DE BITTERE BEKER

De vakantietijd is weer voorbij en iedereen is weer aan het werk en de 3 leukste kinderen van het universum zijn weer naar school, dus werk aan de winkel voor Sterzoeker om weer een informatieve bolgje te schrijven en de achterstand weg te werken van ingezonden stukken. Hier volgt dan ook een geheel nieuwe blog over de Bitter beker.

In verschillende inwijdingstraites wordt er aan de noviet gevraagd om uit de bitter beker te drinken. In deze beker bevind zich water aangelengd met een bitter stof. Deze bitter beker is kent een lange geschiedenis en is een metafoor van verschillende symbolen. Om te beginnen zouden we ons wat kunnen bezinnen over de herkomst van de Bittere Beker.

Bittere Bekers waren reeds in oeroude tijden bekend. Denk maar aan Socrates, die de beker, gevuld met het aftreksel van de bittere en dodelijke waterscheerling moest drinken. De oude Grieken geloofden, dat de zielen van gestorvenen het eveneens bittere water uit de LETHE, de onderwereldstroom moesten drinken teneinde alle aardse herinneringen te verliezen, voordat zij het ELYSION, het verblijf der gelukzaligen mochten betreden.

Van oudsher is het bittere steeds verbonden geweest met 'ALSEM', de Nederlandse naam voor het plantengeslacht Artemisiet behorend tot de familie Compositae, een kruid waarvan een uitgesproken bittere drank getrokken kon worden. dit kruid was aan de godin ARTEMIS ofwel aan DIANA gewijd, omdat zij er, als Godin van de jacht, een geneesmiddel tegen vermoeidheid van maakte.

Ook de Romeinen kenden de Bittere Beker, want zij gaven overwinnaars van de wedstrijden in de amfitheaters de Bittere Beker, wijn met Alsem, om de vermoeidheid weg te drinken.

In de tijd van middeleeuwse kloosterkruidtuinen stonden planten met sappen van opmerkelijke geur of smaak, onder toezicht van goden of van duivels. Deze bewezen de mensen heil of ellende met die vloeistoffen.

Apart en afgezonderd van de woonoorden der bevolking, stonden de hutten der kruidenvrouwen. Onder het toepassen van een ritueel en het uitspreken van bepaalde bezweringen, zochten zij geneeskrachtige kruiden Toverspreuken versterkte de werking er van. Zo dacht men in de middeleeuwen. Werkelijkheid, verbeelding, magie en geneeskracht waren wonderlijk dooreen gemengd. De meest aangewende heilkruiden waren alsem, bilzekruid, belladonna, hennep, kamille en papaver.

Vanwege het bittere, beperken ik mij hier uitsluitend tot de alsem. Het wonderkruid ALSEM was de MATER HERBARUM of de Moeder der kruiden daarom ook wel Moederkruid genoemd. De Alsem was een Godskruid, een wonderkruid ten dienste van de lijdende mensheid, en wel in het bijzonder voor vrouwen. MATRIX betekent Moeder van levende wezens. In de Latijnse naam sprak zich de verering en de eerbied voor dit heilkruid uit.

De Alsem, die tot op heden zijn heilzaam, werk verricht, is de Artemisia Vulgaris. Artemisia, Grieks, komt wellicht van de reeds genoemde Godin ARTEMIS, wier naam fris of gezond betekende. Dit was de middeleeuwse kruidkundigen of onbekend of te simpel, zij bedachten mooiere betekenissen.

Artemisia Vulgaris. heet in het Nederlands "Sint Janskruid" soms "Sint Jansgordel" en het werd zoveel mogelijk op Sint Jansdag, 24 juni, geoogst. Geloofd werd, dat Johannes de Doper zijn verre woestijntochten kon volbrengen, doordat hij een gordel van Artemisia Vulgaris droeg.

Blaadjes van het Sint Janskruid in de schoenen gelegd, stellen reizigers in staat om lange afstanden lopend af te leggen. Vooral, meende men, indien ze in een Rooms Katholieke kerk gewijd zijn, zoals in de vijftiger jaren nog in West-Duitsland plaats vond. Heus niet zo erg lang geleden dus! De Alsem, dacht men, werkte dus gunstig op het lopen en staan, de benen en ooral de voeten dus. Is het vreemd dat de plant hier te lande ook de naam van Bijvoet kreeg?

Zuid-limburgers droegen wel kruisjes van de Bijvoet bij zich, als afweermiddel tegen duivelen en kwaad op hun tochten. Minstens zo goed helpen kousenbanden van haas-vel met daartussen gestoken stengels van het Sint Janskruid. Dit gbeurde tot halverwege de vorige eeuw, maar dertig jaar geleden nog droegen Groninger landarbeiders Sint Jansbladeren in de klompen om beter hun zware arbeid te kunnen volhouden.

Naast het Artemisia Vulgaris bestaat echter ook nog de Artemisia Absinthium, een plant die erg veel op de eerste gelijkt. Maar waar het Artemisia Vulgaris dus duidelijk een godskruid was, werd het Artemisia Absinthium een duivelskruid. De duivel kon immers niet in de grote macht van de goede plant berusten. Hij schiep daarom de tegenhanger.

Maar wie daarvan drankjes kookte en deze dronk, ledigde de verkeerde Bittere Beker. Diens ziel kwam in de hel. Heksen brouwden daaruit hun gevaarlijke drankjes, wie ze dronk, vergat alle verantwoordelijkheid voor zijn daden, waardoor hij zich vaak des doods schuldig maakte.

Gelukkig hij, die door een nimf het tegengif, de Bittere Beker van de Artemisia Vulgaris toegediend kreeg. De uit Artemisia Absinthium, in de vorige eeuw veel gemaakte of gestookte vermout, absinthwijn, en alsemwijn brachten menigeen vroeg in het graf, al dan niet na een vreselijk lijden. Het aftreksel van de alsem, dat in die dranken gedaan werd, was het groene vergif, le poison vert, en zeer berucht.

De franse en Italiaanse wetten verbieden thans het gebruik van de Artemisia Absinthium. Het absint drankje was lange tijd ook verbonden in Nederland, maar mag sinds enige jaren weer verkocht worden. Er zit echter zeer weinig of geen echte absint abstract meer in dit drankje, maar men gebruikt nu andere kruiden of chemische smaakmakers. Absint komt van het Griekse absinthes het Griekse apindes, ondrinkbaar.

De teelt van beide Artemisia-soorten komt nergens meer voor. De planten komt U
verwilderd of in particuliere tuintjes in Nederland soms nog wel tegen.

de Bijbel, spreekt op verschillende plaatsen over het bittere alsem als gifdrank. De meest frappante vinden we in Openbaring 8: 10-11. "En de derde engel bazuinde en een grote ster, brandend als een fakkel, viel uit de hemel en zij viel op het derde deel der rivieren en op de fonteinen der wateren. En de naam van de ster noemt men BSINT. En het derde deel der wateren werd ABSINT, en velen der mensen stierven van het water, omdat het bitter geworden was".

Het gebruik van het woord Alsem in de Nederlandse taal is overigens sterk aan het minderen. "Hij doopt: zijn pen in gal en alsem" of "Alsembeker " voor "lijdenskeIk" en 'S Levens Alsem" gebruikt men tegenwoordig niet meer. Dergelijk woordgebruik vraagt om goede kennis van mystiek en natuurkunde.

Het symbool van de Bittere Beker heeft het praktisch gebruik van een beker met geneeskrachtige drank, uit Alsem bereid, overleefd. De naam Alsem verdween uit het dagelijks taalgebruik. Slechts weinigen die kennis hebben van het gebruik van de bitter beker in inwijdingsrituelen weten nog dat de Bittere Beker een Alsembeker was.

Tegenwoordig zou men dan ook men onverschillig kunnen zijn ten opzichte van de stof, ,waarmee men een Bittere Beker toebereidt. Als het vocht in de Beker maar goed bitter smaakt dan is het wel goed, zonder er overigens veel bij na te denken. ,Hoe bitterder, hoe groter de uitwerking, denkt men wellicht.

Het gebruik van bepaalde symbolen kan in een (magische) orde, club of genootschap veelvuldiger zijn dan in de gehele maatschappij. Doch op weinig uitzonderingen na, zijn zinnebeelden en symbolen bezit van het gehele volk. Maar wanneer er tijdens een inwijdingsplechtigheid de Bittere Beker gebruiken, of die nu een bittere of een zoete vloeistof bevat, dan wijzigt de gewone betekenis daarvan niet of zeer weinig. Dan blijft die Bittere Beker de Alsembeker uit vroegere tijden, die wij als symbool in het (moderne) rituaal is verwerkt.

De Bittere Beker behoort om die redenen, in een ritueel, ook daadwerkelijk bitter te zijn. De Bittere Beker de Alsembeker uit vroeger tijden, bereid uit Artemisia Vulgaris en dat heeft nu eenmaal een bittere smaak. Overigens, vergelijkingen met de oude Bittere Bekers, van Socrates of uit de Bijbel, wordt de stof alsem niet in de hoeveelheid toegepast als in de oude dagen. het gaat nu uitsluiten om de bitter smaak en niet om de hoeveelheid werkzame stof uit de alsem.

