Wij Wensen U een Magische Nieuwjaar!

De Magische Steen van Wawel

Het gebruik van stenen en mineralen in een magische context is niet nieuw, dat weet iedere magiër. In de oudheid werden stenen al gebruikt door vele natuurvolken, wat varieerden van het verhelpen van ziekten tot het gebruik bij rituelen, voor het gunstig stemmen van de goden en bij vele andere magische gebruiken. Zo ontstonden offerrituelen en magische gebruiken. Daarbij werden ook stenen gebruikt als krachtplaats, of als medium waar je krachten in kon opslaan. In deze blog gaan we nader in op de betekenis en gebruikt van de steen van Wawel, in Krakau.

Behalve magische stenen kende men ook krachtplaatsen, soms in combinatie gebracht met magische stenen. Onze voorouders maakten gebruik van deze plekken en situeerden er hun heiligdom op. Ze voelden dat deze plekken een krachtige energie hadden, en ze beschouwden dit als goddelijke energie. Hier trachtten ze in contact te treden met de goden en de kosmos. Hier situeerden ze hun heiligdommen en beoefenden ze hun religie.

Ook gebruikten ze de krachtplaatsen voor verdedigingswerken en werd er bij de plaatskeuze van een dorp of boerderij naar zo'n plaats gezocht. Veel heiligdommen, werden gesitueerd op deze speciale plekken.

Een mooie combinatie van een magische steen en een krachtplaats is te vinden in Krakau, Polen. We vinden zo'n steen in de Wawel-heuvel, in de binnenhof van het Koninklijke slot. Eeuwen geleden stond hier een kerk van de heilige Gereon. In de crypte van de kerk ligt een mysterieuze steen, waaraan een magische kracht wordt toegeschreven. Op de plek van het kerkje staat nu het koninklijke slot, maar de crypte met de steen ligt onveranderd eronder

hindoeïstische geestelijken, die Krakau ooit bezochten, gaven een mooi verklaring voor de werking van deze steen. Volgens hen ligt de steen op een van de zeven aardse "Chakra's"; de bron van energie, een plek waar de aardse en kosmische energieën zich verenigen en zorgt de steen voor de levenskracht en rust. Noch steeds komen hier dagelijks mensen om hun energie op te bouwen in de buurt van de magische steen.

Er wordt gezegd dat de stad, door de steen, magische kracht heeft. Er schijnt een positieve kracht uit te gaan van een heilige steen, als een van de zeven geheimzinnige energie bronnen van de wereld.

De steen van Wawel is een mysterieuze steen, die een bron is van bovennatuurlijke energie. Voor de ingewijden is het een bron van onuitsprekelijke kracht, waardoor ongelooflijk spirituele kracht wordt doorgegeven.

De legende, die door hindoeïstische geestelijken aan de steen is verbonden, verwijst naar een verhaal van de hindoe-god Shiva, die zeven magische stenen op de aarde zou hebben neergeworpen - de "Chakram" - in zeven delen van de wereld. Een van deze stenen is in Krakau terecht gekomen, terwijl de overige zes op andere plaatsen neervielen; Deze centra zijn gerelateerd aan hemellichamen; Krakau is Jupiter. Andere "Chakra's" in de wereld zijn: Delphi (Venus), Delhi (Maan),Jeruzalem (zon), Mecca (Mercurius), Rome (Mars) en Velehrad (Saturnus).

De aanhangers van deze legende spreken van een leylijen-onderzoek die bewezen heeft dat de "Chakra" in de kapel van St. Gereon ligt. Anderen geloven dat er zich een bron van negatieve ionen bevindt, die over het algemeen helpt te ontspannen. Deze zou zich ergens onder de westelijke vleugel van het kasteel bevinden.

Wie gelooft nou niet in wonderen? Sommige mensen doen dat zondermeer. De Poolse geschiedenis heeft een paar keer bewezen dat Krakau, de stad gelegen aan de voet van de Wawel-heuvel, Gods genade genoten heeft; Sinds onheuglijke tijden zorgt de beschermende kracht van de steen ervoor dat Krakau al eeuwen bestaat, ondanks alle oorlogen branden en overstromingen welke Krakau steeds troffen.

Verschillende rampen, plagen en oorlogen, rolden langs over het land, maar deze stad bleef gespaard. Als een cataclysme deze stad treft, dan komt het weer tot leven; Krakau is als een Phoenix; nog mooier en machtiger komt ze tot leven. Een soortgelijke genade is ook genoten door inwoners van de stad. Gewoon, wonen aan de voet, van de Wawel-heuvel, want daar is het veilig.

Waar anders kan dit uitzonderlijk geluk aan worden toegeschreven? Nou, natuurlijk aan wonderbaarlijke "Chakram" of "Chakra" steen.

Het is een macht, van de steen, die van invloed is op objecten, geplaatst binnen een straal van een tiental kilometers. Deze objecten zijn onder een onvoorstelbaar bescherming van de steen. Er zijn zeven van zulke krachtige stenen in de wereld; de "Chakram".

In Oosterse-systemen van zelfverbetering wordt gesproken over de noodzaak van het activeren van de energetische punten op het lichaam die Chakra's worden genoemd. Vanuit een westers oogpunt zouden we deze punten kunnen beschouwen als generatoren, functionerende als de belangrijkste verdeelpunten van de energie van het lichaam.

Zo zou je kunnen aannemen dat het activeren van een bepaalde "Chakra" (dat kan alleen bereikt worden door de ingewijden) het verkeer van de energievoorziening in het lichaam kan doen toenemen, wat alleen gedaan kan worden door middel van een verbinding met bepaalde centra in de kosmos.

Kortom, het activeren van deze circulatie oefent een bijzondere invloed uit op het lichaamsysteem en op de fysiologische functies. Op hetzelfde moment, wordt het een stimulans en een informatiedrager, het helpt mensen om de hogere staten van bewustzijn te ontwikkelen en te bereiken.

Er zijn mensen die het gebruik van speciale oefeningen doen om deze uitzonderlijke toestand te bereiken, en vooral om macht en controle over andere mensen te verkrijgen. Deze praktijken zijn onlosmakelijk verbonden met het activeren van een van de "Chakra's".

Ze kunnen zo gevaarlijk zijn voor de niet-ingewijden dat ze zelfs hun dood veroorzaken. De grote energie die wordt geactiveerd met deze oefeningen kan namelijk schade opleveren als men dit niet gecontroleerd doet.

Laten we teruggaan naar de kern van de zaak. De planeet Aarde heeft ook een paar belangrijke punten van geaccumuleerde energie die, bij wijze van analogie, "Chakra's" genaamd kunnen worden. Hun functie is vergelijkbaar met de functie van de "Chakra's" van het menselijk lichaam. De "Chakra's" van de Aarde hebben ook een verbinding met de kosmos en ze zijn converters van energie.

Nu zijn we terug naar de Wawel-heuvel. In de onmiddellijke nabijheid van het oudste deel van de Wawel Kathedraal, ergens diep onder de aarde, daar ligt de wonderbaarlijke "Chakram" van de Wawel-heuvel. De steen oefent een magische invloed op alles wat eromheen is, niet uitgezonderd op mensen.

Mensen bewonen deze plek sinds onheuglijke tijden, ze vestigden zich op deze plaats, kozen het uit boven de vele andere, schijnbaar betere plaatsen. Dit gebied, als geen ander, bruist van energie. De kracht van de "Chakra" is hier voelbaar.

Alles wat tot nu toe is geschreven lijkt voor sommige mensen onzinnig. Maar niet voor iedereen. Aan de linkerkant van de ingang van de binnenplaats van het kasteel op de Wawel-heuvel, rechts in de hoek, is een muur die op een plaats is gladgestreken door duizenden mensenhanden die het hebben aangeraakt. Dit komt omdat mensen uit het Oosten, vooral Indiërs, zeer goed weet hebben over het bestaan van de steen. Ze gaan naar de Wawel kasteel en, door het aanraken van de plek aan de muur, met hun handen, proberen ze in het bezit te komen van een deel van de energie die door de "Chakra-steen" wordt afgegeven.

De mensen in India weten dat er zo'n steen ligt in Polen, in de Wawel-heuvel. Trouwens niet alleen de Indiërs weten dit, ook moderne magiërs, die graag energieën stelen weten de steen feilloos te vinden en doen er hun voordeel mee.

Hoe lang is de steen daar al begraven? Deze vraag kan niet beantwoord worden. De steen is omgeven door een mysterie, die niet mag worden onthuld, voor het welzijn van de mensheid. Slechts een paar geïnitieerd Oosterse-monniken kennen de oorsprong van de Steen en heel misschien een ware magiër, niet die komt om energie te manipuleren.

Kerst Humor

Op dit moment verkeren sommigen, onder ons, in een geestelijke crisis: tussen de Winterzonnewende en Kerstmis.

Daarom hebben wij Horus in de kribbe gezet, als symbool en eerbetoon aan; alle spirituele Lichten, uit de oertijd, en aan die in de verre toekomst!

Geburah, de Krachten van Gestrengheid (2)

De natuurlijke orde van het universum hangt af van het concept van tegengesteldheden in evenwicht. De welwillendheid, genade en vorm-bouwende functies van Chesed worden in evenwicht gebracht door de ruwe, soms destructieve acties van Geburah. Om het idealisme van de vorige Sefira Gedulah in evenwicht te houden, hebben we het realisme van Geburah evenzeer nodig als het barmhartigheid behoeft om het rechtsgevoel te temperen.

De taak van Geburah is de vorm die uit Chesed komt te analyseren en discipline aan te brengen met de Kracht van een zuiverend Vuur. Elke energie dat de Levensboom afdaalt naar de materiële wereld moet getest en getemperd worden door de tegengestelden Genade en Gestrengheid. Ze moet gezuiverd worden in het vuur van Geburah. Alleen op die manier kan de energie een duurzaam voertuig zijn voor manifestatie. Daardoor wordt Geburah dikwijls gevreesd.

