Sahirah, de Priesteres van Ang El Ani (6)

Een van de Priesteres, Sahirah genaamd, in de tempel van Ang El Ani, was de Ziener. Dat wilde zeggen zij kon op plaatsen kijken, zonder dat zich daar fysiek hoefde te begeven. Daar kreeg Ang El Ani zo'n beetje een dubbele stuip van, een combinatie van angst en jaloezie. Helderziendheid is een gewild artikel in de feestwinkel van de magie, moet men weten.

Ang El Ani had er zelf barre moeite voor moeten doen om dat vermogen een beetje te ontwikkelen, tijdens haar opleiding, bij de Tempel die het Licht Diende. Deze priester was er mee geboren, maar deed er niet veel mee.

Ang El Ani en de priesteres zijn daar pas over aan de praat geraakt toen zij ongeveer anderhalf jaar bij de Tempel van de Ster zat en Sahirah iets opving, wat haar zeer in verlegenheid bracht. Sahirah hoorde een gesprek in haar hoofd tussen Ang El Ani en Dos El Or. Ze hoorde dat met haar derde oor, zullen we maar zeggen. Dat gesprek ging dag en nacht door, dagenlang, tot de priesteres er doodmoe van werd. Ook als Sahirah sliep kletsten die twee en ze verstond ieder woord.

Sahirah werd uitgenodigd voor een etentje bij een vriendin, die ook in de tempel zat. Het was begin juni en prachtig weer. Ze zaten op het terras van het huis van haar ouders en de Sahirah was er niet helemaal bij. Haar vriendin vroeg wat er toch aan de hand was. En Sahirah zei "ik wou dat ze hun kop een keertje hielden die twee". Toen heeft Sahirah uitgelegd wat er aan de hand was. Haar Vriendin vond dat ze dit aan Ang El Ani moest melden. Daar heeft ze een paar dagen mee gewacht en toen heeft ze contact opgenomen met Ang El Ani en verteld ze dat ze dagen lang een gesprek tussen haar en Dos El Or kon volgen. En dat dat gesprek over iets ging dat beslist bedekt moest blijven, tot nader orde. En dat haar dat niet lekker zat omdat het niet voor Sahirah haar oren bestemd was, het gaf haar het gevoel dat ze afluisterde.

Ang El Ani vroeg om 10 dingen uit het gesprek te noemen. Sahirah noemde er 10. Ang El Ani viel stil. Sahirah vroeg of ze door mocht voor de boordbakplaats, of dat ze nou hard ging lachen, omdat er 2 goed waren en 8 fout. Ang El Ani, zei: nee, alle 10 goed. Er volgde verdere ondervraging, van Sahirah’s kant ook. Was er werkelijk niemand anders die hier van af wist? Nee, dit was strikt tussen Ang El ani en Dos El Or. Het gesprek en de verdere gesprekken hadden precies plaatsgevonden op de dagen dat Sahirah ze hoorde, wel in de avond ook, maar niet de hele nacht door. Dat kon kloppen want het waren verschillende gesprekken die doorlopend werden afgedraaid als in een recitatie.

Ang El Ani vond dat Dos El Or dit dringend moest weten. Een week later zouden ze immers naar een tempelrituelen weekend gaan, met Dos El Or.
Na wat gedraal en geteut (Sahirah vond het een zeer ongemakkelijk onderwerp) heeft ze het aan Dos El Or verteld, zij nam dit uiterst serieus. Na een lang gesprek zei Dos El Or dat ze Sahirah wilde trainen, om dit vermogen te richten en te beschermen, ook om haarzelf te beschermen. Toen zei Dos El Or dat dit een vorm van "Zien op afstand" was, echte zien op afstand.

Tot dat moment had Sahirah nog nooit van zien op afstand gehoord. Sahirah heeft toen verklaard dat ze dit vermogen alleen voor de Tempel van het Licht en voor de Tempel van de Ster wilde inzetten en anders niet. Zij maakten nadere afspraken en wisselden de zogenaamde callsigns uit. De training begon direct na de tempelweekend, niemand wist hier verder van, behalve Ang El Ani dan. Ook Sahirah haar vriendin, uit de tempel, hield ze hier buiten. Ze vroeg er wel naar, maar Sahirah heeft haar alleen verteld dat ze het aan Dos El Or gemeld had. Punt uit.

Ang El Ani was in uiterste staat van paraatheid: hier was iemand die meer wist dan de tempelwacht toestond, bij wijze van spreken. Maar Sahirah had nog geen idee van Ang El Ani haar tomeloze ambitie, dat bleek later pas. Tot dan was ze gewoon Ang El Ani, die een aardig programma bood, waar je je fantasie op kon laten ronddobberen.
De gesprekken tussen Ang El Ani en Dos El Or gingen over haar 3e graads inwijding, waar en wanneer die zou plaatsvinden. Dit alles moest geheim blijven.

