De Magie van de Angst (1)

Vertrouwen is buitengewoon belangrijk in de magie. Dat geldt voor alle vormen van magie. Wie zich in rituelen begeeft doet dat met open hart en open geest. Om dat te kunnen is vertrouwen de vaste basis. Elke magus en HP m/v weet dat. Een ritueel kan niet goed verlopen wanneer de vertrouwensbasis ontbreekt. Angst en wantrouwen sluipen anders een ritueel binnen en dat zijn anti-krachten die een goede intentie kunnen verstoren. De krachten die dat oproept hebben een totaal andere verschijningsvorm en ze gaan niet weg, al wordt een ritueel nog zo mooi ingericht. Vertrouwen en angst zijn immers elkaar tegenvoeters.

Deze blog is geschreven door de De Kritische Magiër. Een van de vaste bezoekers van Sterzoeker. Kritische Magiër, onze dank voor deze helder uiteenzetting over de werking van magie met betrekking tot angst

Vanzelfsprekend moet vertrouwen wederzijds zijn. Maar op een magus – of elke andere voorganger in een ritueel – rust een bijzondere verantwoordelijkheid. Wie leerlingen instrueert moet niet alleen vertrouwen, van de leerlingen winnen, maar dit ook in stand houden. Een leerling stelt zich ook open voor leerstof die zijn of haar eigen geest genereert. Een magus weet daar in het begin meer over dan een leerling. Er is dus geen situatie van gelijkheid en daar ligt de extra verantwoordelijkheid van de magus. De integriteit van een magus is doorslaggevend, want een magus is ook een mens als iedereen.

Wil een leerling de geheimen van de eigen geest leren kennen, dan kan dat alleen als een leerling vertrouwen heeft en zich open stelt voor de leringen van een magus. De leerstof en de magus zijn op een zeker moment niet meer van elkaar los te zien voor een leerling. Om iets te kunnen leren moet er een bepaalde vorm van liefde in het spel zijn: de liefde van de leerling voor een meester. Een mens leert immers alleen dat waarvan hij houdt.
Een magus weet dat. Of hoort dat te weten. Dit is immers het kanaal waardoor de leerstof wordt overgedragen in woord en beeld. Achterdocht en wantrouwen verstoren dit leerproces.

Deze bijzondere verantwoordelijkheid van een magus als leermeester is boven alles gelinkt aan openheid. Ondoorzichtige leerstof, geheimzinnigdoenerij, gezwollen taal met gewichtige termen die niet worden uitgelegd, onduidelijkheid over symbolen en krachten, zijn factoren die een leerling kopschuw kunnen maken. Als een magus ook nog eens geheimhouding van een leerling eist, zonder dat deze weet waar het eigenlijk om gaat, dan is het foute boel, want dan is een magus hard op weg om een sekte te kweken.

Geheimhouding kan in symbolische zin wel deel uit maken van een rituele groep of van coven, maar dit mag beslist niet leiden tot het isoleren van leerling uit zijn omgeving. Vrijuit kunnen praten over de leerstof is immers onderdeel van de spirituele ontwikkeling van een leerling. De link met de buitenwereld is bijzonder belangrijk omdat het een onderdeel is van het leerproces. Wanneer een magus dit belangrijke kanaal afsluit, is niet alleen de ontwikkeling van een leerling geschaad, de leerstof kan dan geen onderdeel worden van de totale persoonlijkheid van een leerling.

Je zou dan kunnen zeggen dat een leerling alleen “zichzelf” is binnen de rituele groep. Dat is een misvatting. Iedereen heeft zijn of haar sociale kring. Een magus die een leerling afsluit van zijn eigen netwerk verdient het uiterste wantrouwen van een leerling.
Is het ook nog eens zo dat een magus grote financiele offers vraagt van een leerling en zichzelf als enige deskundige op het gebied van de geest van de leerling presenteert, dan is het helemaal duidelijk: dit zijn methoden van een sekteleider.

De leerling moet zijn of haar zelfbeschikkingsrecht in handen leggen van een magus om in de rituele groep te kunnen blijven. Elke vraag, elk “ja, maar”, elke kritische uiting wordt door een magus uitgelegd als afwijzing. En dat betekent automatisch dat een leerling eerst van de magische groep wordt geïsoleerd door leugens of roddel te verspreiden over een leerling. Dat doet een magus meestal zelf om de onderlinge vriendschappen in de groep te verpesten of te verbieden. Daarna wordt de leerling uit de groep gezet. Allemaal bekende methoden. Argwaan groeit langzaam maar gestaag. Soms voel de leerling het alleen maar “aan zijn water” maar kan er niet precies de vinger leggen op wat er mis is.

Nu komen we op de eigen verantwoordelijkheid van de leerling. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn of haar eigen geest en alles wat daarin gebeurt. Het is van ondergeschikt belang wat er in boeken geschreven staat, welke “traditie” of “lineage” er gevolgd wordt, want de autonomie van de geest en de vrije wil is onaantastbaar, zelfs voor aartsengelen. Wanneer een leerling zich voor veel geld iets op de mouw laat spelden dan gebeurt dit alleen omdat een leerling dit toelaat. Een tijdlang kan iedereen dat over zich heen laten gaan, maar er komt een moment dat er vragen gesteld gaan worden over de leerstof of over het optreden van een magus. Is de argwaan al gegroeid dan wordt het moeilijk. Een leerling kan dan al het gevoel hebben opgebouwd dat een magus macht heeft over zijn/haar geest. Argwaan begint dan de vorm van angst te krijgen.

Het is goed om te bedenken dat angst nou juist de basis is waarop een slechte magus zich baseert en zich aan voedt. Een magus die zich vooral op het vullen van de eigen portemonnee richt, de groep daarom veel te groot maakt, geen enkele vorm van nazorg of begeleiding gratis doet, zich vooral zelf in het middelpunt zet en zich omringt met hielenlikkers, verdient de naam magus niet.

Met de meest dierbare kennis van de magie in de hand kan een leerling zeggen dat dit niet strookt met de principes van de magie. Helaas gebeurt dit te weinig, anders was er niet zoveel wildgroei op het magische en semi-magische gebied. Dus is de angst van een leerling een onuitputtelijke inkomstenbron voor zo’n soort magus.

Het behoort tot de verantwoordelijkheid van de leerling om daar scherp op te zijn. Duiken er beangstigende beelden op waarin een magus een sleutelrol speelt, lijkt het alsof een magus je denken of doen beheerst, brokkelen je contacten met de buitenwereld af omdat je onevenredig veel tijd moet steken in meditaties of visualisaties. Krijgt het lesgeld of de donaties voor de groep een te grote prioriteit in je kas, zodat het te koste gaat van je eigen levensonderhoud? Laat de alarmbel dan hard gaan rinkelen.

De magus van zo’n groep bestaat bij de gratie van jouw angst, zuigt je energie en je portemonnee leeg en geeft daar helemaal niks voor terug. Dat is helemaal geen magie en heeft er in de verste verten zelfs niets men magie te maken. Hier is een parasiet aan het werk die teert op de geest en het geld van een leerling.

Goede raad: voor een paar euro kun je een ritje maken in het spookhuis op de kermis. Daar krijg je op zijn minste waar voor je geld, daar weet je meteen wat je bang maakt en kun je er nog om lachen ook.

Het lachen vergaat je snel in een groep van een foute magus. Die gebruikt alleen PR-technieken, meestal gewoon gekocht bij een bureau dat handelt in dat soort technieken. Dit soort “magie” verdient het om de draak mee te steken. Doe dat vooral. Wellicht zit er in de groep zelfs zo’n PR- strateeg, dan is het snel duidelijk.

Onthoudt dat angst een beschermingsmechanisme is. Dus Gebruik het! Bekijk de groep, de magus, de leerstof en de methoden scherp. Als het bespottelijke ineens duidelijk wordt lach dan hard, want dan is de angst weg en de geest vrij zoals hij altijd al was. En voortaan geldt: wees waakzaam!

De Kritische Magiër heeft gesproken