Sahirah versus Ang El Ani (7)

Ang El Ani had in haar tempel aantal dienaren waarvan er een, Sahirah, tot ziener werd verheven.   Al was er wel een bepaalde aanloop. Deze priesters werd vaak als guardian/wachter (op Zuid) of als intermediair (op West) neergezet, want enge dingen kwamen volgens Ang El Ani altijd via Zuid binnen en leuke dingen via West. Omdat de dienaar geen enkele argwaan koesterde deed zij ook royaal verslag van de leuke dingen die via West binnenkwamen. Ang El Ani dacht echt dat Va Did het op haar gemunt had. Wist Sahirah toen veel...

Dos El Or had indertijd een soort van managerhouding. Iedereen een beetje te vriend houden, om de winkel draaiende te houden. Ang El Ani echter, pushte haar in een andere positie, namelijk om partij te kiezen en dat wilde ze niet. Dos El Or had best wel geduld, maar het kon een keertje op zijn. Ang El Ani verstoorde de rust en daar had de priesteres Ang El Ani eerder al op gewezen. Nou, niks ten overloede, maar zo'n priesteres is best een nuttig, als het er op aankomt.

De 3e graads inwijding van Ang El Ani  wase donderse toestand. Het gebeurde in nacht door, 12 uur lang. Tijdens die 12 uren werd haar ieder uur een vraag gesteld. Ang El Ani had twee helpers en Dos El Or tray op als de hoge priesteres. Het vind plaats bij Ang El Ani thuis. Ang El Ani had in haar huis een bescheiden tempel. Sahirah was niet bij dat ritueel, want zij deed alleen de kleding en het voedsel. Veel later, na de val van haar eerste tempel, heeft Ang El Ani nog wel haar beklag gedaan, dat ze haar had moeten vragen om bij de inwijding aanwezig te zijn.

Eigenlijk zag Sahirah pas veel later waarom Ang El Ani dat zei, want Sahirah was daar helemaal niet tuk op. Lekker veilig, moet Ang El Ani gedacht hebben. Sahirah wist een boel, misschien dacht Ang El Ani dat de ze een schild had kunnen vormen.

Tja, soms is, in het oude Egypte, een waterpijp gewoon een waterpijp. Maar Sahirah kwam toch wel rare sigaren tegen. Behalve dat met de streken van Ang El Ani, had ze ook van doen met Ajnn. Ajnn was een sigaar uit eigen doos, van Ang El Ani en Ang El Ani was zeer bang voor Ajnn. Zij deed enge rituelen, volgens Ang El Ani. Sahirah gaf toe, Ajnn durfde veel. Kali rituelen enzo. Just for kicks. Tja, dat was ook niet Sahirah haar stijl, maar ieder zijn meug. Edoch, Ang El Ani zag hierin een groot gevaar. Sahirah heeft wat van dergelijke verhalen over haar kant laten gaan. Ene oor in, andere oor uit.

Dan was er het hoofd van de Tempel, zij die Het Licht diende: Dos El Or. Meestal werdt Dos El Or aangeduid met "Queen Bee". De bij is het symbool van de Tempel die het licht dient.
Ang El Ani droeg in haar tempel een broche, met een bij.  Ze had deze van Dos El Or gekregen. Zij grossierde in die dingen. Als je belangrijk genoeg was tenminste, kreeg je er een. Dos El Or peperde iedereen altijd onomwonden in dat ze niks voorstelden. Leuke opsteker ook. Sahirah nam haar dat kwalijk en voor haar was ze daarmee ontzettend door de mand gevallen.

Voor de Queen Bee heeft Sahirah nog eens een magische vluchtweg bewaakt. En dat allemaal voor een beginnertje, moet je nagaan.
Sahirah heeft er nooit een geheim van gemaakt, dat ze niet zou meedoen met de onzin van die inwijdingen. Dat wilde ze dus absoluut niet. Ten eerste gaf haar dat een zeer onvrij gevoel (en daar kreeg ze er vlekken van) en ten tweede zou het Sahirah binden, aan zo'n club. Ten derde - en dat was het belangrijkste argument - wilde Sahirah voor altijd de student zijn, die de Paden bewandelde en zich verbaasde over alles.
Sahirah was als de Zot, die het rugzakje met kennis vult om het thuis te bewonderen, die de grote diamant vond en die op het altaar plaatst ter ere van de schepping.

