet goed geluisterd heeft en de naam van de Temple of Starlight is vergeten, of het is desinteresse. Het komt op ons over alsof Hawinkels zich niet in de groepering heeft verdiep, waar ze bij op bezoek gaat.

Hawinkels meldt dat the Magic Starlight een soort combinatie is tussen heksen en magiërs en het gaat om rituelen. Ze heeft afgesproken met Ina Custers. De priesteres of opper-heks.

We zien vervolgens een opname, van een ritueel, gemaakt in een vrijmetselaars loge. De ruimte is aangekleed met een midden-altaar, en op de vier kwartieren zien we de blauwe tentjes, die we ook zagen op de website van The Temple of Starlight, op de foto's van de babylon-magic workshop. De vier tentjes hebben binnen de magie totaal geen toegevoegde waarde, maar bij de TOS wil het oog ook wat. Een eenvoudig tafeltje op de kwartieren had ook volstaan. Een zevental leden lopen de processieronde van het openingsritueel. Ze zijn gekleed in rituele gewaden, met Egyptische nemes-hoofddoek op hun hoofd. Sfeermuziek klinkt op de achtergrond.

Er volgt een stukje interview met Ina Custers. We zien een sjofel gekeelde Ina Ina Custers, in een zwartje jas, met een verschoten luipaard-bontje in de nek die uit de jas steekt, grote zigeunerachtige oorbellen. Ze staat naast Hawinkels met dikke ogen. Ina Custers lijkt oud geworden en met de altijd slechte houding (opgetrokken schouders, kromme rug), met vettig piekhaar, met vlecht.

Met haar Tita-Tovernaarsdochter uiterlijk wil Ina Custers de kijker doen geloven dat zij een ware magiër is. De indruk die zij maakt is echter niet bepaald het beeld wat wij bij een magiër, die alles onder controle heeft, voor ogen hebben. Als Ina Custers spreekt komt bij Sterzoeker ook even het beeld van de slang naar boven. Als ze spreekt komt voortdurend dat tongetje van haar even naar buiten, gelijk een serpent die prooi bespeurt. Het zullen wel de zenuwen geweest zijn, voor deze opname, mogen we hopen.

"In een sprookje is een heks eigenlijk nooit goed nieuws. Hoe zit dat bij jullie?" Vraagt Hawinkels aan Ina Custers. "Het is heksen magiër-achtig, heb ik begrepen", vult nog Hawinkels aan.

Ina Custers antwoord: "Wij zijn geen heksen, heksen is iets heel apparts. Wij zijn magiërs. Magiërs die hoorden eigenlijk van oudsher, tot de gro.....hoe moet je dat nu zeggen tot de gevestigde orde. Als je terug gaat naar Egypte, dat is eigenlijk de bakermat van de magie. Egypte en Babylon, daar waren de magiërs de grote geleerden, uit die samenleving. Magie is eigenlijk een oude methode om persoonlijke effectiviteit bij mensen aan te leren.

Wederom zien we een opname van het ritueel. "We gaan terug naar de bron, naar de eerste tijd" Citeert Ina Custers. Ondertussen laat het twittervogeltje, welke in beeld verschijnt, ons weten: "De tempel is een geheim genootschap waar hoge magie wordt beoefend door middel van rituelen". In feite is dit een flauwekul boodschap. In werkelijkheid is de orde van Ina Custers - van Bergen helemaal geen geheim genootschap. Er wordt immers in het openbaar heel veel ledenwerfacties gedaan door de TOS. De TOS heeft een openbare gelikt website. Dan kan de TOS nooit "geheim" zijn.

Iedereen kan aan de bijeenkomsten van Ina Custers meedoen. Er is dan niets van een geheim te de vinden bij de TOS. Wat onderwezen wordt is ook niet geheim, dit is voor het grootste gedeelte op internet en in boeken te vinden. Het enige wat je waarschijnlijk niet zult vinden, zijn de mysteriespelen die Ina Custers gebruikt. We schrijven hier opzettelijk mysterie spelen, want het zijn in feite geen magische rituelen. Deze spelen zijn oorspronkelijk niet van Ina Custers haar hand. maar zijn in het geheel van de SOL van Dolores Ashcroft Nowicki afkomstig.

Inmiddels circuleren deze van origine SOL-spelen buiten het internet rond en zijn ze reeds bij Sterzoeker bekend. Ook in de door de TOS gebruikte mysteriespelen zijn geen geheimen of bijzondere openbaringen te vinden. De enige voorwaarde om toegelaten te worden tot deze orde is dan ook dat men 85 euro per les aan Ina Custers betaald.

Ina Custers laat ons weten dat het een kunde, kunst en wetenschap is. Het doel is om je maximaal te ontwikkelen, dat je de talenten die je hebt, dat je die tot volle bloei weet te brengen. Of je nu wel of niet geloofd en je hoeft geen gelovige te worden in de Egyptische religie, om met de Egyptische magie te werken, om daar vruchten van te plukken.

"Oh, gij die het universum voedt" ontsluier voor ons....", horen we Ina Custers zeggen, terwijl ze met een aansteker een kooltje voor in de wierookbrander aansteekt. Rond het altaar zien we drie van haar volgelingen staan, waarvan er twee, net als Ina Custers, een blauw gewaad dragen. Dit wil zeggen dat deze volgelingen, binnen de TOS, de twee graad van inwijding hebben ontvangen. We zien hier dan ook meteen de enige twee tweede graads leden die haar orde telt. Voor deze documentaire heeft ze assistentie gevraagd van haar meest trouwe leden. Op het altaar zien we behalve het wierookvat, 5 kaarsjes die een pentagram vormen, een extra lichtje in het midden en een kelk voor de rituele wijn.

"De eerste zaad van de creatie komt voort uit de kosmische zee", horen we een mannelijke volgeling zeggen. In zijn hand houdt hij een kristallen bol. Dit is de zogenaamde zaadsteen van de Temple of Starlight.

