Engelen Magie; Oorlog in de Hemel

"De Engelen, daar gaan we mee werken", sprak de magiër vol trots. Op dat moment verplaatste er zich een schokgolf, richting hemel. Het bericht van de magiër arriveerde in de hemel, met een luide krijs. Het werd gehoord tot in de zevende sfeer. De engelen schrokken allen. "Nee, he´ niet weer", sprak Michaël, de leider van de Aartsengelen. Zeer verontrust keek hij de andere aanwezige Engelen aan. Ze wisten waar hij op doelde; dit was al eens eerder vertoont door de magier. Nu werd het dus wederom oorlog in de hemel. "Laten we hopen dat het geluid, van de magiër, nog niet gereikt heeft tot aan Metraton", sprak Gabriël, de boodschapper van God. "Nee, zo ver is het gelukkig nog niet. De magier heeft slecht uitgesproken dat er met Engelen gewerkt gaat worden. Er wordt op dit moment dus nog niet gewerkt met Engelen. Als het wel zo ver komt, dan neem ik de schuld op me", sprak Uriël. "Laten we beter de boel zien te helen, voordat het zo ver komt." voegde de wijze Rafaël er aan toe.

Ooit werden de engelen slechts in gedachten genomen door de bescheiden zoeker, die verteld was dat de waarheid in de hemel gevonden zou kunnen worden, zich afvragende of het wellicht dwaas was om de bron van oorsprong te willen bereiken.

Hoe anders is het tegenwoordig gesteld. De Engel Michaël dacht terug aan de grove inbraak, op de hemel, die eerder door de magiër was gepleegd, in een mysteriespel.

De magiër had een leerling, die haar trouw was, als zoeker naar de Engelen uitgezonden, deze was weliswaar verkleed als nederige zoeker uitgezonden; maar met in de hand een afbeelding van de Boom des Levens, en een kaart, met daarop de 49 poorten van de Hemel, ondertekend met “Uriel”. Bovendien was deze zoeker in werkelijk helemaal niet zo nederig en bescheiden, als de rol die hij, in dit spel, vertolkte. Nee, deze zoeker was geen Enoch, Noach, Moses, Dante, of Dee. Hij toonde zich aan de Engelen als een zoeker die reeds gevonden had. Dat deed de Engelen alarm slaan.

Zelf koost de onbescheiden magiër om de rol van Shekinah in te vullen. Dit was echter een rol die de magiër onmogelijk kon vervullen, want Shekinah is er:
-Als twee mensen samen zijn in Gods naam, als ze bidden of bezig zijn met de Merkaba is de Shekinah aanwezig.
-Shekinah is ook het vrouwelijke aspect van God. Soms wordt ze als een afzonderlijke Godin voorgesteld.
-Shekinah is een zichtbaar licht dat een schakel is tussen God en mens.
-Shekinah is daarmee een synoniem voor de Heilige Geest, die zelf ook die verbinding uitdrukt. De Shekinah tinkelde als een klok en de Heilige Geest manifesteerde zich via de zintuigen als licht en geluid.
-Shekinah woont in de tempel, dat "Huis van Shekinah" wordt genoemd.
-Shekinah woont, om precies te zijn, in het Heilige der heiligen, boven de Ark van het verbond, tussen de cherubijnen.
-In Aramese talen wordt Shekinah aangegeven met "Memra", dat "Logos", "woord" betekent; en met "Yekara", dat "glorie roem, eer" betekent, en steeds met "uitstraling" geassocieerd wordt.

De magiër had wel degelijk, uitstraling, dat was de Engelen ook opgevallen, maar deze was van geheel andere aard dan Shekinah en dan de Engelen lief was. Daarbij gaat het om de uitstraling, het ‘charisma’. Dit maakt de magiër tot een bijzonder iemand, een opvallend persoon. Zo iemand is op de een of andere manier sterk aanwezig. Je merkt dat vooral aan het gevoel dat zo iemand je geeft. Dat gevoel wordt overgebracht door die uitstraling. Dat roept associaties op met "licht". In feite is het een energie met een bepaalde, hoge frequentie, of in het geval van deze magiër; een uitstraling van duisterheid.

Door de luide krijs, die Engelen verstoorden, werd aan de duistere, andere kant, van licht-spectrum wel degelijk de lokroep van de zoeker verhoord. De magiër was zich hier wel bewust van. Een oud kabbalistisch motto immers stelde; Demon est Deus inversus, "de duivel is de omgekeerde God", ofwel "de duivel is een aanvulling op God".

De magiër zelf, had als moto; "verbinden van de twee landen", dus zag deze er geen bezwaar in om dienaar te zijn van beide krachten. Door het ene te doen, een ritueel op te dragen aan de engelen, die de meer subtiele etherische krachten vertegenwoordigen, kon er aan de andere kant een ruimte gecreëerd worden, om dingen in de dichte stof te bewerkstelligen. Daar deed de magiër het voor.

De magiër was meester in het creëren van leegte, van behoeften. Zo had de magiër, vijftien personen, voor dit spel om zich heen verzameld. Zij hopen zich te kunnen kunnen vullen met de volle wijsheid van de magiër, wat in werkelijkheid niet meer was dan een kille leegte.

Sommige van de intelligente krachten of engelen, zoals wij ook wel de scheppende krachten in de kosmos noemen, werken samen om de substantie van het universum te verdichten, om bewustzijn in materie onder te dompelen en om het afgescheiden individuele bestaan te isoleren. De magiër werkte met deze krachten. Deze krachten die gewijd zijn aan dichtheid, onbewustheid en afgescheidenheid zijn de duistere engelen wiens doel is het voortkomen van het vele vanuit het Ene, de involutie van materie, leven en geest. Zij zijn de centrifugale, scheppende krachten die het vele voortbrengen uit het Ene.

Langs de fysieke of substantiële ontwikkelingslijn wordt materie door deze magiër aangetrokken. Aanvankelijk steeds meer verdicht totdat het een zeker dieptepunt van dichtheid bereikt, een bepaalde staat van onbegrijpelijke dichtheid, zoals in één van de zwarte gaten van het universum waar de fysieke wet zoals wij die kennen, niet geldt. Vanuit dat punt van maximale dichtheid ontwikkelt zich materie tot complexe maar ook tot ijlere toestanden – waar de materie die wij kennen meer lege ruimte is dan substantie en daarom al heel subtiel. Op deze wijze bindt de magiër mensen aan zich en vult zich de portemonnee.

Ondanks dat de magiër het doet voorkomen dat ze de Engelen van het licht dient gaat het werk van de duistere engelen gaat wel door: zwarte gaten verdichten zich tot materie; bewustzijn vloeit in de minerale vormen binnen, in een steen die in het midden van de tempel van magiër is geplaatst en "zaadsteen" wordt genoemd, en wordt zo beperkt; De leerlingen van de magiër bewegen zich in de richting van de spirituele afgescheidenheid van individualiteit. De impuls van de duistere engelen – de involutie van materie, bewustzijn en geest – is overal rondom ons. Het magische-menselijk pad ligt in feite in een andere richting, en dus is voor zoekers van het ware licht, het werk van deze magiër kwalijk geworden – De magiër is niet slecht op zichzelf, niet malum in se, maar kwalijk in verhouding tot de richting die haar leerlingen dienen op te gaan.

Om die reden ontvlamde er een oorlog in de Hemel.