Bonfire Club

Een Sterzoeker-lezer steekt graag het licht op en doet dit bij voorkeur en met liefde doen in de catacomben van naargeestige culbjes. Een van onze lezers liet zich een aantal keren uitnodigen in de koude kelder van een hete helse club. Lala-land heeft er namelijk sinds een jaar een nieuwe attractie bij; “De Hell Fire Club”, daar wilden  wij graag alles van weten en zodoende kregen wij een zeer gedetailleerd verslag toegezonden. Op 28 Juli werd het "Hell Fire, one year anniversary celebration", gehouden. Dit jubileum moest dus groots gevierd worden, met een spectaculair feest, maar dat viel onze informant vies tegen. Hier onder volgt het verslag van een Sterzoeker-lezer.

De Nederlandse Hell Fire Club is ontsproten aan het duistere zaken-brein van "Frater St George" en is gezeteld in Haarlem. Wij hoeven u, trouwe lezer, niet uit te leggen wiens alias dit is. Dat had u hopelijk meteen al begrepen? Deze Sterzoeker-informant ging bijna geloven, dat de piano, het ultieme speeltje van Broeder George zou zijn geworden, zodat wij in Lala-land niet meer verblijdt zouden worden met baggerfeesten en flutworkshops. De piano verveelde blijkbaar rap.

Met de echte Hell Fire Club, de eerste bekende satanische vereniging, welke werd opgericht door Philip, Duke of Wharton, in het Londen 1719, heeft deze Haarlemse club dan ook helemaal niets te maken. De Nederlandse Hell Fire Club is niet meer dan een uitwas van HeksenCafe-Haarlem. Het is een Helldorado voor excentriekelingen. We treffen er travestieten, wannabe satanisten, en veel op sensatie belust verlopen volk. Ook de Wicca hoge-priesteres Toet, die altijd al hang had naar de zwarte kant van magie, en wellicht ook eens een witte neus wil halen, herkent hierin vast een uitgaansgelegenheid waar ze zich helemaal kan uitleven, althans zo zag het er naar uit.

In deze Haarlemse club gelden ook niet de oude Hell Fire-regels, dat men alleen op uitnodiging, of door overerving  mag binnentreden. Het kent ook niet de klasse van de oude club, want die ontbreekt geheel in het milieu van twee organiserende heren. Ook herkende wij deze niet bij het publiek wat hier op afkwam. Nee het is niet op uitnodiging wegen speciale kwaliteiten die men bezit. Bij George is iedereen welkom, mits men de 25 euro betaald. Het gaat immers wel om de Soul Bussiness, met nadruk op Bussiness.

Eerder al trakteerde George, ons op een prachtige interpretatie van Hell Fire Club. Dit vond plaats tijdens de jaarlijkse PFI conferentie van 28 april jl. Wat eigenlijk werd aangekondigd als een lezing van George en Alexander, over Aleister Crowley, bleek al snel een reclame praatje te worden voor de Haarlemse Hell Fire Club, dat was een hele verassing voor ons en voor de andere aanwezigen.

Het hele gebeuren had iets mysterieus, werkelijk een erg fascinerende en spraakmakende belevenis, voor de brave Wiccan's dan, dat geeft deze Sterzoeker-verslagever volmondig toe. Maar paste dit eigenlijk wel, op een in de regel, brave wicca- georiënteerde PFI- Conferentie?

Nadat het geduld van de PFI bezoekers, die gekozen hadden om de lezing van George en Alexander te volgen, aardig op de proef gesteld was, mochten we eindelijk naar binnen. Het wachten duurde meer dan even. De reden daarvoor was dat er het een en ander aan Xenos-waardige parafernalia uitgasteld moest worden. Toen de deur  open ging kwam en de geur van goedkope geurkaarsen ons deelnemers, uit verdonkerde kroegruimte, waar normaal boerenbruiloften worden gehouden, al in walmen tegemoet. Het vertrek was enkel verlicht door stompkaarsen, versierd met planeet-symbolen, die in een cirkel op de grond stonden.

Op de grond lag een doek met, met daarop, in aquarel- kleuren geschilderde, verschillende magische afbeeldingen; o.a. Een vijfster, vier duifjes op de windhoeken, een driehoek met een omgekeerd kruis en nog een aantal niet thuis te brengen samengeraapte symbolieken. Op het doek stonden ook afbeeldingen van tarotkaarten, keurig gestileerd in een cirkel, met daarop in het midden uitgestald een kristallen karaf, opzij daarvan een groot glas rode wijn, en er lag een  klein goudkleurig muntje. Daar omheen, op het doek,  op aangeven plekken, de tarotkaarten. De kaarten waren op een bepaalde manier rond de karaf gerangschikt.