Die oude Bittere Bekers zijn geschiedenis geworden die hoogstens tot vermeerdering van onze kennis kunnen bijdragen. Die geschiedenis kan besproken - worden op na het uitvoering van het ritueel in instructiesof uitleg, doch zij behoeft niet ten tonele gevoerd te worden tijdens de inwijdingsplechtigheid.

De Kandidaat die de inwijding meemaken, kunnen de plechtigheid van de (werkelijk) Bittere Beker dieper beleven, wanneer zij de betekenis er van in eigen tijd kennen. Natuurlijk ligt ook voor hen het heden in het verleden, maar inzake de beleving van het symbool van de Bittere Beker moet men niet te ver terugblikken. Wie de hand aan de ploeg wil slaan, kijke niet om .... zegt een oud spreek woord.

De kandidaat drinkt niet het water uit de-LETHE om het leed, dat medemensen hem aandeden, te vergeten. Door het drinken van de Bittere Beker worden onaangename ervaringen weer wakker evenals het bewustzijn, dat er meer zullen volgen.

-Le Catic d'Amertume- (Drinkbeker der Bitterheid) en -La Coupe du savoir- (Beker van het Weten), zoals die in Vrijmetselaars Loges in Frankrijk gebruikt worden, zijn één. Men reikte de Kandidaat eerst water, daarna alsem en tenslotte weer water toe. Deze Bittere Beker symboliseert het gehele leven. Deze dronk aan het begin van de derde reis, binnen de eerstegraads inwijding, vormt daarmee een eenheid.

Eerst is de Beker zoet, dan plotseling wrang, waarna ze weer zoet wordt.Maar ook hierin is het Bittere, naast het Zoete, een belangrijk element. De Bittere Beker is een beproeving. De Kandidaat moet die beker grijpen en ledigen tot de droesem toe. Dan verandert de scherpe en brandende drank in een versterkende en vertroostende drank.

De Bittere Beker, zoals die gedronken werd in het Franse Vrijmetselaars Ritueel stond ook symbool voor het drinken van het verdriet, dat onvermijdelijk met het leven verbonden was. De Kandidaat dronk de dwaalbegrippen uit de profane wereld weg. Hem werd aangeraden om de bittere beker te drinken, de beker der vergetelheid, om sterker in het leven te staan. Ook werd hem gezegd: 'De vrijmetselaar wacht dikwijls een bittere beker, sterk U!' Oude en nieuwe denkbeelden werden dooreen gemengd.

In ALPINA een vrijmetselaars geschrift uit 1933 staat het volgende over de bitter beker geschreven:
"De man, die streeft naar meer rechtvaardigheid en meer geluk, wordt stellig door dit symbool geroerd. Daardoor kan hij geluk en lijden, de reden van leven en sterven, leren gevoelen. De teleurstellingen in zijn leven zijn even zovele bittere bekers, die hij telkens moet ledigen, dikwijls zelfs met gesloten ogen. De bittere beker doet hem de pessimistische vooroordelen, die zijn verstand verlammen, stoppen. Het ledigen tot de laatste drup helpt hem over de wanhoop, die bij de Gerste dronk in hem opsteeg. Wie de Beker geheel ledigt wordt Leerling, Gezel en Meester. Hij zal telkens een bittere beker ledigen. Hij zal de ellende van het leven verdragen. Hij zal niet meer aan de mens wanhopen. De smarten die hij leed, zullen zijn als de nevelen, . die door dé ochtendzon verdwijnen. Zo moge het zijn!"
Aldus ALPINA, in 1933

Dus Ongeacht de bereidingswijze, de grondstoffen of de smaak, bitter of zoet. De Bittere Beker blijft een symbool dat tot in lengte van dagen zal blijven aanspreken en zal wel altijd onderdeel blijven van mystieke inwijdingen.

Parcival en de Gewonde Visserkoning

In de Graallegenden moet Percival het ouderlijk huis verlaten, op zoek gaan naar de Graal. Het is onbekend of de Graal een materiële schat is of een bron van wijsheid. Het doel van de zoektocht is echter niet de schat maar de ontwikkeling tijdens het onderweg zijn, zonder doel is er geen beweging. Gaandeweg overwint Parcival hindernissen, ontdekt zijn eigen mogelijkheden en arriveert bij de gewonde Visserkoning, die hem de Graal toont. Parcival verzuimt echter de essentiële vraag te stellen: “Waaraan lijdt u?” Hij heeft nog niet geleerd om te luisteren met zijn hart en zijn mededogen te tonen. Het hart verbindt en brengt leven tot bloei. In de legende blijft de koning gewond en zijn land dor.

Een land weerspiegelt de toestand van zijn koning. Dit kan zich zowel op het uiterlijk als op innerlijk vlak manifesteren. Het vee plant zich niet langer voort; het koren wil niet groeien; ridders vallen op het slagveld; kinderen verliezen hun ouders en jonkvrouwen wenen. Het hele land is in diepe rouw gedompeld. Deze ellendige toestand is ontstaan doordat de Visserkoning gewond is geraakt.

De veronderstelling dat de welvaart van een rijk afhankelijk is van de viriliteit en kracht van zijn heersende vorst wordt algemeen aanvaard, vooral onder primitieve volkeren.

De gehele Graalburcht bevindt zich in moeilijkheden, doordat de Visserkoning gewond is. De mythe verhaalt dat jaren geleden, toen de koning nog een jongeling was en hij als dolende ridder door de bossen struinde, hij bij een kamp kwam. Alle mensen van het kamp waren weg, maar aan het spit boven het vuur hing een zalm te roosteren. De Visserkoning had honger en zag de zalm die boven het vuur geroosterd werd. Hij nam er een stukje van om het op te eten. De zalm bleek erg heet te zijn. Hij brandde zijn vingers, liet de zalm uit zijn handen vallen en stak zijn vingers in zijn mond om de pijn van de brandwond te verzachten. Terwijl hij dit deed, kreeg hij een stukje zalm in zijn mond. Zo ontstond de wond van de Visserkoning en hieraan ontleent de heerser zijn naam. Zijn eerste contact met dat wat later zijn verlossing zal betekenen is een verwonding. Hierdoor wordt hij een gewonde Visserkoning.

De jongeling Parcival komt via de gewonde Visserkoning voor de eerste maal in aanraking met het bewustzijn door een wond of door verdriet. Parsifal informeert in eerste instantie niet naar zijn ziekte (symboliek: hij wil niet geconfronteerd worden met ziekte of met zwakte en negeert dit), maar dat lijden blijft hem bij totdat hij vele jaren later zijn verlossing en verlichting vindt.

Vroeger werd van de heerser verwacht dat hij vitaal zou zijn, een zieke heerser werd vaak afgezet, of ritueel gedood. Een link werd gezien tussen de vitaliteit van de koning/heerser en het de maatschappij; het land, de gewassen etc. Een koning trouwde niet alleen met zijn vrouw, maar ook met het land. De echtgenote, de koningin werd gelijkgesteld aan het land. Wanneer een heerser niet vitaal was, werd dat direct in verband gebracht met het land zelf, als de koning niet vitaal is, dan heeft dat consequenties voor het land, het was niet vruchtbaar. Een vitale koning daarentegen betekende een vruchtbaar land.

Deze vruchtbaarheid/vitaliteit werd ook in verband gebracht met de vrouw van de koning. Wanneer de koning geen vrouw meer had, om wat voor reden dan ook, miste hij de vruchtbaarheid die zo belangrijk was voor het land. Koert gezegd, een koning zonder koningin, vrouwelijke wederhelft heeft tot gevolg dat het land onvruchtbaar is, het land zou dan veranderen in een “troostloos land”.

De Visserkoning regeert over zijn koninkrijk vanuit de Graalburcht waar de Heilige Graal, de kelk van het laatste avondmaal, wordt bewaard. De myth leert ons dat de koning die over ons innerlijk koninkrijk regeert, het karakter van dat koninkrijk bepaalt, en daarmee van ons hele leven. Als de koning zich goed voelt, voelen wij ons goed; als de dingen van binnen goed gaan, gaan ze om ons heen ook goed. Met de gewonde Visserkoning aan het hoofd van het innerlijk kunnen we in zijn leven heel wat lijden.

De situatie is aldus: het koninkrijk is niet welvarend; de oogst is mager; jonkvrouwen worden van hun ridders beroofd en kinderen van hun ouders. Deze mythe geeft ook aan hoe een verwond archetypisch fundament tot uitdrukking komt in de problemen die we in ons leven ondervinden.