De effecten van Geburah worden dikwijls aangezien als kwaad. De ruwe, destructieve actie van Geburah is absoluut noodzakelijk voor verdere evolutie. Geburah is een lagere vorm van Binah, de sfeer die beperkt en disciplineert. Aldus zie men Geburah als een negatieve of vrouwelijke Sephirah (in termen van polariteiten). Geburah komt veel ruwer over dan Binah. Dat komt doordat Geburah op een lager niveau ligt en zijn effecten daardoor gemakkelijker gezien worden door ons in het gemanifesteerde universum.

Van oudsher werd Geburah of Mars gevreesd. Toch waakt hij over de gezondheid van het totale organisme. Dit is de wereld van het oordeel. In tijden van nood kan iedereen op Geburah vertrouwen. Maar: een niet door hogere principes aangestuurde Geburah kan voor veel ellende zorgen. Bloedbaden en wrede militaire dictaturen zijn daar voorbeelden van. Deze krijgsheer moet wel onder het bevel van een koning staan, dat wil zeggen in dienst van het Leven zelf. Geburah correspondeert met de kleur rood, en met de planeet Mars, rechterarm en hand.

De afbrekende krachten van Geburah hebben een zuiverende werking op het Universum. Discipline, nauwgezetheid bij beheer van het universum, welke ongewenste elementen verwijdert, als het nut ervan verlopen is. De goedheid en genade van Chesed wordt in Geburah in evenwicht door de ruwe acties (Mars).

De energie van Chesed wordt geanalyseerd en er wordt discipline aangebracht. Elke energie, welke de levensboom afdaalt, wordt doorleeft en getemperd door de tegengestelden Genade en Gestrengheid. Dit is de reden dat dit sefira Geburah nogal eens wordt gevreesd

Ve Geburah: de Kracht, is ons eigen vermogen om vorm te geven aan ons bestaan. Waar Gedulah is wat men in het verleden kreeg, is Geburah dat, wat men nog te geven heeft. Die kracht, dat scheppende vermogen, is ook wat ons onderscheidt van lagere levensvormen: de vrije wil.

In Geburah bevindt zich het onderscheidingsvermogen, hier ontwikkelt het geweten zich. De Ziel bevindt zich tussen Chesed en Geburah. Vanuit de Ziel kan je kiezen en sturen. Je kunt naar het grote geheel kijken en dan zien wat je opdracht en taak is. Er is ook contact mogelijk met de wereld van de Geest en de wereld van het Goddelijke. In deze werelden is de wil verschillend van kwaliteit.

Er zijn, zoals wij schreven, helaas ook leraren en magiërs, die Geburah, de krachten van Geburah gebruiken, op geheel eigen wijze, omdat ze denken hiermee een werktuig in handen menen te hebben, waarmee ze zaken uit kunnen zuiveren wat in hun ogen overbodig is. Sommige magiër gebruiken de krachten van Geburah, om de tempel te beschermen tegen datgene waarvan zij denken dat het hun tegenwerkt.

Sterzoeker kent een moderne magiër, die ten behoeve van bescherming, kunstmatige intelligenties voedt met Geburah krachten en als "Priestess of Anubis", in haar tempel-ritueel, de woede van Sekhmet uitbeeld, terwijl ze met een rood-leren zweep op het altaar slaat, als een doldrieste SM-meesters, en daarbij uitroept:

”I cats a whip and remain unseen
No one can approach me,
I am standing amidst of flames and fire,

The rays of the sun,
The first strike is a warning;
It is Sekhmet when she protects…

The second stroke is a firestorm
It is Sekhmet when she dances!

...The Third stroke is a fire Flame
Straight from the mouth of Sekhmet...

...The forth stroke burns all the forces
That are in conflict with the light
Back to the Nun, back to the Unmanifested..."

Wat een dergelijke magiër in de grenzenloze gezwollen zelfoverschatting vergeet is dat de magiër zelf (weg)gezuiverd wordt, en niet de bron, maar het afvoerputje is en door het manipuleren van deze krachten niks van Geburah weergeeft, want deze mens communiceert helemaal niet met de hogere goden, maar met het lagere zelfzuchtige ego.

Heeft u 'em? Het is een voorbeeld van de magiër die leerlingen helemaal niks meegeeft, maar alleen neemt. De integriteit van een leraar is op dit type leraar niet van toepassing, dus wordt deze magie weggezuiverd als zijnde teveel. De magiër in deze stelt het voor alsof de Levensboom een eigen uitvinding is, dat krachten van Geburah naar eigen belang toegepast kunnen worden.

Foutje...bedankt, zal Sekhmet met vurige klauw zeggen....

Geburah, de Krachten van Gestrengheid (1)

Betekenis: GESTRENGHEID
Kracht: soberheid
Element: vuur
Kleur: scharlaken
Magisch element: machtige strijder in een triomfwagen
Doel: beeld van kracht
Illusie: onoverwinnelijk
Deugd: moed, loyaiteit
Gebrek: wreedheid, vernietiging
Tarotkaarten: de vijf
Chakra: Vissudha (keel)
Sleutelwoorden: kracht, moed, dominantie
Goddelijke naam: Elohim Gevor (Almachtige God)
Aartsengel: Camael
Hemels koor: Seraphim
Materiele verschijningsvorm: Mars

De tweede driehoek op de levensboom bestaat uit Chesed, Geburah en Tipheret. Het staat voor de krachten, die het zich ontwikkelende leven ordenen, voor recht en orde, en wordt daarom ook de 'ethische driehoek' genoemd. In de driehoek van Tifereth, Geburah en Chesed is het mogelijk dat de ziel tot overgave komt. Hier leer je jezelf kennen. Je neemt verantwoordelijkheid voor jezelf. Je vraagt je af hoe jij in het leven wilt staan.

Onder chokhmah (rechterpilaar) zit Chesed, de sfeer van barmhartigheid of liefde, chesed is de constructieve, regelende energie die de blauwdruk vormt van alle latent aanwezige vormen in Binah. Tegenover Chesed zit Geburah (linkerpilaar), de zwarte zuil, de pilaar van vorm. Geburah is de sfeer van de gestrengheid en kracht, en stelt de grenzen van sterfelijkheid voor in alle geschapen dingen.

Waar Binah de moeder van alle vormen is, is Geburah de vernietiger. Alles wat buiten proporties groeit dient gesnoeid te worden, dat is de soms moeilijke taak die in Geburha gelegen ligt. Dat mag wreed klinken, maar deze afbakening maakt deel uit van het spel. Ze betekent het eindige in alle geschapen vormen in de manifeste wereld van ruimte en tijd. Dit is het principe van de verandering; zonder deze is er stilstand.

Op macroniveau zijn dat de wetten van de natuur, op microniveau duidt het op het gevoel voor juist en onjuist, goed en slecht, en het vermogen om op grond daarvan beslissingen nemen.

De vijfde emanatie op de boom des levens. Geburah wordt vaak geassocieerd met Mars, de Romeinse God van de oorlog, en staat voor gestrengheid, correctheid en gerechtigheid. De afbrekende krachten van deze sefira hebben een reinigende en zuiverende werking op het universum. Geburah wordt gezien als de violet razende kracht, het vlammende zwaard, de wrakende, de engel Cameal, die de dood aankondigt en het tijdstop van de doorgang vertegenwoordigt. Hij is de prins van moed en kracht. Geburah zet aan tot het ontwikkelen van wat we nog niet hebben. De negatieve uiting hiervan is het kwaad, een misplaatste kracht.

Vanuit de Egyptische mythologie wordt de godin Sekhmet geassocieerd met Geburah. Zij is de vurige vrouwelijke kracht die als vernietiger van de mens kon optreden, daar waar men ging twijfelen aan de heerschappij van Ra. Dat is de vurige eigenschap van Geburah, die door Sekhmet wordt uitgebeeld in de mythe van de vernietiging van de mensheid en toont ons uitzuivering.

We zien hier de afbakening en bewaking van de natuurlijke grenzen. Alle eigenschappen van Hod en Geburah zijn begrensd door tijd en plaats, en waar deze overtreden worden treed de strenge kracht van Geburah op. Dat zien we ook terug in communicatie want die is door tijd/plaats begrensd. Geburah zuivert het teveel of het overbodige uit. We hebben het dan wel over de hele schepping, dus ook menselijke scheppingen.

In Egyptische mythe van de vernietiging van de mensheid, door Sekhmet, zien we dat de mens het niet kan bewerkstelligen dat Ra zijn heerschappij behoudt, men dient zich over te geven aan het feit dat zijn zonnestralen zwakker worden. Geburah staat hiervoor de schepper-God, die discipline en nauwgezetheid verlangt bij het bestuur en beheer van het universum, en ongewenste en onnodige elementen verwijdert, nadat het nut ervan afgelopen is.

Geburah is een kracht die in de magie aangewend kan worden, om zaken te verdedigen, te zuiveren,te scheiden, maar ook om dingen gedaan te krijgen. Daar schuilt een gevaar in. Er zijn namelijk moderne magiërs die het niet zo nauw nemen met de magische-ethiek en de krachten van Geburah gemakkelijk aanwenden voor persoonlijk gebruik en gewin. Zij menen Geburah als krachtbron te mogen gebruiken om zaken, die hen niet aanstaan te zuiveren, of om de tempel waarin zij werken te beschermen tegen zogenaamde ongewenste invloeden van buiten af. Ze generen hiervoor een krachtbron vanuit de groep zelf.

De groep mensen, waarmee de magiër werkt, vormt dan een gedachtenvorm op de zogenaamde “inner planes”. Voor het richten of bundelen van deze krachten worden fysieke materialen gebruikt, die deze krachten als het ware kunnen opslaan en kunnen afgeven op het moment dat de groep dat wenst. De magiër kan hiervoor een rode steen gebruiken, of een artefact gemaakt van klei.

Hierbij wordt een plek of een object gebuikt die het ritueel moet kunnen dragen. Als er geen fysieke plek is of als er geen artefact wordt gebruikt, kan men het ook aan taal, of aan een woord hangen. Er moet altijd een drager zijn, dat kunnen dus ook de mensen van een magische groep zijn, die op een afgesproken moment, volgens een door de magiër, van te voren, opgestelde protocol werken, daarbij hun persoonlijke kaars aansteken en op de gedachtevorm afstemmen. Dit wordt uitgevoerd op een vast tijdstip, op een astrologische moment die juist of passend is. De Geburah krachten kunnen opgeslagen worden tot het activeringsmoment.