Sahirah werd in het geheim verheven tot de ziener van de Tempel van het Licht van de Ster. Daarom vroeg Ang El Ani begin september (dit en het onderstaande lopen allemaal door elkaar) om mee te gaan naar een onderhoud met Zem Enkci in een stad in het Noorden. Daar zou Bor, de drakenmeester van de de tempel) ook bij zijn. Voor bescherming van Ang El Ani (kon men nagaan hoe bang ze was voor Zem Enkci)
Sahirah mocht Zem Enkci graag en ze had hem en zijn groep op 2 tempel trainingen meegemaakt. Niks mis mee.
Maar Ang El Ani had een monsterachtig beeld van Zem Enkci opgeroepen bij Dos El Or. Diep zwart en vriendje van Va Did, dat soort dingen. Inmiddels wist Sahirah van Ensj, een lid van Zem Enkci's groep, dat Zem Enkci lange gesprekken had met Dos el Or had en daar was niks mis mee.

Ang El Ani duwde door en Sahirah waarschuwde haar, dat het zich tegen haar kon keren, als ze zich niet diplomatieker zou opstellen. Nee, haar kon niks gebeuren. Ze vertelde dat zij er zeker van was dat ze opgenomen zouden worden in het Witte Broederschap. Sahirah had geen idee wat dat nou weer was, daar kwam ze later achter.

Sahirah kende Bor niet, maar ze hadden afgesproken dat ze samen naar Noord Egypte zouden gaan. Ze hadden afgesproken op het plein voor de tempel, waar het altijd een drukte van belang was. Ze kwam het plein op en ze wist meteen wie Bor was, dus Liep Sahirah naar hem toe en sprak; "Dag Bor". Hij kreeg zowat een rolberoerte, want hoe kon zij nou weten wie hij was? Hij wist namelijk ook niks van haar zienerschap. Houden zo dacht Sahirah, dus kreeg hij geen antwoord op zijn vraag. Balen want dit was een zeer macho mannetje. De hele weg naar het Noorden heeft Sahirah niet anders dan opschepperige verhalen moeten aanhoren over de matrial arts die hij beoefende. Boeiende reis wel.

Daar aangekomen voegde Ang El Ani zich bij het gezelschap en het was om te gillen. Enorm in het zwart gekleed, maar ook nog net een raar hoofdbedekking op, met een zware voile sluier, letterlijk geen gezicht. De etiquette gebiedt om het gordijn op te hijsen in gezelschap, maar zij bleef gesluierd. Om je dood te schamen.

Zem Enkci en vriendje Cla Us kwamen. Ach Ang El Ani had al duizend keer zijn duistere blik op zich gericht gevoeld. Het gesprek was een ramp want Ang El Ani was een en al bokkigheid en wilde Zem Enkci ook de toegang tot de tempel weekenddienst ontzeggen.

Ang El Ani had hier eerder ook brieven over rondgeschreven, daarin werd een een gladde weergave geschreven, van wat er echt gebeurd was. Heel naar en zeer vijandig, van Ang El Ani's kant.
Uiteindelijk moest ze Zem Enkci later toelaten tot tempel weekend, omdat Dos El Or daarop stond, maar Zem Enkci wilde haar niet als supervisor en dat bleef ook zo. Tjonge, hoe kon hij de godin haarzelf afwijzen?!
Op de terugweg weer dat gezwatel van Bor. En maar vragen wat Sahirah dan had "gezien". Nou, niks verkeerds. Bij Zem Enkci althans.

Begin juli maakte Ang El Ani ineens haar opwachting bij Sahirah thuis. Sahirah zat in de tuin en las, een van die onbegrijpelijke heilige boeken, van de Hebreeërs. Ang El Ani had niet gezegd dat ze langs kwam en het boek lag op de tafel. "Dat noemen wij tijdverspilling" zei ze langs haar neus en wees op op het boek van de Hebreeër. Leuke opsteker.

Ang El Ani kwam Sahirah vragen of ze haar rituele gewaad wilde ontwerpen en maken. (In die tijd maakte Sahirah tempelkostuums en andere dramatische kledij op bestelling). En ach, waarom niet?
Sahirah toog aan de slag. Het kostuum was voor het tempelwekend, waar Ang El Ani als 3e graads ingewijde groot entree zou maken. De echte inwijding zou een dag daarvoor plaatsvinden, bij haar thuis.