In de graalromans van oa Parcival (rond 1200), wordt dit proces gesymboliseerd door het feit dat de Koning een wond heeft in zijn zij, een symbool een wond aan de genitaliën, wat op zich weer een symbool is voor het onvruchtbaar zijn/impotentie. De koning was zijn vrouw(elijkheid) kwijt, in de graalromans gelijk gesteld aan de Graal, waarnaar de ridders op zoek moesten gaan. Het land begaf zich in een woestenij, het land leed, zoals de koning leed. Pas wanneer de Graal weer wordt gevonden, zal de wond van de koning helen en het land weer vruchtbaar worden, dus, wanneer de koning zijn vrouw(elijkheid) had teruggevonden.

In de roman van koning Arthur zien we dat het land vervalt in een grote woestenij en dat Arthur ziek wordt/gewond is. Guinevere heeft het land verlaten, Arthur heeft haar verbannen omdat ze vreemd ging met een van de ridders van Arthur, Lancelot (gouden 'lans”...verwijzing naar het aardse, seksuele aspect van de liefde)
Parsival is het symbool van de nog onbewuste mens die aan het begin van een nieuw pad op zijn levensweg staat, weliswaar met zijn verworvenheden uit het verleden.

in de versie van Chrétien de Troyes die voor het eerst rond 1180 werd gepubliceerd. verbeeldt De Graal het vrouwelijke principe van spirituele transformatie en is bij de Franse schrijver een schaal of beker die de graalwachters in de graalburcht op wonderbaarlijke wijze van spijzen voorziet. Deze burcht bevindt zich in een wereld voorbij de concrete werkelijkheid, in een wereld van verbeelding. De toegang tot deze wereld voert langs een Visserkoning die aan een geheimzinnige wond lijdt die door een speer van een heiden is veroorzaakt.

In de versie van Chrétien de Troyes heet degene die tot de graalburcht doordringt Parcival. Hij is op zoek naar zijn moeder die hij op jonge leeftijd in de steek heeft gelaten om ridder te worden. Tijdens die zoektocht komt hij aan bij een rivier. Daar ziet hij een boot die stroomafwaarts komt. Daarin zitten twee mannen, de een roeit, de ander vist. Parzival vraagt aan hen hoe hij de rivier kan oversteken. De visser wijst hem een doorgang, maar dan komt Parcival in de graalburcht aan. De gewonde Visserkoning blijkt de burchtheer te zijn. Deze schenkt hem een kostbaar zwaard.

In de graalburcht is Parcival getuige van een wonderbaar­lijke processie. Een schildknaap draagt een lans die hij in het midden van de schacht vasthoudt. Uit de ijzeren punt komt een bloeddruppel te voorschijn die omlaag rolt op de hand van de jongeling. Vervolgens verschijnt er een schone jonkvrouw. In haar handen draagt zij ‘een graal’ van fijn, zuiver goud. Na haar komt een andere jonk­vrouw die een zilve­ren schotel draagt.

In de latere versie van Wolfram von Eschenbach is de Graal geen beker, maar een steen die door koningin Repanse de Schoye gedragen word. In de vertaling door Leonard Beuger luidt de bewuste passage als volgt: ‘Zo stralend was haar gelaat dat allen meenden dat de ochtend gloorde. Men zag de maagd gekleed in satijn uit Arabi. Op een groene achmar­di-zijde droeg zij de hoogste paradijselijke vervulling, die wortel en tak tegelijkertijd was. Het was een ding dat de Graal heette, en dat alle aardse volkomenheid overtrof. Zij waardoor de Graal zich dragen liet heette Repanse de Schoye. De aard van de Graal was zodanig dat wie er op de juiste wijze zorg voor wilde dragen zijn kuisheid goed bewaren moest, en alle valsheid mijden.’

Hoewel Parcival al deze wonderen aanschouwt, komt er geen vraag over zijn lippen. Ook vraagt hij niet naar de oorzaak van het lijden van Amfortas. Door dit verzuim kan hij de burchtheer niet uit zijn lijden verlossen. De volgende ochtend verlaat hij de burcht. De poortwachter roept hem toe: ‘De haat van de zon zal jou dragen.’

Robert de Boron beschreef aan het eind van de twaalfde eeuw dat de Graal de beker was waarin Jozef van Arimathea na de kruisiging het bloed van Christus had opgevangen. Richard Wagner bewerkte de stof uit de versie van Von Eschenbach in de negentiende eeuw tot een opera. Carl Gustav Jung droomde vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog dat het zijn taak was om de Graal terug te brengen naar de graalburcht. Michel Baigent, Richard Leigh en Henry Lincoln lanceerden in de jaren tachtig van de vorige eeuw de opvatting dat de Graal geen beker was, maar de baarmoeder van Maria Magdalena. Het geheim van de Graal zou de dochter van Jezus en Maria Magdalena zijn die met haar moeder mee naar de Provence was gereisd en een bloedlijn voortzette die door de Priorij van Sion beschermd diende te worden. Dan Brown borduurt in De Da Vinci code weer op dit thema voort.

De graallegende stamt uit een tijd van geestelijke duisternis toen de Tempeliers grote geheimen bewaakten die voor de roomse kerk verborgen dienden te worden gehouden. Om de een of andere reden begon Chrétien enkele van deze geheimen te verklappen. Opmerkelijk aan zijn verhaal is dat de wond van de Visserkoning niet door de Graal kan genezen. Ook in de opera van Wagner doet het celebreren van de Graal de burchtheer alleen maar meer pijn. De Visserkoning leed aan de gespletenheid die tussen natuur en geest heerste. de taak van Parcival was om de Visserkoning uit zijn lijden te verlossen.

De verschillende versies van de graallegende kennen allemaal een ander slot. In misschien wel de meest bevredigende versie weet Parcival uiteindelijk de graalburcht terug te vinden en de juiste vragen stelt. Hierdoor herstelt de koning van zijn ongeneeslijke wond, wordt het land weer vruchtbaar en keert de voorspoed voor het volk terug.

De Pauselijke Bijen

Het pauselijk wapen van Paus Urbanus VIII.

Hier boven zien we het Pauselijk wapen van Paus Urbanus VIII, geboren als Maffeo Barberini (Florence, 5 april 1568 - Rome, 29 juli 1644). Hij was paus van 1623 tot 1644. Zijn pauselijk wapen draagt een schild met drie bijen. Dat hij iets met bijen had moge duidelijk zijn, ook gezien het feit dat hij de bij als symbool en als versiering liet verwerken in het baldakijn boven het graf van apostel Petrus.

(dubbelklik op de afbeeldingen om deze in super groot formaat te zien). Het baldakijn van Bernini.

Het baldakijn van Bernini bevindt zich in de Sint-Pietersbasiliek te Rome boven het graf van de apostel Petrus. Het baldakijn werd gebouwd in 1624-1633 met de bedoeling om het verband tussen het graf en de basiliek uit te laten komen. Bernini bouwde in opdracht van Paus Urbanus VIII

Op de zuilen van het het baldakijn van Bernini staan vele bijen.

Bernini verwerkte op verschillende plaatsen het symbool van de bijen in het baldakijn o.a op de zuilen. Op verscheidene plaatsen springen bladeren op uit de zuil, waaruit bijen lijken voort te komen, die lijken op het familiewapen met bijen van de familie Barberini. De nijvere bijen hebben ook te maken met de suggestie van beweging; een barok kenmerk, namelijk Gestalten werden nooit in een rusthouding afgebeeld, maar altijd in beweging en liefst in een beweging die een climax heeft bereikt en dus dramatisch is. Ook de putti (een mollig kinderfiguurtje) op de zuilen hebben betrekking op dit barokke stijlkenmerk. De putti zijn namelijk op zoek naar de bijen en zijn dus in beweging.

Detail van de zuilen.

Detail van de marmeren blokken, waarop de zuilen rusten.

De zuilen staan op marmeren blokken, ter grootte van een mens van gemiddelde lengte. Die marmeren blokken zijn versierd met een schild dat een aantal ornamenten bevat; de pauselijke tiara, een hoge kap omringd door drie kronen met daarop een wereldbol en daarboven een kruis. Daar onder de gekruiste sleutels van Petrus. Deze twee komen samen ook voor in de vlag van Vaticaanstad. Door over heen het schild met de drie bijen die een decoratief verstrooiend motief vormen. En onder aan smelt het onderste gedeelte van het schild samen tot een monsterlijk gezicht. Tussen de zuilen in hangt het baldakijn, dit zijn de uit brons vervaardigde neerhangende kleden. Op dit kleed kun je ook weer de drie bijen en engeltjes zien. Aan de onderkant van het kleed is in het midden een witte duif omringd door engelen weergegeven. Deze witte duif symboliseert de Heilige Geest.

Op de onderkant van het dak van het baldakijn zijn meerdere bijen afgebeeld.