Helpers die de magiër hier bij aanwent zijn:
- Serafiem, dit zijn de vuur Engelen
- Malachiem, de boodschapper
- Chesmaliem, Dragers van Wijsheid

Vervolgens zal deze magiër de aldus kunstmatig gecreëerde elementalen tot leven brengen en neemt hier het onderstaande, tot voorbeeld, voor zijn elementalen.
- Familair, een huisgeest/helper in het magische vlak.
- Homenculi, van Zosimos uit de Alchemi,
- Takwin, uit de Islamitische Alchemie
- jabir ibn hayyan met zijn “book of stones”
- de Golem, uit de joodse mystiek
- Ushabti, de antwoorder; de grafgave uit het oude Egypte, die zowel werker als dienaar kon zijn. -Tulpa, uit de boeddhistische traditie
- Madragora, plantenwortel met de vorm van een mens heeft. Die alleen met behulp van een zwarte hond.

Of een voorbeeld van recentere datum zijnde;
- De hamsters uit de reclame van Albert Heijn.

Elementalen kunnen zowel een mens of diervorm hebben. Voor de magiër is belangrijk goed te formuleren wat de met de Geburah kracht geladen elementaal moet doen. Elementalen voeren namelijk precies uit wat ze opgedragen krijgen. De magiër geeft als hij verstandig is een bepaalde houdbaarheidsdatum mee, zodat de elementaal na die tijd oplost, Of de magiër bouwt in dat hij veranderbaar is.

Voorbeelden uit het dagelijkse leven, of uit de geschiedenis, waarbij het lijkt of er Geburah krachten aan het werk zijn, neemt dit type magiër graag als voorbeeld en gebruikt deze om het misbruik van deze krachten te kunnen rechtvaardigen.

Voorbeelden hiervan zijn:
- Een verhaal over ontwikkelingswerkers in Mexico, die werken voor straatkinderen. Zij hadden bedacht om een soort godsvorm te creëren, die hen zou kunnen helpen bij een ontwikkelingsproject. Daartoe namen zij een symbool uit het Egyptische pantheon, en ze kozen een godsymbool, waarbij ze van te voren bedachten wat deze voor hun zou moeten doen. Om deze kracht zo groot mogelijk te maken hadden ze bedacht, dat het goed was om dit symbool zo veel en zo ver mogelijk te verspreiden. Ze kozen daartoe kiezelsteentjes, waarop ze het symbool schilderden. Deze werden verspreid over de wijk. Vierentwintig uur later kwam de overheid met een financieringproject met nagenoeg hetzelfde symbool.
-De gedachten-magie van Farao Ramses II. Die zijn slag om Kadesh op de voorgevel van zijn tempels liet afbeelden, zodat er geen negatieve krachten de tempel binnen konden komen.
-In de tweede wereldoorlog verenigden Engelse magische ordes zich, zodat Duitsland niet kon binnenvallen. In het boek de “Magical Battle of Britain”, van Dion Fortune, kunnen we hier over lezen. Dione Fortune schreef meditaties ter verdediging van het land.
-Het boek: “Lammas Night”, van Katherine Kurtz, wordt ook aangevoerd als voorbeeld van Geburah krachten. Het boek verhaalt over: de missie van John Graham, kolonel in de Britse inlichtingendienst, om de aanval van het kwaad te stoppen met een buitengewoon strategie die alle regels van de twintigste-eeuwse oorlogvoering tarten: Vereniging van de verschillende heksen covens in heel Engeland, gebaseerd op machten die terugvoeren tot in de donkere eeuwen, in een ritueel met gruwelijke offers, op de eerste avond van augustus, de magische Lammas nacht.
-Alexander david Neel schrijft in haar boek “Magic And Mystery In Tibet“ dat ze een beeld maakt van klei, van een monnik. Die ingezet wordt als tempel wachter, voor de beveiliging van de heilige gebouwen.

De krachten van Geburah worden hier aangewend als zijnde "de krijger monnik"; het vechten voor je recht. In al deze verhalen is echter sprake van een disbalans, een ongelijke situatie, die de magiër aanwent om de krachten van Geburah te gebruiken, om deze corrigerend op te laten treden, wat natuurlijk te begrijpen is in situaties van extreme nood of oorlog, dan heeft de mens oprecht de kans om te trachten de uit het lood geslagen omstandigheid weer in balans te krijgen. Echter om persoonlijke voordeel te behalen, in goede tijden, met geburah krachten, is letterlijk spelen met open vuur. Sekhmet laat liever niet met zich sollen. Wij raden het niet aan om met de natuurlijk orde van het universum te klooien.

Sekhmet when she dances

"Sekhmet Dances" On my bones,
Flaying the pale skin,
Breathing red into my veins.
In ale and pomegranates
I taste her teeth
See her gold eyes
In the hungry
Faces of the fellahin.
May I shed myself
Unravel and re-form
In tawny sleek
Soft padded paws.
Sekhmet dances
On my soul, and whispers in my ear:

I am the Dark Lady of the Egyptian Night, the goddess of Mystery
My signs are the lion, who walks proud and free, without fear
and the viper, who poisons those who displease it
I am offered meat and milk, for these two forms
And also blue lilies, for the dark skies of magic
I dance in the desert at night, and none know me
I stay in caves, and groups of rocks, and old trees
I know the pathways through the darkness on earth,
and I know the pathways beyond
Few have known my secrets, and they have been forgotten
with the moving of sands and of armies
But I still live, and hold the keys, and the passwords
To the worlds that appear after death
As the lion-goddess, I prey upon the unworthy
I am the wrath of the desert to the dishonest
I am the wrath of many gods, for I do not hesitate to act
And I have been involved in vengeance
I deserve to be feared
For my anger has gone forth upon the tomb-robbers and the killers of children
But for those who fear me, and speak with respect
I give knowledge of the many worlds of death
I am the Dark Guide, the secret way-finder, the one who leads through mazes

Some seek the worlds of the pharoahs,
those proud men bloated with their own importance
They now live in kingdoms which are echoes of their own worldly power
And they never change or grow
They paid their magicians well to make these worlds
As they paid their architects and sculptors to make monuments in the sand
They earned their money, and made afterlives of waters and date palms
But they stay there forever, without knowledge or love
Remembering their days of power
These are not worlds to visit

Where should one go in the after life?
This is the question
It depends on your ideals and your worthiness
One may be initiated during life, or after death to find the way
My worlds are those of dark beauty, the worlds of magicians, and explorers of the night
Not angry ghost and monsters, not the hell worlds
But places of clean pure air, filled with sorcery and wonder
Where one can feel the power and move it at will
Where the night air is your sculpture, and the stars your paint
Where each person can make a world of his own

Or, one may go to the worlds of Ra, the shining one
Whose rays are full of secret worlds
Ra whose boat travels the skies
Whose explosive power fills the skies with fireworks
Who shows the range of what already exists

Or we have the worlds of Isis
Lover, mourner, queen
It is Isis who both heals and steals, who is both truth and falsehood
Isis is the drama queen who plays the faithful wife
Yet takes power whenever she can get it
She is no great goddess who rules the sky
She is the trophy wife, desired by men and manipulating them
She can heal if she wishes but she may also lie about it

Osiris has the green worlds, and the death worlds
He is an ocean who absorbs all souls
To become Osiris is to lose your soul
I am the dark dancing goddess who shows the way
Who strides like a lion in the darkness.

De namen van Sekhmet

Sekhmet, de Grote van de Magie
Moeder van de Netjeru (Goden)
Die was voor de Netjeru er waren
Vrouwe van de plaats van het begin van de tijd
Geliefde van Ra, haar vader
Geliefde van Bast, haar zus
Geliefde van Ptah, haar man-Broer
Op wiens wens de Kunsten zijn geboren
Mooi Oog, Welke geeft leven aan de twee Landen
Mooi gezicht, De afbeelding het meest Geliefde in de kunst
De Vlammende
Soevereine van Ra, haar vader
Beschermster van de Netjeru
Lieve Vrouw van het Scharlaken-gekleurde wapenuitrusting
De Pure
Vernietiger van Rebellen
Oog van Ra
Oog van Heru (Horus)
Pre-Eminent, de Ene in de boot van miljoenen jaren
Dwaler van Woestijnen
Zwerver in de Afvalstoffen
Zij die alles bevat
De Enige
Die doet ontwaken
Vrouwe van betoveringen
Opener van Manieren
Vrouwe van Transformaties
Vrouw van de vele gezichten
De overweldiger
Gever van Extases
Bevrediger van verlangens
Bezieler van mannen
Een winnende in de strijd
Overwinaar van alle vijanden
Heerseres van de woestijn
Heerseres van slangen en van draken
Heerseres van Leeuwen
De sublieme
Verlichter
De krachtige
De stralende
Grote-van Heka
Vrouwe van de magische lamp
Moeder van de dood
Vrouwe van het bloedbad
Vernietiger door plagen
De grote van Genezing
Vernietiger door brand
Vrouwe van de wateren van het leven
Meesteres en vrouwe van de tombe
De grote in de plaatsen van rechtspraak en uitvoering
Gids en beschermster tegen de gevaren van de onderwereld
De grote op de plaats van verschijning in stilte
Vrouw van de gang van de Vijf lichamen
De Ongeëvenaarde en de onoverwinnelijke
Heerseres van de Kamer van vlammen
De Bron
Zij wie haar kansen niet voorbij laat gaan
De gevleugelde
Krachtige van hart
De bewuste
De glanzende
Sekhmet, die deduceert tot zwijgen
Sekhmet, die mensen opschrikt
Vrouwe van de jubelstemming
Aanbiddelijke
Stralende van aangezicht
Moeder van Afbeeldingen
Een onvergelijkbare
Vrouwe van intoxicaties
Machtiger dan de Netjeru
De Mooiste
De Meest Sterke
De grote van de wetten
Beschermster van de Goddelijke Orde
Degene die de duisternis tegenhoudt
Het mooiste licht
Strijder Netjert (Godin)
Netjert (Godin) van Liefde
De grote in de hemel
Grote Serpent op het hoofd van haar vader
De grote van het wierook van De Enade
Grote Vrouwe van het huis van het Leven
Koningin van de kwetsbaren
Vrouwe van het huis van de boeken
De etende
Sekhmet van de Messen
verbrander van onrechtvaardigen
De ene, voor wie het kwaad trilt
De verschrikkelijke
Vrouwe van alle bevoegdheden
Eeuwige, Zoals haar vader
Vrouw van vele aanbiddingen
Mooiste Onder De Netjeru
De onschatbare
Sekhmet, die vreugde geeft
Onwrikbaar, de trouwe
Geliefde Leraar

Geliefde Sekhmet

Sekhmet en de Vernietiging van de Mens

De Zonnegod Ra was koning van zowel de goddelijke als de sterfelijke wereld. Hij ziet eruit als een oude man met botten van zilver, vlees van goud en haar van lapis lazuli. De aarde floreerde onder zijn warme stralen, maar toch begonnen de mensen zijn gezag te ondermijnen. De goddelijke koning vernam dat de mensheid van plan was om in opstand te komen. In zijn onsteltenis was zijn eerste reactie om het ras volledig te vernietigen, maar hij besloot om raad te vragen.

