De weg naar het Meesterschap

Onderstaande verhaal is via de mail bij Sterzoeker binnengekomen. Daarvoor onze dank. Op verzoek van de schrijver wordt dit verhaal anoniem geplaatst.

Heeft U ook een verhaal, ervaring of iets bijzonders meegemaakt, op het gebied van magie, religie of spirituele groei? U verhalen of ervaringen zijn van harte welkom.

Laat je niets wijsmaken, er is maar één die jouw kan vertellen wat goed en slecht voor je is dat ben je zelf. Het is jouw innerlijke stem die je leidt op je spirituele zoektocht. Ondanks dat we ons allemaal bewust zijn van dit innerlijk weten heeft toch bijna iedere mens behoefte aan een voorbeeld of een leermeester, die we buiten onszelf zoeken en velen blijven eeuwig de onwetende of onzekere leerling, op zoek naar die ene liefhebbende, wijze Meester of spirituele leraar.

In de wereld van het spirituele schreeuwt de zoekende mens om bonafide idolen, maar bij nader inzien blijkt het dat we gemakkelijk verdwaald tussen gewone mensen en zijn het deze gewone mensen, die verworden zijn tot valse Meesters, die ons zaken verkopen waar we van denken een beter mens van te worden.

Al heel jong leren we dat er mensen zijn die beter in bepaalde zaken zijn dat wij zelf zijn. Deze mensen nemen we als voorbeeld. En we zien dit als onze idolen. We zien op TV de Filmgoden, muziekhelden en sportsterren. Zijn onze eerste idolen en ze vormen een voorbeeld van een onvoorstelbare kracht en kunde, of vertegenwoordigen een schoonheidsideaal die we zelf zouden willen bezitten . En we hangen de posters van onze helden boven ons bed, in de hoop net zo te worden of vriend te worden met onze held of voorbeeld.

Zo is geestelijk zoekende mens opzoek naar zijn of haar held en hoopt het idolen, te vinden in een leraar die inzicht geeft in visies en filosofieën waar de zoekende zich in wil bekwamen, totdat de zoekende zijn eigen weten tegenkomt.
Alles heeft echter zijn prijs, stoffelijk of onstoffelijk. Dit heelal draait om geven en nemen of je dichtbij kijkt of ver af.

Enige geleden zocht ik als leerling het ook ver weg en ze werd ik lid van een magische. De leerlingen aanbeden de Magister Templi, zoals de leider zich zelf graag noemde, en ontving de discipelen in afgehuurde zaal in een spiritueel centrum en deed boeiende energetische experimenten en magische oefeningen. De Magister verbond zich met de leerlingen door energetische en magische-rituele oefeningen door het eigen verlangen van de in trance gebrachte toegewijden.

Ik was een van de leden van deze orde en ik had een deel van deze oefeningen naar buiten gebracht en had daarin gezegd dat de magister zich bediende van hypnose technieken, om volgelingen aan zich te binden. Het gerucht kwam niet ver. Direct had de magister mij een ultimatum gesteld: Ik kon onmiddelijk vertrekken, en mij spullen, die de orde toebehoorden, inleveren, als ik niet spoorslags mijn roddelende mond hield. Wist ik dan niet dat dit een spirituele school was en dat alles wat er gebeurde onder de roos moest blijven? Zo werd er namelijk een sterker verbond gelegd met de verborgen Meesters achter de school en dáár ging het om.

Daarom mochten de lessen en pathworkings en oefeningen niet naar buiten gebracht worden, had ik dat niet zelf kunnen snappen? Nee, nee, daar had deze leerling nooit aan gedacht en ik wilde ook niet dat mij iets opgelegd werd waar ik normaal een reuze hekel aan had, geheimhouding en het niet kunnen delen, van wat ik in mijn leven belangrijk vond, met geliefden en vrienden. Bovendien had ik inmiddels een eigen groep leerlingen die ik graag goede spirituele inzichten wilde bijbrengen en ook dat werd mij door de Magister verboden.

