Het Verlies van Inanna

De mythe vruchtbaarheidsgodin Inanna ismeer dan 4000 jaar geleden ontstaan in het oude Sumerië en het is een onderdeel van het beroemde Gilgamesj-epos. Dat we deze mythe kennen is doordat hij opgeschreven, in spijkerschrift op kleitabletten. Pas in 1963 zijn die kleitabletten vertaald.

Inanna heeft veel titels en kwaliteiten. Ze is de godin van het leven, godin van hemel en aarde, vruchtbaarheidsgodin, maangodin, hogepriesteres. Ze is de koningin van de dieren, de planten, de bloemen. Ze laat geboren worden en tot bloei komen. Ze is de koningin van alles wat aangenaam en vrolijk is. Ze is de koningin van de Bovenwereld. Ze heeft een tweelingzuster; Ereshkigal. Zij is de godin van de dood en de duisternis, de koningin van de Onderwereld.

Er is geen contact tussen de twee zusters. Inanna wil in eerste instantie niets te maken hebben met duisternis en dood. Maar naarmate ze tot volle glorie komt, groeit ook het besef dat er iets ontbreekt aan het leven en ze wordt meer geïnteresseerd in de duistere kant. Ze aarzelt nog, maar als ze bericht krijgt van de dood van haar schoonbroer en ze wordt uitgenodigd voor de uitvaart, dan besluit ze daar gehoor aan te geven.

Ze kleedt zich heel zorgvuldig voor die uitvaart. Haar kleding, sieraden, make-up en haar kapsel vertegenwoordigen de “heilige mee”, d.w.z. de verworvenheden van ontwikkeling en beschaving. Ze vertegenwoordigen haar goddelijkheid, koningschap en hogepriesterschap.

Inanna, de godin, met al haar kwaliteiten, staat eigenlijk voor alle psychologische processen die zich binnen de mens afspelen. Inanna gaat dus, helemaal opgetut, naar de poort van de onderwereld. Maar ze is toch een beetje bang. En ze zegt tegen Ninshubur, haar trouwe bediende, dat ze de goden om hulp moet vragen als ze niet binnen 3 dagen terug is. Dan zendt ze Ninschubur weg en gaat op weg naar de onderwereld en klopt aan.

Inanna gaat door 7 poorten om af te dalen in de Onderwereld. Aan elke poort moet ze iets afleggen. Als Inanna na 3 dagen en 3 nachten niet teruggekomen is, wordt Ninshubur bang en slaat alarm. Allen Vader Enki, de god van de Wijsheid, stuurt kleine schepselen met levenswater en levensvoedsel naar de onderwereld.

Ereschkigal ligt daar te kermen alsof ze in barensnood ligt. Want ondanks haar tegenstelling ten aanzien van Inanna, is ze ook een deel van Inanna, en ze lijdt onder Inanna’s pijn. Ze geeft de kleine schepselen toestemming om het lijk van Inanna te besprenkelen met levenswater en het krijgt levensvoedsel.

En dan herrijst Inanna. Het is niet dezelfde Inanna als voorheen. Ze is herboren met een grotere wijsheid. Met de hulp van de schepsels keert Inanna terug naar de bovenwereld. En haar glorie is groter dan ooit. Want buiten alle kennis en kwaliteiten, die ze toch al had van de Bovenwereld, heeft ze nu ook nog haar duistere kant leren kennen. Dat maakt dat ze volmaakter is dan voorheen.

De “heilige mee”, de verworvenheden van ontwikkeling en beschaving, die ze verloor bij het passeren van de 7 poorten is een interessant gegeven. Hierin kunnen we aantal psychische kwaliteiten herkennen.

-Bij de eerste poort verloor ze de Kroon van de Steppe. Het verlies van die Kroon betekent voor Inanna het verlies van goddelijkheid. De Kroon geeft de plaats aan van autonomie en spiritualiteit.

-Daarna verliest Inanna allerlei versierselen, deze hebben te maken met onze ego-opbouw. Inanna verliest het hogepriesterschap als ze het sieraad van haar voorhoofd moet afleggen. Het sieraad op het voorhoofd, staat symbool voor het 3e oog,het centrum waar visionair denken en schouwen gezeteld is.

Dan worden de kralen van Inanna’s nek genomen. Dit is het centrum voor creativiteit.

-Inanna’s borstsieraad wordt afgenomen. Daaronder zit het hart, het centrum voor
liefdesenergie.

-Inanna moet haar meettouw en meetlint afgeven. Dit zijn de attributen die grenzen aangeven. De plexus Solaris staat voor hetgeen kracht geeft en dat we onze grenzen stellen, en keuzes maken.

-Dan verliest Inanna de versiering rond haar heupen. Als wij dat verliezen, kunnen we nergens plezier meer in hebben, we kunnen nergens meer van genieten.

-Ten slotte raakt Inanna haar koninklijk kleed kwijt. Dat kleed is het teken van haar koningschap. Een ander teken van koningschap is de troon. Als je de troon kwijt raakt verlies je je bodem, je identiteit.

Ereshkigal kijkt naar Inanna met het oog van de dood. Als je op sterven-na-dood bent is de ego-afbraak compleet. Men hoeft dan geen stand meer op te houden. Heel belangrijk is dan dat men genoeg mildheid naar zichzelf heeft om volstrekt eerlijk te kijken. Bij het oog van de dood helpen geen smoesjes en manipulaties. Als je naar jezelf kan kijken, dwars door alles heen en onverbiddelijk, dan kun je ook zo ver komen

Na haar herrijzenis uit de onder wereld is Inanna niet meer de zoals ze was. De nieuwe Ik van Inanna is wijzer en rijker aan ervaring dan het oude Ik. Het heeft meer kennis van het Zelf en weet beter hoe dat Zelf bezield wordt.

De Mythe wil ons leren dat als je de weg van de Ziel echt tot het eind toe gaat, dan levert het ook succes op, maar het is niet een materieel succes.

Een belangrijk punt in deze mythe is het moment van overgave. Dat is de echte dood van het Ego. Maar er is meteen al een wedergeboorte. Een nieuw Ik is dan al ontstaan, en krabbelt weer omhoog. In vorm van Inanna die de nieuwe inzichten over leven en dood in zich draagt. Dat is de energie van de ziel over het Zelf.