Het dak van het baldakijn wordt door engelen ondersteund. Ook hier kun je weer een van de barokkenmerken zien. De engelen zijn in een lopende houding geplaatst. Ze lijken nu niet alleen het dak te ondersteunen, maar ook nog eens te verplaatsen. De engelen zijn in de richting de vier windstreken geplaatst en drukken de universaliteit uit van de katholieke leer. Dit is een kenmerk van de barok en wordt triomfalisme genoemd. Aan de voorkant van het baldakijn bevinden zich twee putti en aan iedere zijkant nog één putto. De twee putti aan de voorkant van het baldakijn houden een sleutel en een tiara vast, beide voorwerpen die verwijzen naar de pauselijke macht. En één putto aan de zijkant houdt een boek met geschreven spreuken vast.

Het pauselijk wapen van Paus Urbanus VIII.

Palmboom

Een palmboom is iets wat we in onze gedachten hebben als we denken aan een exotische vakantie oord. We denken aan een mooie witte strand met palmbomen en een blauwe zee. Voor ons een bijzonder beeld, verbonden met plezier en rust. Niet alleen heeft voor ons westerlingen de palm boom een bijzondere pretigge betekenis, maar heeft de palm boom dit ook in de streken waar hij van oudsher groeide. In de bijbel vinden we vele verwijzingen vergelijkingen over de palmboom. Naast de palmboom vinden we ceder en zout als bijzondere elementen uit de natuur. De Palmboom is bijzonder omdat alle delen van de boom bruikbaar zijn en waar een palmboom staat is daar water en schaduw en dat betekend leven in een land met een zinderen zon.

Een mooie verwijzing naar de plamboom wordt gemaakt door de palm te vergelijken met de rectvaardige. We lezen:

Over de groei van een palmboom lezen we in de Psalmen
Psalm 92:13-16:

13 De rechtvaardige zal groeien als een palmboom, opschieten als een ceder van de Libanon;
14 geplant in het huis des Heren groeien zij in de voorhoven van onze God; 15. zij zullen in de ouderdom nog vrucht dragen, fris en groen zullen zij zijn;
16. om te verkondigen, dat de Here waarachtig is, mijn rots in wie geen onrecht is."

De palm (Hebr. Tamar, Grieks Phoenix), is een grote statige boom, gekenmerkt door een kroon van opvallende waaiervormige bladeren. Hij heeft geen takken. De palmboom was een veelvoorkomende boom in Palestina, waar hij in bijbelse tijden, evenals nu, welig groeide in oasen, zoals Jericho. Jericho was beroemd om zijn dadelpalmen en werd de "Palmstad" genoemd. (Deut. 34:3; Richt. 1:16; 2 Kron. 28:15) Hun aanwezigheid is steeds een reden tot vreugde voor reizigers, zoals Israel in Elim verheugd was met de zeventig palmen en twaalf waterbronnen (Ex. 15:27; Num. 33:9), Hun bladeren werden worden gebruikt om daken mee te beleggen en voor heggen, manden en vloermatten. Palmbomen leveren voorts was, suiker, olie, looizuur, verfstoffen, hars en sap. Ja, de palmboom is een zeer nuttige boom, de Hindoes hebben, zoals C.H.Spurgeon schrijft in zijn 5 delige boekenserie "de Psalmen Davids" berekend dat men hem voor 360 zaken kan gebruiken.

De Bijbel, Gods betrouwbaar woord, karakteriseert de palmen als "sierlijke bomen"(Lev. 23:40). De Staten-Vertaling spreekt van "schoon geboomte".

Met palmbladeren werd gezwaaid ter gelegenheid van het loofhuttenfeest (Lev. 23:40).

In de christelijke en niet christelijke wereld symboliek is de palm het symbool van de overwinning.

En in de Bijbel (Psalm 92), wordt de rechtvaardige in zijn groei vergeleken met een palmboom: "De rechtvaardige zal groeien als een palmboom."

Wanneer God de mens ziet, zoals hij in werkelijkheid is, moet deze onvermijdelijk onrechtvaardig zijn. Dat lezen we o.a. in Rom. 3:10 "Niemand is rechtvaardig, ook niet één."

Maar door de Here Jezus Christus zijn we gerechtvaardigd om niet (Rom.3:24; 1Kor 6:11).

Rom. 5:19 zegt: "Want, gelijk door de ongehoorzaamheid van één mens zeer velen zondaren geworden zijn, zo zullen ook door de gehoorzaamheid van één zeer velen rechtvaardig worden."

Wat je niet zomaar kunt zien, is dat de palmboom een wortelgestel heeft waarvan de diepte overeenkomt met de hoogte van de boom. Bij onze loofbomen hier in Nederland is dat heel anders. Zij hebben een wortelgestel, dat zich "oppervlakkig" onder de bodemlaag uitspreidt. Dit heeft een klimatologische oorzaak. In ons deel van de wereld hebben we oppervlaktewater waardoor er in alle jaargetijden voldoende water voor handen is voor eikenbomen, beuken, berken, sparren,dennen e.d. om water op te zuigen, voor een gezonde groei.

Maar wat de palmbomen betreft zij kunnen echter ook goed gedijen in woestijnen, waar totaal geen regen valt en geen oppervlaktewater aanwezig is, maar waar alleen "dieptebronnen" zijn.

Hierin is een mooie vergelijking te vinden voor de religieuze mens. Deze zou kunnen zeggen "Wij moeten als gelovigen niet alleen afhankelijk blijven van "oppervlaktewater" maar we moeten ons in onze groei naar volwassenheid ook uitstrekken naar de "verborgen omgang met het hogere!"

Men zou kunnen stellen dat het bovengrondse zichtbare groei moet onderbouwd zijn door een wortelgestel, dat onafhankelijk van welke klimatologische omstandigheden ook, voldoende vocht kan opnemen om toch groen te blijven en vrucht te dragen.(verg. Joh.15.)

Wil je in de zichtbare wereld vruchtdrager zijn, dan moet je niet afhankelijk zijn van het oppervlaktewater (oppervlakkigheid), maar er zorg voor dragen om heel stevig geworteld te zijn in een diepe verborgen relatie met het universum!

Vaak moeten onze geestelijke wortels door allerlei verhardingen heen breken om bij die diepe waterbronnen te komen. Zoals het wortelgestel van de palmboom, dwars door allerlei verhardingen heen boort om tot de diepe waterbronnen te komen, zo moet ook de mens door "allerlei verhardingen" in het innerlijke leven heen om door te breken tot een geweldige diepe relatie het goddelijke (verg. Openb. 14:12)

In de bijbel wordt dit als volgt uitgeschreven: Rom. 5:3-5 zegt: "En niet alleen hierin, maar wij roemen ook in de verdrukking, daar wij weten, dat de verdrukking volharding uitwerkt, 4. en de verdrukking beproefdheid, en de beproefdheid hoop; 5. en de hoop maakt niet beschaamd, omdat de liefde Gods in onze harten uitgestort is door de heilige Geest, die ons gegeven is."

Wij moeten naar beneden wortel schieten en naar boven vrucht dragen (verg Jes. 37:31).

Palmbomen hebben een harde, beweegbare geschubde bast, maar met een zachte kern. En een mens die zich op een gezonde manier wil ontwikkelen heeft ook a.h.w. een harde buitenkant en een zachte binnenkant nodig.

In de bijbel vinden we: Ezech. 11:19,20 zegt: "Ik zal hun één hart geven en een nieuwe geest in hun binnenste, en Ik zal het hart van steen uit hun lichaam verwijderen en hun een hart van vlees geven, 20 opdat zij naar mijn inzettingen zullen wandelen en naarstig mijn verordeningen onderhouden; zij zullen Mij tot een volk en Ik zal hun tot een God zijn."

We lazen al; De rechtvaardige zal groeien als een palmboom, maar er valt meer te zeggen over de palmboom.
Hieronder volgt nog einige christelijke symboliek met betrekking tot de groei van palmboom:

1. De palmboom groeit in de woestijn. De aarde is een woestijn voor de christen. De ware gelovige worden er altijd verfrist, evenals een palmboom in de woestijn. Zo was Lot temidden van de goddeloosheid van Sodom,

2. De palmboom groet in het zand, maar het zand is zijn voedsel niet. Water vanuit de diepste voedt zijn hartwortels, al is de hemel boven hem ook van koper. Jozef was temidden der katten (aanbidders in Egypte) en Daniel in het weelderige Babylon, maar de doordringende wortel des geloofs reikt tot aan de fonteinen van levend water.

3. De palmboom is schoon, met zijn hoog en groen loofdak en de zilveren lichtstralen van zijn wuivende bladeren. Evenzo zijn de deugden van de christen, niet als de kruipplanten of braamstruiken, die zich nederwaarts buigen; hunne palmtakken verheffen zich opwaarts; zij zoeken de dingen die Boven zijn, waar Christus is (Koll. 3:1). Sommige bomen zijn krom en knoestig; maar de christen is een hoge palmboom, een zoon des lichts (Fill. 2:15).

De Joden werden genoemd een verkeerd en verdraaid geslacht (Deut. 32:5 S.V.), En Satan wordt genoemd; de kronkelende slang (Jes. 27:1), maar de christen is recht als de palmboom.
Zijn mooie onverwelkelijke bladeren zijn het zinnebeeld van de overwinning.