Het werk vorderde langzaam, zoals alle maatwerk. Inmiddels vroeg Ang El Ani ook of ik een soort kazuifels wilde maken. Nou waren die dingen niet ingewikkeld, dus vooruit. En toen moesten er nog 6 witte werkgewaden gemaakt worden. Midden augustus was al een flink stuk van het werk gedaan en Ang El Ani's kostuum was prachtig, waarop Ang El Ani mierzoet kwam vragen of Sahirah ook nog een gewaad voor Dos El Or wilde maken.

Ang El Ani was zo gek niet of dat deed ze ook. Volkomen op de gok want ze had geen maten van Dos El Or en kon dat ook niet vragen, want het was een verrassingscadeau. Nog eens drie weken later was ook dat klaar en de kazuifels ook. Toen moesten de 6 gewaden nog. Inmiddels was het half oktober en Sahirah begon langzaam krankzinnig te worden. Ja, ook 6 ondergewaden, tuuuurlijk. Nog een week te gaan voor eind oktober en ze dacht dat ze klaar was.

Ang El Ani's geheime inwijding was op 30 oktober. Komt Ang El Ani vragen of Sahirah een van haar gasten kon laten logeren (met halen en brengen naar en van de Tempel). En of Sahirah de catering wilde doen voor die dag/nacht voor 6 personen. Zelfs dat deed ze. En toen op 28 oktober kwam Ang El Ani vragen of Sahirah 5 truffeltaarten wilde bakken, om mee te nemen naar de tempel weekendbijeenkomst. dat was een specialiteit van haar: een soort enorme bonbon van 10 cm hoog. Het maken van een zo'n taart duurde 4 tot 5 uur maar Sahirah heeft het voor elkaar gekregen. De taarten stonden koel, al de schotels werden 30 oktober afgeleverd, samen met een speciale pepermunttaart voor Dos El Or en de gewaden. Dos El Or keek een beetje bezorgd naar  Sahirah. Ang El Ani werd die nacht ingewijd, Sahirah wilde naar huis en slapen want de volgende dag moest ze naar de tempel.

Als dank voor het vele werk kreeg Sahira na de Tempelweekend een Horusbeeldje van Ang El Ani. Best aardig, maar het was een houten souvenir, wat ze ooit op een van haar Egyptereizen had meegebracht. Sahira had het ergens neergezet maar het deed niks in haar huis. Toen heeft ze het aan een buurvrouw gegeven en die zette het een poos op haar balkon. Zij gaf het weer aan Sahira terug, ze kon er ook niks mee. Tegen die tijd was Sahirah  ongeveer klaar met Ang El Ani. Daarom heeft ze Horus in de Nijl tegenover haar huis geslingerd.
Vandaar "Er is een Horusbeeld opgedregd in Egypte".

De reden van al die geheimzinnigheid, rond de tempel weekend, was gelegen in het feit dat Ajnn ook zou komen. Ajnn en zij waren op dezelfde tijd begonnen met de opleiding bij de tempel die het Licht diende, maar Ang El Ani was eerder klaar dus ook eerder ingewijd dan Ajnn. Ajnn wachtte nu ook op haar 3e graads en zij zou beslist furieus worden als ze zou horen van Ang El Ani's wijding. Dat was dus het hele eieren eten.

Ajnn was inmiddels Lady Blackskull geworden en veegde haar achterste af met de Tempel van het Licht. Toch had Ajnn haar uitgenodigd.... Natuurlijk heeft Sahirah Ang El Ani gewaarschuwd, dat ze de moeilijkheden in huis haalde want Ajnn zou haar dat niet in dank afnemen. O, daar had ze maling aan.

De tempel weekend werd een ramp, van voren tot achter. In het welkomsritueel kwam Ang El Ani in vol ornaat binnen. Het effect op Ajnn was voorspelbaar. Er werd ook een buitenlandse deelneemster 1e graads ingewijd en dat was een rare vertoning. Want er moest iemand ingewijd worden omdat zij Ang El Ani al gewijd was de nacht daarvoor en er stond een inwijding op het programma. Schijnvertoning dus. Het enige dat goed ontvangen werd waren Sahirah chocoladetaarten.

Het grote ritueel op zaterdagavond was een chaos en iedereen was boos. Sahirah schreef dubbel in voor de nachtwake en was in de kapel tussen 2 en 4 uur 's nachts. Ze registreerde een paar opmerkelijke dingen, zoals een ring die ineens op een van de altaren lag en daarna weer weg was, en rapporteerde die aan Ang El Ani. Zaterdagnacht zag Sahirah Zem Enkci in de kapel, achter een van de pilaren, tijdens de nachtwake. Hij moest daar helemaal niet zijn. Sahirah wist dat hij goed was in astrale projecties en stuurde hem astraal dan ook weer weg. En rapporteerde, zoals dat moest.