Daarna wordt Ina Custers geintervieuwd in de bibliotheekruimte van de Vrijmetselaarsloge. Op tafel heeft zij de regalia van de tempel uitgestald. We zien een goedkoop koffertje, van de Xenos, met een sticker met het TOS-logo. In de koffer, een staf, een pentagram, en een kelk. Op de tafel ligt verder nog een zwaard, een lesmap, wat boeken, waarvan eentje van Dion Fortune, met daarop een pak tarotkaarten. Dit is de regalia van de Temple of Starlight, een nogal pover geheel. Spullen die op iedere fantasy markt te koop zijn en van weinig bezieling en gevoel voor verfijning getuigen en het vooroordeel over magie bevestigen.

Hawinkels stelt: "We gaan dadelijk een ritueel doen en dit zijn de voorwerpen die we daar bij nodigen hebben". Dit wordt door Ina Custers bevestigt. Het zwaard baart Hawinkels enigszins zorgen. Even voelt ze aan haar keel. Ina Custers vertelt dat het zwaard uit de tijd stamt dat deze traditie nog ondergronds was en je dus een wachter aan de deur nodig had om te zorgen dat geheime rituelen van de ordes niet ontdekt werden.

Hiermee gaat Ina Custers voorbij aan ware betekenis van het zwaard binnen de magie. Een zwaard in de handen van een fysieke wachter bij de deur is iets wat zij ontleend heeft aan de functie van dekker, welke bekend is binnen de vrijmetselarij, en is derhalve helemaal niet noodzakelijk of gebruikelijk binnen magische rituelen. Het zwaard is normaliter vertegenwoordiger van een van de elementen en dus perse niet bedoeld om fysiek ongenode gasten mee te ontvangen en af te weren. Ina Custers zou als magus beter moeten weten.

Vervolgens zien ze wederom een stukje uit het ritueel. Er staat een wachter met een zwaard en we zien een Hawinkels in een wit gewaad met nemes de tempel binnenkomen.
Ondertussen vertelt Ina Custers dat al deze voorwerpen een symbolische waarde kennen. Op het moment dat ze gebuikt worden gaat het om de betekenis die er achter zit. Ina Ina Custers laat haar toverstaf zien. Om haar nek draagt ze een afbeelding van Anubis, de duistere kracht en patroonheilige van de Temple of Starlight.

Hawinkels concludeert dat zij de voorwerpen niet mag aanraken. Zij wil weten waarom niet. Ina Custers antwoord: "Omdat deze voorwerpen gewijde voorwerpen zijn, die apart worden gehouden van de gewone wereld. Die worden eigenlijk alleen maar tijdens de rituelen gebruikt en dan met heel veel voorzichtigheid en respect vastgehouden, omdat ze staan voor een spirituele kwaliteit."

We zien een close-up van de tinnen wijnbeker. In de rand staat geschreven "as above so below". De houten pentragram is door een crea-bea ingeplakt met kleine half-edelstenen kraaltjes. In het midden is een kleine zilveren adelaar geplakt, symbool van de gevleugelde mens.

Dan volgt wederom een stukje ritueel. We horen Ina Custers zeggen: "Mijn stem galmt door de oneindige zee van de kosmos en ik roep de gevleugelde bewaker van het noordelijke hemel gewelf. Ina Custers laat hiermee zien dat ze een "magier van het Noorden" is. Dat wil zeggen dat zij als Magus vanuit het Noorden werkt. Dit is in tegenstelling tot de meeste magische ordes, die vanuit het Oosten werken. Het Noorden is de donkere zijde binnen de magie en derhalve is een magus, zoals Ina Custers, die vanuit het Noorden werkt gericht op zelfverwezenlijking en op de materie.

Ina Custers geeft uitleg dat op het moment dat je in een verhaal zit en je bent die rol, van een god of een godin, dan speel je dus een ideaal type, maar jouw wereld is natuurlijk niet ideaal, want dit is gewoon planeet aarde en hier gebeurd alles.

Er volgt nog stukje ritueel waarbij het pentagram in beeld komt. Een stem vertelt ons dat het pentagram het symbool is van de vijf elementen.

We zien Ina Custers en Hawinkels, in gewaad, van een trap naar beneden komen. Hawinkels vindt het spannend en het is dat Ina Custers er ook zo uit ziet, anders zou ze zeggen; Ralph Inbar kom maar.

Het twitter vogeltje komt nogmaals in beeld en laat ons weten: "Ina heeft de Temple of Starlight zelf opgericht. Ze is daarvoor getraind in de "Heilige wetenschap". het klopt wat hier geschreven staat. Ina heeft de TOS helemaal zelf opgericht en het is haar eigen eenmanszaakje.

Dan geeft Ina Custers uitleg aan Hawinkels dat ze altijd met boekjes werken, omdat ze zoveel verschillende rituelen hebben dat je dat niet allemaal van buiten kan leren. Hawinkels steekt een kaarsje aan voor de ster Vega.
Hawinkels vraagt hoe het zit met die magie, "want dat is toch altijd een beetje een eng iets, het klinkt eng". Ina Custers antwoordt dat mensen er iets engs van gemaakt hebben. het is Hollywood die het heel eng brengt, in rare films. Dat is vermaakt.

Hawinkels vraagt: Maar er betstaat toch wel zoiets als zwarte magie. Ina Custers vult aan en of zij daar last van heeft: "Er bestaan allerlei rare dingen, en ik heb last van het vooroordeel". Wat zij belangrijk vindt is dat magie juist zoveel voor je kan doen en dat het een hele mooie spirituele ontwikkelingsweg is die heel positief is.

We gaan terug naar de tempel en het twitter vogeltje laat ons weten dat in het oude Egypte de koe staat voor vruchtbaarheid en wordt gezien als moeder god. Onderwijl zien we een volgeling binnenkomen, in Egyptische kostuum, met Hathor masker en Isis symbool op haar hoofd. Even moeten we, door de kostuums en de maskers, denken aan een scene uit de film "Eyes Wide Shut" van Stanley Kubrick. Er klinkt een monotone stem: "Ik sta recht op als een monument. Een rots van rechtschapenheid. Gereinigd en gewijd door de kracht van 7 planeten en mijn voeten zijn versierd".