Mijn idool was ineens een gewone persoon voor mij geworden, die te ruw en te begerig had aangevoeld, omdat ik niet mocht praten met anderen, over haar, en over wat mij bezighield en over de vraagtekens die ik stelde bij sommige methoden die de Magister mij in de lezen had opgelegd. Na verloop van tijd dacht Ik. Ik moet de anderen bewust maken, zodat ze zichzelf niet verliezen, want waar eindigt dit?

De Magister was een begenadigd en uiterst kundige spreker, en de inzicht van de Magister in de menselijke psychologie waren fenomenaal, en de trouw gebleven volgelingen en discipelen, bleven er bij dat het om een device ging, een bewustmakende techniek. De ideale Meester wordt immers alles vergeven.

In mijn eigen blinde troostbehoefte dacht ik lang ontlastend over de Magister. Ik had immers niet onaanzienlijke rollen, in rituelen, bekleed in de Tempel? En ik was dol op de Magister, hoewel ook bang was voor de magische krachten, die door de Magister gehanteerd werden.

Wat was het allemaal mooi geweest, maar wat voelde ik me verscheurd van binnen. De opgelegde zwijgplicht kon ik niet aan. Ik moest er met iemand over praten.
Daarna kwelde ik mezelf door een zelfonderzoek naar mij relatie met de Magister Templi. En ik stelde me de vraag: Profeet of Profiteur? Inmiddels heb ik op beide beelden ‘Ja' moeten zeggen. Mijn idool, Leraar en voorbeeld, heeft goede en slechte kanten, zo moest ik erkennen. En zo zal ik dit ook in mijzelf moeten leren aanvaarden.

Het voordeel van dit nare leerproces was niettemin helder. Door me voor mijn Leermeester te buigen, en me over te geven aan de rituele en magische oefeningen heb ik me opengesteld voor een symbolische Goddelijke Autoriteit. Maar toen me mijn eigen verantwoordelijkheid werd afgenomen en ik niet meer vrij mocht spreken, en ik geen eigen cursusgroep mocht starten. ‘Nee' toen was de maat vol.

Zo kon ik op deze wijze zelf Meester worden. De band met de Meester-tovenaar, met het door mij aanbeden idool, werd verbroken en toen heb ik alle banden verbroken. Of de magister werkelijk een Meester magiër en groot ingewijde is, of niet en wat verlichting überhaupt is, maakt niet meer uit. Ik moest mijn idool voeten in de aarde geven, terwijl het hoofd van de Magister in de wolken verbleef.

Naderhand heb ik diverse mensen ontmoet, die zichzelf als verlicht therapeut of verlicht leraar presenteren. Ze zijn het gewoon, zeggen ze. Ze hoeven niks meer, behalve anderen helpen. De meesten hebben echter met mijn “Magister Templi”gemeen dat ze niet tegen kritiek kunnen. Wie doorvraagt, maakt hen driftig. De criticus wordt de deur gewezen. En zo kan de zoeker eindelijk wat criteria opstellen voor zijn idolen.

Zo'n valse Meester vleit je. Als je eenmaal een beetje in zijn of haar ban bent, krijg je te horen hoe bijzonder en uniek het is om juist aan de voeten van déze teacher te komen. Daar dit van een bijzonder linaege is, dan weet je nog niet, dat de valse meester altijd in alles gelijk heeft of weet te krijgen.

Daarna worden je beloften gedaan: dat je tot een uitverkoren groep gaat behoren, dat je, als je maar hard genoeg werkt (cursus koopt of training volgt), je iets zal bereiken en kunnen, iets dat je Speciaal gaat maken. Er worden je dezelfde magische vaardigheden in het vooruitzicht gesteld zoals de meester ook al lijkt te hebben. Onthechting, innerlijke vrede en geen stress meer. Je gaat een betere toekomst visualiseren, je gaat rijk worden en gerespecteerd. De valse Meester zal je een transformaties beloven.