Het was niet zo dat Sahirah geen kwaad zag, maar wel zo dat ze er de goede of leerzame kern in wilde ontdekken. Waarom zou ze dan ingewijd willen worden? Het leven zelf wijde haar in, alles op zijn tijd.
Inwijdingen in tempel, zoals de Tempel die het Licht diende, of in de Tempel van Het licht van de Ster (en meer, werken contraproductief. Het zette alleen maar kwaad bloed en wekte afgunst. Wie ingewijd zou worden en wie niet, was een volkomen arbitraire beslissing.

Sahirah heeft, in de tijd dat ze in de tempel van Ang El Ani diende, twee blauwe hangers van klei, en een oorkonde, van de hand van Ang El Ani gekregen. Een kinderhand is gauw gevuld. Okee, Sahirah heeft een poosje aan het spel meegedaan.

Dat inwijdingsritueel van Ang El Ani, waar Sahirah alle voorberiedingen voor deed, was ook zoiets. De 12 uren van de nacht, daar draaide het om. Volgens de Egyptische tijdsrekening hadden zowel de dag als de nacht 12 uur. Precies kende Sahirah de vragen niet. Ang El Ani heeft ze wel verteld, maar dat ging het andere oor weer uit. Dood en wedergeboorte, daar draaide het om. Nou, dat laatste moet dan zeker nog gebeuren.

Sahira was ondanks al haar inspanning nooit een echte volgeling, want ze wist maar al te goed dat uiteindelijk in een terleurstelling zou eindigen. Ze had gezien dat iedereen die in de Tempel van het Licht van de Ster de bek breed had gemaakt. Op de een of andere manier dachten ze dat ze iets tegoed hadden bij Ang El Ani. Allemaal hebben ze het bij het verkeerde eind gehad. Ang El Ani geeft nooit wat weg (O ja, een Horusbeeld dat de rugslag doet in de Nijl). Allemaal zijn ze de laan uitgegaan met niets dan terleurstelling en verdriet, en met de nieuwe dienaren zal het niet anders gaan.

Ang El Ani deed in haar tijd,  net als haar leerlingen later, ook een aantal dingen om o zo popi te worden bij Dos El Or. Van elke inschrijving reserveerde ze een percentage voor Dos El Or. Ang El Ani zei dat Dos El Or geen pensioen had en dit geld was dus voor haar oude dag was. Nou had de man van Dos EL OR zelf ook een esoterische school, en hij had een goeie baan als schrijver en was goed verzorgd, zoals dat heet. Ze zijn niet rijk, maar ook niet arm. En toch heeft Dos El Or dat geld aangenomen.

Je kunt je afvragen hoe lang de Tempel van die het Licht, geprofiteerd heeft van de goede zaken die Ang El Ani daar voor deed. De ene hand waste de andere, niet. Dos El Or deed wel meer dingen die niet klopten. Zo liet ze And El Ani veel te lang haar gang gaan, in de stijd om aanzien en macht. Ook toen het helemal fout ging greep ze niet in. Als Dos El Or de juiste maatregelen had gewild, dan had ze op zijn minst de ex- tempelleden, die geschaad waren door Ang El Ani benaderd en de dingen rechtgezet. Dat is niet gebeurd en Sahirah zag waarom niet. Dos El Or had ook boter op haar hoofd.

Sahirah was 2 1/2 jaar bij de Tempel van de Ster, maar had ook intensief  contact met Dos El Or en de tempel die het Licht diende, in die tijd. Ang El Ani had toen nog maar weinig eigen lesmateriaal, dat moest nog geschreven worden. Sahirah heeft Dos El Or op vele tempel weekenden ontmoet en zij had er niet al te lang voor nodig om te ontdekken wat er allemaal gaande was.