Ra droeg zijn volgenlingen op om de Goden Sjoe, Tefnoet, Geb, Noet en Noen naar het hof te brengen. Evenals een Godin die zijn 'Oog' werd genoemd. Deze Godin is Hathor in haar vreedzame gedaante. De Goden moesten allemaal in het geheim komen, zodat de mensen er niet achter konden komen dat hun plannen bekend waren bij de koning.

De Goden deden wat Ra hen vroeg en kwamen in het paleis aan, waar ze bogen voor hun koning. De Zonnegod vroeg hun mening over de gang van zaken. Alle aanwezigen waren het er unaniem mee eens dat hij zijn Oog moest sturen om de mensen te vermoorden.

Ra nam een besluit en stuurde de Godin erop uit. Hathor gehoorzaamde hem graag en veranderde in haar wilde gedaante. Als Sekhmet keerde ze zicht tegen het Egyptische volk. De verraderlijke mensen vluchtten de woestijn in, in een poging om te ontsnappen aan de bloeddorstige Godin, maar ze spoorde hen op en genoot van de slachting. Een papyrus meldt: "Als het Oog van Ra aan je verschijnt, verslindt ze je, straft ze je." Na een bloedbad van een dag voelde Ra mededogen en hij vond dat hij de mensheid genoeg had gestraft. De mensheid zou nu wel onthouden wie de baas was.

Maar Sekhmet, het Oog van Ra, is bloeddorstig en onbeheersbaar. Ze zou niet stoppen voor het menselijk ras volledig was uitgeroeid. Nu haar kracht ontketend was, moest Ra een manier vinden om het weer aan banden te leggen. Hij zond snelle boodschappers naar Aswan dat in het zuiden van Egypte lag. Ze moesten 'zo snel als de schaduw' grote hoeveelheiden rode oker, fijne aarde gemengd met ijzeroxide of hematiet, halen en naar zijn tempel in Heliopolis brengen. De hogepriester kreeg de opdracht het hemetiet te malen en de dienstmeisjes moesten voldoende gerst malen om zevenduizend kruiken met bier te vullen. Dit bier moest worden gemengd met de rode oker, zodat het zou lijken op bloed. Men ging onmiddellijk aan het werk en de hele nacht lang draaide het om de vraag of de mensheid nog wel gered kon worden.

De volgende morgen kwam Ra vroeg op en gaf het bevel om de velden waar Sekhmet haar moordlust verder zou bevredigen vol te laten lopen met het rode bier tot een hoogte van "drie palmen". Toen de Godin wakker werd en de velden met rode vloeistof zag, was ze verrukt. Gulzig begon ze onmiddellijk de vloeistof, die zij aanzag voor mensenbloed, op te slokken. Ze raakte vreselijk dronken en vergat het Egyptische volk, en het aan haar gegeven bevel om ze uit te roeien, volledig. Ze keerde terug naar het paleis van haar vader om haar roes uit te slapen.

Ra had zijn volk gered en de woeste Godin veranderde weer terug in de vreedzame Hathor. Maar de ervaring was Ra te veel en hij had genoeg van de ondankbare tak om over de aarde te heersen. Hij deed afstand van de troon en liet de verantwoordlijkheden over aan de God van de wijsheid en het schrift. Thot leerde de mensheid lezen en schrijven, terwijl Ra met behulp van zijn zoon Sjoe en kleindochter Noet opsteeg naar de hemel voor een periode van vrede en rust.

Een andere versie van dit verhaal vertelt dat Ra de mensheid strafte omdat zij zich niet meer aan hun religieuze plichten hielden en de voorgeschreven offers niet brachten. De Goden besloten toen om de Leeuwengodin Sekhmet naar de aarde te sturen om de mensheid te straffen. Toen ze echter zagen dat Sekhmet mensen naar willekeur afslachtte en genoot van de smaak van hun bloed, beseften ze dat op deze manier de mensheid volledig uitgeroeid zou kunnen worden. Door middel van dezelfde list, ditmaal met een drank die khakadi wordt genoemd, wisten ze de mensheid te redden. En zo leerde de mens dat er met de Goden niet te spotten viel.

Hathor-Sekhmet wordt ook wel "Vrouwe van de Dronkenschap" genoemd. Een overblijfsel van de list waarmee Ra de mensheid redt van haar moordlust.

A selection of Rituals-Dolores Ashcroft-Nowicki

Wat zou u doen als u een goedlopende mysterieschool had, waar cursisten tegen niet al te hoge leskosten deelnemen aan de rituelen en lessen, echter na verloop van tijd blijkt dat een aantal ex-leerlingen uw lessen en rituelen gebruiken voor hun eigen mysterieschool. Het gebruik van het lesmateriaal is op zich niet uw bezwaar. U bezwaart zich over het feit dat voor de lessen, die u tegen kostprijs aanbood, nu opeens astronomische bedragen worden gevraagd.

Juist, u zou besluiten om de rituelen en mysteriespelen in de openbaarheid te brengen, zodat deze niet meer exclusief zijn en er minder misbruik van gemaakt kan worden. U vindt het een mooie gedachte dat mensen er zelfstandig mee aan de slag kunnen, zonder dat ze betrokken raken in een bonafide orde of magische groepering.

Zoiets moet de afgelopen jaren door het hoofd van Dolores Ashcroft-Nowicki gespeeld hebben, op het moment dat zij besloot om haar rituelen, ter publicatie, in handen van Debbie Chapnick te geven.

Sommige van Dolores haar ex-cursisten willen ons voor ogen houden dat mysteriespelen en rituelen alleen binnen de muren van een magische orde opgevoerd dienen te worden. Met de openbaring van het materiaal van Dolores wordt resoluut een einde gemaakt aan deze gedachtengang. Het exclusieve en onbereikbare, van de SOL Mysteriespelen en rituelen, wordt hiermee in een klap weggenomen.

Dolores stelt het heel simpel: “Roep een groep belangstellende of vrienden bij elkaar en ga met dit boek aan de slag. Vergeet na afloop vooral de koekjes en wijn niet”. Zo mogen wij het graag zien. Sterzoeker was Dolores al voorgegaan, door een aantal rituelen en mysteriespelen te publiceren. Wij zijn dan ook heel erg blij met dit mooie initiatief van de SOL.

In het rituelenboek staat ook een belofte, dat dit boek de eerste is in reeks van vele. Debbie Chapnick, de uitgeefster, beschrijft dat ze een stapel van zeker zo’n tweehonderd rituelen van Dolores, ter publicatie heeft ontvangen. Hieruit is de eerste van “A selection of Rituals” ontstaan. Ze belooft dat er nog vele zullen volgen. Wij hopen dat er spoedig meer delen volgen, zodat u lekker zelf aan slag kan met rituelen en mysteriespelen.

In het boek staan voor Sterzoeker een aantal bekende rituelen, maar ook nieuw materiaal. Zoals het ritueel geschreven door de dochter van Dolores.

A Selection of Rituals is verkrijgbaar via DaturaPress

Voor wie hier niet genoeg aan heeft, of andere spelen zoekt, heeft Sterzoeker meer in de aanbieding. Wij zijn in het bezit van vele (SOL) rituelen en mysteriespelen. En zoals, door Dolores, in dit boek ook al wordt aangegeven, hier mogen gewoon kopietjes, ter oefening en vermaak, van worden gemaakt.

Aanvulling op : 10-12-1011

Via de mail en via het onderstaande commentaar-veld hebben wij, de afgelopen dagen, vele malen de vraag ontvangen; of wij de rituelen van de SOL willen publiceren. Daarop wil Sterzoeker graag het onderstaande antwoord geven:

@ Anoniem en andere lezers, Sterzoeker gaat de rituelen die zij van de SOL bezit niet online plaatsen en ook niet publiceren, dat doet Debbie Chapnick immers al en zij is hier toe door Dolores gerechtigd en wij niet. We houden ons netjes aan de voorwaarden van Debbie Chapnick en van Dolores Ashcroft-Nowicki. We mogen ze wel ter oefening gebruikt, maar niet ter publicatie.

Temple of Starlight & de Brightnezz van Reclamemaken.

Een medeoprichter van een Heksen café in het zuiden van het land, en trouw lezer van Sterzoeker, tipte ons vorige week over de nieuwe PR- actie van Ina Custers- Bergen. We werden gewezen op het feit dat er recent een weblog met de naam "Brightnezz" is gelanceerd. De eigenaar van deze blog is Janny Leggedoor. Leggedoor is een leerling van Ina Custers. Ina Custers heeft Janny Leggedoor bereid gevonden om een interview over The Tempel of Starlight op haar blog-pagina op te nemen. Het reclame verhaaltje over The Temple of Starlight, op de Brightnezz-blog is, zoals we van Custers kennen, uitsluitend bedoelt om nieuwe leden voor haar magische orde aan te trekken. Sterzoeker is dan ook zeer benieuwd hoeveel blogjes, met TOS PR- verwijzing, er in de toekomst op Brightnezz zullen verschijnen.