Zij werden gevlochten en in elkaar gestrengeld om er tenten van te maken voor het Loofhuttenfeest; en toen de schare Jezus begeleidde naar zijn kroning in Jeruzalem, hebben zij deze bladeren op de weg gestrooid (Matth.21:8). Zo worden ook de overwinnaars in de hemel voorgesteld als hebbende palmtakken in hunne handen (Openb.7:9). Geen stof hecht zich aan de bladeren, de christen is in de wereld, niet van de wereld. Aan zijn palmblad kan het stof der aardse woestijn niet blijven zitten. Het blad van de palmboom is altijd hetzelfde – het valt niet in de winter; en hij is altijd groen. Het ruisen van de palmboom is het gebed van de woestijn.

4. De palmboom is zeer nuttig. Zijn schaduw beschut, zijn vrucht verkwikt de vermoeide reiziger. Hij duidt de plaats aan waar water te vinden is.

5. De palmboom draagt nog tot in de hoge ouderdom vruchten. De beste dadels worden voortgebracht, als de boom tussen de dertig en honderd jaar oud is. Jaarlijks leveren ze wel driehonderd pond dadels op; en zo wordt ook de christen nuttiger en gelukkiger naarmate hij ouder wordt. Een beter inzicht hebben in zijn eigen gebreken, is hij zachtmoediger voor anderen. Hij is als de zon, wanneer hij ondergaat onuitsprekelijk schoon, zacht en groot. Hij heeft de aanblik van Elim, waar de vermoeide Joden twaalf waterbronnen en zeventig palmbomen vonden.

J.Lang, "De Waarheid der Schrift in Oostersch Gewaad" 1873 Uit: "De Psalmen Davids" van C.H.Spurgeon

Groei als een palmboom en ontwikkel door Gods genade een zacht hart, dat gevoelig is voor de stem van de Heilige Geest en dat gehoorzaam is aan het woord van God. Laten we ook aan de Here God vragen ons een uiterlijke bescherming te geven om niet overgevoelig te reageren op uitingen van mensen. Hij wil ons gezicht en voorhoofd even hard maken als het hunne, ja, zelfs zo hard als diamant, harder nog dan steen, opdat we niet bang zullen zijn als mensen ons iets willen doen!

Psalm 92:15… "Zij zullen in de ouderdom nog vrucht dragen, fris en groen zullen zij zijn."

Naast de palmboom wordt ook de ceder veelvuldig in de bijbel genoemd b.v. : " De rechtvaardige zal groeien als een palmboom, opschieten als een ceder van de Libanon"
De ceders, vooral die van de Libanon, waren gewild voor de bouw van tempels, paleizen, bestuursgebouwen, vervaardiging van masten. (Ex. 27:5), beelden, muziekinstrumenten en doodkisten. Het cederhout werd beschouwd als niet aan bederf onderhevig, duurzaam, geurig en gemakkelijk vernisbaar. De naam zelf komt van een stam die betekent: vast staan verg.: Jes. 2:13; 14:8; 60:13. De ceder komt voor op de vlag en op sommige postzegels van de republiek Libanon.

Zowel David als Salomo sloten handelsovereenkomsten met de koningen van Tyrus (2Sam. 5:11; 1Kon. 5:8), op grond cederswerden omgehouwen, en overzee naar Joppe vervoerd, van waar zij 40 km over land naar Jeruzalem werden gebracht om daar te worden gebruikt voor de koninklijke woning van David (2Sam. 5:11; 7:2) en voor het paleis en het huis "Woud van de Libanon" (1Kon. 7:2) van Salomo. Salomo en Hiram stelden het cederhout op hoge prijs en verwerkten het tot balken en pilaren voor de tempelbouw, en voor het altaar (1Kon. 6:9, 15, 18, 20, 36).

De ceder zijn groot en ruig, met een roodbruine wit berijpte bast, met een stamomtrek van soms 12 meter, en kroon met een omvang van 60 á 90 meter en bijna horizontale takken, van onderen is de boom bijna zo breed als hij hoog is, en hij draagt eivormige appels van 10 tot 12 cm lengte, terwijl de heldergroene naalden 1 tot 1,5 cm lang zijn.

vers 13 b "De rechtvaardige zal……opschieten als de ceder van de Libanon."

Het cederhout werd beschouwt als niet aan bederf onderhevig, duurzaam, geurig en gemakkelijk vernisbaar

Zijn wij ook niet aan bederf onderhevig, vandaar deze vergelijkingen?

Het cederhout ruikt ook lekker. Geur wordt ook veelvuldig in de bijbel aangehaald als vergelijking:

Hosea 14:7 zegt: "Zijn loten zullen uitlopen; zijn pracht zal zijn als die van een olijfboom en zijn geur als die van de Libanon."

En 2Kor. 2:14,15 zegt: " Maar Gode zij gedankt, die ons te allen tijde in Christus doet zegevieren en de reuk van zijn kennis allerwegen door ons verspreidt is want wijn zijn voor God een geur van Christus onder hen, die gered worden, en onder hen die verloren gaan."

Een geur van Christus: een welriekend geur van Gods behaaglijke offer. Haar uitwerking is tweeërlei, al naar er geloof en ongeloof is onder de mensen. Zij is ten val en ter opstanding zie: Luk. 2:34.

Natuurlijk wordt er in de bijbel behalve naar de palm, de ceder en zout nog naar veel meer zaken uit de natuur verwezen. Daarover wellicht later meer op Sterzoeker.

The Temple of Starlight/ Westen Mystery School van Ina Custers- van Bergen

Sinds 10-09-2017 is de webpagina van de Temple of starlight op de schop. Veel van wat  in het onderstaande artikel is geschreven is niet meer terug te vinden op de webpagina.  Ina Custers heeft meerder sites samengevoegd tot een site. Dit betreft echter een uitgeklede versie van de eerder Temple of Starlight site. Custers heeft nu: templeofstralight.org en Westernmysteryschool.nl

Nederland kent sinds een aantal jaren een magische orde met de naam: "Hermetic Order of the Temple of Starlight", "temple of starlight" of "OTLA" (Ordo Templi Lucis Asterum), opgericht door: Angelina Maria Catharina Custers-van Bergen ( geboren op 05-04-1957 te Roermond). In werkelijkheid is deze magische orde een ordinaire sekte. Wie hier in verzeild raakt geconfronteerd worden met bekende sekte technieken.

Als men besluit om uit deze orde te treden heeft dit nare consequenties tot gevolg. Namen, privé gegevens en sociaal media gegevens van de ex-leden worden op een pagina van The Temple of Starlight gezet, met een link naar een pagina over stalkers, Custers wil hier mee aangeven dat deze ex-leden hun beklag hebben gedaan bij Sterzoeker en dus verraders zijn.  Sterzoeker zet kwalijke duistere sekte-praktijken regelmatig in het daglicht.  Maar sekteleiders stalken? Nee, daar doen wij niet aan.

Ina Custers- van Bergen publiceert ongevraagd "gevoelige" verhalen van haar leden. Op haar pagina staan verhalen over privésituatie en problemen van ex-leden. De Temple of Starlight zou hierin verlichting hebben gezorgd.  leden lopen dus het risico dat een prive situatie door Custers uitgebuit wordt voor publicatie op The Temple of Starlight pagina.

Ex-leden die zich kritisch hebben uitgelaten worden door Ina Custers als bedreiging gezien. Custers zet namen van deze ex-leden op haar "stalkers" pagina om ze monddood te maken. Wil men de van deze pagina verwijdert worden dan Custers hier geen gehoor aan.  Ook Custers mengt zich in persoonlijk leven van van haar leden. Door leden waar men mee bevriend is geraakt verdere omgang met het ex-lid te verbieden.

Wees dus waakzaam als u besluit lid te worden van een deze magische orde. Het kan behoorlijk wat problemen veroorzaken. Ze stookt onrust door bv kwalijke leugens aan uw vrienden te vertellen. Ina Custers schroomt niet om vrienden en bekenden van u te bellen, al kent ze die niet persoonlijk.Dit zijn bekende sekte praktijken. Als u eenmaal lid ben komt u er letterlijk niet meer vanaf. Op Sterzoeker hebben gedupeerden en ex-leden hier meerdere nootkreten over geschreven.

De hoofdpagina van de Temple of Starlight informeert over cursussen, schriftelijke lessen, workshops en weekenden. Het aanbod heeft betrekking op magie en Westerse mysterie tradities. Ook wordt er aangeboden (om niet geheel vrijblijvend) lid te worden van de Magische orde van The Temple of Starlight.Doelstelling van The Temple of Starlight is om cursisten door initiatie op te leiden tot Priester-Magier.  Ina Custers is hiermee uit op de verkoop van zoveel mogelijke cursussen, waarmee veel geld wordt verdient.