In die tijd namen juist de tempelrituelen van De Ster zo mogelijk een nog groter deel van de inspanningen in beslag dan de lessen, dan de oefeningen en de lesdagen. Inmiddels waren de tempel van de Ster van de tempel van het licht gescheiden, maar de aanloop naar deze breuk heeft toch vele jaren geduurd. En - dat vond Sahirah zelf erger dan de hele breuk - Dit voorslepende conflikt heeft veel schade aan deelnemers toegebracht. Daaraan was Dos El Or net zo goed debet als Ang El Ani

Wel ja, geen nadeel zonder voordeel. Hoe onaangenaam Sahirah haar kennismaking met Tempel van het Licht en met de Tempel van de Ster ook was, het heeft haar gesterkt in de overtuiging dat ze haar eigen weg moest gaan. De leerstof was hoe dan ook beperkt en dat lag aan de "leermeesters" Dos El Or en Ang El Ani. Maar meer nog dan dat had Sahirah ook gezien dat de stromingen waaruit deze tempels stammen zware beperkingen hadden qua tijd en cultuur. Daarmee wilde Sahirah geen genoegen nemen.

De tegenstellingen tussen An El Ani en Sahirah waren al snel voelbaar. Sahirah was geen echte beginner toen ze de tempel betrat en zeker niet geporteerd voor An El Ani's vooroordelen. Rariteiten zoals "in mijn traditie spreekt men de Magus niet tegen" - een geliefkoosde uitspraak van An El Ani- Dit soort grilligheden kenmerkte deze mevrouw en het wereldvreemde beeld dat zij er op nahield, dat was totaal anders dan hoe Sahirah naar de wereld keek. Sahirah distantieerde zich hiervan.

In de jaren dat Sahria in de tempels diende, onstond er een lange rij aan gedoodverfde opvolgers, van Dos El Or. Dat had Sahirah gezien, doordat deze mensen zich belangrijk of onmisbaar dachten te maken, voor de tempel, en zij zag dat het mensen corrumpeerde. Eerst had Sahirah de indruk dat Dos El Or mensen slecht kon beoordelen. In de loop van de tijd veranderde Sahirah van gedachten. Het waren stuk voor stuk mensen waarmee Dos El Or al jaren optrok. Dan ken je iemand wel een beetje. Wanneer men mensen "op hun tenen wil laten lopen" dan zijn er betere methodes dan mensen tegen elkaar uitspelen, zoals Dos El Or dat deed. En Dos El Or Or zag hoe ze Ang El dat deed, maar ze greep niet in.

Dos El Or kon mensen heel goed doorgronden. Er waren echter ook leden die zich niet lieten manipuleren. De schade die Ang El Ani mensen berokkende was zeker groot. Maar dit had niet kunnen gebeuren als Dos El Or niet zelf de eerste trap gegeven had. Ang El Ani trapte alleen na. Dos El Or wist dat en heeft altijd de andere kant op gekeken, wanneer mensen haar aanspraken, op de schadelijkheid van Ang El Ani's gedrag. Mensen stelden groot vertrouwen in Dos El Or en dat heeft ze beschaamd.

Dit leek allemaal naast de magische training te staan. In feite was het er een onlosmakelijk deel van. De apotheose daarvan heeft Sahirah in een volledig verziekte tempel weekend meegemaakt. Dat was eind oktober. Een jaar later ging de de tempel van het Licht van de Ster ten onder, want Ang El Ani had de "dragers" van haar groep eruit gegooid, wat overbleef was niet veel. Ook op dat moment heeft Dos El Or niet ingegrepen en het tij gekeerd. Ang El Ani en Sahirah zijn absoluut geen vriendinnen maar Sahirah heeft wel op bepaalde momenten met haar te doen gehad.

Wat de Tempel van de ster later vertegenwoordigde, was een aanfluiting. Sahirah schat maar zo dat een ieder dat net zo goed wist als zij.
Imiddels heeft Sahirah een eigen tempel-trainingsgroep. Een paar jaar geleden is ze daarmee gestart al was het maar een kleine groep. Het was de moeite waard om dit uit te proberen. De beproefde methode was behouden gebleven, net als de tijdloze kern in de kennis. Alle contra-productieve kanten waren weggelaten. Centraal stond de individuele mystieke ontwikkeling. Echter: samenspraak blijft noodzakelijk voor bijsturing en voortgang. Inmiddels is de groep fors gegroeid. De groep werkt op basis van gelijkheid, iets wat Ang El Ani altijd had bestreden.