Er volgt nog een stukje interview met Ina Custers waarin zij verteld dat ze er langzaam ingegroeid is. Ze had heel veel dingen op spiritueel gebied gedaan en toen kwam ze hiermee in aanraking. Toen had ze zo iets het werkt of het werkt niet. Als het werkt is het heel mooi waarschijnlijk, laat ik een het eens tijdje uitproberen.

Hawinkels kan zich voorstellen dat de omgeving zegt: "Ina is het is...we zijn Ina kwijt. Ina is niet hoort meer bij de normale". Ze vraagt zich af of Ina er last van heeft gehad dat mensen dit zo zien. Ina antwoord: "dat viel wel mee. Misschien dat ze dit vanaf deze uitzending roepen", maar ze heeft het nog nooit meegemaakt.

Dan zien we bij het altaar de dame in Kubrick-kostuum wijn in de kelk inschenken. Het altaar staat veel te vol, met spullen, en persoonlijke kaarsen van de volgelingen, en de 5 waxinelichtje van het pentagram, deze zijn ontstoken. We zien Ina Custers die de wijnbeker op het pentagram in haar handen heeft. Rond de beker liggen Hosties. Van het invlechten van elementen uit haar katholiek verleden daar is Ina Custers niet vies van.

De rituelen van de TOS zijn een allegaartje, bijeengesprokkeld uit verschillende pantheons, religies en systemen. Een katholieke mis misstaat Ina Custers dus niet. "dan nemen we de vruchtbaarheid in het leven in onszelf op" horen we Ina Custers zeggen. De kelk gaat rond, zoals in een katholike mis. "vloeistof van het leven" Zet een dame die met de beker rond gaat. De aanwezigen nemen een slok wijn uit de beker.

Tot slot vertelt Ina Custers- van Bergen dat ze zich door magie heel anders is gaan voelen. Er komt een soort van balans in jezelf. Een gevoel van geluk. je kan gelukkig voelen als een soort van piekervaring, maar je kan je ook gewoon door de heel dag heen en 's avonds en 's nachts je gelukkiger voelen. Ina Custers zit nooit meer sacherijnig met een doos bonbons op de bank, die wil ze nog wel, maar dan om er echt van te snoepen. Alhoewel Ina Custers niet echt oogt dat ze goed in haar vel zit, of zo gelukkig is, begrijpen we haar gevoel wel, met al haar dienstbare volgelingen die trouw alle klusjes doen en iedere maand 85 euro aan haar over maken, daar wordt zij vast heel gelukkig van.

"wat je was ben je nu, wat je zult zijn ben je nu". Horen we Ina Custers zeggen terwijl we de De truc met het bakpoeder in de klankschaal zien, want dat brandt zo leuk. Ook niks bijzonders, iedere amateur gogelaar kent deze truc. Ik ben dat wat was, wat is en wat zal zijn". de volgelingen lopen de in processie de tempel uit.

Maud Hawinkels zegt tot slot nog dat ze het heel bijzonder vond dat ze binnen mocht kijken en aan het ritueel mocht mee doen. Ze denkt dat ze het nog niet helemaal snapt, maar dat doet Hawinkels bij geen enkel onderwerp. Hiermee vertelt ze ons niets nieuws. Een ding is haar echt bijgebleven, en die wil ze ons meegeven wat "je kan worden dat ben je nu al". Dat moet Ina Custers ook gedacht hebben toen ze als kind Zwarte Magica in de Donald Duck zag staan.

Na dit interview gezien te hebben wordt ons maar weer eens duidelijk waar de TOS voor staat; veel geschreeuw weinig wol. Met dit interview daar trekt Ina Custers- van Bergen geen mensen mee, die waarlijk opzoek zijn naar het leren van hoge magie. Dit filmpje stoot eerder de serieus mensen af, als ze Ina Custers in de rol van de sjofele magus zien, die met het uiterlijk van een verzopen katje ook nog wil beweren dat magie haar zo gelukkig heeft gemaakt.

Het hele onderwerp wordt ook te populistisch gebracht, om serieus genomen te worden, en bevestigt daardoor alle voordelen ten opzicht van wat magie nu eigenlijk niet is. De getoonde regalia, van The hermetic order of the Temple of Starlight, is hier in feite al een stille getuige van. Die paar minuten aandacht, dat gaat Ina Custers niks opleveren. In elk geval niet de e n o r m e toeloop die de TOS verwacht. Wel bevestigt het wat velen al wisten.

Hier haalt iedereen, die beter weet, dus glimlachend de schouders bij op. Neemt niet weg dat Ina Custers wel op haar site zal zetten dat het een geweldig succes was. Bij een enkele looney misschien.

Hier volgt enige toegevoegde informatie over de huidige werkwijze van Ina Custers- van Bergen:
Naast de webpagina Temple of StarlightIna Custers-van Bergen beschikt sinds 2012-02-21 over meerdere webpagina's. De webpagina's zijn in beheer bij Dima Support. Custers wil middels verschillende webpagina's haar cursussen en haar Temple of Starlihgt aan de man en vrouw brengen.

Er is door Custers zeer waarschijnlijk bewust gekozen voor een afwijkende stijl, ten opzichte van de hoofdpagina, van The Temple of Starlight. De strategie achter de totaal verschillende pagina's is dat Custers hier mee verschillende doelgroepen kan bereiken. Ook weet Ina Custers zodoende, de negatieve naam, die The Temple of Starlight inmiddels opgebouwd heeft te omzeilen.

We hebben de volgende webpagina's gevonden:
http://www.vavivre.nl/
http://www.axismundiacademy.nl/
http://www.cerebration.nl/
http://www.spirituelevaardigheden.com/
http://www.senseandstrength.com/

Ei & Paasei

Een ei is een fascinerend iets, dat moeten de oude volkeren ook gedacht hebben, want in veel oude culturen staat het ei symbool voor het verborgen leven, of voor de cosmos. In de moderne tijd zouden we bijna vergeten welke prachtige symbolieken er aan het ei ontleend zijn, tot dat het weer Pasen wordt, dan staat het ei weer even helemaal centraal. Over Pasen en over de symboliek van het ei gaat deze blog.