Naast deze uitstalling stond een jongedame in een toch wel erg sexy, hoog opgesneden, rood-zwart stoei-pakje. Ze was geschoeid met hoge zwarte leren laarzen, die in een SM-club niet zouden misstaan. Hadden wij deze dame, op een dolle Egyptische avond,  bij George thuis, ook al niet eens uit een tot sarcofaag omgetoverde drankenkast zien oprijzen?

De dame droeg een afschrikwekkend, gehoornde zwarte duivelsmasker, waarsoor de bovenste helft van haar gezicht niet zichtbaar was. Tussen de hoorns brandde op haar hoofd een zwarte kaars. Je zou hier gemakkelijk Baphomet in herkennen. Haar rechterarm hier zij schuin omhoog gestrekt, haar rechterhand wees met de wijs- en middelvinger omhoog, terwijl haar linkerarm en  linkerhand de tegenovergestelde houding had.  Deze hield ze schuin naar beneden, nu met de wijs- en middelvinger naar beneden. Gedurende de hele lezing stond de dame op deze manier, dat was best wel bewonderenswaardig. De dame moet in diepe ban van “Frater St George” zijn geweest, lijkt ons, wilde ze deze houding zo lang vol kunnen houden. Of zouden het de injectables van George zijn, die haar hierbij geholpen hebben?

George zelf, was netjes in pak, met stropdas en gleufhoedje. Alexander, met pantalon, zwarte overhemd, met contrasterende bies en zoals altijd wat meer bescheiden op de achtergrond. George droeg om zijn nek een brede blauwe, op de regalia van de vrijmetselarij geïnspireerde cordon, met daaraan een juweel, bestaande uit een zwarte driehoek met daar boven op een omgekeerde rood kruis. Regalia van de Vrijmetselarij blijkt hip in bepaalde kringen in lala- land, is Sterzoeker gebleken. Zagen wij ook niet al eens een magiër, met lineage, met een sieraad met passer en winkelhaak?

George bevestigde dat de sexy uitgedost dame de Godin Baphomet was en wij altijd maar denken dat Baphomet mannelijk was? Jammer wel, dat de opgericht fallus, zoals wij die normaliter van Baphomet kennen, in zijn geheel aan haar ontbrak. Dit precaire detail ging blijkbaar zelfs George en Alexander iets te ver,... of zijn we nu preuts aan het worden?

George verhaalde enthousiast over de geschiedenis van de Hell Fire Club en over de wilde feesten en de met symboliek gevulde rituelen, die zich afspeelden in de grotten van Sir Francis Dashwood. De sfeer, die in de ruimte,waarin wij ons bevonden gecreëerd was, kwam volgens de heren overeen met de bij een komsten van het illuster genootschap....Wij weten beter. Dwaas was ook zijn poging om de aanwezigen er van te overtuigen dat hij zelf een ingewijde was. Hij legde een van de “Hell Fire” activiteiten uit aan de hand van de voorwerpen die voor ons op de grond lagen. Toen begon het spel.

Ieder die durf had mocht het gouden muntje richting de kristallen karaf mikken. de bedoeling was het muntje tegen de karaf aan zou ketsten en vervolgens richting een Tarotkaart zou vallen. De aangewezen kaart zou zodoende een persoonlijke boodschap voor de gooier onthullen. De uitleg die werd gegeven aan de kaarten, daar konden we niet veel mee, behalve constateren dat gebrek aan Tarot-kennis hier de overhand had. Als  men  raak had gegooid mocht men toosten en  vervolgens een slokje van de wijn nemen. Wij hebben ons hier niet aan gewaagd, omdat wij dit soort vage mixturen van George & Co kennen en daarom geheel niet vertrouwen. Het is niet de eerste keer is dat er bij de heren  iets drogerends, door de wijn gaat, dat hebben we eerder meegemaakt. Neen, men doet hier beslist geen water bij de wijn.Verschillende mensen stonden als waren ze gehypnotiseerd, een voor een op, om dit spel mee te doen. In  de herhaling van de handeling zit hem de clou. Tot zover het PFI-gebeuren,

