Het Eiland van Vuur

Het "Eiland van Vuur" (Ta-Neserser), kon in het oude Egypte naar een aantal zaken verwijzen. Het was een(her)geboorte gebied in de oostelijke hemel, waar de zon opkomt en waar het vocht met zijn vijanden.

In Hermopolis hield "het Eiland van Vuur" verband met de oorspronkelijke verschijning van de zonnegod, en werd het opgenomen in de funeraire religie: de lokale necropolis heet dan "Het Meer van Vuur".

Het Meer van Vuur wordt omschreven in de CTS. Men vindt het ook in het Boek der Poorten(scène 10). Het is dus het is niet alleen een meer, maar een regio. Ook vinden we het in de Amduat, in het 5e uur.

Het vuur vernietigt de vijanden, maar vitaliseert de goden (Osiris, de Akhu). Soms worden de vijanden drijvende in het vuur weergegeven. Het Meer van Vuur is gekoppeld aan het oordeel van de doden. Er worden bij het meer vier baviaan of ureus-rechters afgebeeld (Dodenboek 126, poort 41). Het meer van Ureus (poort 17), zou dezelfde regio kunnen uitbeelden. Wellicht betreft het hier ook het Meer van Messen, met de zeven Ureus die de vijanden van Re doden. Het kan ook verwijzen naar "De Windende Waterweg", een cultusplaats in Hermopolis

Het Meer van Vuur werd in het oude Egypte afgebeeld als een vuurpot. Een vuurpot of vuurkorf, met vier handvatten, werd in het Oude Egypte gebruikt als draagbare rituele-vuurplaats en werd veelal gebruikt bij begrafenisrituelen. De vuurpot kon opgeheven worden aan de handvatten en zodoende was de gebruiker in staat om de vuurpot te verplaatsen, zonder dat hij zich er aan verbrande.

De hiëroglief Khet toont de vuurpot met de handvatten en een gestileerde vlam. Het bovenste handvat is verborgen achter de vlam.

De vuurpot is in de Egyptische taal het ideogram voor veel woorden die in verband staan met vuur en hitte, bijvoorbeeld: "vuur", "vlam", "heet" en "kaars". Het was een symbool van het vuur in de Egyptische kunst en van het de intentie van vuur van de krachten die vuur vertegenwoordigt. Vuur was in vele oude culturen een mysterieuze en krachtige entiteit. Het wordt vaak afgebeeld in de Egyptische kunst.

Vuur lijkt een eigen levenskracht te bezitten en stond symbool voor het leven zelf. Op het sed festival, stak de farao een symbolische vuur aan, dat vernieuwde en nieuw leven gaf aan de heerschappij van de farao.

De zon werd gezien als het "vuur van het leven".

De uraeusslang, een symbool van de zon, werd vaak vuurspuwend, over de vijanden van de zon, afgebeeld.

Heliopolis, wiens naam letterlijk "stad van de Zon" betekent werd soms gerepresenteerd door een vuurpot. Een paar vuurpotten representeren het "Eiland van vuur", waar de zon werd geboren. Dit eiland was ook een metafoor voor de dageraad.

Vuur was ook nauw verwant aan de Onderwereld (Amenta). Net als in het middeleeuwse- christelijke concept van de hel, was de Egyptische Onderwereld gevuld met vurige rivieren en meren. De Onderwereld werd ook bewoond door vele vurige demonen, die de goddeloze doden bedreigden. Deze demonen werden afgebeeld met de hiëroglief van de vuurpot op hun hoofd.

De meren van vuur in de onderwereld werden getekend op dezelfde wijze als de normaal plassen en meren met water, maar met vuurpotten aan iedere zijde en in een vurig rode kleur (in plaats van blauw), met golvende lijnen doortrokken.

De meren van vuur werden ook afgebeeld met bavianen, zitten op elke hoek. Deze meren vormden alleen een bedreiging voor de goddelozen en voor de slechteriken. Daarentegen kon de rechtvaardige van de vuurmeer drinken en werd hij er door verfrist. De rechtvaardige kon zich ook veranderen in schietenden vlammen en zo kon hij zijn vijanden vernietigen.

Vuur werd ook gezien als een beschermende element voor de Egyptenaren. Beschermgoden zoals Tauret hanteren soms fakkels en vuurpotten om het kwaad af te weren.

Een soortgelijke hiëroglief toont een wierookkom of lamp met een vlam ().Deze glyph werd gebruikt als vervanging voor de vuurpot. Het werd ook gebruikt als een amulet om de overledene te beschermen.

Het Eiland van Vuur kent een belangrijke plaats in de dodencultus. Wanneer een persoon was overleden werd hij naar Onderwereld gebracht,waar zijn daden in het leven voor het gerecht van Osisris werden gebracht. Deze plaats werd "Het Eiland van Vuur" genaamd. Voordat de dode persoon daar aankwam moest hij een labyrint van poorten en deuren passeren, alwaar hij de aan hem gestelde vragen correct diende te beantwoorden. De leeuw-god Aker liet hem door de laatste poort en daarna werd hij geconfronteerd met de veertien leden van de jury van het tribunaal. Daar mocht hij spreken over zijn gedrag op aarde.

God Anubis nam hem mee naar de rechtszaal om hem de weegschaal te presenteren, waar op zijn hart in balans zou worden gezet, met de veer van de godin Maat, patrones van de waarheid en harmonie.