De verborgen ontwikkeling van een kiem binnen een fragiele eierschaal boeide de mens en deed hem ter gelijktijd huiveren. Het onzichtbare gebeuren binnen de gesloten eierschaal dat na een mysterieus vastgestelde periode leidde tot geboorte, vervulde hem met een diep religieus respect. Hierdoor werd het ei werd het symbool van schepping, van het leven zelf. Het werd een teken van leven, vruchtbaarheid, oneindigheid, herleving van de natuur en vervolgens ook van geluk, gezondheid en voorspoed.

De inwoners van het oude Egypte introduceerden al vroeg het heilige ei in hun kosmogonie (leer van het ontstaan van het heelal). Ze aanbaden de creatieve kracht die het universum uitrustte met levende wonderen. Als symbool van die goddelijke kracht kozen ze het ei. Omdat het het goddelijke principe van een spontane verwekking bevatte, plaatsten ze het aan het begin van de wording van al wat is.

Het ei was de universele kiem, de oorspronkelijke kern die explodeerde onder invloed van een niet geïdentificeerde kracht en deed het universum ontstaan. De priesters van Egypte aten (evenals die van de Phoeniciërs en Carthagers na hen) geen eieren, opdat ze niet de creatieve krachten zouden beledigen door een kiem van leven te vernietigen.

Later namen de volgelingen Orfeus (de bij de oude Grieken legendarische dichter uit Tracië) en Pythagoras (Griekse filosoof, circa 580-circa 504 voor Christus) dit over. Mogelijk speelde eenzelfde idee ook mee bij de Berbers die tot in de achttiende eeuw weigerden eieren te eten.

De Egyptische beschaving was niet de enige die het ei als symbool koos. Vrijwel alle oude beschavingen deden het. Zo werd in het oude China verteld, dat er in het universum in het begin slechts duistere chaos heerste. Deze had de vorm van een ei. Het ei vormde de oorsprong van alle leven.

Ook volgens een orfische scheppingsmythe ontstond de wereld uit een ei: de zwartgevleugelde nacht, door de wind het hof gemaakt, baarde een ei waaruit Eros kroop. Een dergelijke gedachte is eveneens te vinden in Polynesische, Japanse, Peruaanse, Indische, Fenicische, Finse en Slavische ontstaansmythen. Het kosmische ei (soms bevrucht door een slang, maar vaker door een reuzenvogel gelegd in de oerzee) zou vorm gegeven hebben aan de chaos. De zon (de gouden dooier) zou uit het ei tevoorschijn zijn gekomen, waarna de schepping van hemel en aarde voltooid was.

Niet alleen de kosmos, ook veel helden en heldinnen zouden hun oorsprong in een mythisch ei hebben. Zo zou Helena van Troje uit een ei gekomen zijn dat was gelegd door Leda, koningin van Sparta, nadat ze had gepaard met een zwaan (oppergod Zeus in vermomming). Soortgelijke verhalen worden verteld over de oerkoning uit Zuid-Korea en over de zonen van de god Zeus: Castor en Pollux.

De in het ei sluimerende kiemkracht werd met levensenergie geassocieerd. Het speelde dan ook een rol in de magische geneeskunst en in vruchtbaarheidsculten. Het diende ook als toegift in het graf, als sterkend voedsel voor de reis naar het hiernamaals.

In het christendom werd het ei geassocieerd met de belofte en hoop van het voorjaar. Het is ei een symbool geworden van het nieuwe, door God gegeven leven dat in Jezus Christus begint. Middeleeuwse theologen hielden het struisvogelei voor het symbool van Christus die door God de Vader is opgewekt uit de dood.

De keus voor de struisvogel, een vogel die nauwelijks bekend was bij de Europeanen in die tijd. De kerk adopteerde struisvogeleieren als tekenen van een wonder. Ze stelden ze tentoon op Goede Vrijdag en Paaszondag.

Een volksalmanak aan het begin van de twintigste eeuw meldde: ‘Een ei is een nieuw steenen graf, hetgeen er in is, schijnt dood maar kan levende uitbreken, ’t is het beeld van ons Heeren Verrijzenisse.’

Als zinnebeeld van de door een schaal omsloten heelheid staat het ei ook wel voor de van het begin af aan voorbeschikte schepping. In de alchemistische beeldenwereld is het ‘filosofische ei’ de later in de ‘Steen der Wijzen’ veranderende oermaterie, waarin de hele aanleg tot rijping al in de kiem aanwezig is en waarbij de dooier op het verhoopte goud duidt.

De mystica Hildegard van Bingen (1098-1179) schreef haar ervaringen op met behulp van een latinist. Het manuscript, ontstaan in scriptorium van de Rupertusberg tussen 1141 en 1151, gaf ze de naam Scivias (Sci vias Dei = Ken de wegen van God) vinden we ook het symbool van het ei.
Voor Hildegard was het ei een kernbeeld om de groeikracht van de schepping uit te beelden. De kosmos zag ze als eivormig. De vorm van het ei wijst volgens haar op de almachtige God, die niet te vatten is in zijn majesteit, niet te doorvorsen in zijn geheimen, de God die de bron en het doel van de hoop op het herstel van het nieuwe leven. In haar poging om het onderscheid en verband tussen de verschillende elementen in de opbouw van de kosmos te duiden, gebruikte het beeld van de verschillende lagen van een ei met in het midden de dooier (= de aarde).


Rond het ei bestaan veel gebruiken die op symboliek berusten, zoals het paasei, een voorjaarssymbool als teken van de ontwakende vruchtbare natuur, maar ook in verband met de genoemde gelijkenis van de opstanding. Soms was het ei zowel een teken van rouw als van hoop op een nieuw leven. Zo bestond het eerste gerecht, dat aan joodse rouwenden werd aangeboden als ze van een begrafenis terugkeerden, uit brood en eieren.

In de volksmagie speelden eieren dikwijls een rol. Zo gebeurde het dat ze met bepaalde riten werden begraven. Hun breekbaarheid speelde hierbij een rol: vijandelijke machten zouden zich ervoor hoeden ze kapot te maken en zich terughoudend opstellen. Andere voorbeelden van (bij)geloof: Het zou funest zijn na zonsondergang eieren naar buiten te brengen of te verkopen.