De blogpagina "Brightnezz" heeft als onderschrift; Insights & Western Traditions. Een ongewone ondertitel voor een blog over New Age. Het moge daarmee dan ook duidelijk zijn uit wiens koker de kretologieën op deze blog komen. Natuurlijk, hierover u hoeft niet al te zwaar na te denken. Ze komen uit de koker van de magica Ina Custers.

De overtuiging dat Custers zeer waarschijnlijk achter deze Blog steekt zit hem in het feit dat de doorsnee spirituele zoeker, waar de weblog Brightnezz in eerste instantie voor geschreven lijkt te zijn, in de regel helemaal geen weet heeft het begrip "Western Traditions". Men weet domweg niet wat dit inhoudt.

De doelgroep van deze blog houdt zich niet bezig met hogere magie, of met the Golden Dawn, of met Enochiaanse engelen, maar veel eer met aura's, chakra's, reiki en gelukssteentjes. Dus waarom zou Janny Leggedoor, de eigenaar van de blog, in godensnaam deze benaming gebruiken, behalve als straks, vele van de artikelen en blogjes, op deze blogsite naar het voorportaal van the Temple of Starlight gaan verwijzen. Dan is het noemen van Western Traditions een zeer nuttige zaak. Het lijkt er op deze blog zo te werk gaat, want in het derde blogje is het meteen al raak. Daarover zo meer, eerst over mevrouw Leggedoor

Gezien het bovenstaande zou het duidelijk moeten zijn dat deze blog een van de geesteskindje van Custers is. Op de blog zelf lezen we echter dat het Janny Leggedoor deze blog heeft opgezet. Leggedoorn is een ex-cursist, uit de Eindhoven groep, van Ina Custers.

De Eindhoven groep, van The Temple of Starlight, bestaat inmiddels niet meer. Deze is afgelopen voorjaar ter ziele gegaan, omdat er te weinig belangstelling voor bleek te zijn. De groep heeft slechts een jaar gedraaid. In de loop van het ene jaar, dat de Tempel of Starlight in Eindhoven draaide haakten er steeds meer leerlingen af. De reden hier voor was, dat het van te voren niet helemaal duidelijk door Custers was overgebracht dat het een cursus betrof waar binnen magische rituelen werden opgevoerd. De groep had zich oorspronkelijk ingeschreven voor een cursus tarot, maar na 10 lessen bleken de deelnemers ongemerkt opeens lid te zijn van magische orde en moesten ze een plots commitment, of gelofte van trouw, aan Custers afleggen. Tja, dat was schrikken voor de deelnemers, want daar is de doorsnee new age-cursusshopper natuurlijk niet van gedient.

Janny Leggedoor is een van de weinige Eindhoven cursus-gangers die is blijven hangen in The Temple of Starlight. Leggedoor is het type new age- mens, met te veel geld en te veel tijd. Iemand die alle new age cursussen al eens heeft gedaan, en overal deskundige en master in is, maar desondanks nog steeds onzeker en zoekende is en al doende bevestiging zoek van haar eigen kunnen. Leggedoor is in zin dus perfect passende in de stal van Custers, want geestelijke zelfstandigheid wordt in The Temple of Starlight niet geprezen. Daarnaast is Leggedoor iemand die zelf ook graag in het middelpunt van belangstelling staat en door Custers te dienen wast de ene hand de andere. Leggedoor is schrijvend journalist, dus voor Custers een heel handig werkpaardje. Voor leggedoor is het dus een koud kunstje om een reeks blogjes te schrijven, die min of meer om de oude mysteriën heen draaien en dus in feite over het werk van Custers handelen.

Leggedoor haar profielbeschrijving geeft immers weer, dat voor dat zij bij Custers op cursus ging, zij eerder nooit iets met Western Traditions van doen gehad heeft. Western Traditions komen, eveneens als bij Leggedoor, bij new age mensen, niet zomaar uit de lucht gevallen. We kunnen daar halve concluderen dat deze Brightnezz-blog waarschijnlijk de zoveelste promtie-actie van The Temple of Starlight is.

De lezer van de Brightnezz blog zal zich afvragen hoeveel exposer heeft een mens nodig om zijn producten aan de man te brengen. In het geval van Ina Custers en haar Temple of Starlight is het antwoord op deze vraag heel simpel; heel veel dus. Custers meent met het zogenaamde Brightnezz-interview wederom een geniale meester-zet te hebben gedaan, om nog meer leden voor haar tempel aan te trekken. Het intervieuw, op de blog van Leggedoor, is dan ook niet anders bedoeld dan als reclame-spotje voor de Custers-toko.

Leggedoor heeft voor deze gelikte weblog wel een heel gemakkelijke naam gekozen; "Brightnezz". Dit is een naam die gemakkelijk in het gehoor ligt en lekker klinkt voor mensen die aan het googelen zijn. Brightnezz is een variatie op Happinezz. Het populaire new age glossie- magazine. Het Happinezz publiek is bij uitstek ook doelgroep voor Custers, want daar zit het grote geld en daar draait het uiteindelijk om.

In de paar artikelen, die de Brightnezz-blog tot nu heeft opgenomen, worden dan ook de meest gemakkelijke en in new age kringen, populaire onderwerpen aangesproken, Zoals Mindfulness, inspiring leaders. Deze onderwerp keuze siert de lekkere goedkope naam Brightnezz. We lezen op de blog een recensie, van een boek, van Nederlands meest populaire new age-schrijver Geert Kimpen.

De opzet en lay-out van de Brightnezz blog is geen toeval. Er wordt door Leggedoor bewust rekening gehouden met de kijkcijfers. Wie over dit soort populaire onderwerpen schrijf trekt namelijk meteen al bij de start van de pagina veel bezoekers naar de weblog. Van dit feit is Leggedoor zich wel degelijk bewust. Ze bedankt namelijk al op de twaalfde dag, van het bestaan van haar blog, haar nu al vele bezoekers. Leggedoor laat ons weten: "Het zijn er die dag al meer dan 200". Leggedoor doet het daar immers voor; voor de kijkcijfers van o.a. Ina Custers, wel te verstaan. De pagina met het interview, met Ina Custers, is inmiddels ook met veel bombarie op facebook en op twitter bekend gemaakt.

Het interview met Ina Custers opent met "Beter 'n goede leraar dan' n perfect passende traditie". Dit verwijst naar het verhaal van Custers, over haar eigen spirituele zoektocht. Deze ging langs allerlei praktiserende hermetici, alchemisten, mystici en magiërs.

Ook wijst het op het feit dat Ina Custers ons wil laten weten dat lesgeven een taak is die zij van hogere hand opgedragen heeft gekregen. Het wil ons laten weten dat Custers hiervoor de instructies van hogere hand doorkrijgt. De rituelen en lessen komen zogezegd op deze wijze tot haar.

In het interview vinden we ook het zoveelste voorbeeld van de tegenstellingen die Custers op ook haar eigen weblog gebruikt om de verkoop-gewilligheid van haar producten te versterken. Op deze wijze hoopt Custers de vooroordelen ten aanzien van haar werkwijze en haar orde bij het lezerspubliek weg te nemen. Voorbeelden hier van zijn: "Mag een goede spirituele opleiding geld kosten?" , "Mysteriescholen zijn toch niet paganistisch?" en "Waarom ik vind dat spiritualiteit ook materiële effecten dient te genereren."

In het interview, met Custers laat Legedoor heel mooi de zwaktes en valkuilen van de moderne magiër zien; We zien dat Custers gevoelig is voor de kitsch en voor de pracht en praal van mooie gewaden. Dit zien we ook duidelijk terug, in de opzet van de rituelen, die Ina Custers met haar eigen groep opvoert. Een grote hoeveelheid aan spullen en prullaria, om letterlijk de rituele ruimte mee op te vullen. "Veel" staat centraal in de Custers-rituelen. Dit is iets waar het in feite helemaal niet om draait binnen de hogere magie.

Custers is vanaf haar start, in de magische wereld, onder de indruk geweest van de kitscherigheid. Het is het soort kitsch wat we aantreffen in new age winkels en in de schappen van de Xenos. Het laat zien dat Custers geen onderscheid kan maken tussen wat echt is en wat nep is. Vandaar de fietsonderdelen, de pur- schuim wereldberg en papieren kroon voor Osiris. Daar halve is het voor Ina Custers destijds ook vrijwel onmogelijk geweest om onderscheid te maken tussen iets wat zich voordoet als magische orde en tussen het echte werk. En juist om die reden is Ina Custers- van Bergen in staat om te verkopen wat ze momenteel verkoopt, op de spirituele markt.

Er wordt in het interview geschreven over Londen, over Custers haar eerste bezoek aan de Atlantis Bookshop. Custers doet het voorkomen alsof dit het Walhalla is voor de moderne magiër. Deze bookshop was toen, en is nu, nog steeds niet meer dan een commercieel Malle Pietje verkooppunt voor wannabees, van allerlei parefanalia, op het gebied van new age, wicca, hekserij en aanverwante zaken. Het is het verzamelpunt van mensen die zich wensen te onderscheiden. Van mensen die menen, met nadruk op menen, het gemaakt te hebben in de wereld van de"magie". In die zin is Ina Custers in de Atlantis Bookshop zeer zeker op haar plaats, maar met ware mystiek of met een echte traditionele mystieke orde heeft dit weinig tot niets te van doen.

Een merkwaardig kromme redenering vinden we bovenaan in het interview: Custers verbindt het niet spreken over een traditie met het zichtbaar zijn van haar zelf. We lezen: "Het is zo mooi, dat je de traditie tekort doet als je er niet over spreekt, niet mee naar buiten komt. En als ik voor mezelf spreek: ik vind het niet erg om op of uit de toon te vallen. Ik kan me voorstellen dat het voor anderen, bijvoorbeeld mensen in het bedrijfsleven, een stuk ingewikkelder ligt, maar voor mij is het geen probleem.” Wil Ina Custers hiermee zeggen, dat ze zelf een traditie is? Wij snappen hem even niet. wel snappen we dat Custers graag wil opvallen. Ze doet immers niet anders!