De procedure werd opgenomen door Thoth - de god van het schrijven en wijsheid. Soms zat Thot's dier (een baviaan) op de top van de weegschaal klaar om het resultaat met behulp van een glijdende contra-gewichtje naar believen ietsjes aan te passen of bij te stellen.

De zeven stappen naar het Paradijs die de dode moest volgen waren:
1. Het oversteken van de hemelse rivier door Nemty naar het "Land in het Westen".
2. Passeren door middel van poorten en doolhoven door vragen juist te beantwoorden.
3. Binnengelaten worden in het grote (gerechts)Hof, van de onderwereld, door de god Aker.
4. Een jury van 14 rechters te woord staat over de daden tijdens het leven op aarde.
5. Door Anubis voor de "balans van waarheid" gebracht worden, om het hart te wegen over de zonden.
6. Als het hart niet zwaar is bevonden werd hij door Horus naar Osiris het hoofd van het gerechtshof gebracht..
7. Opgaan in de "velden van het riet" (Paradijs) en het verkrijgen van het eeuwige leven.

De reis van de overledene van de dood naar opstanding had plaats door deel te nemen aan beproevingen en door bezoek aan gevaarlijke plaatsen. Deze reis, door de onderwereld naar het Eiland van Vuur, liep parallel aan passage van de zonnegod Re over het water van de hemel, waarin hij wordt bedreigd door de krachten van de chaos. De rites de passage richten zich op de veilige doorvaart van Re door chaos, en beogen opstanding, wedergeboorte en hetleven na de dood van de overledene.

De passage is uitgebeeld in mythische beelden en in rituele handelingen, en richtte zich op de veilige reis van de overledene door de beproevingen van de onderwereld. In de Meer van Vuur vinden we ook het symbool van water. Water werd gezien als de kwijting die afkomstig was van het lichaam van Osiris. Water bemiddelt bij de passage van de overledene, als het wordt aangeboden in een ritueel. Water kan echter ook leiden tot een gewelddadige dood.

Vuur en messen werden gebruikt als destructief gereedschappen in rituelen. De rituele aspecten van het Eiland van vuur verschillend niet zo heel veel van de rituele aspecten van het Meer van Messen en het Meer van Vuur. Het meer van vuur is net als het Eiland van vuur een plaats, die de overledenen bezoeken om herboren te worden in de ochtend en hier begint een nieuwe reis naar de verblijfplaats van Osiris op de bovenste waterweg.

Geconcludeerd kan worden dat het meer van Messen en het Meer van Vuur twee metaforische plaatsen die niet fysiek op aarde bestaan, Net als het eiland van vuur. Ze hebben geen vaste fysieke locaties, maar ze bestaan in de mythe. Het oversteken van de twee meren is gevaarlijk, maar is ook noodzakelijk voor de overledene om zijn reis voort te zetten en tot het aangaan van een andere status, status van een (horus) valk.

In de Egyptische mythologie werd de ziel voorgesteld als een vogel met een mensenhoofd en werd Ba genaamd. De Ba zou de na dood naar de goden vliegen. De Ba kon alleen maar terugkeren naar het lichaam op voorwaarde dat het niet was vernietigd.

Het symbool van de vogel die transformeert naar een hogere zijn zien we ook terug in de Bennu vogel. Bennu was een legendarische vogel, waarvan verondersteld werd dat het de gereïncarneerde ziel van Osiris was. Iedere overledene symboliseerde als het ware Osiris en moest dus de transformatie reis ondergaan van Ba vogel naar Horus vogel.

De Bennu vogel steeg naar op naar een nieuw leven te midden van de vlammen en was gekoppeld aan de zon. In Heliopolis, werd de Bennu aanbeden als een vorm van Ra, van Bennu werdt gezegd dat hij voort kwam vliegen, uit de onderwereld, van het Eiland van vuur, om de wedergeboorte van de zon aan te kondiging. Wat weer verwijst naar de geboorte van het kind Horus.

Deze Bennu vogel was volgens de oude Egyptenaren het eerste levende wezen dat uit het uit het licht vloog en de lande in de duisternis. Zijn schreuw was ook de eerste geluid dat werd gehoord. Bennu werd vereerd in Heliopolis en in de kunst wordt de Bennu weergegeven als een gele kwikstaart of Nijl reiger. Er wordt vaak een parallel getrokken met de feniks, die het vuur overwint en uit de as opstijgt.

Wie het Eiland van vuur had bereikt en alle gevaren en beproevingen, op weg daar naar toe had overwonnen, mocht plaatsnemen op een troon. De troon op het Eiland van vuur wordt bezet door de overleden Horus, die de plaats van zijn vader Osiris inneemt. In de Grafteksten lijkt het er op dat iedere Osiris/overledene zijn troon op het Eiland van Vuur af moet staan en dat hij verder moet als zijn opvolger sterft. Het is na de dood, dat overledene de troon van Osisris bestijgt in de zon. Op aarde regeert dan vanzelf sprekend een nieuwe Horus.

De Grafteksten leren ons: "U heeft gezegd dat ik zijn waardigheid zal ontvangen. Zijn troon over zal nemen, zodat zijn zijn vijanden zullen juichen over hem, wanneer hij is gezien, komende van het Eiland van Vuur, naar het gindse heilige land, waarin hij is. ..U heeft gezegd dat zijn woonplaats moet worden omvergeworpen".

Aan deze blog wordt op dit moment gewerkt, er volgt dus meer moois!