Wie van eieren droomde zou een nachtmerrie hebben. Kleine eieren zonder dooier zouden ongeluk brengen. Wie veel gebroken eieren of een zogenaamd windei zag, zou op zijn hoede moeten zijn. Eieren die over stromend water zijn gedragen zouden niet uitkomen. In het vuur geworpen eierdoppen zouden bij de kip een ontstoken achterste veroorzaken.

Een in de haard gemetseld ei zou tegen brand en diefstal beschermen, een in de tuin begraven ei tegen koorts en landloperij. Een ketting van eieren bij een babybedje zou boze geesten afleiden. Het laatste ei dat door een bejaarde kip werd gelegd en alle eieren die op Goede Vrijdag in het legnest waren gedeponeerd, zouden magische middelen zijn waarmee men het kippenhok kon beschermen. Heksen en nachtmerries zouden in eierschalen over water kunnen varen.

In het oude Egypte verfde men een valkenei in de kleuren rood en goud en vereerde het als het ‘Ei van de Zonnevogel’. Rood en goud symboliseerden licht en vernieuwing. Bij de Egyptische dodencultus werden eieren in het graf gelegd als teken van hoop op nieuw leven.

Ook elders bestond een soortelijk gebruik: in oude Griekse graven (in Mycene) werden resten van struisvogeleieren gevonden, in oude Slavische graven resten van ganzeneieren die beschilderd waren met het zonnesymbool, in een sarcofaag in Worms (uit 320 voor Christus) hoendereieren met voorstellingen over leven en dood, en in een terp in Wonseradeel (Friesland) eieren van gebakken klei (gemaakt omstreeks 500 voor Christus).

De Grieken gebruikten eieren als offer voor hun goden en plaatsten die op de altaren van hun tempels. De Perzen verfden eieren rood op het moment dat het voorjaar aanbrak en grote feesten werden georganiseerd. Tot op vandaag worden op het Iraanse platteland eieren rood of lichtpaars geschilderd op de dag dat het voorjaar begint. Ze markeren het begin van het Iraanse nieuwe jaar.

De Germanen besmeerden vogeleieren met bloed van offerdieren of met het rode sap van planten en offerden deze aan hun vruchtbaarheidsgoden Freya (een godin die men in de gestalte van een vogel vereerde) en Donar in de hoop zo de vruchtbaarheid van zichzelf, hun vee of land te bevorderen.

De Romeinen zagen eieren als een symbool van natuurlijke vruchtbaarheid. In Rome werden eieren gebroken om kwade bekoringen af te weren en om immuniteit voor verschillende rampen te bewerkstelligen. Jonge Romeinen gebruikten soms eieren bij initiatiespelen. Aan het eind braken ze deze altijd om kwade geesten af te weren.

Rond feestdagen, vooral die feestdagen die iets van de hoop op nieuw leven uitdrukten, zijn allerlei gewoonten en gebruiken gegroeid. Eieren speelden daarin vaak een rol. Hieronder volgen enkele voorbeelden:
Tijdens het joodse Pesachfeest (het feest waarop de bevrijding van de slavernij in Egypte werd herdacht) legde men een hardgekookt ei op een schotel die op Sederavond (de avond van het Pesach waarop men de verhalen van de uittocht uit Egypte vertelt) werd gegeten. Het stond symbool voor de geboorte van een vrij volk.

In het oude Perzië wisselde men rode en goudkleurige eieren uit als Nieuwjaarsgift. In China ontving men rode eieren bij de geboorte van een zoon. In Nederland gaf men geverfde offereieren aan de kerk en vanaf de 5e eeuw schonk men deze ook aan vrienden. Gaf een jongeman een prachtig versierd ei aan zijn geliefde, dan maakte hij duidelijk dat hij haar ten huwelijk vroeg.

De patriarch van de orthodoxe kerk schonk (vanaf de 4e eeuw) elke bezoeker twee rode eieren en een goudkleurig ei als paasgave. Aan het achttiende eeuwse Franse hof schonk men elkaar paaseieren van edelmetaal of eieren die beschilderd waren door bekende kunstschilders (onder wie François Boucher, 1703-1770). In Oost-Europa gaven adel en rijke burgers met Pasen elkaar eieren met miniatuur- of iconenschildering. Wie zich niet zo’n duur ei kon veroorloven, kocht op de paasmarkt een ei om het, versierd met een Christusprentje met Pasen in de iconenhoek te hangen.

De Russische tsaren schonken beschilderde houten eieren en porceleinen eieren met de letters XB (Christus Woskresse = Christus is opgestaan) aan de leden van hun lijfwacht, hun hofbeambten en familie. Wereldbekend werden de met juwelen bezette gouden en zilveren eieren die door de Russische juwelier Peter Carl Fabergé (1846-1920) werden gemaakt voor tsaar Alexander III. Deze kostbare eieren (die nu miljoenen opbrengen) bevatten kostbare snuisterijen of een miniatuurtje (een koetsje bijvoorbeeld) of ze werden gecombineerd met een uurwerk. Ze dienden als paasgeschenk in de tsarenfamilie.

Naast deze prachtige symbolieken is een ei in al haar verschijningsvormen een genot voor het oog, en voor wie er van houdt ook voor de mond. Een gebakken of gekookt eitje bij een vers broodje, wie lust dat nu niet, bij het paasontbijt? Wij willen u tot slot alvast een vrolijk Pasen wensen

WMT en de Uitverkoop van Wicca

Eigenlijk zou de titel moeten zijn: HOE VERSJACHER IK WICCA (uit het dagboek van een forumbeheerder). Er is echter voor de bovenstaande kop gekozen want we hebben een beetje medelijden met de forumbeheerder. Hij zit klem tussen twee vuren: zijn achterban en een mysterieschool die niet van loslaten weet als er geld in het verschiet ligt. Wij benijden hem niet.

Door de Kritische magier.

De forumbeheerder had de laatste tijd zijn handen vol aan een laaiende discussie over de vraag wat die Westerse Mysterietraditie (kortweg WMT) nou eigenlijk inhoudt. De vraag was terecht omdat de magus van de mysterieschool meent dat men ook paganistisch is en aanspraken maakt op een afstamming (lineage) waar geen hand of voet aan zit.