Op het  Haarlemse Hell Fire jubileumprogramma stond o.a. en optreden van Orryelle Defenestrate-Bascule. Wie Orryelle Defenestrate-Bascule en zijn crew al eens heeft zien optreden, weet hoe excentriek hij is. Je vraagt je af hoe hij zijn crew zo gek krijgt, hierin te willen participeren. Dat moet George ook gezien hebben, vandaar dat hij hem uitnodigde voor zijn Hell Fire party. Orryelle Defenestrate-Bascule is het type mens wat niet stil kan zitten. Hij lijkt op een kruising tussen een nar en sater. Dat laatste komt natuurlijk goed van pas in zijn act. Hij hoeft er dus weinig voor te doen om als een engerd over te komen. De man is van zichzelf gewoonweg eng, met zijn waanzinnige verwilderen blik en spichtige bewegingen. Hij doet ook denken aan dakloze, een junk. Hij heeft datzelfde getaande verweerde en magere uiterlijk. We kunnen ook niet zeggen dat hij erg fris rook.

Toch sluit er in deze aandachtsorgel ook nog iets van een geniale kunstenaar. Hij produceert werkelijk wat, al moet je wel van houden. De grens tussen gek en geniaal blijkt wederom heel dun. Zijn werk lijkt een beetje op de man zelf; rimpelige. We zien; enge  magere wezen en figuren in een duistere omgeving, waarin alle schoonheid en licht ontbreekt. De monsters die uit zijn brein ontspruiten worden dan ook veelvuldig  door hem afgebeeld en alsof dat nog niet genoeg is, worden deze beelden ook nog eens omgezet in video-producties en in performances. Allemaal even duister, grotesk en goor.

Alles wat Orryelle Defenestrate-Bascule maakt ziet er verschrompel uit, alsof het jaren lang in een sompige graf heeft gelegen. Je moet er dus echt van houden, dat scherven we al. Echt origineel is het werk van Orryelle Defenestrate-Bascule niet, aangezien het alle vooroordelen en clichés over hel en verdoemenis bevestigd. Het is in feite vrij commercieel werk, voor een niet al te kritisch publiek, of voor beginnende satanisten. Die zullen zich graag verlekkeren aan dit soort goedkope horror effecten.

In de Haarlemse Hell Fire Club werden wij, in de ijskoude kelder ruimte, getrakteerd op een show, waarbij Meneads, Orpheus zogenaamd aan stukken scheurde, dat kwam helaas niet echt uit de verf. Een hoop gesjor aan kleding, dat wel. Hier hadden wij meer van verwacht. Om over de Satanical S&M Act van The Merciless Mistress Tyrhannah maar helemaal niet te spreken.

Wij zijn erger gewend. Eerder trakteerde “Frater St George” ons namelijk al eens op; slecht eten en een onsmakelijke gemaskerde, als "His Infernal Majesty" goud-geschminkte dikke lilliputter, compleet met drietand. Ja, we blijven lachen... Daar zit je dan, met je doorgewinterde Hell Fire ziel, ook echt op te wachten. Op een, Miss Xarah von der Vielenregen,  zaten we in een eerdere show uit 2011, ook al niet te wachten. Waar bleven de blote mannen? Deze club is goddomme opgericht door homo's, dan willen we wat smakelijks zien ook!

Ook waren er Can-Can danseresjes, maar daar was vanuit  Sterzoekers standpunt, weinig van te zien, omdat het stikkedonker was. Achterin de catacombe vond dit dansspektakel plaats. Jammer wel het jubileumfeest, wat een sensatie had moeten zijn, ook wederom geen strakke heren, die prettig uit de kleren gaan, uitgenodigd waren. Dat hadden we op zijn minst verwacht, aangezien wij allen weten dat Broeder George en Alexander hier beslist niet vies van zullen zijn. Van de oude zure-schrompel-taart; Tante Toet weten we dat zij hier, op haar oude dag, ook niet bepaald op zal spugen. Maar het moest natuurlijk wel allemaal netjes surrogaat blijven, anders kregen de heren immers last met het ontbreken van enig vergunning..

Op dit Hell Fire club- jubileumfeest heeft uw Sterzoeker-informant heeft dus helaas geen orgie mogen beleven. Daarom zeggen we bij deze onze lidmaatschap op. Voor ‎25 euro...voor wat wijn, chips, theater en koude vloer... voelen wij ons bekocht ! George, we hopen dat de lijn je smaakte !!!