In Custers haar traditie staat dan ook niet een leer of het gedachtegoed van de school centraal, maar is het Ina Custers zelf die centraal staat. Iets wat men in geen enkele andere geheimgenootschap of orde aantreft. Daar gaat het niet om het ego van een spreekpersoon, maar om de broerderschap als geheel. Het individu zal vanuit een echte orde, nooit op deze Custers-wijze in de publiciteit treden. In die zin heeft het optreden van Custers iets gulzigs, iets opdringerigs, en dat past niet bij de bescheidenheid van het karakter van een ware mysticus.

In het interview lezen we dat Custers ooit een bepaal boek in handen kreeg, over Westerse Mysterietraditie, handelende over een training, die werd gegeven in geheime genootschappen. Het zou fijn geweest zijn, als in het interview vermeld werd, welk boek dit betrof en over welke training Custers hier sprak. Hetzelfde geldt voor de encyclopedie die door Ina Custers wordt genoemd, Custers had deze bemachtigt,om zich het esoterische jargon eigen te maken. Als Leggedoor de titels, in het interview, had opgenomen, dan hadden de lezers de bronnen van Custers kunnen inschatten. Een klassieker in deze is dat Custers nooit haar bronnen vrijgeeft. Als Custers dit wel zou vrijgeven, kunnen mensen immers zelf aan de slag, en dan gaan ze niet bij haar op cursus.

Het interview vertelt de lezer dat Custers slechts drie jaar een schriftelijke studie, in Engeland, heeft gevolgd. We lezen: "en ik besloot het drie jaar serieus te beoefenen om te zien of het werkte en om zaken de tijd te geven in mezelf te verankeren.” Dit stukje interview geeft heel mooi inzicht in het feit met welk een snelheid, er binnen de cursus, die Ina Custers destijds volgde, de cursisten hun zogenaamde "derde graad" konden behalen.

De genoten "magische opleiding" van Ina Custers, bestond uit niet veel meer dan een tiental schriftelijke lessen, en een aantal praktijklessen. Na een aantal schriftelijke lessen en paar praktijk lessen was men destijds, in Engeland, in no time een zogenaamde "derde graads ingewijde magiër". Tegenwoordig liggen de zaken in Engeland anders. De commercie heeft daar, onder magiërs, eveneens toegeslagen. Dezelfde opleiding duurt nu, In Engeland, inmiddels ook een jaar of tien.

De titel van Magister en derde graads ingewijde, waar Ina Custers zo prat op gaat, stelt in feite dus niet zo heel veel voor. Haar bewering dat zij in Nederland de enige is, die deze opleiding heeft afgerond, is ook niet waar. Wel is Ina Custers de enige die haar opleiding heeft benut om er een winkeltje mee te beginnen. Een aantal toenmalige medestudenten van Custers is zeer ook actief, maar beoefent de magie, om het zo maar te zeggen, in stilte.

In de opleiding die Custers binnen haar Temple of Starlight geeft, heeft zij het zogenaamde "graden stelsel" dusdanig uitgesponnen, dat het de leerlingen, alleen al voor het behalen van de eerste graad, op zijn minst, vijf jaar kost. Over de jaren die staan voor het behalen van de tweede en de derde graad, bij the Temple of Starlight, zullen we het dus maar niet hebben.

Leggedoor besluit het interview door te vermelden dat Custers haar info wordt doorgegeven via de lineage van adepten, en de dat inspiratie van het Contact achter de school daar vandaan komen. Het is het "Ik zie, ik zie wat jij niet ziet-Custers verhaal". Dit zijn de bekende Custers-uitkramingen die toch niemand kan natrekken. Custers eindigt interview met "Ik krijg letterlijke oefeningen en rituelen door, waardoor ik erg veel materiaal schrijf en uitprobeer." Elders op Sterzoeker is genoeg geschreven over hoe de rituelen wel, via Dolores,  tot Custers zijn gekomen. Daar willen we het nu niet over hebben.

Daar zit hem nu net de crux het verband waarin Leggedoor en Custers elkaar hebben gevonden; het schrijven, of misschien juist wel in het zelf niet schrijven, en natuurlijk in het oh zo bijzonder willen zijn. Custers als doorgeefluik van de hogere goden, dat is een mooi verhaal, maar wij geloven het niet. Janny Leggedoor als doorgeefluik van Custers, dat gelooft sterzoeker zeer zeker wel.

Wie nu nog durft te beweren dat de pagina van Leggedoor zomaar uit de lucht is komen vallen en dat Western Traditions een toevallig vinding is van deze de dame leggedoor is, is een dappere. Wij zien hier veel eer een commerciële genius aan het werk. Deze commerciële geest had daarom, wat ons betreft, veel beter in de lamp kunnen blijven zitten!

Update 28-02-2011:

Zoals wij al dachten wordt ons vermoeden inmiddels geheel beantwoord door wat we zien verschijnen aan artikelen op de Brightnezz-blog; Deze blog is inderdaad een reclame uithangbord voor The Temple of Starlight aan het worden. Leggedoor plaats namelijk de interviews, die Ina Custers met haar leden op Temple of Starlight blog-pagina heeft gehouden, op haar Brightnezz-blog. In deze reeks zien wij een interview met Avaland, wiens echte naam Avaline Hoogland is. Avaline is een van de leden van de Dordrecht groep van The Temple of Starlight.

Hier volgt enige toegevoegde informatie over de huidige werkwijze van Ina Custers- van Bergen:
Naast de webpagina Temple of Starlight beschikt Ina Custers-van Bergen sinds 2012-02-21 over meerdere webpagina's. De webpagina's zijn in beheer bij Dima Support. Custers wil middels verschillende webpagina's haar cursussen en haar Temple of Starlihgt aan de man en vrouw brengen.

Er is door Custers zeer waarschijnlijk bewust gekozen voor een afwijkende stijl, ten opzichte van de hoofdpagina, van The Temple of Starlight. De strategie achter de totaal verschillende pagina's is dat Custers hiermee verschillende doelgroepen kan bereiken. Ook weet Ina Custers zodoende, de negatieve naam, die The Temple of Starlight inmiddels opgebouwd heeft te omzeilen.

We hebben de volgende webpagina's gevonden:
http://www.vavivre.nl/
http://www.axismundiacademy.nl/
http://www.cerebration.nl/
http://www.spirituelevaardigheden.com/
http://www.senseandstrength.com/

Imhotep, Die in Vrede komt

De geschiedenis van Egpte kent veel bijzondere mensen, waarvan Imhotep meteen in onze gedachten komt, als we denken aan mensen die bijzondere prestatie hebben geleverd op gebied van architectuur en het construeren en ontwerpen van bouwwerken in oudheid. Imhotep zijn gedachtegoed heeft op vele vlakken invloed gehad. Hij moet een man geweest zijn met een brede begaafdheid, dat blijkt wel uit de dingen die over hen bekend zijn.

Imhotep was ca. 2655-2600 v.Chr. vizier van farao Djoser, de tweede farao van de derde dynastie van het Oude Rijk in de Egyptische Oudheid. Naast vizier was hij ook architect, raadgever van de farao, schrijver van medische werken en hogepriester van Ptah en Ra. Door zijn genialiteit kon hij zich van burgerman opwerken tot belangrijkste man na de Farao's en zelfs tot Godheid!

Imhotep is het beste bekend als vizier en "bekijker der werken" van farao Djoser. Hij ontwierp de trappiramide van Djoser. Een gigantisch complex met daarin allerlei religieuze / koninklijke bouwwerken voor het eerst uitgevoerd in steen.

Rond 2630 v. Chr. (derde dynastie) hadden de farao's grote welvaart vergaart en oefenden ze absoluut gezag uit over hun onderdanen. Rond deze tijd werden ze ook als levende goden beschouwd door hun onderdanen. Farao Djoser wou als eerste ook zijn graf belangrijker maken dan die van de rest. Zijn graf werd het symbool van onsterfelijkheid. Daarom gaf hij zijn vizier (Imhotep) de opdracht om een grafmonument te bouwen dat zou uitsteken boven die van anderen.

Imhotep koos voor een ontwerp waarbij zes geleidelijk kleiner wordende mastaba's op elkaar werden gebouwd. Hij maakte ook voor het eerst gebruik van steen in plaats van kleisteen, dit was zeer bijzonder voor die tijd. Het uiteindelijke resultaat werd bekend als de trappenpiramide. Dit drukt ook de spirituele functie uit - een trap via welke de koning bij de zonnegod kon raken.

Van de honderden faraos die over Egypte hebben geheerst, heeft de regering van farao Djoser verreweg de grootste betekenis gehad. Deze farao leidde een periode van 500 jaar in waarin Egypte tot bloei zou komen. Een toepasselijke benaming van de regeerperiode van farao Djoser (ca. 2630-2611 v. Chr.) is Piramidentijd, want de geestelijke en technische prestaties van het Egyptische volk komen nergens treffender tot uitdrukking dan in de piramiden die toen werden gebouwd.

In de Late Tijd (ca. 650 v. Chr.) blijkt het belang van het bouwwerk uit restauratie. Deze grote waardering en eeuwenlange verering heeft Djoser niet te danken aan het herstellen van de rust en ook niet aan militaire successen. Men zag hem als de uitvinder van monumentale bouwwerken in steen. Deze verdienste deelt hij met de architect, opperbouwmeester en geleerde Imhotep.

Djoser en Imhotep hebben de gehouwen steen als bouwmateriaal ontdekt en daarmee voor het eerst monumentale bouwwerken opgericht. Met welk materiaal kon men immers beter de huizen van de eeuwigheid – de graven van de farao’s – bouwen dan met onvergankelijke natuurstenen? In de eeuwige stenen bouwwerken brengt de vergoddelijkte farao hetzelfde tot uitdrukking wat hem bij de troonsbestijging tijdens zijn leven was opgedragen, namelijk het handhaven van de door de goden geschapen wereldorde door middel van rituele handelingen en plechtigheden.

Dat verklaart waarom Djoser zijn eigen grafcomplex en piramide als zetel voor het hiernamaals liet oprichten. Alles aan de piramide van Djoser wijst erop dat het ontwerp, de organisatie en de bouw zeer zorgvuldig zijn voorbereid en uitgevoerd. Hoeveel mensen er aan hebben gewerkt is moeilijk in te schatten, maar economisch gesproken kon Egypte dergelijke projecten aan

Imhotep werd geboren in een burgerfamilie, maar klom door zijn intelligentie op en diende o.a. als hogepriester van de god Ptah. Volgens een mythe, die lang na zijn dood ontstaan is, zou hij de zoon van Ptah zijn geweest bij een sterfelijke vrouw, Chredoe-anch of Kheredu-ankh, die later tot halfgoddelijke status werd verheven omdat zij een dochter van Banebdjedet zou zijn geweest.

Naast priester was Imhotep ook architect, schrijver en medicus en door die brede ontwikkeling wordt hij wel beschouwd als het eerste genie ter wereld (of de eerste homo universalis).

Imhotep bleef ook na zijn dood bekend en zijn roem steeg zelfs met het verstrijken der eeuwen. Ca. tweeduizend jaar na zijn dood werd hij zelfs tot god verklaard. 300 Jaar v C. werd hij door de Griekse overheersers (Ptolomea) tot volwaardige Godheid verheven. Hij was slechts een gewone burger die niet tot de adel behoorde. Desondanks dit feit onstond er een cultus rond zijn persoon die tot meer dan 2.000 jaar na zijn dood intensief gepraktiseerd werd. Hij zou een zoon van de god Ptah zijn.

Imhotep werd de schutspatroon van de geneeskunde en de stichter van de Egyptische Geneeskunde en de hogere kennis en het schrijven. Vanwege zijn kennis van de schrijfkunst werd hij ook verbonden met de god Thoth en door zijn kennis van de geneeskunde stelden de Grieken hem gelijk met de god Asklepios, de grieks god van de geneeskunst. In de tempel van Kom Ombo werden eeuwen na zijn dood afbeeldingen van medische instrumenten volledig aan hem gewijd.

Hij blijkt ook de auteur te zijn van de zogenaamde Edwin Smith papyrus, die anatomische observaties bevatte, beschrijving van kwalen en behandelingen. De overgebleven papyrus is waarschijnlijk rond 1700 v.C. geschreven, maar blijkt een kopie te zijn van de originele tekst die 1000 jaar ouder is. Imhotep propageerde het voelen van de pols als één van de belangrijkste onderzoeken.

In 1862 ontdekte Edwin Smith (1822-1906) in Egypte, papyrusrollen die dateerden van 1600 v.C., waarin verschillende referenties genoteerd staan over de kunst van het palperen en uiteraard ook over de pols. Hieruit bleek dat de oude Egyptenaren de oorsprong van de pols kenden evenals de pompende functie van het hart. Zij waren de eersten om te stellen dat lucht en bloed in het hart kwamen, en dat het hart ze daarna naar de rest van het lichaam verdeelde.

De pols vermeld op de papyrusrollen die Smith vond. De vondst van Edwin Smith beschrijft de volgende observaties over de pols en zijn relatie met de hartslag: "... het onderzoek is net alsof iemand een zekere hoeveelheid telt met een bushel, of iets telt met de vingers ... zoals het meten van de kwaal van een man met als doel de actie van het hart te kennen. Er zijn kanalen in het hart naar elk van de ledematen. Als nu de priesters van Sekhmet of eender welke arts zijn hand of zijn vingers legt op het hoofd, de twee handen, de twee voeten, dan meet hij het hart, omdat de pulsaties te voelen zijn in ieder lidmaat. Het meten van een hart heeft als doel indicaties te herkennen die erin zijn opgetreden, met de bedoeling te begrijpen wat er juist gebeurde.' De Therapeutic Papyrus of Thebes meldden: 'Indien de arts zijn vinger plaatst op het hoofd, de nek, de armen, de voeten of het lichaam, overal zal hij het hart vinden, want het hart leidt naar ieder lidmaat en klinkt in de vaten van ieder lidmaat."

Sommige onderzoekers stellen dat Imhotep de bijbelse Jozef, zoon van Jakob en onderkoning van Egypte was! Imhotep, wat betekent (Oudegyptisch Jj m ḥtp *jā-im-ḥatāp "Die in vrede komt", ook Immutef, Im-hotep, of Ii-em-Hotep, Oudgrieks Imuthes (Ιμυθες)) was de meest geliefde vizier van heel Egypte. Een ambt waar hij aan de basis van ligt. Zijn naam en titels, die kunnen gevonden worden op monumenten in Egypte, geven te kennen welke hoge positie hij als niet-koninklijke Egyptenaar bezat: hij was Opzichter over de Zieners wat hem verbindt met de ziener-priesters van On; verder was hij onderkoning, de Eerste voor de Koning, Architect.

Titels en functies die deze intelectueel en wijsgeer bij leven en daarna gedragen en vervuld heeft; Architect, Schrijver, Visier, Hogepriester, Geneesheer, Poëet, Philosoof, Astroloog, Opperheer der Steenhouwers, Opperheer der Timmerlieden, 'Grote Meester van het paleis', 'de Erfprins', en Godheid!

Zijn mummie is nooit gevonden! Men denkt dat graf nr 3.518 bij Saqqara mogelijk van hem is. Verschillende afbeeldingen uit zijn leven laten zien dat Imhotep het recht werd verleend om samen met de koning genoemd te worden, een heel hoge eer. Hoe Imhotep zijn rol als priester vervuld heeft is niet bekend.

In afbeeldingen is Imhotep een gewone man, met een lendendoek en een bloot bovenlichaam. Hij wordt afgebeeld met een kaalgeschoren hoofd of een schedelkap en draagt de tekenen van een god (anch en scepter). Opvallend is de gelijkenis met de god Ptah, die - als enige andere godheid - ook een schedelkap draagt en tevens de anch en de "was-scepter".

Imhotep wordt gewoonlijk zittend afgebeeld, terwijl hij leest in een op zijn knieën uitgerolde papyrus. Bij dit beeldje staat op deze papyrusrol geschreven Imhotep, de zoon van Ptah. Op de holle basis staat een wijopschrift: "Imhotep, moge hij leven geven aan Tjahapimoe". Imhotep is weergegeven als een wijze oude man, gekleed in een lang, geplisseerd schort en met kortgeschoren haar.

Wellicht is het beeldje te beschouwen als het wijgeschenk van een zieke, die de god ermee om genezing vroeg. Het is bekend dat er een Asklepieion in Sakkara was, waar patiënten de nacht konden doorbrengen in de hoop op geneeskrachtige dromen. Dit beeldje komt mogelijk uit die omgeving. De naam van de schenker, die is vernoemd naar de Apis-stier, wijst er namelijk op dat het beeld uit Memphis komt.

De verering van Imhotep groeide, zoals wij als we al schreven, uit tot vergoddelijking, in de Late Periode en de Graeco- Romeinse periode, toen zijn cultus zijn hoogtepunt bereikt, en een aantal van de heiligdommen en tempels waren gewijd aan de geleerde.

Zijn belangrijkste plaatsen van aanbidding zijn geweest in Saqqara, op het eiland Philae, en in Thebe, waar hij samen vereerd werd met de uit de 18e-dynastie vergoddelijkte Amenophis, Zoon van Hapoe, in Deir el-Bahri, en in de Ptolemaeïsche tempel in Deir el-Medina.

Een belangrijke inscriptie ten aanzien van Imhotep werd geplaatst in de tempel van Ptah in Karnak tijdens de regering van Tiberius. Zijn cultus centra waren bedevaartsoorden voor patiënten die daar baden en sliep, in de hoop dat de God hen zou genezen of remedies openbaren, door geïnspireerd dromen.

In zijn cultuscentrum de "Asklepion" in Sakkara werden in de ondergrondse catacomben gemummificeerde ibissen achtergelaten, door aanbidders als offergaven, voor Imhotept. Ook werden er hier door de pelgrims modellen van geblesseerde ledematen, of zieke organen achter gelaten, in de hoop dat ze genezen werden door de god.

Alhoewel Imhotep's positie als een vergoddelijkte gewone man niet uniek was in het oude Egypte, was hij ongeëvenaard in de hoge mate van wijdverbreide verering, die aan hem gewijd was.

W.B. Yeats' Golden Dawn-Notitieboekje

Sahirah versus Ang El Ani (7)

Ang El Ani had in haar tempel aantal dienaren waarvan er een, Sahirah, tot ziener werd verheven.   Al was er wel een bepaalde aanloop. Deze priesters werd vaak als guardian/wachter (op Zuid) of als intermediair (op West) neergezet, want enge dingen kwamen volgens Ang El Ani altijd via Zuid binnen en leuke dingen via West. Omdat de dienaar geen enkele argwaan koesterde deed zij ook royaal verslag van de leuke dingen die via West binnenkwamen. Ang El Ani dacht echt dat Va Did het op haar gemunt had. Wist Sahirah toen veel...

Dos El Or had indertijd een soort van managerhouding. Iedereen een beetje te vriend houden, om de winkel draaiende te houden. Ang El Ani echter, pushte haar in een andere positie, namelijk om partij te kiezen en dat wilde ze niet. Dos El Or had best wel geduld, maar het kon een keertje op zijn. Ang El Ani verstoorde de rust en daar had de priesteres Ang El Ani eerder al op gewezen. Nou, niks ten overloede, maar zo'n priesteres is best een nuttig, als het er op aankomt.

De 3e graads inwijding van Ang El Ani  wase donderse toestand. Het gebeurde in nacht door, 12 uur lang. Tijdens die 12 uren werd haar ieder uur een vraag gesteld. Ang El Ani had twee helpers en Dos El Or tray op als de hoge priesteres. Het vind plaats bij Ang El Ani thuis. Ang El Ani had in haar huis een bescheiden tempel. Sahirah was niet bij dat ritueel, want zij deed alleen de kleding en het voedsel. Veel later, na de val van haar eerste tempel, heeft Ang El Ani nog wel haar beklag gedaan, dat ze haar had moeten vragen om bij de inwijding aanwezig te zijn.

Eigenlijk zag Sahirah pas veel later waarom Ang El Ani dat zei, want Sahirah was daar helemaal niet tuk op. Lekker veilig, moet Ang El Ani gedacht hebben. Sahirah wist een boel, misschien dacht Ang El Ani dat de ze een schild had kunnen vormen.

Tja, soms is, in het oude Egypte, een waterpijp gewoon een waterpijp. Maar Sahirah kwam toch wel rare sigaren tegen. Behalve dat met de streken van Ang El Ani, had ze ook van doen met Ajnn. Ajnn was een sigaar uit eigen doos, van Ang El Ani en Ang El Ani was zeer bang voor Ajnn. Zij deed enge rituelen, volgens Ang El Ani. Sahirah gaf toe, Ajnn durfde veel. Kali rituelen enzo. Just for kicks. Tja, dat was ook niet Sahirah haar stijl, maar ieder zijn meug. Edoch, Ang El Ani zag hierin een groot gevaar. Sahirah heeft wat van dergelijke verhalen over haar kant laten gaan. Ene oor in, andere oor uit.

Dan was er het hoofd van de Tempel, zij die Het Licht diende: Dos El Or. Meestal werdt Dos El Or aangeduid met "Queen Bee". De bij is het symbool van de Tempel die het licht dient.
Ang El Ani droeg in haar tempel een broche, met een bij.  Ze had deze van Dos El Or gekregen. Zij grossierde in die dingen. Als je belangrijk genoeg was tenminste, kreeg je er een. Dos El Or peperde iedereen altijd onomwonden in dat ze niks voorstelden. Leuke opsteker ook. Sahirah nam haar dat kwalijk en voor haar was ze daarmee ontzettend door de mand gevallen.

Voor de Queen Bee heeft Sahirah nog eens een magische vluchtweg bewaakt. En dat allemaal voor een beginnertje, moet je nagaan.
Sahirah heeft er nooit een geheim van gemaakt, dat ze niet zou meedoen met de onzin van die inwijdingen. Dat wilde ze dus absoluut niet. Ten eerste gaf haar dat een zeer onvrij gevoel (en daar kreeg ze er vlekken van) en ten tweede zou het Sahirah binden, aan zo'n club. Ten derde - en dat was het belangrijkste argument - wilde Sahirah voor altijd de student zijn, die de Paden bewandelde en zich verbaasde over alles.
Sahirah was als de Zot, die het rugzakje met kennis vult om het thuis te bewonderen, die de grote diamant vond en die op het altaar plaatst ter ere van de schepping.

Het was niet zo dat Sahirah geen kwaad zag, maar wel zo dat ze er de goede of leerzame kern in wilde ontdekken. Waarom zou ze dan ingewijd willen worden? Het leven zelf wijde haar in, alles op zijn tijd.
Inwijdingen in tempel, zoals de Tempel die het Licht diende, of in de Tempel van Het licht van de Ster (en meer, werken contraproductief. Het zette alleen maar kwaad bloed en wekte afgunst. Wie ingewijd zou worden en wie niet, was een volkomen arbitraire beslissing.

Sahirah heeft, in de tijd dat ze in de tempel van Ang El Ani diende, twee blauwe hangers van klei, en een oorkonde, van de hand van Ang El Ani gekregen. Een kinderhand is gauw gevuld. Okee, Sahirah heeft een poosje aan het spel meegedaan.

Dat inwijdingsritueel van Ang El Ani, waar Sahirah alle voorberiedingen voor deed, was ook zoiets. De 12 uren van de nacht, daar draaide het om. Volgens de Egyptische tijdsrekening hadden zowel de dag als de nacht 12 uur. Precies kende Sahirah de vragen niet. Ang El Ani heeft ze wel verteld, maar dat ging het andere oor weer uit. Dood en wedergeboorte, daar draaide het om. Nou, dat laatste moet dan zeker nog gebeuren.

Sahira was ondanks al haar inspanning nooit een echte volgeling, want ze wist maar al te goed dat uiteindelijk in een terleurstelling zou eindigen. Ze had gezien dat iedereen die in de Tempel van het Licht van de Ster de bek breed had gemaakt. Op de een of andere manier dachten ze dat ze iets tegoed hadden bij Ang El Ani. Allemaal hebben ze het bij het verkeerde eind gehad. Ang El Ani geeft nooit wat weg (O ja, een Horusbeeld dat de rugslag doet in de Nijl). Allemaal zijn ze de laan uitgegaan met niets dan terleurstelling en verdriet, en met de nieuwe dienaren zal het niet anders gaan.

Ang El Ani deed in haar tijd,  net als haar leerlingen later, ook een aantal dingen om o zo popi te worden bij Dos El Or. Van elke inschrijving reserveerde ze een percentage voor Dos El Or. Ang El Ani zei dat Dos El Or geen pensioen had en dit geld was dus voor haar oude dag was. Nou had de man van Dos EL OR zelf ook een esoterische school, en hij had een goeie baan als schrijver en was goed verzorgd, zoals dat heet. Ze zijn niet rijk, maar ook niet arm. En toch heeft Dos El Or dat geld aangenomen.

Je kunt je afvragen hoe lang de Tempel van die het Licht, geprofiteerd heeft van de goede zaken die Ang El Ani daar voor deed. De ene hand waste de andere, niet. Dos El Or deed wel meer dingen die niet klopten. Zo liet ze And El Ani veel te lang haar gang gaan, in de stijd om aanzien en macht. Ook toen het helemal fout ging greep ze niet in. Als Dos El Or de juiste maatregelen had gewild, dan had ze op zijn minst de ex- tempelleden, die geschaad waren door Ang El Ani benaderd en de dingen rechtgezet. Dat is niet gebeurd en Sahirah zag waarom niet. Dos El Or had ook boter op haar hoofd.

Sahirah was 2 1/2 jaar bij de Tempel van de Ster, maar had ook intensief  contact met Dos El Or en de tempel die het Licht diende, in die tijd. Ang El Ani had toen nog maar weinig eigen lesmateriaal, dat moest nog geschreven worden. Sahirah heeft Dos El Or op vele tempel weekenden ontmoet en zij had er niet al te lang voor nodig om te ontdekken wat er allemaal gaande was.

In die tijd namen juist de tempelrituelen van De Ster zo mogelijk een nog groter deel van de inspanningen in beslag dan de lessen, dan de oefeningen en de lesdagen. Inmiddels waren de tempel van de Ster van de tempel van het licht gescheiden, maar de aanloop naar deze breuk heeft toch vele jaren geduurd. En - dat vond Sahirah zelf erger dan de hele breuk - Dit voorslepende conflikt heeft veel schade aan deelnemers toegebracht. Daaraan was Dos El Or net zo goed debet als Ang El Ani

Wel ja, geen nadeel zonder voordeel. Hoe onaangenaam Sahirah haar kennismaking met Tempel van het Licht en met de Tempel van de Ster ook was, het heeft haar gesterkt in de overtuiging dat ze haar eigen weg moest gaan. De leerstof was hoe dan ook beperkt en dat lag aan de "leermeesters" Dos El Or en Ang El Ani. Maar meer nog dan dat had Sahirah ook gezien dat de stromingen waaruit deze tempels stammen zware beperkingen hadden qua tijd en cultuur. Daarmee wilde Sahirah geen genoegen nemen.

De tegenstellingen tussen An El Ani en Sahirah waren al snel voelbaar. Sahirah was geen echte beginner toen ze de tempel betrat en zeker niet geporteerd voor An El Ani's vooroordelen. Rariteiten zoals "in mijn traditie spreekt men de Magus niet tegen" - een geliefkoosde uitspraak van An El Ani- Dit soort grilligheden kenmerkte deze mevrouw en het wereldvreemde beeld dat zij er op nahield, dat was totaal anders dan hoe Sahirah naar de wereld keek. Sahirah distantieerde zich hiervan.

In de jaren dat Sahria in de tempels diende, onstond er een lange rij aan gedoodverfde opvolgers, van Dos El Or. Dat had Sahirah gezien, doordat deze mensen zich belangrijk of onmisbaar dachten te maken, voor de tempel, en zij zag dat het mensen corrumpeerde. Eerst had Sahirah de indruk dat Dos El Or mensen slecht kon beoordelen. In de loop van de tijd veranderde Sahirah van gedachten. Het waren stuk voor stuk mensen waarmee Dos El Or al jaren optrok. Dan ken je iemand wel een beetje. Wanneer men mensen "op hun tenen wil laten lopen" dan zijn er betere methodes dan mensen tegen elkaar uitspelen, zoals Dos El Or dat deed. En Dos El Or Or zag hoe ze Ang El dat deed, maar ze greep niet in.

Dos El Or kon mensen heel goed doorgronden. Er waren echter ook leden die zich niet lieten manipuleren. De schade die Ang El Ani mensen berokkende was zeker groot. Maar dit had niet kunnen gebeuren als Dos El Or niet zelf de eerste trap gegeven had. Ang El Ani trapte alleen na. Dos El Or wist dat en heeft altijd de andere kant op gekeken, wanneer mensen haar aanspraken, op de schadelijkheid van Ang El Ani's gedrag. Mensen stelden groot vertrouwen in Dos El Or en dat heeft ze beschaamd.

Dit leek allemaal naast de magische training te staan. In feite was het er een onlosmakelijk deel van. De apotheose daarvan heeft Sahirah in een volledig verziekte tempel weekend meegemaakt. Dat was eind oktober. Een jaar later ging de de tempel van het Licht van de Ster ten onder, want Ang El Ani had de "dragers" van haar groep eruit gegooid, wat overbleef was niet veel. Ook op dat moment heeft Dos El Or niet ingegrepen en het tij gekeerd. Ang El Ani en Sahirah zijn absoluut geen vriendinnen maar Sahirah heeft wel op bepaalde momenten met haar te doen gehad.

Wat de Tempel van de ster later vertegenwoordigde, was een aanfluiting. Sahirah schat maar zo dat een ieder dat net zo goed wist als zij.
Imiddels heeft Sahirah een eigen tempel-trainingsgroep. Een paar jaar geleden is ze daarmee gestart al was het maar een kleine groep. Het was de moeite waard om dit uit te proberen. De beproefde methode was behouden gebleven, net als de tijdloze kern in de kennis. Alle contra-productieve kanten waren weggelaten. Centraal stond de individuele mystieke ontwikkeling. Echter: samenspraak blijft noodzakelijk voor bijsturing en voortgang. Inmiddels is de groep fors gegroeid. De groep werkt op basis van gelijkheid, iets wat Ang El Ani altijd had bestreden.