De trainingen, die gegeven worden volgens Custers voortgekomen uit het gedachtengoed en gradensysteem van Golden Dawn. The Temple of Starlight kent hierdoor 3 graden. Deze graden zijn verdeeld in tussengraden. Per graad doorloopt de cursist een opleidingstraject. Deze wordt bekroond met een initiatie. De duur van de cursus om de eerste graad te behalen is vijf jaar. Ina Custers bepaald of de cursist na vijf jaar inaanmerking komt voor deze inwijding. In de praktijk komt het er op neer dat de leden veel langer dan vijf  jaar lid zijn van de Temple of Starlight eer ze de eerst graad van inwijding ontvangen. Langere lidmaatschap wil zeggen meer invloed op de cursist en het levert meer geld op.

Als we naar de stijl van de website van The Temple of Starlight oogt deze mysterieus. De achtergrond is een afbeelding van nachtelijke onbeweeglijke zee. Donkerpaars is de hoofdkleur van de site. Paars wordt gezien als de kleur van het hoogste spirituele ideaal. De zee staat in de esoterische leer symbool voor het onderbewuste, of voor hetgeen wat onder de oppervlakte onzichtbaar aanwezig is. Boven deze zee zien we sterrenhemel met in het midden een onbekende planeet. Of is het een maan? De "ster" bovenaan de pagina staat voor de zon-achter-de-zon. Het zogenaamde spirituele licht. Aan de rechterzijde zien we het sterrenbeeld Ursa Minor. Dit is de Kleine Beer. Voor de oude Egyptenaren was De Kleine Beer het sterrenbeeld dat in verband werd gebracht met Anubis. Dit was de god van de mummificatie en geleider tussen de twee werelden. Deze afbeelding staat niet toevallig in de rechter bovenhoek van deze webpagina.

Anubis is volgens Ina Custers een vast onderdeel van het “enegieveld“ van The Temple of Starlight. Anubis is wat Ina Custers haar “Inner Plane Contact" noemt. Hij is de verborgen meester achter haar orde. Anubis is voor Ina Custers “The Teacher“, “ The Secret Chief“ of “Meester“ achter haar school. Daarom spreekt zij net als de oude Egyptenaren over “Het verbinden van de twee Landen“. Dit is haar zogenaamde "motto".

In een artikel met de Titel; “de Feniks verrijst weer uit de As” schrijft Ina Custers over het contact achter haar school. Ina Custers schrijft hier over: “Het contact achter de school gedraagt zich als een Feniks. Binnen elke generatie vernieuwd hij zich zodat de leer optimaal is aangepast aan de tijd geest; dit zoals de Egyptenaren zelf dit proces beschreven“. Vandaar dus Anubis.

Op een webpagina van deze magische orde verwacht je informatie te vinden over: magie, oude mysteriën, rituelen, en boeken. Dit niet het geval. Ina Custers geeft inhoudelijk geen informatie over magie of over de oude mysteriën.  Custers schrijft korte blogjes over magie en aanverwante zaken. Deze zijn weinig informatief en eindigen steevast in een advertentie over een Cursus. Haar blogjes zijn geschreven om leden te werven of haar schriftelijke cursus aan de man te brengen. Onder "artikelen" vinden we stukjes over magie, deze zijn geschreven door leerlingen. Hier in doen ze hun postieve ervaringen met Custers uit de doeken.

Men kan zich  aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan ontvangt je artikelen en blogjes op de mail. De nieuwsbrief verschijnt  zo om de twee weken. Naast een artikel bevat de nieuwsbrief een overzicht van wat Ina Custers aan opleidingen te bieden heeft. Meestal wordt et in de nieuwsbrief een populair onderwerp bij de kop genomen. Verschillende doelgroepen kunnen zich hier in herkennen. Vaak hebben de onderwerpen niets met magie doen.

Op de TOS pagina staan artikelen geschreven  door "supervisoren-en-studenten".  Leden en cursisten geven hie in hun persoonlijke motivatie aan waarom ze blij zijn lid te zijn van The Temple of Starlight. We lezen hoe geweldig de lessen van de Temple of Starlight zijn. Ook wordt er in deze stukjes zeer lovend over Ina Custers en haar wijze van doceren geschreven. Inhoudelijke informatie over de lessen van The Temple of starlight wordt is niet in deze artikelen te vinden. Deze artikelen zijn helemaal niet spontaan geschreven.
Net als de persoonlijke weblog van Ina Custers- van Bergen eindigt el verhaaltje steevast met een advertentie of een verwijzing over hoe men lid kan worden van de Temple of Starlight. Ook Ina Custers haar Weblog is bewust opgezet om de argeloze lezer naar de Temple of Starlighte lokken, zodat men geïnteresseerd raakt en het inschrijfformulier voor lidmaatschap van de Temple of Starlight invult.

Op vergelijkbare wijze opereert Ina Custers- van Bergen op facebook, twitter en op verschillende heksen forums. Ina Custers gebruikt meerdere sociale media accounts. Ze opereert hierop onder verschillende namen. Zo heeft ze twee facebook pagina’s met haar eigen naam, en pagina onder de naam van Dion Fortune, Temple of Starlight, Hermetic broad of trainers, Er zijn ook pagia's  met de titels van haar boeken en zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Het gaat Custers erom zoveel en zo veel en zo vaak mogelijk The Temple of Starlight onder de aandacht van het lezerspubliek te brengen. Onethische methodes, zoals het opereren onder valse of onder andermans naam wordt door Ina Custers niet geschuwd. Haar postings zijn knap verkapte reclame advertentie.

Naast The Temple of Starlight webpagina heeft Ina Custers meerdere webpagina’s opgezet.  Deze hebben allemaal andere namen. Ze linken naar de cursuspagina van The Temple of Starlight. Een aantal van deze webpagina's zijn in beheer bij Dima Support. Deze pagina 's hebben een totaal andere ontwerpstijl als de hoofdpagina van The Temple of Starlight.  De is opzettelijk gedaan om verschillende doelgroepen te bereiken. Tevens Ina Custers verbloemt hiermee de negatieve naam, die The Temple of Starlight heeft opgebouwd.

We hebben de volgende webpagina's gevonden: http://www.vavivre.nl/ http://www.axismundiacademy.nl/ http://www.cerebration.nl/ http://www.spirituelevaardigheden.com/ http://www.senseandstrength.com/ 
De webpagina van The Tempel of Starlight laat via het menu (links), onder Foto's een hoogst interessante blik zien op het rituele-tempel gebeuren. De foto’s layen zien wat er zoals gebruikt wordt aan spullen en symbolen tijdens het uitvoeren van de rituelen.

Er zijn veel zwarte spullen te zien, pentagrammen, kaarsen, beelden en altaren. We zien mensen in duistere gewaden.  Donkere kleuren als zwart, rood en goud schijnen favoriete kleuren te zijn. Onder de foto's is een persoonlijk relaas te vinden van deelnemer(s) aan de betreffende workshop. Voor de doeken, vaandels en baniers die rond de altaren hangen worden ook donkere kleuren gebruikt. Dit kleurgebruik geeft weer dat er een verbintenis is met zwarte of duistere krachten en er een connectie is de Meesters die van uit het duister opereren.Een argeloze bezoeker van de TOS pagina zou kunnen denken naar foto’s van de Satanskerk te kijken. Waarom er binnen de Temple of Starlight voor deze duister kleuren is gekozen wordt niet duidelijk.

Uit het bovenstaande kunnen concluderen dat de webpagina van Ina Custers geen informatieve doelstelling kent. Het is bedoeld als een commerciële en wervende webpagina. Dat het comnercieel is wordt bepaald door het lidmaatschapsgeld. Leden betalen een groot bedrag voor de aangeboden lessen en voor de contributie.  Een cursusdag kost u 95 euro of voor 5 lessen 450 euro. De schriftelijke cursus kost per 5 lessen 425 euro.

Er zit ook nog een adertje onder het gras mbt het lidmaatschap. Cursisten zouden zich terdege moeten realiseren dat The Temple of Starlight geregistreerd staat bij de Kamer van Koophandel als “Religieuze organisaties”. Dat wil zeggen dat het kerkgenootschap genootschap is. Door deze constructie hoeft Ina Custers geen belasting af te dragen over de uit The Temple of Starlight verkregen inkomsten.

Met dat men lid wordt van The Tempel of Starlight, is men tevens lid van een  "kerkgenootschap". Dit wordt bij het toetreden niet aan de cursisten medegedeeld. Ina Custers geeft geen openheid over de organisatiestructuur en op de site is niet te vinden wie er in het bestuur zitten. Op laat de webpagina niet weten dat men door toetreden of door deelname aan de cursussen, in feite lid wordt van een religieuze beweging. Dit zou op zijn minst kenbaar gemaakt moeten worden bij aanvang van het lidmaatschap van The Temple of Starlight. De vraag is dan ook of mensen lid zouden worden als ze bij aanvang hadden geweten. Een reden waarom dit soort informatie niet door Ina Custers aan haar leden wordt verstrekt.

