Interview Met Horas

In de serie interviews, welke de komende tijd op sterzoeker verschijnen door Willa, volgt hier het interview met Horas

Gerald Gardner, grootvader van de gardnerian wicca

We hebben afgesproken op het terras van een oud hotel. Horas werkt hier niet ver vandaan en het is bijna lunchtijd. De krant ligt voor me op het tafeltje, het artikel over astronomie goed zichtbaar. Dat was afgesproken.
Om precies 12.30 uur schuift een man aan met de woorden "Hallo collega, dat is een tijd geleden". Dan herken ik hem. Hij bestelt koffie en draait een sjekkie (dat moet van hem zo geschreven worden). De herinneringen zullen wij later ophalen. Eerst wil ik mijn vragen kwijt.
"Wat mag Sterzoeker van jou verwachten?"
"Ik geef de hete brij een naam als iedereen er lang genoeg omheen gedanst heeft."
"Tango?"
"Eerder een polonaise en heb het hart om uit de rij te dansen. Dan krijg je de hele ploeg over je heen."
"Je bent nog steeds allergisch voor de massa, merk ik"
"Soms test ik mijn gevoeligheidsgraad. Dan begeef ik me in het gewoel, maar met tegenzin. Waar massa is daar stinkt het. Ik ruik het angstzweet."
"Goed, dat is niet vreemd bij massa. Maar jouw stek is wicca. Ruik je daar ook angstzweet?"
"Daar stinkt het een uur in de wind. Het heksendom is nooit voor de massa bedoeld geweest. Heksen waren de enkelingen binnen een gemeenschap. Met de gemeenschap hadden ze een haat-liefde verhouding. Zondebok of redder in de nood, ze waren allebei. Geen positie voor bange mensen dus."
"Hoe ligt dat dan tegenwoordig?"
"Marian Green heeft eens betoogd dat er geen gemeenschappen meer bestaan. Ik denk dat zij van het romantisch beeld van een dorpje uitging. Die dorpjes bestaan amper meer. Het internet heeft gemaakt dat het hele dorpsidee verdwenen is want de wereld is soms nog te klein. Toch kan je je afvragen of het dorp uit de mensen verdwenen is. Je kunt het terugvinden in het dorpsdenken, dat geklit. Dat vind je overal, zelfs op het internet."
Waar plaats je dat dan in de huidige wicca?"
"Gardner en zijn latere volgelingen hebben er voor gezorgd dat wicca een massabeweging is geworden. Met alle gevolgen van dien. Het dorpsdenken is diep in de persoonlijke wereld getrokken, dat heet nu de ervaringsweg. Ieder is zijn eigen massa en zijn eigen dorp, maar dan wel groepsgewijs. Er wordt over covens gesproken maar doorgaans is het meer een breikrans die de patroontjes van Gardner nabroddelt."
"Wat is je bezwaar tegen deze traditionele wicca, zoals ze zich graag bestempelen?"
"Uiteindelijk moet je je punt maken. Of je bent massa, of je bent eenling. Als je die beslissing niet maakt kom je in gespleten verhoudingen terecht. Dat uit zich als onvrede, maar dat mag je in de groep niet laten zien. Dan dans je uit de rij en stort de massa zich als wilde honden op je."
Vind je dat dit gaande is?"
"Zeker. Er zijn veel heksen die bedanken voor het groepswerk en de getrapte paden. Gardnerian covens zijn uitgedund, dat is hun verdiende loon. In Nederland staat een soort dorpspastoor aan het hoofd van de Gardnerian beweging. Hij denkt niet verder dan zijn neus lang is. Deze dorpspastoor probeert de kudde bij elkaar te houden door ze voor te schrijven wat ze te doen en te laten hebben."
"Is dat in overeenstemming met de regels van Gardner?"