De valse Meester zal prediken van de Enige, Echte Waarheid. Ik ben hier als enige afgezant en ingewijde van de oude meesters van licht en Zus of Zo. Hij of zij zal je gedwongen winkelnering opdringen- dat jij de lessen en schriftelijke cursus en het boek moet kopen, wil waarlijk meester over jezelf worden- (“Deze boeken/serie tapes/CD’s gaan je wereld veranderen”), en hij of zij zal speculeren op iemands hebzucht of verlangen prikkelen om zelf Magister te worden (“Over 5 jaar ben jij een ingewijde in de eerste graad van onze orde).

De magister leert je denken in spirituele rangen en standen, het classificeren van jouw groeiproces en daarop je privileges verlenen. Als je een ingewijde bent dan mag je de kwartieren openen en heb je toegang tot het kennisveld van de oude Meesters. De magister zal je angst aanjagen over het wereldbeeld, van dat er velen zijn die slecht doen en onbewust leven en niets weten van de ongeziene werelden en je een schuldgevoel aanpraten dat jij de verantwoordelijkheid , voor het redden van de verdoemde aarde, niet neemt als je de Oefeningen niet doet. Je Moet je ontwikkelen volgens de wetten van de magister.

Dan volgen de bedreiging. Als je niet doet, wat je Meester je in de lessen opdracht, zit je `in je kop' of verstrikt in je ego en uiteindelijk gaat er straf volgen. Sancties, verbanning of vervloeking.

"Als jij deze groep verlaat, ga je het nooit vinden, want dit is de enige school met contacten op de inner planes," schreeuwde de Magister toen ik de tempel de rug toekeerde. Dus liet ik me gedurende mijn losmaak periode nog maar eens verleiden tot een tot een ingrijpend weekend workshop.

De charisma van de Magister en haar briljantie deden het wonder heel makkelijk. Er kwamen op dat weekend bovendien een paar dozijn erg aardige discipelen. Ik werd verleid door de sfeer in de Tempel, en het was weer een gelukkige familie!

Duur, dat was het wel, maar dan moet het juist wel goed zijn. Eenmaal aangekomen brak inderdaad de hel los onder het mom van werken aan de Magische connectie. En om de groep ‘open' te maken bleek alles te mogen. Weinig slaap, lange nachtwaken, lange magische rituelen, en uren lange visualisaties en andere boeiende meditatieve technieken. Het echte werk begon met een overdosis magie

Toen ik weerloos onder de invloed was, begon de Magister, gesteund door de meest getrouwen mij allerlei zwarts te verwijten, inclusief mijn misdragingen, over het naar buiten brengen van geheimen en mijn misdragingen uit vorige levens: Ik was een aanbidder van Seth, een beest en verrader van de tempelgeheimen. Daarna werd ik het bos ingestuurd, alleen, om over mijn zonden na te denken.

U leest dit verhaal waarschijnlijk met een toenemende afschuw. Hoe kan een normaal mens zich zo te pakken laten nemen? Ik voelde me zelf wèl normaal. Ik bleef kijken , hield ik mezelf voor. Ondertussen had mijn “Meester” geen enkele eerbied meer voor mijn individuele grenzen.

De zoektocht naar de waarheid brengt ons ook naar de zwartste krochten van de ziel en in alle denkbare aardse hellen. Ik vond iets op de bodem van mijn put. Daar lag het inzicht dat het om mijn leven gaat om naar mijn eigen innerlijke weten te luisteren en dat als ik me daar niet mee kon vereenzelvigen, dat ik de Uiterlijke Tempel en mijn Magister dan vaarwel moest zeggen, om binnen te treden in mijn eigen innerlijke tempel.

De week daarop heb ik de Magister “verraden”, maar ik heb mezelf net op tijd terug weten te vinden. Bang ben ik, in die periode, beslist wel geweest. Bang voor haar magische krachten, en bang dat ik toch ergens een spirituele fout had gemaakt. Die vervloekende magische krachten, daar heb ik achter af echter nooit iets van gemerkt. Het beeld van mijn “Meester” heb ik los gelaten

:.:____________________________________________________:.:
Laat uw reactie, ervaring, vraag of opmerking achter, door dubbel te klikken op het woord reacties in onderstaande regel: