Message in a bottle

Het onderstaande verhaal is geschreven door: Dokter Chaos. Een trouwe lezer en vriend van Sterzoeker. Dit is een mooi verhaal, omdat het weergeeft hoe bijzonder een dier, in dit geval het hondje Kiara was en nog steeds is. Sterzoeker is zelf ook een groot dierenliefhebber en toen het ontroerende relaas over Kiara naar ons toe kwam, ontstond er bij Sterzoeker meteen de vraag of Dokter Chaos dit voor ons zou willen uitwerken in een persoonlijke blog, waarvan u hieronder het resultaat kunt lezen. Dit is een verhaal over de liefde tussen mens en dier, daarvoor onze hartelijke dank.

Bron Foto: Dokter Chaos ©

Op 09-07-2010 beleefde ik één van de aller zwaarste momenten die ik in mijn leven heb meegemaakt omdat ik na 8 jaar samen te zijn geweest met mijn hondje Kiara voorgoed afscheid van haar heb moeten nemen omdat het leven van het diertje aan een einde kwam.

Het lichaam van Kiara was helemaal op omdat ze een enorme tumor in haar buik had zitten die op een gegeven moment fataal had geworden, De maag en darmen van het diertje kampte met chronische ontstekingen waardoor Kiara geen voedsel meer binnen kon houden en was haar gebit daarbij ook nog eens zo enorm slecht dat ik alles operatief inclusief gezwel had moeten laten verwijderen.

Als er ook maar enigszins een oplossing was geweest om het leven van Kiara nog een poosje te verlengen dat ze zonder pijn en lichamelijke ongemakken door in leven had kunnen blijven dan had het me niet kunnen hoeveel het had gekost om haar leven in volle gezondheid te verlengen.

Helaas na 14 dagen in sterke overweging met De dierenarts en wat vrienden van me die in de dierenwereld werkzaam zijn en hard met me hebben meegedacht om te onderzoeken of het leven van Kiara nog te redden viel kwam keer op keer de beslissing dat ik er beter deed om het leven van mijn hondje op een menswaardige wijze aan een einde te laten komen voordat het moment zou aanbreken voor het dier onherroepelijk een lijdenweg zou krijgen ook al had dit wellicht nog een jaar geduurd voor het zover zou zijn.

Bron Foto: Dokter Chaos ©

We zijn nu bijna 3 maanden verder waarmee ik nu pas de moed heb om op verzoek van Sterzoeker een verhaal op papier te zetten omdat ik als mens er steeds meer van overtuigd ben geraakt in de loop der jaren dat het niet ondenkbaar is dat er voor zowel mensen als dieren een leven na de dood bestaat.

Sinds Kiara na een enorm moeilijke beslissing vredig is ingeslapen kan ik rustig vermelden zonder er een woord van te overdrijven dat ik een enorm zware periode heb gehad omdat de enorme stilte om me heen door het wegvallen van Kiara me in een behoorlijk diep gat heeft laten belanden waarmee nu bijna 3 maanden later nog steeds dagelijks de gedachten spelen dat ik mijn hondje Kiara enorm blijf missen en daarmee een enorme heimwee naar haar heb omdat het moeilijk blijft om te begrijpen waar de innerlijke energie van een overleden wezen naartoe gaat wanneer het lichamelijke leven op aarde aan een einde is gekomen.

Toen Kiara iets meer dan een week overleden was gebeurde er iets opmerkelijks, Mijn zus die wel vaker tijdens de nacht foto,s schiet met flitser om daarmee orb,s te fotograferen maakte een opmerkelijke foto die mijn bek open liet vallen van verbazing.

Kiara kwam altijd graag bij mijn zus over de vloer omdat daar haar honden vriendinnetje Laika woonde waarmee te verklaren valt dat in de foto bij de tafel een witte orb valt waar te nemen op het lieveling,s plekje waar mijn hondje Kiara altijd lag als ze bij mijn zus op bezoek was.

Toen mijn zus de opmerking tegen me maakte dat ze tijdens het moment van Kiara,s overlijden in gedachte had gevraagd of Kiara zich kenbaar wilde maken met de innerlijke vraag om te laten weten of ze na haar overlijden goed was aangekomen in het honden hiernamaals toen verklaarde ik haar in eerste instantie compleet voor gek omdat ze me een moment later vertelde dat het per ongelijk was dat ze een foto met een orb in de huiskamer had geschoten waar mijn overleden hondje Kiara duidelijk zichtbaar voorkwam.