The Temple of Starlight is in feite een eenmans zaak, opgericht door Custers- van Bergen. Zij is de enige die er les geeft en de scepter zwaait. Het kent een schtingsvorm. In het bestuur van de stichting haar echtgenoot, haar moeder en Ina Custers zelf. Zo blijft wat er binnenkomt aan verdiensten in familie. Leden hebben geen enkele inspraak in het reilen en zeilen van The Temple of Starlight.

Hoeveel leden of studenten De Temple of Starlight telt is nergens op de webpagina terug te vinden.
Mometeel telt The Temple od Starlight enkel nog een goep in Dordrecht. Eerder zaten ze in Haarlem, en Eindhoven.Custers gaf ook cursussen in de New-age centra "de Roos" in Amsterdam. Daarnaast geeft ze op regelmatige basis lezingen en cursus in Engeland, België, Roemenië. The Temple of Starlight kent ook schriftelijke leden. Wat wil zeggen, leden die alleen een schriftelijke cursus volgen.

Over de ontstaangescheidenis van The Temple of Starlight  was op Wikipedia informatie te vinden. De Wikipedia pagina is inmiddels verwijdert, met als reden dat de pagina door Ina Custers zelf was geschreven. Het werd als advertenties beoordeeld en dat dulde Wiki niet. Wat er geschreven stond was niet conform de werkelijkheid maar kundige geschiedvervalsing. Op pagina van The Temple of Starlight is de oude Informatie van Wikipedia overgenomen. Op Wikipedia zelf, kunnen we deze verwijder-history terug lezen. Sterzoeker heeft in een blog uitgebreid aandacht geschonken aan de verwijdering van de TOS van Wikipedia.

Omdat Wikipedia een encyclopedie van en door het volk is, viel destijds niet te achterhalen wie de TOS pagina op Wikipedia had gezet. Het artikel was geplaatst door een TOS-adept, of door de Custers zelf. Deze persoon had namelijk haar geboorteplaats en datum in het artikel had gezet.

Op de webpagina van Heksenpad.nl was vinden wie de gegevens over The Temple of Starlight op Wikipedia geplaatst had. Op heksenpad stond in de magische-CV van Isis van Henegouwen, alias Diana den Den Held. Hierop vermelde Diana dat zij de Wikipedia pagina had gemaakt. Diana den Held was eigenaar van Heksenpad. Deze pagina bestaat niet meer omdat Diana hierdoor problemen ondervond met haar werkgever. Die mocht niet weten dat zij lid is van The Temple of Starlight en dat ze met hekserij bezig is.  Het webadres was: http://www.heksenpad.nl/over-deze-site/mijn-cv/ (pagina is inmiddels dus door Diana zelf verwijderd).

Overigens is Isis een pseudoniem. De echte naam van deze schrijfster is Diana den Held. Ze is tevens webmaster van de site http://www.Gevleugeldewoorden.nl. In het dagelijkse leven is zij Internet-strateeg.  Diana verzorgt voor een groot deel de PR van de Tempel of Starlight. Diana bedenkt ledenwerf strategieën voor Ina Custers.  Tevens is zij een van de supervisors binnen The Temple of Starlight. Gezien de vele vermeldingen van The Temple of Starlight op reclamewebsites heeft de TOS met Diana den Held in een zeer bedreven PR (pro)motor achter deze magische orde.

Over het ontstaan van de "Hermetic Order of the Temple of Starlight" vermelde Wikipedia het volgende: Order of the Temple of Starlight werd door Ina Cüsters-van Bergen in november 2003 opgericht, samen met de toenmalige Lodge Auset Hekau. Op het internet is niets te vinden over Lodge Auset Hekau, behalve een dode link op de webpagina: Http://www.servantsofthelight.org/aboutSOL/lodges.html. onder de kop Full SOL Lodges. Dit is vreemd omdat the temple of starlight niet onder de SOL opereert wordt het hier wel als Full SOL Lodges aangemerkt. Deze link verwijst echter door naar http://www.templeofstarlight.nl/.

Inmiddels staat de temple of Starlight niet meer vermeld op de web-pagina's van Dolores Ashcroft-Nowicki van de "servants of the light". Onderstaande informatie mbt tot de SOL is dus mogelijk niet meer te vinden op het internet. Alle linken die verwijzen naar Ina Custers en haar school zijn door Dolores verwijdert. Nergens valt te lezen waarom de Temple of Starlight niet meer op deze pagina vermeld staat. We zouden graag vernemen waarom. Mocht u hier meer van weten, dan vernemen wij dat graag.

Op deze pagina is onder de kop Daughter Schools het onderstaande te vinden:
"Lodges within a school are the "children" of that school and, like children they grow, change, and begin to express their own individual styles and ways of working. This is to be expected and is applauded by the 'Mother' school. If the teaching has been assimilated well the next stage is reached and a Lodge in effect breaks away from its matrix and becomes a school in its own right." - Dolores Ashcroft-Nowicki
* Temple of Starlight (Rotterdam, Netherlands)

Onder de kop: Affiliated Lodges worden nog twee loges in Nederland vermeld. Deze hebben echter geen link die naar een webpagina verwijst. Of deze twee loges een verband of samenwerking met The Temple of starlight hebben is niet bekend.:
The following lodges are not formally a part of SOL, but are affiliated independent Lodges.
Netherlands:
Lodge Vrouw Holle (a womens-lodge) - Amsterdam
Lodge Stella Maris - Amsterdam
Over deze loges is verder ook niets te vinden op het internet. Dit is iets wat nog nader uitgezocht kan worden, om het plaatje en de geschiedenis van de Temple of starlight compleet te krijgen.

De Wikipedia tekst vermelde over Custers:
Ina Cüsters-van Bergen (Roermond, 1957) is een Nederlandse Magister Templi, occultiste, mystica en publiciste. Ina Cüsters-van Bergen wijdde zich al van jongs af aan haar spirituele ontwikkeling. Op zeventienjarige leeftijd startte ze met yoga en zen-boeddhisme, werkte met het materiaal van Fritz Perls, Eva Pierrakos en beoefende de bio-energetica van Alexander Lowen. De zoektocht voerde haar door een scala van oosterse en westerse tradities totdat ze in contact kwam met het werk van Dolores Ashcroft-Nowicki van de Servants of the Light Schools of Occult Sciences (SOL). Nadat ze zich eenmaal had aangemeld voor het studieprogramma ontwikkelde ze zich eerst tot begeleider, vervolgens tot Europees coördinator.

Op de webpagina van The Temple of Starlight wordt beweert dat Ina Cüsters-van Bergen psychiatrisch verpleegkundige, sociotherapeut is en dat zij heeft gewerkt als afdelingsmanager binnen de psychiatrische gezondheidszorg. Ze is een gediplomeerd NLP practitioner.

Custers haar privé situatie wordt verder overal volledig buitenbeschouwing gelaten. Op Custers haar webpagina wordt een overzicht gegeven van haar carrière en haar werk met betrekking tot The Temple of Starlight. Het opsommen van een carrière lijst heeft tot doel om het solide beeld te versteken waarmee Custers zichzelf wil profileren.

Door deze CV wil ze ons doen geloven dat zie zowel op occult gebied en maatschappelijk een bijzondere ontwikkeling heeft doorlopen. Ze geeft aan dat ze over therapeutische kwaliteiten beschikt. Of dit profiel klopt, met de werkelijke opleidingen, werkervaring en  haar (magisch)levensloop, valt niet te controleren.

Wikipedia vermelde: Ina Custers haar carrière als beeldend kunstenaar, en ze maakte in die tijd een begin met haar spirituele ontwikkeling via yoga en zenboeddhisme. Op haar 30e maakte ze een professionele switch omdat zij door haar spirituele werk geïntrigeerd raakte door de bijzondere vermogens van de menselijke geest. Dit leidde ertoe dat zij ging werken als psychiatrisch verpleegkundige op open en gesloten afdelingen, en later werkzaam was als sociotherapeut en afdelingsmanager. Zij heeft als sociotherapeut o.a. gewerkt met programma's zoals 'omgaan met stemmen horen', ontwikkeld door professor Marius Romme. Over haar carrière als beeldend kunstenaar, sociotherapeut en haar werk met programma van Rommer is niets terug te vinden op het internet.

Over haar doelstelling lezen we op haar webpagina: Ina Cüsters-van Bergen heeft zich toegelegd op het leraarschap en ze schrijft ze lessen, rituelen, lezingen en workshops voor leerlingen in diverse landen. Haar doelstelling is het weer toegankelijk maken van de oude Mysterieteksten en technieken voor moderne mensen die in praktische esoterie geïnteresseerd zijn.

We kunnen concluderen: Ina Cüsters-van Bergen heeft zich zelf benoemt tot: Magistera Templi en Director of Studies van de door haar in 2003 opgerichte magische orde Ordo Templi Lucis Asterum.