Het forum telt heel wat deskundigen en daartoe rekenen wij met nadruk niet de forumbeheerder, zo bleek uit zijn weinig erudiete bijdrage aan de discussie. Hij houdt vooral oog op zijn “draagvlak”, althans dat mocht verondersteld worden.

Na 30 pagina’s discussie stond helder en duidelijk vast: de claims van de betrokken mysterieschool (betreffende lineage van de mysterietraditie, het paganistische element in de Westerse mysterie traditie en nog zo een en ander waar de magus van de school in graaide alsof het uitverkoop was in Lalaland). Argumenten had ze niet, wel veel geschreeuw en beschuldigingen naar iedereen die terechte vragen stelde. Ze verloor de discussie, haar aanspraken op de lineage kon ze niet hard maken en paganistisch was ze al helemaal niet, wanneer ze zich alleen beriep op natuurrelligie als wortel van elke religie. Het is niet erg om verliezer te zijn, het is wel erg om een slecht verliezer te zijn. De magus toonde zich een bijzonder slecht verliezer.

De forumbeheerder sloot het topic en verwijderde de hele discussie zelfs van het wicca forum. Alsof dat niet erg genoeg was deed hij ook nog een aantal forumleden “in de ban” waaronder ook de magus van de mysterieschool. Wel verklaarde de forumbeheerder dat de magus het “slachtoffer” was, met andere woorden, de rest van de deelnemers was dader. Dat het forum een wicca forum is hamerde de beheerder er nog eens goed in.

Velen zullen zich afgevraagd hebben wat er toch gebeurd was. Kon men niet meer zijn/haar mening kwijt over mystieke zaken? Moest het forum dan echt het karakter van een breikrans hebben? Waarom was de magus ineens het slachtoffer, terwijl zij nou juist onophoudelijk olie op het vuur gooide met krijsende beschuldigingen en zelfs leugens? Waarom werden faire en deskundige discussianten ineens daders en van wat? En waarom was het hele topic verwijderd?

Wat er achter de schermen gaande was leert een beetje verkenning. De magus wilde een deal met de forumbeheerder maken: Westerse Mysterie Traditie-belangstellende moeten via het wicca forum naar de magus haar mysterieschool doorverwezen worden; zaken betreffende wicca, die bij de magus terecht komen - of op haar eigen forum, worden naar Silver Circle doorverwezen. Bovendien, konden we op het wicca forum lezen, dat de magus “deskundigen” (het kan haar niet schelen welke) uit andere tradities op haar forum gaat uitnodigen, met als doel de WMT een plaats te geven in het hele landschap van mystiek en tradities.

Ook werd de beheerder van het wiccaforum op zijn eigen forum uitgenodigd om zijn plaats als “wicca-deskundige” (het beestje moet een naam hebben, nietwaar) in te nemen op het forum van de Mysterieschool.

En zo mag de beheerder van het wiccaforum dus komen opdraven om wicca neer te zetten als een inwijdingstraditie die vanzelfsprekend aansluiting heeft bij de Westerse Mysterietraditie, zoals de magus van een commerciele onderneming dat wil zien. Omdat de magus heeft getoond zelf niet te kunnen uitleggen wat de Westerse Mysterie Traditie inhoudt - laat staan dat ze ook maar enigszins kon uitleggen wat de aansluiting van haar Westers Mysterie Traditie bij het paganisme is - mag wicca forum beheerder dat doen.

De vraag is of de beheerder van het wicca Forum dit aanbod, van de magus, zal aannemen. Het is te hopen van niet, want hij zou zijn eigen draagvlak schaden. De wicca’s die deelnamen aan de bewuste discussie, op het wicca Forum, waren immers ook niet in staat om de aansluiting van wicca bij de Westerse Mysterie Tradities aan te tonen. Hoogstens werd verwezen naar een innerlijke beleving die niet voor communicatie vatbaar was, dus dat schoot niet op.

De opdringerige reclame die de Magus voor zichzelf en haar eigen Mysterieschool maakte, op het wicca forum, is al geruime tijd een doorn in het oog van veel actieve forumleden. Op het moment dat de beheerder van dit forum, wicca gaat neerzetten als onderdeel van die troebele Westerse Mysterie Traditie, in het belang van de commerciele onderneming, dan versjachert hij wicca.

Dat de beheerder zijn eigen achterban om goedkeuring zal vragen voor deze koehandel is niet waarschijnlijk gezien de manier waarop hij met het wicca forum omspringt. Het is ZIJN forum, ZIJN huiskamer en deze man maak de regels niet alleen, maar interpreteert ze ook naar eigen goeddunken, zonder zich iets aan te trekken van de meningen uit zijn eigen gelederen

Wicca ligt dus in de aanbieding. De altijd op een koopje beluste magus gaat daar geen cent voor geven. Sterker, wicca is ook geen cent meer waard wanneer Merlin zich laat overhalen om naar de pijpen van de magus te dansen en commerciele belang te dienen in plaats van het belang van zijn “draagvlak”.

Het is maar dat de wicca’s weten dat ze verraden en verkocht worden door hun dierbare forumbeheerder.

De Kritische Magier

Vrijmetselarij bij Omroep Brabant.

Omroep Brabant heeft vanaf dinsdag 5 april een start gemaakt met een reeks van 10 TV uitzendingen over religie en spiritualiteit, met de titel "Nondeju!". De presentatrice van het programma is Maud Hawinkels. Ze verkent in "Nondeju!" de Brabantse wereld van religie en spiritualiteit. In de eerste aflevering is Maud te gast bij een inwijdingsritueel bij de vrijmetselaarsloge in Bergen op Zoom.



Het programma opent met een intropraatje van Maud Hawinkels, waarbij ze buiten op de grond ligt, voor de vrijmetselaarsloge. Het is dat wij weten dat "Nondeju!" wordt gemaakt door professionele programmamakers, anders zou je denken aan dom gedoe. Een horizontale Maud Hawinkels, in een ongewone houding, voor als je serieus genomen wilt worden. De bedoeling van deze houding is waarschijnlijk dat het programma losjes en speels bij de kijker moet overkomen. Het maakt door deze wijze van presentatie veeleer een domme indruk. Dit komt mede door de quasi nonchalance houding, de intonatie, de manier van spreken, en de haperende woordenstroom van Hawinkels.