De orb waarin Kiara zichtbaar is.

Nadat ik de foto flink uitvergrote kreeg ik de schok van mijn leven toen ik tot de ontdekking kwam dat Kiara in de orb (lichtbol op de foto) helder waar te nemen was waarmee in mijn redenering de geestelijke opening ontstond dat de mogelijkheid aanwezig is dat er leven na de dood bestaat en dat dierbare overleden kennelijk in staat zijn om zich op één of andere onverklaarbare wijze kenbaar te maken.

Natuurlijk besef ik me zeer goed dat als ik de foto met dit verhaal publiceer dat er mensen zullen zijn die me belachelijk zullen maken en dat ik een enorme fantast ben die onzin verhalen verkoopt?. Hoe dan ook zal me het een worst zijn wat andere buitenstaander er van vinden of het allemaal weg te relatieveren omdat de foto met orb voor mij een persoonlijke troost en hoop is dat er leven na de dood mogelijk is en dat de energetische energie van overleden mensen en dieren na de dood in staat zijn om zich direct te begeven op elke tijd en plaats die voor het stoffelijke redeneren niet te bevatten is omdat er nog zoveel onzichtbare zaken zijn tussen hemel en aarde waar we als mensheid helemaal nog geen idee hebben dat er meer bestaat dan dat in het stoffelijjke aardse bestaan waarneembaar is.

Als mens ben ik er relatief van overtuigd dat mijn overleden hond Kiara zich na haar dood kenbaar heeft willen maken. Echter ben ik me er zeer ter degen van bewust dat foto,s gemaakt met flitser pixel fouten kunnen bevatten en dat het puur per ongelijk is dat er in de orb de vorm van mijn overleden hondje Kiara is gevormd waarmee het complete verhaal van de foto rationeel weg te verklaren valt als verklaarbaar verschijnsel.

Ik moet derhalve eerlijk bekennen als Sterzoeker me niet had gevraagd om een stuk te schrijven over deze opmerkelijke foto dat ik er nooit mee naar buiten was gekomen en dat het voorgoed in een digitaal archief opgeslagen had gelegen zonder er ooit nog de aandacht aan te hebben gegeven.

Bestaat er leven na de dood? Ja ik ben er persoonlijk van overtuigd omdat ik zelf in het verleden dood medische omstandigheden meerdere keren bijna dood ervaringen (BDE) heb ervaren waarmee mijn angst voor de dood jaren geleden al verdwenen is door de dingen die ik tijdens deze ervaringen heb waargenomen waarmee mijn leven sinds die tijd enorm is veranderd.

Van mijn BDE ervaringen zelf wil ik verder niets kwijt omdat het te persoonlijk is om er überhaupt iets over te kunnen uitweiden omdat het simpelweg niet in begrijpelijke woorden te vertalen valt van wat ik heb waargenomen en welke veranderingen het met zich heeft meegebracht in mijn verdere leven.

Het komt er in wezen grofweg op neer dat je zelf eerst een bijna dood ervaring moet ervaren wil het een referentie kader scheppen zodat er in een filosofische conversatie iets over uit te wisselen valt wat als bevattelijk en bewust kan worden besproken wat in begrijpelijke woorden is uit te leggen omdat de meeste medemensen geen clou hebben wat er met je gebeurd en welke invloed het heeft op het verdere leven.

Dit is mijn laatste stuk waar ik aandacht besteed over het onderwerp of er mogelijk leven bestaat na de dood ja of nee? Hiermee wil ik tevens alles laten rusten omdat het weinig zinvol is omdat ik als aard stoffelijk menselijk wezen mijn leven wil leven waarvoor ik hier net zoals ieder ander mens op aarde ben geboren om een stoffelijk bestaan te leven zonder de interruptie dat ik nu toevallig net zoals vele andere geboren ben met een gave die net iets verder door een kijkraam kan kijken dan waar ik net zoals vele andere begaafde medemensen niet om heb gevraagd maar het gewoon van nature heb meegekregen van de natuur.

Geschreven door: Dokter Chaos ©