Op zondagmiddag was er een speciaal ritueel dat Dos El Or deed met de groep. En er barste ineens een ruzie uit bij het altaar, tussen Ang El Ani en en Ajnn, die daar samen stonden, een sissende ruzie die iedereen kon horen. Dos El Or was inmiddels al zwaar uit haar humeur en dat werd alleen maar erger. De rest van deze grote groep was ook niet te harden, behalve de goedaardige vriendin van Sahirah, gemoedelijk als altijd en toen nog gezond.

Bor stond twee altaren van Sahirah vandaan. Als ziener werd ze geacht eventuele visioenen "door te sturen" naar Bor. Sahirah stond op West, met haar gezicht naar het Urielaltaar. En toen gebeurde het. Er waren vlammen aan de buitenkant van de ramen, er waren schreeuwende, betraande gezichten voor de ramen, alles stond in brand en de boel stortte in. En boven het altaar verscheen een breed gekruld lint met een tekst, geen gewone letters, maar ze wist wat er stond: "Alles daar aanwezig zou veranderen". Sahirah stuurde het hele beeld naar Bor, maar die ontving niet. Stuurde het naar Ang El Ani, maar die was sissend ruzie aan het maken met Ajnn. De beelden die Sahirah gezien had waren zo schokkend dat Sahirah dacht: “laat mij het zijn, dan hoeft het niemand anders te treffen”.

Na dit ritueel stond Ang El Ani hard te huilen in de tuin en kon Sahirah nog haar verhaal niet kwijt. Uiteindelijk kon Sahirah het pas vlak voor het weggaan vertellen en toen zei Ang El Ani boos dat Sahirah de boel niet zo op stang moest jagen met haar idiote verhalen. Ze was perplex.

Een week later stortte Sahirah haar wereld ongeveer in. In een razende toestand kwam mevrouw Ang El Ani op hoge poten naar Sahirah's huis om te vertellen dat zij haar niet meer in de Tempel van de Ster wilde en dat had Bor ook gezegd. Hoe kon dat??? Bor was immers nooit bij de lesgroepen (Sahirah wist allang dat dit haantje op zijn start getrapt was). Maar het ergste was dat Ang El Ani, aan Dos El Or verteld had wat ze had "gezien" en dat Dos El Or gezegd had "Sahirah heeft het goed gezien, zo zal het gaan". Maar Ang El ani bleef er bij dat zij de boel op stang had gejaagd met onzinverhalen. Waarop Sahirah zei: "Ang El Ani, het is allemaal onzin of het is dat niet. Maar jij kunt niet beoordelen wat ik zie". Waarop Ang El Ani hooghartig zei: "In mijn traditie spreekt men de Magus niet tegen". Sahirah antwoord hier op: in Mijn traditie wel, zeker in mijn eigen huis. En mevrouw Ang El Ani verliet het pand.

Maar in de groep, toen ca. 20 mensen, vertelde Ang El Ani een heel ander verhaal. Het fijne heeft niemand Sahirah willen vertellen, maar het was een kwalijke roddel. Die vriendin van Sahirah pikte dat niet en riep Ang El Ani op het matje, om zelf afgepoeierd te worden. Ze liet het er niet bij zitten en bracht het in de groep op een lesdag ter sprake. En zoveel kon worden vastgesteld: Ang El Ani loog de balken van het plafond. Dat pikten een heleboel mensen niet. Tien deelnemers stapten op. Het verhaal ging verder. Nog eens 8 buitenlandse deelnemers stapten op, want ze hadden de neus vol van Ang El Ani. Dit gebeurde allemaal eind januari. Voor het jaar om was lag de eerste Tempel van het Licht van de Ster op zijn gat.
Zo vergaat 's werelds glorie.

O, zeker Sahirah heeft Ang El Ani een paar keer gevraagd, of ze eens als grote mensen konden praten. Geen antwoord. Een jaar later staat Sahirah naast haar in een winkel en mevrouw negeert haar straal. Dat was matje. Niet lang daarna zat ze op de markt, want haar geschriften waren uitgegeven, achter een soort stalletje waar ze niet weg kon. Sahirah is pal voor haar stal gaan staan en riep "Een buitengewoon goed morgen toegewenst, mevrouw Ang El Ani!". Ze moest wel terug groeten, want er waren andere mensen bij en dan wil je niet afgaan, nietwaar? Ze moest Sahirah wel groeten. Sahirah dacht: "Je zult mij nooit meer negeren, nooit meer".