In de komende 10 weken gaat Hawinkels alle vormen van Spiritualiteit onderzoeken. Ze gaat opzoek naar God, Jezus, Allah, Boeddha, noem maar op. In deze uitzending gaat ze opzoek naar de Opperbouwmeester van het heelal. U voelt de bui al hangen, ze is bij hoge uitzondering toegelaten tot de Vrijmetselaars loge.

Er volgt de introleader van "Nondeju". We zien een animatie met een hoog "happynezz" gehalte. We zien wolkjes en een opstijgende engel, een joodse Chanoekia, een davidster, een Hindoe godheid, Stonehence, Boeddha, de Koran, symbolen van alle religies, daar verschijnt de naam Nondeju, in gele letters, in beeld.

Vervolgens zien we Hawinkels in Bergen op Zoom. Ze is onderweg naar "kerk", van de vrijmetselaars, maar dit heet loge. De wijze waarop Hawinkels het woord loge uitspreekt, en dit nogmaals herhaalt, laat zien dat ze het hele gebeuren niet al te serieus opneemt.

Hierna zien we een groep Vrijmetselaren, van het Groot Oosten, in het loge gebouw. De Ceremoniemeester roept op dat de broeders zich in stilte maçonniek moeten kleden. Onderwijl verschijnt er een luchtige animatie, van een soort "tittervogeltje", over het beeld, die ons uitleg geeft van van het woord maçonniek. Er wordt door de ceremoniemeester gevraagd of ze broeder gedeputeerd willen volgen in de werkplaats; "Eerst zij die in het Oosten zijn gezeten, gevolgd door de officieren in afdalende rang, gevolgd door de leerlingen, gevolgd door de overige meesters".

Maud Hawinkels ligt weer voor het logegebouw en leest de kijker een stukje voor uit "Het verloren Symbool" van Dan Brown, over de tempelzaal. Deze vormde een volmaak vierkant en was enorm. De wanden waren een caleidoscopisch van oeroude symbolen, Egyptische, Alchemistisch, Astronomisch en nog veel meer onbekende tekens.

Dan zien we Hawinkels, met Broeder Dave Leising, voor de tempeldeur staan. Leising laat ons weten dat ze het gebouw eigenlijk geen tempel noemen, maar werkplaats. Zoals de gildes ook hun werkplaatsen hadden. Het woord tempel is eigenlijk een beetje beladen, dat doet een beetje denken aan.... Hawinkels vult aan: "dat dat gelovig is". Leising gaat verder en vertelt de kijker dat ze geen religieus genootschap zijn, althans geen kerkgenootschap. Hawinkels merkt op dat ze ook geen carnavalsvereniging zijn. Het woord tempel is iets plechtigs en veel mensen verwarren dat dan toch met de kerk en zijn ze beslist niet.

De ceremoniemeester klopt aan de poort en deze gaat open. De broeders lopen naar binnen, in het teken van getrouw, richting hun plaatsen. Broeder Leising volgt en geeft uitleg dat er eigenlijk iemand met een zwaard bij de poort behoort te staan. Dat is allemaal heel eng en die probeert je tegen te houden, als je het paswoord niet weet, want elke wildvreemde kan binnenkomen, als hij een pak aantrekt en zegt: "Ik ben vrijmetselaar". Nee, dan moet hij een bepaald paswoord afgeven.

Dan zien we Hawinkels, onzekerheid acteren, langs de dekker sluipen, en fluisteren: "Ik weet het paswoord niet". Ze vraagt of ze een ding willen uitleggen en vraagt vervolgens: "Als je bij een kerkdeur komt. Die staat altijd openen voor iedereen. waarom moet je hier dan een paswoord hebben? Doen jullie enge dingen of zo?" Broeder Leising legt uit dat je lid moet zijn van de Vrijmetselarij om toegelaten te worden. Ze willen liever niet dat er mensen worden toegelaten die het spel niet begrijpen of niet weten, of niet snappen wat er hier gebeurd en daar lacherig over doen. Dat vinden ze niet prettig, Voor de vrijmetselaren is het een spel, die heel waardevol is. daarom willen ze het een beetje besloten houden.

Hawinkels stelt dat het de katholieken waren, die vroeger heel bang waren, omdat het eng was, en dat houden ze op deze wijze instant. Leising verdedigt zich door te stellen dat helemaal niet waar is. Het enige wat ze geheim houden en wat ze niet vertellen is dat Paswoord en een aantal kleine dingen uit het rituaal en ze willen geen vreemde daarbij hebben.

Vervolgens zien we de ceremoniemeester, in het kielzog gevolgd door een geblinddoekte man, en een begeleider. Wie zien een scene van een maçonnieke inwijding. Het "twittervolgeltjes" laat ons tussendoor weten welke bekende wereldburgers vrijmetselaren waren. De geblinddoekte man wordt de werkplaats binnengevoerd. De ceremoniemeester klopt aan de poort en de opziener vraagt: "Broeder dekker, wil onderzoeken wie er aanklopt". "Wie klopt daar als profaan aan de poort van de werkplaats". vraagt de dekker. "Het is een vrije man, van goede naam, die verlangt Vrijmetselaar te worden". Antwoord de geleider.

Broeder Leising stelt dat ze een inwijdingsgenootschap zijn. Een gelegenheid bij uitstek voor Maud Hawinkels om de volgende domme vraag te acteren. Als presentatrice dit type programma's moet je namelijk doen overkomen, dat je heel erg dom bent, niets van religie weet, en niet gelovig bent, om tenslotte de deelnemers uit te lachen. Hawinkels kent haar rol goed en stelt: "dan ben ik ingewijd, en dan kom ik voor het eerst binnen, en dan denk ik wat is dit allemaal. Dan zie ik bijvoorbeeld een zuil. Heeft alles hier een betekenis?" Leising bevestigt dat alles een betekenis heeft en dat de ruimte vol met symbolen zit. We bewonderen het geduld en de naïviteit waarmee de de broeders van het GON Hawinkels benaderen en deze filmploeg binnengehaald hebben.