Nee, natuurlijk niet. Dat maakt hij er van. Dit is precies het dorpsdenken waar ik het net over had. Als we het nou maar met elkaar eens zijn dan kunnen we andere meningen van een afstand als een soort natuurramp beschouwen, als iets dat niet fijn is maar helaas bestaat. Dat is de dorpspastoor ten voeten uit.
Er wordt beweerd dat men Sterzoeker niet leest, jaja (vinger tegen neusvleugel), maar ze kraken Sterzoeker wel af. Op die manier doen ze hun best om de indruk weg te nemen dat zij een van de Sterzoekers zijn. De kritiek op de traditionele wicca komt echter van binnenuit, maar ze willen Sterzoeker in de schoenen schuiven dat die de onvrede aanwakkert. Vergeet het, sommige Sterzoekers zitten zowat bij deze Gardnerians op schoot maar men kijkt braaf de andere kant op. Ruik je het angstzweet?"
"Wat zou je hen aanraden?"
"Ha, ze zouden hun truttigheid in de bosjes moeten gooien. Laat men nou eens toegeven dat er een fundamentele tegenstrijdigheid in de moderne wicca zit. Geef bovendien toe dat de individualisten het bij het juiste eind hebben, dat je niet meer uit de voeten kunt met gedateerde leer van Gardner en dat de kritiek terecht is. Ik zou hen aanraden naar de eigen tekortkomingen te kijken. Verscheidenheid is prima, maar hier heerst verdeeldheid en rivaliteit die te makkelijk op persoonlijke controverses gegooid wordt. Een oefening in zelfkritiek kan heilzaam zijn. Het begrip eenheid maken ze alleen op de eigen groep van toepassing. Je kunt het in dit werk niet erger bij het verkeerde eind hebben dan zo."
"En wat zou je die andere heksen aanraden?"
"Hun eigen gang te gaan. Je kunt best eens de koppen bij elkaar steken en meningen vergelijken. Maar groepsgedrag is van een andere orde, dat past niet bij de ware heks."
"Er is sprake van een nieuwe ontwikkeling binnen de hekserij. Wat kun je daarover zeggen?"
"Openheid, dat is wat ik kan zeggen. Gedachtewisseling, nieuwe vormen van ritueel werk, zoeken naar integratie van het nieuwe IN het oude. Dan moet je van goede huize komen. De dorpsdenkers kunnen dat niet. Die mogen Gardner houden."
"Is die nieuwe beweging zichtbaar?"
"Goeie vraag. Als ze zichtbaar worden dan is het meteen weer een beweging met volgelingen. Dat willen ze nou juist niet. Het zijn enkelingen met ad hoc groepen, mensen die komen om te leren, te denken en te communiceren. Dan gaat ieder weer z’n eigen weg, zoals dat een ware heks betaamd. Deze ontwikkeling zal verder doordruppelen. Maar ik denk dat ze als groep niet zichtbaar zullen worden. Dat staat haaks op hun onafhankelijkheid. Ik geef echter toe dat hen dit ook wat kwetsbaar maakt."
"In welk opzicht?"
"Kwetsbaar voor de aanval van de dorpsdenkers. Die zijn altijd geneigd om deze heksen in de hoek te zetten als een soort afwijking van hun norm. Dat houdt pas op als de dorpsdenkers geen groep meer nodig hebben om voor vol te worden aangezien."
"Wat is je advies voor die ontelbare jonkies die zo graag bij een groepje willen?"
"Ik zou ze aanraden om eerst hun eigen ervaringsweg te gaan, helemaal los van groepjes. De jonge heksjes moeten een beetje rijpen en ook behoorlijk onderuit gaan in het leven. Misschien beginnen ze dan te begrijpen waar het allemaal om draait. Laten ze voorlopig maar flink veel kikkers kussen en pepermuntthee drinken."

Horas en ik hebben nog een poosje oude koeien uit de sloot gehaald bij een mooie lunch.
Wij zullen elkaar weerzien op Sterzoeker.

Willa