Custers schrijft over zichzelf dat ze een Cosmic Mediator is en een Derde Graads Initiatie heeft ondergaan. Ze is hoofd (Magister Templi) van Ordo Templi Lucis Asterum. Ze schrijft een zeer ervaren rituele magiër te zijn. Haar initiatielijn komt van Moina Mathers en J.W. Brody-Innes vanaf de Alpha et Omega Lodge of the Stella Matutina Temple van de Golden Dawn, via Dr. Theodore Moriarty naar Dion Fortune, de oprichtster van de Society of the Inner Light, en via W.E. Butler en Dolores Ashcroft-Nowicki van de Servants of the Light.

Na de opleiding bij Dolores Ashcroft-Nowicki, heeft zij zich losgemaakt van de orde van Dolores Ashcroft-Nowicki ( servants of Light) en heeft ze zelfstandig haar eigen orde opgericht, waar zij aan het hoofd staat. Ina Custers wil ons doen geloven: Dat zij door Dolores Ashcroft-Nowicki is geautoriseerd tot het stichten van een Europeese Dochterschool in de Westerse Mysterietraditie en Ceremoniële Magie: de Hermetic Order of the Temple of Starlight.

De werkelijkheid zit iets anders in elkaar. De TOS is helemaal geen officiele SOL-dochterschool geweest. Custers had slecht toestemming om SOL cursisten te begeleiden. Ina Custers- van Bergen is door Dolores Ashcroft-Nowicki, in een zeer vroeg stadium, teruggevloten en als lid uit de SOL gezet, toen bleek dat ze onzuivere motieven had. Er is niet na te gaan of de TOS officieel toestemming heeft ontvangen van Dolores Ashcroft-Nowicki, om als dochterschool van de Servants of Light te fungeren. Dit is dan ook niet het het geval.

In tegenstelling tot andere ordes is de TOS een stichting. Dat is al verdacht, aangezien deze meestal een verenigingsvorm kennen. De Vrijmetselarij kent bijvoorbeeld een verenigingsvorm. Doordat TOS een vereniging is, hebben geen enkele inspraak in de gang van zaken of in de financiële handel en wandel van de Orde.

De gegeven opleidingen en cursussen binnen The Temple of Starlight worden per onderdeel betaald. Er is dus geen vastgesteld jaar lidmaatschapsprijs of jaar contributie. Dit geeft weet dat het hier een commerciële instelling betreft.

Of de doelstelling van deze school dus zo edel is als de webpagina van The Temple of Starlight ons wil doen laten geloven, is dus niet maar de vraag en niet te achterhalen voor de leden omdat er geen inzage in de papieren wordt gegeven. Over de doelstelling en methoden van de opleiding van The Temple of starlight lezen we: Ina heeft alle trainingsmodulen van de Hermetic Order Temple of Starlight® zo ontworpen, dat ze via psychotherapeutische systemen, hypnose, NLP, Reiki, Kabbala en Ceremoniële Magie tot één ondersteunend systeem zijn vervlochten. Dit systeem genereert emotionele, mentale en spirituele gezondheid en groei in een persoon.

Boeken en publicaties van de The Temple of Starlight:
Ina Cüsters-van Bergen is de auteur van het boek 'De weg naar de oude mysteriën'. Dit boek is in het Engels vertaald en heet 'The Temple of High Magic'. Ina Custers heeft een groot aantal rituelen en geschriften laten registeren bij bureau ISBN. Dat hier soms werk van anderen bij zit schijnt jaar niet te deren. Een volledig overzicht van haar publicaties is te vinden onder: https://www5.cbonline.nl/pls/apexcop/f?p=130:1010:2576145777405522:ZOEKEN:NO:RP::&cs=38D75BBEAA6176ABE6981A38C7212729D

Het gaat betreft hier veelal vertaald en bewerkt materiaal van Dolores Ashcroft-Nowicki. Bijna alle lessen en de schriftelijke cursus zijn geschereven door Dolores Ashcroft-Nowicki.
De webpagina van de Temple of Starlight vermeldt verder dat:
Ina Cüsters-van Bergen werkt aan het studiemateriaal voor de z.g. tweede orde van de Hermetic Order Temple of Starlight®, genaamd: The Builders of the Temple. Sterzoeker kan u melden dat deze twee orde nooit actief actief is geweest  wegens gebrek aan tweede graads leden.

Tot Slot:
Er valt nog veel uit te zoeken over de Temple of Starlight, aangezien het een gesloten orde is en er vanuit de orde zelf maar met mondjesmaat info naar buiten komt,over wat er daadwerkelijk binnen de orde plaatstheeft. 

Er komen steeds meer geluiden van ex-leden naar buiten over kwalijke praktijken en dat het geen zuivere koffie is. Het is bv bekend dat Ina Custers ex-leden lastig valt. Custers zet persoonlijke gegevens op het internet, zich uitgeeft voor deze mensen op sociale media en dat ze vrienden van ex-leden lastig valt. Dat zijn zeer kwalijke praktijken en wij zouden er graag het fijne van weten.

De makers van Sterzoeker horen graag uw persoonlijke ervaring met The Temple of Starlight en over uw ervaringen of aanvaringen met Ina Custers-van Bergen. 

Wij horen ernstige verhalen, waardoor we er sterk van uitgaan dat we hier met een gevaarlijke sekte te maken hebben. Daarom zou sterzoeker graag de persoonlijke mening of ervaring willen vernemen van mensen die lid zijn, een cusrus, of weekenden of workshops hebben gevolgd hebben, bij The Temple of starlight. Dit, om te vernemen of deze school interessant genoeg is, om het te beschouwen als een aanradertje of een afrader. Wij neigen sterk naar het laatste, maar willen graag een compleet beeld en we gaan daarom niet slechts op een mening af. Sterzoeker hoort graag uw mening.

Wellicht zijn er mensen die de achtergronden en feiten van deze orde beter kennen dan wij en kunnen zij meer vertellen of een aanvulling kunnen geven op deze blog.
.:._______________________________________________________.:.
Lees reacties of laat uw reactie, vraag of opmerking achter, door dubbel te klikken op het woord reacties in onderstaande regel:

Alles van waarde is weerloos

Deze blogje bevat een aanvulling op het stukje over Lucebert in Koorddanser. Daar werd niet over magie gesproken. Dat doen we hier wel:
Eén van de meest bekende dichtregels van Lucebert is “Alles van waarde is weerloos” Deze regel komt uit het gedicht “De zeer oude zingt”. Het gedicht gaat als volgt:

er is niet meer bij weinig
noch is er minder
nog is onzeker wat er was
wat wordt wordt willoos
eerst als het is is het ernst
het herinnert zich heilloos
en blijft ijlings

alles van waarde is weerloos
wordt van aanraakbaarheid rijk
en aan alles gelijk

als het hart van de tijd
als het hart van de tijd

Je kan je afvragen wat is van waarde en waarom is het dan weerloos? Wat voor ons van waarde is willen we in de regel graag behouden en als blijkt dat dit weerloos is zou dit impliceren dat het beschermd dient te worden, omdat we het niet willen verliezen. Voor zaken die fysiek
zijn is het duidelijk hoe je ze kan beschermen. Geld zet je op de bank en op je voordeur zit een slot, waarvan alleen jij en je naasten een sleutel bezitten. Maar hoe bescherm je immateriële zaken en hoe wordt een magiër betaamd om hier mee om te gaan. Wij geven vaak meer waarde
aan licht, dan aan duister.

Betrekken we het bovenstaande op de uitspaak van Lucebert, dan zou dit impliceren dat het licht, kwetsbaar is en dat dit beschermd dient te worden. Maar hoe beschermen we het licht en waar dient het dan tegen beschermt te worden? Ook kunnen we ons afvragen hoe ver gaan we in onze bescherming, waar ligt de grens, wanneer is wit en waar wordt ze zwart?

Witte magie lijkt zo de voorkeur te hebben van menig magiër. Sommige scholen nemen dat ze witte magie onderwijzen dan ook expliciet op in hun voorwaarden, om een statement te maken en om te laten zien aan welke kant ze staan.

De grens tussen zwarte en witte magie is echter moeilijk te trekken. Het is moeilijk om hier een moreel oordeel aan te verbinden, zoals over goede en kwade krachten. Het zijn beide krachten, verschillend in hun aard en beide bevorderlijk in de activiteiten waar ze voor ingezet worden.

In die zin bestaat er geen zwarte of witte magie. Er is kracht in alles dat er bestaat. Deze krachten kunnen gebruikt worden om (persoonlijke) doelen te verwezenlijken, maar ook om heelheid te ervaren. We zouden in deze zin wel een onderscheid kunnen maken tussen persoonlijke magie en devote magie. Waarbij devote magie geen persoonlijk gewin of doel kent, maar slecht toegepast wordt om iets uit te beelden. Precies, om die reden is Sterzoeker gek op mooie devote rituelen en mysteriespelen.