Tot slot van de eerste helft over de Vrijmetselarij leest Hawinkels verder in "het verloren symbool" over de inwijding. We zien nog een stukje uit de inwijding. De voorzittendmeester vraagt aan de geleider: "Volbreng u plicht en laat de kandidaat zijn eerste reis ondernemen". Dan roept de Dekker dat de loge ontluisterd is, daar er een Brabantse filmploeg aanwezig is. De ceremonie meester verzoek of ze de werkplaats willen verlaten.

Hawinkels fluistert dat er voor het eerst in 200 jaar een vrouw in de werkplaats is en dat ze nu weg moet. De werkplaats deuren sluiten zich en Hawinkels staat in de voorhof en fluistert dat ze bang is dat ze de slappe lach krijgt. Niet dat het grappig is of zo, maar ze is bang dat het gebeurt, omdat het niet mag. Maar het is gelukkig niet gebeurd, het scheelde niks. Arme broeder Leising, hij wilde geen mensen binnen hebben die lacherig over de vrijmetselarij en de boel belachelijk zouden maken. Met Hawinkels heeft hij alles in huis gehaald wat hij niet wilde.

Er volgt een animatie over natuurreligie, een impressie over de Sint Jan en de vaste rubriek de preekstoel. Deze zaken gaan we hier verder niet bespreken. We gaan verder met het tweede gedeelte over de vrijmetselarij.



We zien Hawinkels verveeld in de voorhof rondhangen, op de grond gezeten vraagt ze zich af wat het wachtwoord kan zijn. Dat wordt ze de werkplaats binnengeroepen, waar de kandidaat aan de derde reis begint. De voorzittend meester vraagt; "wat verlangt de kandidaat nu nog?". waarop geantwoord wordt: "Het Licht te zien". De broeders vormen de broederkring en broeder geleider doet de blinddoek af.

Hawinkels snapt nog een ding niet, ze snap al die symbolen niet, en ze snapt niet wat het is. Ze vraagt: "Wat is het nu precies". Ze snapt wel dat het een club mannen is, die heel gezellig en lekker en leuk met elkaar omgaan, en filosoferen over het leven of zo". "Is dat de vereniging, of is het meer?", vraagt ze. Broeder Leising antwoord: "Je probeert met elkaar te groeien en goeie filosofische gesprekken te hebben". Ook zijn ze broeders,zo noemen ze elkaar ook. Die broederschap is iets heel bijzonders. Dat kun je bijna niet uitleggen. Dit is niet alleen vriendschap. Broederschap is onvoorwaardelijk vertrouwen. Het is hetzelfde gedachtegoed hebben, hetzelfde pad bewandelen, samen naar een betere mensheid proberen te werken.

Broeder Leising geeft uitleg over de "drie lichten". De bijbel, passer, en winkelhaak. Dit zijn de belangrijkste symbolen van de vrijmetselarij. De bijbel is het boek van de waarheid."Maar het is altijd een heilig boek. Je kan niet de dikke van Dale, er onder leggen. Dat werkt niet?" vraagt Hawinkels. Leising antwoord: "Bij ons niet, dat heeft geen zin". Het moet wel een boek zijn die de waarheid geeft. Dat kan ook de Koran zijn.

Hawinkels speelt even de advocaat van de duivel en stel dat de dikke van Dale ook waar is. Leising antwoord geduldig dat dat niet de waarheid is waar ze naar zoeken. Hawinkels concludeert hieruit dat het toch een beetje spiritueel is. Ze worden het met elkaar eens dat het wel spiritueel is, maar zegt Leising het is niet religieus. De opperbouwmeester hoeft dus niet God te zijn. Leising gelooft in natuurkrachten.

Hawinkels leest in Brown over de punt in de cirkel. Een belangrijk maçonniek symbool. Dan volgt een impressie van de 7e graad, het broedermaal, waarbij op maçonnieke wijze een toost uitgebracht wordt op de koningin. Hawinkels zet haar glas naast het lint en krijgt het woord, en bedankt dat ze met haar filmploeg aanwezig mochten zijn.

Tot slot vraagt ze een broeder waarom er geen vrouwen bij de orde zijn. Hij antwoord, dat dat orde verstorend werkt. "Dan krijg je haantjes gedrag, die gaan de mooiste vrouwen zoeken en gaan daar bij staan, dan let je niet meer op". Een andere broeder verteld dat hij al 15 jaar lid is van de vrijmetselarij. Een derde broeder concludeert dat vrijmetselaars een reden hebben naar de zoektocht van ons bestaan en hoe ze daar een betere bijdrage aan kunnen leveren. Ze moeten wel een vraag hebben.

Maud Hawinkels komt het gebouw uit gerent en eindigt met een betoog dat het toch wel bijzonder is dat zij, voor het eerst, in 245 jaar, als vrouw, het rituaal mee mocht maken. Daarbij tikt ze haar jongenspet uit haar ogen en tekent ze likkebaardend, met haar handen in de lucht, de contouren van een wulpse vrouw. Ze vond het hartstikke leuk en ze schaamt zich om het te zeggen, omdat je eigenlijk wat anders verwacht had. Ze denkt dat Vrijmetselarij ook een soort therapie is. Ze kunnen met elkaar over dingen des leven praten. het is een soort theekransje, maar dan veel meer, dieper. Serieus neemt Hawinkels het allemaal niet.

Sterzoeker zag meteen al dat deze dame, van Omroep Brabant, helemaal niet bezig is met serieus programma maken, over religie en spiritualiteit, maar doende is om deze zaken op een bepaalde manier te belichten. Dat wordt meteen al duidelijk door haar gezellige en dommige manier van doen, en door de wijze waarop ze de mensen en het onderwerp benadert.

We zijn dan ook zeer benieuwd om welke groepering of religie er in de volgende uizending, van Nondeju, er weer gelachen gaat worden. Sterzoeker houdt u op de hoogte!